All Chapters of Flash Marriage: Mr. Zillionaire Spoiled Me: Chapter 31 - Chapter 40

Namula lalo ang pisngi ni Chloe habang isinusuot sa kanyang pulso ang bracelet. Sa sandaling nasilayan ito, tila lalong gumaan ang aura ni Jiro. Hinawakan niya ang mukha ni Chloe, itinagilid ito, at walang pag-aatubiling hinalikan ang kanyang mapulang labi.Napakapit si Chloe sa kanyang dibdib, nag-alinlangan sa una, ngunit sa huli ay iniangat ang kamay at iniyakap sa leeg ng lalaki, ibinabalik ang init ng kanyang halik.Nang matapos ni Jiro ang kanyang mga trabaho, nagsimula na silang bumyahe papunta sa airport para bumalik ng Manila.***Sa ika-limang araw mula nang sila’y makabalik, nakatanggap siya ng tawag mula sa Police sa Cebu City. Natapos na ang imbestigasyon at malinaw na napatunayan na lasing ang lalaki at sinadyang saktan si Chloe. Malapit na itong tuluyang mahatulan.Nang ibaba niya ang telepono, agad siyang nagtungo sa kanyang study. Doon, nadatnan niya si Chloe na nakatayo sa harap ng estante, pilit inaabot ang isang aklat na masyadong mataas para sa kanya.“I’ll get it

Bahagyang yumuko si Chloe, iniwas ang mga mata, at mahina ang boses nang sabihing, “Gabi na… matulog na tayo.”Mapait ngunit banayad ang ngiti ni Jiro habang inabot ang lampshade at dahan-dahang pinatay ang ilaw. Hinaplos niya ang likod ng dalaga, waring pinapakalma. “Sige. Tulog ka na, hindi na kita istorbohin.”Sa dilim, mahigpit siyang nakayakap kay Chloe. Mabilis na naging pantay ang kanyang paghinga, senyales na nakatulog na ito, ngunit ang braso niya’y nanatiling nakapulupot sa bewang ng dalaga, parang ayaw siyang pakawalan.Dahan-dahang hinaplos ni Chloe ang likod ng kanyang kamay, at sa loob-loob niya’y nagpasya na kahit anuman ang dahilan kung bakit siya pinakasalan ng lalaking ito, ang mahalaga ay hindi siya nito tinatrato nang masama. Kahit hindi siya mahalin, ayos lang. Ang kailangan niya lamang ay panatilihin ang relasyong ito, hanggang sa dumating ang araw na makapag-aaral siya sa Pampanga. Higit pa roon, hindi na siya mangangarap ng sobra.Makalipas ang ilang sandali, i

Bumitiw si Chloe sa mga chopstick. Alam niyang ginagawa ni Jiro iyon para sa kanya, para hindi siya masaktan sa harap ng ina nito. Gusto sana niyang magsalita, pero napahinto siya nang magtama ang kanilang mga mata. Isang tingin lang mula kay Jiro at natahimik siya.“Anong ibig mong sabihin na ayaw mo na? Pumayag na si Chloe! Paano mo magagawang bastusin ang gano’n?” sunod-sunod ang tanong ng boses ni Wenna sa kabilang linya, puno ng pagkadismaya.Ngunit wala na sa mood si Jiro para makinig. Walang sabi-sabing ibinaba niya ang tawag.Pagkababa niya ng telepono, nagsalita si Chloe, mahinahon pero may alinlangan. “Actually, pwede naman akong—”“Busog na ako. Kumain ka na lang nang maayos,” putol ni Jiro, malamig ang tinig.Alam niyang alam ni Chloe kung ano ang gusto niyang sabihin, pero pareho lang din naman ang kahihinatnan. Bakit pa niya kailangang ipilit?“I need to go out. Huwag mo na akong hintayin mamaya,” dagdag pa nito habang kinukuha ang coat at susi sa sofa.Tahimik lang si C

Pagkarating nila sa hotel, agad na bumagsak si Hailey sa sofa. Nanlalamig pa rin ang kanyang mga kamay, at bakas sa mukha ang takot habang umiiyak sa cellphone.“Dad… nabangga ‘yong kotse ko. Akala ko mamamatay na ako,” garalgal niyang sabi, pinipigil ang hikbi.Habang nagsasalita, tumingin siya kay Jiro, na tahimik na nagbubuhos ng tubig sa kusina. “Dad, nandito si Jiro. Gusto mong makausap siya?”Lumapit si Jiro, inilapag ang baso ng tubig sa mesa sa harap ni Hailey. “Uminom ka muna,” mahinahon niyang sabi bago kunin ang cellphone mula sa kamay nito.“Hello, Elson. Oo, medyo nabigla lang siya pero ligtas naman. Hinihintay pa rin namin ang imbestigasyon ng traffic police kung sino ang may kasalanan,” kalmadong paliwanag ni Jiro.May narinig pa siyang ilang tanong sa kabilang linya, kaya’t marahan siyang tumango, “Yes, sir. I’ll handle it.”Ibinaba niya ang tawag at iniabot muli ang cellphone kay Hailey, saka siya umupo sa katapat na sofa, tahimik na pinanood itong tapusin ang pag-uus

Ang mainit na hininga ni Jiro ay dumampi sa pisngi ni Chloe, may bahid ng amoy ng alak, ngunit sa halip na mairita, tila lalo lang nitong pinabilis ang tibok ng kanyang puso. Hindi siya makatingin nang diretso, at ang tanging gusto niya ay lumubog sa sahig at magtago.Nakatrap siya sa pagitan ng katawan ni Jiro at ng salamin. Sa isang iglap, marahan ngunit sigurado niyang tinanggal ni Jiro ang buhol ng tali, saka hinubad ang suot niyang necktie at ipinalit dito ang isa pang tali, ang mismong ginamit ni Chloe kanina sa pagsasanay.“I’ll model it for you,” bulong ni Jiro, malalim ang boses.“N–no need…” mahina niyang sagot, halos hindi marinig. Gusto na niyang makaalis, pero hindi siya makagalaw.Hinawakan ni Jiro ang kanyang mga pulsuhan at inilapat iyon sa sariling dibdib, sa pagitan ng matigas niyang collarbone. “Let me see what you’ve learned,” dagdag nito, halos pabulong, ngunit may halong utos.Alam ni Chloe na wala siyang ligtas. Kaya't marahan niyang sinunod ang nakita niya sa v