All Chapters of สถานะแค่รู้สึกดี ( NC 18+ ): Chapter 1 - Chapter 10

ฉันนั่งบีบมือตัวเองด้วยหัวใจที่ตื่นเต้น ฉันกับเขานั่งตรงหน้าผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย “ผมรักมะลิจริง‍ ๆ นะครับ พ่อกับแม่ให้เราแต่งงานกันเถอะ” เสียงของเขาทำให้ฉันน้ำตารื้น ไม่คิดว่าเขาจะทำอย่างที่พูด ในเมื่อได้เกินเลยกันแล้ว เขาก็ยินดีจะรับผิดชอบ “คุณยู!” มองใบหน้าหล่อเหลาด้วยความปลาบปลื้มใจ เขาคือผู้ชายแสนดีที่ฉันหลงรักมานานแสนนาน ตั้งแต่จำความได้ ฉันก็รักผู้ชายคนนี้ไปทั้งหัวใจ เมื่อหัวใจเป็นของเขาแล้ว ไม่ยากเลยที่ร่างกายจะเป็นของเขาด้วย แค่เพียงเขาสัมผัสแตะต้อง ฉันก็อ่อนระทวยและยอมเป็นของเขา “จะแต่งงานกับเด็กในบ้านได้อย่างไรกันยู” เสียงทรงพลังของคุณดา หรือคุณปรีญาดา ผู้เป็นแม่ของเขาเอ่ยขัด ฉันน้ำตารื้นเพราะความเสียใจ ‘เด็กในบ้าน’ ‘คนใช้’ ไม่ว่าจะคำไหน สำหรับคนที่เกิดมาพร้อมตำแหน่งที่ไม่อยากรับอย่างฉันก็จำใจรับอยู่ดี “แต่ผมรักมะลิจริง‍ ๆ” เขายังคงจับมือฉันแน่นอย่างเคย ความรู้สึกตื้นตันใจไม่เคยเกิดขึ้นแบบนี้มาก่อน เขาไม่เคยทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองมีคุณค่าเท่านี้มาก่อน ดีเหลือเกิน “ยู แม่รับไม่ได้หรอกนะ จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ยูจะเอาล

“อกหักได้ไง แกมีแฟนเหรอ” เป็นเสียงเอยที่เอ่ยถามอย่างสงสัย ฉันกับสารินพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของเอย “ไม่ใช่แฟน ฉันแอบชอบเขาไง” “ใครที่แกแอบชอบ” เอยถามอย่างสงสัย ทั้งยังยื่นหน้าเข้าไปใกล้กว่าเดิมอีกนิดเพราะกลัวโต๊ะข้าง ๆ จะได้ยิน “พี่ยู ปู่รหัสกูไง” คำพูดของพรีนทำหัวใจฉันตกไปอยู่ตาตุ่ม เพิ่งได้รู้ว่าเพื่อนแอบชอบเขา พรีนเป็นคนสวย และแน่นอนว่าสวยกว่าฉันเยอะ ฐานะทางบ้านก็ดีไม่น้อย “ทำไม แกไปบอกชอบเขางี้เหรอ” สารินถามอย่างสงสัย ฉันเองก็สงสัยไม่น้อยไปกว่าเพื่อนเช่นกัน แต่ที่ไม่ถามเพราะกลัวว่าเพื่อนจะจับสังเกตได้ “เปล่า ฉันได้ยินกลุ่มเพื่อนเขาเมาท์ว่าพี่ยูมีคนที่ชอบแล้ว” คำพูดของพรีนทำให้ฉันแอบยิ้ม เขาไม่เปิดตัวกับฉัน แต่อย่างน้อยก็ปิดโอกาสคนอื่นที่จะเข้าหา ฉันคงไม่ได้เข้าข้างตนเองจนเกินไปใช่ไหม ถ้าจะคิดว่าคนที่เขาชอบคือฉัน แต่แล้วความคิดของฉันก็ถูกสั่นคลอน “นี่พวกแก รู้แล้วเงียบไว้เลยนะ” จู่ ๆ พรีนก็ลดเสียงเบาลง พวกเราจึงต้องขยับศีรษะเข้าไปใกล้มากกว่าเดิม “เขาว่าพี่ยูแอบชอบพี่รินณี[1]มาตั้งแต่มัธยมแล้ว”‘รินณี’

