All Chapters of Flash Marriage: Mr. Zillionaire Spoiled Me: Chapter 11 - Chapter 20

Nanigas ang mukha ni Jiro. Bigla siyang tumayo at walang alinlangang itinulak palayo ang babaeng nakaupo sa kanyang hita.Walang kalaban-labang bumagsak si Cienna sa sahig, at kasama ng pagbagsak ay dumulas ang kumot mula sa kanyang mga balikat. Sa isang iglap, lumantad ang maputi at makinis niyang balat.Agad na iniwas ni Jiro ang kanyang tingin, at nakatalikod na malamig na nagtanong, “Bakit ikaw?”Ang kanyang mababang tinig ay tila may kasamang yelo, malamig at matalim.Nakayuko si Cienna, kunwa’y nag-aangking kaawa-awa. Ang kanyang mga mata ay namumungay, tila humihingi ng awa, habang mahina siyang nagpaumanhin.“Si Ate… pinasuot niya sa akin ang mga damit niya dito. Hindi ko inaasahan na babalik ka agad, kaya hindi ko na naisuot ang mga damit ko. Wala akong choice kundi magtago sa ilalim ng kumot.” Ngunit ang totoo, nakita niya agad mula sa bintana ang pagdating ng sasakyan ni Jiro. At nang makita niyang wala si Chloe sa silid, mabilis niyang naisip na samantalahin ang pagkakata

Pinilit ngumiti ni Chloe upang palubagin ang loob ni Juli. “I’m fine,” mahina niyang sabi, bagama’t halata ang pagod sa mga mata.Ngunit hindi iyon tinanggap ni Juli. Mahigpit niyang hinawakan ang kamay ng dalaga, puno ng pagkadama. “Ma’am, hindi ka puwedeng basta hayaan na lang na apihin ka. Kailangan mong maging matapang. Ikaw ngayon ang bagong in-law ng Ramirez, kailangan mong panindigan ang dignidad at pangalan nila.”Parang batang nahuli sa pagkakamali, marahang kumurap si Chloe at sumuko na lang, tumango nang masunurin. “Alam ko.”Sa biyahe pauwi, hindi sumabay si Cienna sa kanilang sasakya, hindi nila alam kung saan ito nagpunta. Kaya sinamantala ni Juli ang pagkakataon upang paulit-ulit na bigyan si Chloe ng lakas ng loob, ipinapayo na kailangan niyang matutong lumaban. “Kung patuloy kang tatahimik, mas lalo ka lang nilang pagtatawanan,” mariin niyang bilin.Tumango si Chloe, ngunit ang isip niya’y lumilipad. Alam niya namang minsan nagkaroon din siya ng tapang, pero natutunan

“Ah, oo. Natural lang,” mahinang sagot ni Chloe, bahagyang naiilang sa tuwid na tingin ni Jayra.“Siguro ang dami-dami gustong maging kaibigan ka? After all, hindi naman lahat nakakakita ng ganitong kagandang mga mata.”Umiling si Chloe, ibinaba ang tingin at marahang bumulong. “Wala… halos kabaliktaran. Mas marami ang umiiwas.”Nagtaka si Jayra. “How could it be? Kung ako ang tatanungin, sobrang ganda at kakaiba ng mga mata mo. Parang pusa na ang isa’y kakaibang kulay, special.”Ngumiti lang si Chloe, ngunit hindi niya alam kung paano sasagutin. Ang totoo, mula pagkabata ay pawang diskriminasyon ang naranasan niya, at iyon ang pinakamasakit.Hindi niya namalayang nakalapit na si Jiro. Bigla nitong tinapik ang batok ni Jayra.“Araay!” reklamo ng dalaga at agad na lumingon. “Kuya, bakit mo ako hinampas?”“Don’t bully my wife.” Malamig ang tinig ni Jiro habang nakatitig sa kapatid.Namula agad si Chloe sa salitang wife. Ramdam niya ang init na gumapang mula pisngi hanggang tainga.“Hind

“Okay,” mahinang tugon ni Chloe habang inaabot ang pinagpalitang damit kay Juli. “Salamat, Ate Juli.”Ngumiti ang kasambahay at umiling. “Huwag ka nang laging magpasalamat, Ma'am. Parte na ng tungkulin ko ito.” Kinuha niya ang mga damit at maingat na lumabas ng silid.Nang magtakipsilim, bumalik si Jiro mula sa kumpanya. Naghihintay na si Chloe sa hapag-kainan, nakaupo nang tahimik.“Waiting for me?” malamig pa ang tono ng lalaki nang pumasok, pero agad itong lumambot nang makita siya. Napangiwi ng bahagya ang kanyang mga labi at may ngiting sumilay sa kanyang mga mata. Inabot niya ang coat kay Juli bago tuluyang lumapit.“Hmmm,” tugon lang ni Chloe. Tumayo siya at mabilis na itinabing ang buhok para takpan ang sugat sa kanyang noo. Ayaw niyang mapansin iyon ni Jiro.Nilapitan siya ng lalaki at mahigpit na niyakap, suminghot ng bahagya sa kanyang bango. Inabot niya ang ulo ni Chloe upang haplusin sana, ngunit umiwas ito nang bahagya.“Anong nangyari?” Napatigil ang kanyang kamay sa er

Malakas ang hampas ng tungkod ni Carlo sa sahig, kasabay ng malamig niyang tinig na parang yelo. “Ipatawag mo bukas ang hayop na ‘yon. Tingnan natin kung hindi ko siya balian ng paa!”Tumango si Jienna, saka umupo sa tabi ni Cienna at hinaplos ang balikat nito. “Sige na, anak. Tama na ang iyak. Bukas, nandito na siya.”Ngunit mas lalo lang lumakas ang hagulgol ni Cienna. Kumapit siya nang mahigpit sa ina, at ang boses niyang matinis ay umalingawngaw sa buong bahay. “Ayoko ng bukas! Gusto ko siyang mamatay ngayon! Ngayon na!”Sa tindi ng sigaw, nakakapangilabot ang itsura niya, punô ng poot at pagkamuhi.Kinabukasan, dahan-dahang iminulat ni Chloe ang mga mata. Una niyang nakita ay ang mukha ni Jiro na mahimbing pa ring natutulog sa tabi niya. Malambot ang liwanag ng araw na pumapasok sa silid, sakto para masulyapan niya nang malinaw ang bawat guhit ng kanyang mukha. Nakahilig ito sa isang tabi, isang kamay ang nakapulupot sa kanyang bewang, at ang maayos na paghinga ay nagbibigay ng k