All Chapters of สถานะแค่รู้สึกดี ( NC 18+ ): Chapter 31 - Chapter 40

ผมพยักหน้าเข้าใจ “สารินทำงานเป็นยังไงบ้าง” “ก็ดีครับ เข้ากันได้ดีกับคุณมิลลิ สนิทกันเหมือนรู้จักกันมาก่อน”ผมแค่นยิ้มกับคำพูดของพี่จักร พวกนั้นเขารู้จักกันมาตั้งนานแล้ว และคิดว่าตลอดแปดปีมานี่คงติดต่อกันตลอด ที่เพื่อนเธอบอกว่าไม่รู้ว่ามะลิไปอยู่ที่ไหนทำอะไร มันโกหกทั้งเพ “บอกสารินด้วยว่ามื้อกลางวันให้เธอเข้ามากินข้าวกับผมที่ห้องนี้”พี่จักรทำหน้างงกับคำสั่ง คงเพราะผมไม่เคยพาใครมากินข้าวที่นี่เลยสักครั้ง “เอางั้นเหรอครับนายน้อย เขามีคู่หมั้นแล้วนะ” “พี่จักร ผมแค่ชวนกิน ไม่ได้คิดอะไรสักหน่อย” คำท้ายประโยคจะเบาเล็กน้อยเพราะใจมันแอบคิดนั่นแหละ เวลาเที่ยงวันที่ผมรอคอยก็มาถึง ผมรอคอยมื้อนี้มานานเหลือเกิน มื้อที่จะได้กินข้าวกับเธอแค่สองคน “สวัสดีค่ะคุณยู” เธอก้าวเข้ามาพร้อมกับผู้ช่วยคนสนิท “สวัสดีครับ คุณสารินกับคุณจักรเชิญพักตามสบายนะครับ ผมกับคุณมิลลิจะกินข้าวกลางวันไปด้วยแล้วก็คุยเรื่องงานไปด้วยน่ะ” เหตุผลข้าง ๆ คู ๆ แต่กูก็ยังหน้าด้านใช้ เฮ้อ! อนาถใจกับตัวเอง เมื่อทั้งสองผู้ช่วยออกจากห้องไปแล้ว ผมก็

เสียงถอนหายใจของเพื่อนทั้งสองทำให้ผมรู้ดีว่าพวกมันคงเหนื่อยจะห้ามผมแล้ว “ถ้างั้นก็ฉุดเลยไหม เขาว่ากันว่านอนคุยกันรู้เรื่องกว่านั่งคุยกัน” ไอ้กายที่คงเหนื่อยจะห้ามเสนอความคิดเห็น “มึงก็ชั่วเกิน ถ้าทำแบบนั้น เขาคงไม่มองหน้ามันอีก เผลอ ๆ จะเกลียดมันยิ่งกว่าเดิม” ไอ้ธามถือว่ายังฉลาดกว่าไอ้กาย “อะไรวะ นั่นก็เมียเก่า” ไอ้กายยังไม่ยอมแพ้ “เมียเก่านั่นแหละยิ่งยาก ถ้าเขาเห็นว่าเพื่อนเราดี น้องเขาจะทิ้งเหรอ เพื่อนเรามันทั้งโลเล ทั้งไม่ให้เกียรติเขา ทั้งคบซ้อน” “ไอ้ห่าธาม! กูไม่ได้คบซ้อน!” ผมไม่ได้คบซ้อน แล้วดูที่มันใส่ความผม “แต่ตอนนั้นมึงก็ชอบรินณีอยู่” “กูแค่ชอบไหมวะ” “แต่มึงก็บอกเขาว่าชอบไง”ไอ้พวกสู่รู้ “กูบอกชอบรินณีเพราะกูจะได้มูฟออนและตัดใจไง กูตั้งใจว่าจะบอกรินณีว่าชอบ แล้วก็ตัดใจ ซึ่งกูก็ตัดใจจริง‍ ๆ ถึงได้มาบอกมะลิว่าให้รอไง” คำพูดของผมยิ่งทำให้ไอ้สองตัวมองผมอย่างไม่เข้าใจ “มึงจะตัดใจแล้วมึงไปบอกรินณีมันอีกทำไม แล้วที่น้องหนีเพราะว่าได้ยินเรื่องนี้หรือเปล่า” ไอ้กายมันมีตาทิพย์หรือไงถึงได้รู้ เพร