“คุณยู” ลำคอฉันแห้งผาก ไม่คิดว่าจะได้มาเห็นอะไรแบบนี้ เห็นผู้ชายเปลือยเปล่า ระหว่างที่ฉันเข้าห้องน้ำ เขาคงลุกขึ้นมาถอดเสื้อผ้าของตัวเอง เนื้อตัวของบุรุษเพศที่เพิ่งเคยเห็นเต็ม ๆ ตาครั้งแรก ฉันประหวั่นไม่น้อย แต่นี่ก็อาจเป็นโอกาสเดียวที่ฉันจะได้เห็น ฉันนั่งลงข้างเอวเขา พยายามไม่มองสิ่งที่เชิญชวนสวยตา สิ่งที่บ่งบอกความเป็นบุรุษเพศ ‘คุณยูโตแล้วจริง‍ ๆ’ ฉันใช้ผ้าในมือเช็ดหน้าเขาเบา ๆ จมูกโด่งเป็นสัน คิ้วคมเรียวสวย ริมฝีปากหยักได้รูปสีชมพูอย่างคนสุขภาพดี กล้ามอกสวยแข็งแรง ฉันรีบยกมือของตัวเองอีกข้างออก นี่มือข้างนั้นของฉันไปวางไว้บนกล้ามอกเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ หัวใจฉันเต้นระส่ำเพราะความอาย และยิ่งละอายเมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังคิดไม่ซื่อกับคนเมา ริมฝีปากเขาเผยอนิด ๆ เหมือนกำลังหลอกล่อให้ฉันลองแตะลิ้มชิมรสของริมฝีปากสีระเรื่อนั้น ‘อย่านะมะลิ เดี๋ยวเขาตื่น’ เสียงในหัวกำลังเตือนฉัน แต่ดูเหมือนคำเตือนนั้นจะไร้ผล เมื่อฉันรู้ตัวอีกที ริมฝีปากของฉันก็ทาบทับริมฝีปากนุ่มหยุ่นของเขาแล้ว นุ่มมาก...ไม่คิดว่าปากคนจะนุ่มได้ขนาดนี้ ผ

แต่หลังจากที่ได้ผ่าเข่ามาแล้ว ท่านก็เดินเหินได้อย่างสบาย แม่เองก็ไม่ต้องมานอนเฝ้าท่านตั้งแต่ที่ฉันไปเรียนมหาวิทยาลัย “อืม เป็นไงบ้าง ไปเรียนสนุกไหม” คำถามของคุณย่าทำฉันยิ้มออกมา ถ้าถามแบบนี้คงมีเรื่องเล่า “สนุกค่ะ” ฉันตอบเพียงสั้น ๆ รู้ว่าคุณย่าอยากเล่ามากกว่าอยากฟังเรื่องของฉัน “ว่าไปแล้วก็คิดถึงคุณปู่ ไม่น่าอายุสั้นเลย” ท่านพูดแล้วก็ถอนหายใจ ทิชชูถูกดึงมาซับน้ำตาตรงหางตา ฉันขยับเข้าไปพยุงให้ลุกจากเก้าอี้ตัวนั้น ตรงไปยังเก้าอี้อีกตัวที่อยู่ติดหน้าต่าง เก้าอี้เอนตัวเก่งที่มีวิวข้างนอกเป็นสวนหย่อมของบ้าน ฉันนั่งลงข้าง ๆ บีบนวดปลีน่องของท่านอย่างเบามือ เน้นสัมผัสให้เกิดความอบอุ่นและความห่วงใยมากกว่าให้ร่างกายแก้ความเมื่อยล้า เพราะฉันไม่ได้เรียนมา จึงไม่รู้หรอกว่าต้องนวดอย่างไร “ย่าเจอปู่ตอนเรียนมหา’ลัยนี่แหละ เขาเป็นรุ่นพี่เอกเดียวกัน ย่าเรียนปีหนึ่ง ส่วนปู่เรียนปีสี่” ฉันยิ้มกับคำพูดของท่าน เพราะตำนานรักของท่านทั้งสองไม่ต่างจากฉันกับคุณยู “คุณย่าคงสวยมากแน่เลย” ฉันเอ่ยชม เห็นแม่กำลังเก็บไดร์เป่าผมและโต๊ะเครื่องแป้งให้เข้าที่เข้าทาง

เนิ่นนานกว่าจะออกจากห้องน้ำ ฉันใช้แมสก์กับแว่นกรองแสงปิดบังดวงตาแดงก่ำของตัวเอง หลังจากร้องไห้อยู่นาน ฉันตัดสินใจส่งข้อความไปหาเขา ห้องไลน์ส่วนตัว มะลิ : คุณยู มะลิไปหาที่คอนโดได้ไหมคะ OnlyYou : อืม ได้สิ มะลิ : คุณยูจะกินอะไรไหมคะ มะลิจะได้ทำไว้ให้ OnlyYou : ฉันมีกินเลี้ยงกับพี่ที่ฝึกงาน เธอกินก่อนเลย มะลิ : ได้ค่ะ อย่างน้อยเขาก็ให้ไปหา น้ำตาที่เสียไปไม่คุ้มค่าเลย ฉันคิดมากไปเอง คุณยูไม่มีใครหรอก ถ้ามีคนอื่น เขาจะให้ไปหาทำไมกัน แกแค่คิดมากไปเองมะลิสามเดือนต่อมา เรื่องราวระหว่างคุณยูกับพี่รินณียังกวนใจฉันไม่หาย และยังมีผู้หญิงอื่นเข้ามาอีก เมื่อฉันเห็นคนที่แท็กคุณยูมาทางไอจี เธอคนนั้นอยู่คนละสถาบันกับพวกเรา ‘น้ำปั่น’ ทำตัวเหมือนเพื่อน แต่ฉันมองออกว่ามันไม่ใช่ ฉันถอนหายใจอย่างเหนื่อยล้า “เป็นอะไรมึง ไม่เข้าใจตรงไหน” เอยถามเมื่อเห็นฉันถอนหายใจ คงคิดว่าฉันถอนหายใจเรื่องบทเรียน “เปล่าเข้าใจ” เข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง ฉันพยายามอ่านหนังสือและทำงานส่งทุกงาน เข้าเรียนตลอดเพราะ