บททั้งหมดของ สถานะแค่รู้สึกดี ( NC 18+ ): บทที่ 151 - บทที่ 160

ห้าโมงเย็น “ผมมารับคุณไปดูพระอาทิตย์ตกดิน” “เดี๋ยวก่อนนะคุณ ฉันไปตกลงกับคุณตอนไหนว่าจะไปด้วย” “อ้าว ก็คุณส่งมาว่าโอเค” ฉันรีบยกโทรศัพท์มือถือเปิดไปช่องสนทนาระหว่างเราสองคน หน้าฉันร้อนขึ้นมาทันที ห้องไลน์ส่วนตัว Thyme : ไปดูพระอาทิตย์ตกกันไหม Thyme : อากาศดีด้วยคนสวยชื่อกล้วย : สติกเกอร์ ‘OK’“อย่าบอกว่าคุณไม่ได้อ่าน” ผมทำหน้าน้อยใจแต่จริง ๆ ไม่ได้น้อยใจสักนิด ถ้าเธออ่านคงไม่ยอมตอบโอเค “ฉันนอนเลยไม่ได้อ่านละเอียด” “ให้” ผมยื่นแอปเปิลสีแดงสดลูกโตให้คนตรงหน้าลูกหนึ่ง “เอามาให้ทำไม” “ขอโทษนะครับ แอปเปิลภาษาเกาหลีคือ 사과 (ซา-กวา) ออกเสียงแบบเดียวกันกับคำว่าขอโทษ” เห็นเธอทำเบะปาก น่ารักตายละ กูง้อสำเร็จเมื่อไหร่ แม่งจะจูบให้ปากเปื่อยเลยคอยดู “นินทาฉันในใจหรือเปล่าเนี่ย” “ใครจะกล้า ไปกันเถอะเดินเล่นกัน” อยากจะยื่นมือไปจับมือเธอแต่ยังไม่กล้า เราสองคนเดินข้ามถนนฝั่งบ้านเธอไปทางทะเล เวลาห้าโมงเย็นลมทะเลเริ่มเย็นบ้างแล้ว คนเลิกงานแวะมาเที่ยวและนั่งกินข้าวค่อนข้างเยอะ “ผมย

“ผมต้องทำแค่ไหน คุณถึงจะรู้สึกว่าผมรักคุณ” “ฉันก็ไม่รู้ แต่ฉันไม่รู้สึกถึงความรักเลย ฉันรู้สึกแค่ว่าคุณต้องการแค่จะขึ้นเตียงกับฉันเท่านั้น” เธอเขี่ยหมูบนจาน ผมยังไม่เห็นเธอคีบเข้าปากสักคำ “อยากขึ้นเตียงกับคนที่เรารักผิดเหรอ” “มันก็ไม่ผิด แต่ไม่รู้สิ ฉันรู้สึกว่ามันไม่ใช่ความรักมันแค่ความต้องการทางร่างกายเท่านั้น เราไม่เคยออกเดต เราไม่เคยใช้เวลาจีบกันเลย” “โอเค ผมเข้าใจ ผมจะพยายามไม่ข้ามขั้น ไว้เราไปออกเดตกัน ว่าแต่เขาเดตกันนี่ทำอะไรกันบ้าง” เดตของผมกับเธออาจไม่เหมือนกัน ก่อนหน้านี้เดตของผมกับสาว ๆ ก็จบกันที่บนเตียง จากนั้นก็ค่อยมาคิดว่าจะไปต่อหรือพอแค่นี้ “ดูหนัง กินข้าว เดินเล่น ทำกิจกรรมที่ชอบด้วยกัน” “วันนี้กินหมูกระทะเสร็จแล้วไปเดินเล่นกันนะ” “ก็ได้” หลังจากกินหมูกระทะกันแล้ว เราสองคนก็ใช้เวลาเดินเล่นกันแถวริมชายหาด ทะเลยามกลางคืนให้ความรู้สึกลึกลับ แต่ท้องทะเลก็ไม่ได้มืดมิดเสียทีเดียว เพราะยังเห็นเรือตกหมึก กระจายอยู่ทั่วบนท้องทะเลสีดำสนิท “หนาวไหม” ผมโอบเอวคนที่เดินเล่นด้วยกัน เธอ

“เบ๊บ คุณตอดผมมากเลย” ไม่ตอดได้อย่างไร ในเมื่อตอนนี้ฉันเสร็จสมอีกครั้ง เขาหัวเราะในลำคอเมื่อฉันกระตุกเกร็งเพราะความสุขสม “เสียวจังหมอ” ช่วงเวลาแห่งความสุขแบบนี้ฉันชอบเรียกเขาว่าหมอ ทำไมกันนะหรือลึก ๆ แล้วฉันอยากได้ผัวเป็นหมอหรือเปล่านะ “เบ๊บ ครางดัง ๆ” เขาสั่งทั้งยังกระเด้าเอวใส่ฉันไม่หยุดทุกจังหวะที่เขาขึ้นลงในแต่ละครั้งทำฉันหัวใจจะวายทุกครั้ง ความสุขหลั่งไหลออกมาไม่หยุด ความชุ่มฉ่ำและเสียงลามกยิ่งทำให้เราสองเข้าใกล้ขอบสวรรค์มากขึ้น “อ๊า...อ๊า หมอเสียว โอยไม่ไหวแล้ว” ฉันร้องครางอย่างน่าอายสุขสมคาท่อนลำของเขาและเพียงไม่นานเขาก็กระตุกเกร็งและฉีดพ่นของเหลวขาวขุ่นที่ทั้งอุ่นและเหนียวข้นเข้าร่างกายฉัน “หมอ...กล้วยไม่ได้เทกยานะคะ” “อยากหลั่งใน” อา...รูปแบบประโยคไม่ได้เข้ากันสักนิดเลย ฉันแทบจะหลับในทันที ความเหนียวชื้นทั้งร่างเพราะเหงื่อที่โซมกาย “ผมเปิดแอร์ก่อน” เขาลุกจากเตียงถอดตัวตนออกไปแล้วฉันขยับตัวนอนตะแคง รู้สึกถึงของเหลวไหลออกมาจากส่วนนั้นของร่างกาย อื้อ...น้ำเขาเยอะมาก เสียงปิดหน้าต่างปิดผ้าม่

