All Chapters of สถานะแค่รู้สึกดี ( NC 18+ ): Chapter 51 - Chapter 60

แต่ผมรู้ว่าย่าได้ยิน “ย่า…” “ก็ยูทำผิด ย่าไม่ได้ผิดอะไร มะลิเขาไม่ได้โกรธย่าสักหน่อย” คำพูดของย่าเป็นความจริงที่ปฏิเสธไม่ได้ เธอโกรธผม ไม่ได้โกรธครอบครัวผม “แล้วติดต่อกันนานแล้วเหรอครับ” “อืม น่าจะห้าปีที่แล้วมั้ง ตอนนั้นแม่กับพ่อไปเที่ยวยุโรป บังเอิญเจอวรรณก็เลยได้คุยกัน” เหอะ! โลกมันกลมจริง‍ ๆ ความบังเอิญของผมทำไมไม่ทำงานบ้างนะ “ดีนะครับ ไม่บอกลูก” “ยู แม่ก็อยากบอกนะ แต่ก็กลัวว่าเขาจะหนีกันไปอีก” นั่นคือคำบอกเล่าของแม่ ก็คงจะจริงอย่างแม่ว่า “ใช่ กว่าย่าจะได้เจอมะลิ” ย่าบ่นแทรกเข้ามา “ครับ รักกันเข้าไป ผมมันหมาหัวเน่า” ผมบ่นออกมาอย่างไม่จริงจัง ก่อนจะเปลี่ยนประเด็นไปเรื่องที่ตัวเองอยากรู้ “แม่ครับ แม่ว่ามาร์คหน้าเหมือนมะลิไหม” ผมถาม แม่นิ่งเหมือนใช้ความคิดกับสิ่งที่ผมถาม “ก็เหมือนนะ” “ใช่ไหม ผมก็ว่าเหมือน แม่ว่าเป็นไปได้ไหมที่มาร์คจะเป็นลูกผม คิดดูสิครับ ที่เธอหนีไปก็อาจจะเพราะท้องลูกผมก็ได้ แบบว่ากลัวจะขัดขวางอนาคตผมหรือกลัวว่าผมจะให้เอาลูกออก” ผมอธิบายเหตุผลของตัวเองให้แม่ฟัง

เมื่อสามสาวกับหนึ่งหนุ่มเดินมายังโซนวีไอพีผับของกาย หัวใจผมแทบจะหยุดเต้น เมื่อเกาะอกสีขาวที่เธอใส่ทำผมหายใจติดขัด เซ็กซี่ขยี้ใจ คำที่เขาใช้พูดกัน มันเป็นอย่างนี้เองสินะ “วันนี้มะลิสวยจัง” ผมแอบกระซิบข้างหู คราแรกเธอนั่งห่างจากผมโดยมีสารินคั่นกลาง พอไอ้เพื่อนชั่วที่ขโมยคู่หมั้นเพื่อนมันลุกออกไป ผมก็เลยขยับเข้านั่งเบียดแทบสิงร่างเธอ เห็นสายตาของเพื่อนเธอส่งมา ผมก็ไม่แคร์ เอาวะ คนเป็นชู้ เป็นกิ๊ก ก็ต้องหน้าด้านนั่นแหละ “คุณยูขยับออกไปหน่อยค่ะ” เธอว่าผม “จะให้ขยับไปไหน ที่มันแคบ” ผมว่าทั้งที่โซฟาก็ยังมีที่เหลืออีกเยอะ ไม่อยากจะบอกว่า ทีเพื่อนเธอกับเพื่อนผมนั่งแทบจะสิงกันอยู่แล้ว ยังไม่มีใครว่าเลย “มันน่าเกลียด มะลิไม่อยากให้เพื่อนมองไม่ดี” เธอกระซิบกระซาบ สุดท้ายผมก็ต้องถอนหายใจ ทั้งลุกไปเข้าห้องน้ำ “สาริน” ผมเรียกคนที่เพิ่งเดินออกจากห้องน้ำ “ครับ” “คุยกันหน่อย” ผมเดินนำสารินไปยังชั้นบนของผับ ซึ่งเป็นโซนพิเศษที่ต้องใช้การสแกนลายนิ้วมือเท่านั้นถึงจะผ่านขึ้นไปได้ จนเมื่อเข้ามาในห้องที่เก็บเสียง ผมผายมือไปทางโซฟาดำตัวใหญ่ที่ตั้งอยู่กลาง