ผมซุกใบหน้ากับซอกคอขาว สูดกลิ่นเธอในยามเช้า เธอหอมหวานไปทั้งตัวเหมือนอย่างเก่าก่อน กลิ่นและรสของเธอยังทำให้ความรู้สึกดีไม่เปลี่ยน ยอดอกนุ่มหยุ่นถูกผมครอบครองด้วยอุ้งปาก ปลายลิ้นหยอกล้อกับปลายยอดถัน “อื้อ...อย่า” เสียงเธอครางกระเส่า แม้แต่เสียงห้ามก็ไร้ซึ่งเรี่ยวแรง ผมละริมฝีปากไล้เลียจากยอดอกมายังแอ่งสะดือบุ๋ม ใช้ปลายลิ้นไล้วนตรงส่วนนั้นอยู่หลายต่อหลายครั้ง เรียกเสียงครางกระเส่า “คุณยู มะลิเป็นเมนส์” เธอร้องบอกผมอีกครั้ง “รู้...อย่าเกร็ง” เพราะยิ่งเป็นเมนส์เธอจะยิ่งมีอารมณ์ ใช่ว่าจะไม่เคยเล้าโลมภายนอกให้เธอสุขสมมาก่อน ร่างบอบบางเริ่มสั่นระริกมากขึ้นเมื่อผมจูบหน้าท้องเรียบเนียนสลับกับเคล้าคลึงเต้างาม หน้าท้องของเธอหดเกร็งและลมหายใจหอบกระเส่าถี่ขึ้นและถี่ขึ้น ผมใช้ปลายลิ้นควานสะดือบุ๋มหลายต่อหลายครั้ง “คุณยู...อื้อ...” และแล้วเธอก็สั่นเกร็งปลดปล่อยความสุขออกมา ใบหน้างามแดงระเรื่อด้วยพิษของรสสวาทที่ผมปรนเปรอให้ มะลิยังเป็นมะลิของผม ทุกส่วนบนร่างกายเธอ ผมรู้ดีว่าต้องจับตรงไหนให้เธอรู้สึกดี และรู้ดีว่าเสียงแบบไหนที่บ่งบอกว่าเธอ

“คุณยูเรียกมิลลิมาคุยเรื่องอะไรคะ” เธอเดินเข้ามาในห้องผมด้วยใบหน้าเรียบเฉยไม่บ่งบอกอารมณ์ “ผมอยากฟังแผนการตลาดของปีนี้ แล้วก็รายงานผลประกอบการของสัปดาห์ที่แล้วด้วยครับ” เธอมองหน้าผมอย่างไม่เชื่อว่านี่คือคำถามของคนที่เพิ่งมาเริ่มงานได้สัปดาห์เดียว “เออ มิลลิยังไม่มีข้อมูลเลยค่ะ” “คุณมาทำงานได้สัปดาห์หนึ่งแล้วนะ น่าจะใส่ใจงานมากกว่านี้ ไม่ใช่เอาเวลาไปใส่ใจแต่เรื่องคนรัก” ผมมองหน้าคนที่หน้าแดงด้วยความโกรธ “ขอโทษค่ะ” “งั้นคืนนี้เราคงต้องอยู่ช่วยกันทำแล้วแหละ เพราะข้อมูลพวกนี้ผมต้องใช้รายงานพรุ่งนี้” “แต่...” “หรือคุณจะทำคนเดียว ได้ยินว่าสารินไปใต้ไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวผมส่งดาต้าให้คุณ แล้วคุณก็ไปอ่านมาก่อนคร่าว ๆ เลิกงานค่อยมาสรุปอีกครั้ง พอดีผมต้องประชุมกับฝ่ายช่าง” “ค่ะ” ไม่นานเธอก็เดินคอตกออกไป ไม่รู้ว่าเสียใจที่โดนตำหนิเรื่องงานหรือเสียใจที่ไม่ได้ไปส่งแฟนกับเพื่อนขึ้นเครื่องเย็นนี้ เมื่อถึงเวลาเลิกงาน ทั้งชั้นของห้องทำงานก็เหลือเพียงผมกับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นรองประธาน “คุณยู มิลลิทำสรุปคร่าว ๆ มาให้ ถ้าคุณโอเคตามนี้ เดี๋ยว

“คุณยูค่ะ คุณอาจจะมองว่าผู้หญิงทุกคนง่ายเสียจนคุณจะลากขึ้นเตียงตอนไหนก็ได้ แต่คุณไม่ควรทำกับฉัน ฉันมีคู่หมั้นและเป็นหุ้นส่วนของคุณ ถ้าคุณยังทำแบบนี้อีก ฉันคงต้องขอถอนหุ้น” ผมสะอึกกับคำว่า ‘ขอถอนหุ้น’ เธอไม่ใช่มะลิคนเดิมแล้วจริง‍ ๆ สินะ รู้จักใช้สิ่งที่ตัวเองมีมาต่อรองกับผม “ผมไม่เคยมองว่าคุณง่าย” “แต่สิ่งที่คุณทำกับฉันหลายต่อหลายครั้ง คุณกำลังบอกว่าฉันง่าย คุณอยากได้ก็ต้องได้ ทั้งที่ฉันไม่ยินยอม” คำพูดของเธอยิ่งกว่ามีดที่กรีดแทงหัวใจผมครั้งแล้วครั้งเล่า ผมนิ่งเงียบ รู้ว่าเวลานี้คงพูดอะไรไม่ได้มากเพราะเธอคงโกรธ ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่หลบหน้าผมตั้งสองสามวันมาแล้ว “ฉันมาทำงาน ไม่ได้มาหาผัว!” “แรงไปไหมคุณ!” ผมเอ่ยเตือนเมื่อเธอพูดประโยคที่ไม่น่ารักเลยสักนิด “ฉันมันก็คนพูดอย่างนี้แหละ ไม่ใช่ผู้ดีมาจากไหน” เธอกอดอกมองหน้าผมอย่างไม่สบอารมณ์ “ขอโทษนะครับที่ทำให้คุณไม่สบายใจ” ผมตัดสินใจขอโทษออกไป มันคงไม่มีอะไรดีกว่าการขอโทษในเวลานี้ “หวังว่าคงไม่มีเหตุการณ์คล้าย ๆ แบบนี้อีก ฉันรู้สึกเหมือนโดนคุกคามทางเพศตลอดเวลา” ‘คุกคาม’ เธอใช้คำว่าค