“คุณกำลังสารภาพรักกับฉันอยู่เหรอ” ฉันหรี่ตามองเขาอย่างไม่อยากเชื่อสิ่งที่ได้ยิน “อืม ตอนนั้นคิดว่าเผื่อคุณหมดสัญญาแล้วคุณจะกลับมาอยู่บ้านที่ระยอง ส่วนผมรู้อยู่แล้วว่าคลินิกใหม่จะสร้างที่ระยอง ตั้งใจว่าจะตามคุณมาอยู่นี่ อีกสองปีทุกอย่างคงลงตัว ใครจะคิดว่าเราจะแตกคอกันเสียก่อน” คิดถึงเรื่องที่ทะเลาะกันแล้วก็เป็นแค่เรื่องที่ต่างคนต่างน้อยใจ ไม่เข้าใจว่าจะโมโหกันถึงขั้นเลิกราได้อย่างไร “คุณไม่สะดุดกับชื่อร้านเหรอ ‘พา-นา-นา’ จริง ๆ มันคือ บานาน่าหรือแปลว่ากล้วยภาษาไทยไง ส่วน พา-นา-นา เป็นภาษาเกาหลีที่ใช้ทับศัพท์” สมแล้วพ่อคุณที่ไปอยู่เกาหลีมา แต่ฉันแอบคิดตอนนั้นอยู่แล้วว่าทำไมชื่อพ้องกับของฉันเลย “ต้องขอบคุณไหมคะเนี่ย” “ต้องขอบคุณสิคะ ขอเป็นมาให้นอนกอดทุกคืนได้ไหม” คำพูดเขาทำให้ฉันหัวเราะคิกคัก คำขอบคุณอะไรเปลืองตัวจัง แต่ไม่เป็นไรหรอก ฉันได้ลูบแปดก้อนบนหน้าท้องก็สุดจะคุ้มแล้ว “เอาเงินมาให้เจ้าของร้านดูสิ ว่าได้กำไรเยอะไหม” ท่าทางอ้ำอึ้งของเขาทำให้ฉัน ‘ร้านไม่มีกำไร’ “เดี๋ยวเอาให้ดู คุณอยากได้เงินเหรอ” “อ้าวคุณ

“ไม่ต้องมองผมอย่างนั้นเลย ไอ้ธาร์มันขี้เหนียวไง ช่วงไปเรียนเกาหลีมันเลยมีเงินมากกว่าผม” ฉันหรี่ตามองอย่างจับผิด “คุณมัวแต่เปย์สาวละสิถึงได้ไม่มีเงิน” เขาเกาหัวแกรก ๆ ไม่ต้องพูดก็รู้แล้วว่าสิ่งที่ฉันพูดเป็นเรื่องจริง พ่อหนุ่มนักรัก “ตอนนั้นผมยังไม่ได้เจอคุณ มันก็เรื่องปกติของหนุ่ม ๆ ทั่วไปนั่นแหละ” “ร้อนตัวนะ คุณเนี่ย” ฉันยังไม่ทันจะว่าอะไรมากมาย แค่บอกว่าชอบเปย์ “กลัวคุณโกรธ ผมมันพวกปากไม่ดี ประวัติไม่ขาวสะอาด” “รู้ตัวด้วย” “รู้สิ ผมเคยว่าคุณนิสัยแย่ ผมขอโทษจริง ๆ นะ” น้ำเสียงและหน้าตาเขาสำนึกผิดกับสิ่งที่เกิดขึ้น “คุณซื้อแอปเปิลให้ฉันจนหน้าฉันจะกลมเท่าแอปเปิลแล้วเนี่ย” ตั้งแต่วันที่เขาซื้อแอปเปิลมาให้แทนการขอโทษ เขาซื้อให้ฉันทุกวัน จนตอนนี้ฉันเริ่มเบื่อแอปเปิลแล้ว “ผมกลับไปแก้ไขไม่ได้จริง ๆ ผมเสียใจนะ ที่ทำให้คุณรู้สึกแย่” ฉันกอดเขาแน่น รับรู้ถึงความรู้สึกผิดของเขา “อย่าปากหมาอีก จะพูดอะไรให้รู้จักคิด ฉันให้อภัยเพราะรัก แต่ถ้าบ่อยมาก ๆ รักอย่างเดียวคงไม่พอแล้วนะ” ฉันไม่ได้ขู่แค่อยากให้เขามีสต