“สาริน” ผมกวักมือเรียกคนที่เดินเข้ามาในห้องอย่างเร็ว “คุณยูเรียกผมมาทำไม” “มึงช่วยกูดูนี่หน่อยสิ เรื่องไหนที่มะลิจะชอบวะ” ผมเปิดโปรแกรมฉายภาพยนตร์ของค่ำวันนี้ให้สารินดู “จ่ายมาแสนเดียวใช้อย่างกับทาส” “ตั้งแสนนึง ไอ้นี่ กูเนี่ยรุ่นพี่มึง อีกอย่างเรื่องนี้ไม่ใช่แค่กูได้ผลประโยชน์ มึงก็ได้ผลประโยชน์ด้วย ตกลงเรื่องไหน มะลิชอบดูหนังแบบไหนวะ” “เหอะ! แล้วบอกว่ารักมัน หนังแบบไหนที่มันชอบดูยังไม่รู้ ไอ้พี่ยู มึงนี่นะ” เสียงสารินบ่นผมอย่างหาความยำเกรงไม่ ทั้ง ๆ ที่ผมเป็นทั้งรุ่นพี่และเจ้านายมัน “เออ เมื่อก่อนไม่รู้ แต่นี่กูกำลังศึกษาไง ก็พยายามอยู่นี่ละ เห็นใจหน่อยสิ คนหน้าตาดีใช่ว่าจะจีบสาวเก่ง” ผมว่า “ว่าตัวเองยังไงให้เหมือนชม เพิ่งเคยเห็นนี่แหละ ดูเรื่องนี้สิ หนังผี” “เฮ้ย! ไม่เอา กูกลัวผี” ผมเป็นผู้ชายอกสามศอกที่กลัวผีที่สุด “ก็ดีแล้วไง กลัวผีก็จะได้คลุกวงใน มีข้ออ้างกอดสาว นี่แกล้งโง่หรือโง่จริง‍ ๆ เนี่ย” ถ้าไม่เห็นว่าไอ้คนตรงหน้าเป็นกุญแจสำคัญที่จะทำบรู๊คถอนหมั้นกับมะลิ ไม่มีทางที่ผมจะยอมให้มันด่าได้แบบนี้หรอก ฝา

“จะทำอะไรคะ” เธอว่าเมื่อเห็นผมคุกเข่าลงหลังจากวางเธอบนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้า “ไม่น่าถาม พี่ยังไม่ได้เลียเลย” “คุณยู” จากนั้นทุกอย่างก็ดำเนินต่อไปอย่างที่ควรจะเป็น เฮ้อ สงสัยผมจะไม่ใช่สายหวาน ถึงได้ทำอะไรจากหวาน ๆ กลายเป็นหื่นหมด ความสุขของผมคือการได้อยู่กับเธอไม่ว่าที่ไหน แต่ความสุขของผมคงต้องหมดลง เมื่อข่าวร้ายที่ผมได้รับในเวลาหนึ่งสัปดาห์ต่อมา “อะไรนะ!!!” “มะลิกำลังจะแต่งงานกับบรู๊ค” นั่นคือคำพูดของสารินที่ผมไม่คิดว่าจะได้ยินในวันที่กรุงเทพฯ ชุ่มฉ่ำไปด้วยหยาดฝน “แต่คุณยูไม่ต้องห่วงหรอกนะครับ มันแค่การแต่งงานทางธุรกิจ บรู๊คบอกผมว่าอีกสองปีก็หย่า” คำพูดของสารินยิ่งทำให้ผมปวดใจ เธอจะรู้ไหมว่าผู้ชายที่เธอบอกว่ารัก แท้จริงแล้วเขาไม่ได้รักเธอเลยสักนิด เหตุผลทางธุรกิจ แน่นอนว่ามะลิต้องยอมแต่งงานครั้งนี้แน่นอน เธอคงไม่ยอมให้แม่กับแดดดี้เสียใจ มะลิเป็นเด็กดี อย่างไรเสียเธอต้องยอมทดแทนบุญคุณของคนที่ให้ชีวิตใหม่ของเธอ “แล้วคุณจะทำยังไงสาริน ปล่อยให้คนที่คุณรักแต่งงานอย่างนั้นเหรอ” “ก็คงต้องยอม ไม่อย่างนั้นเราจะ

คอนเสิร์ต ในมือของกลุ่มคนที่เดินเข้ามา ทำให้บรรยากาศขอแต่งงานยิ่งโรแมนติกขึ้นไปอีก “คุณย่า!!! มาได้ไงเนี่ย” “ย่าไม่ได้แก่ขนาดนั้นตายู ยังอยู่เลี้ยงลูกแกได้แน่นอน” ย่าว่าผมกลับ ผมหัวเราะเสียงดังอย่างมีความสุข นอกจากนั้นยังมีกลุ่มครอบครัวผม ครอบครัวเธอ เพื่อนของเธอและเพื่อนของผม ที่สำคัญในนั้นมีบรู๊คคู่หมั้นของเธอ “เออ...ที่มะลิบอกว่าถอนหมั้นไม่ได้ คือจริง‍ ๆ แล้วเราไม่ได้หมั้นกัน แฮ่...มะลิหลอกคุณยู” “มะลิ เธอหลอกอะไรพี่บ้างเนี่ย” ผมหยิกแก้มคนตรงหน้า “เยอะเลย ไว้ค่อยเล่าให้ฟังนะคะ แต่คุณยูยอมแต่งงานแล้วนะคะ มะลิบันทึกเสียงไว้แล้ว ทุกคนก็ได้ยิน ถ่ายวิดีโอไว้ด้วย เบี้ยวไม่ได้แล้ว” เธอว่ายิ้ม ๆ จะหลอกผมเรื่องอะไรบ้างช่างมันเถอะ เวลานี้ขอให้ได้แต่งงานได้สร้างครอบครัวกับมะลิ ผมก็โอเคแล้ว “พี่รักเธอ only you” “love you” เราสองคนบอกรักกันและจูบกันเนิ่นนานพร้อมกับเสียงโห่ร้องของเพื่อน ๆ และครอบครัวของเรา ขณะโดรนหน้าชายหาดยังเปลี่ยนตัวอักษรเป็น ‘I love you, Mali love you’ มะลิเล่นใหญ่มาก จ้างโดรนมาแปลอักษร