Lahat ng Kabanata ng Valentina: The Unwanted Wife : Kabanata 21 - Kabanata 30

Nang umalis si Aekim ay hindi na ako bumangon pa. Mas pinili ko nalang ang manatili sa higaan habang na umiiyak at nagpupunas ng mga luha. Sa dami ng mga nagsisulputan na katanungan sa aking isipan ay siyang dahilan kung bakit ako nagugutom at napapagod. Ngunit wala akong balak na kumain. Pagod ang utak ko, pagod ang katawan ko at nasasaktan ang puso ko. Nababaliw na ako. Mas okay pa nga kung nabaliw na lang ako para wala na akong iisipin pa. Wala na akong alalahanin na problema at wala ng Aekim na siyang dahilan ng lahat nang ito. Ipinikit ko ang aking mga mata ngunit nagmulat ulit dahil sa nakaramdam ako ng pagod dahil sa posisyon ko. Masakit din sa dibdib at sa balakang. Tumihaya ako kasabay ng pagpatong ko ng unan ko sa mukha ko. Dahil sa paglagay ko ng unan sa mukha ko hindi naman ako makahinga kaya tinanggal ko ito. Inis na tumagilid ako sa paghiga kasabay ng pagpalahaw ko sa pag-iyak dahil sa tila pinapahirapan ako ngayong araw. Alas siete na ng gabi, muli akong nagis

Hindi nga nag-back out sa usapan namin si Aekim. Sinamahan nga ako nito kanina pumunta ng palengke. Namili kami ng mga ingredients para sa lulutuin ko ngayong gabi. Yes, gabi. Imbes na tanghali ay naging gabi. Late na kasi ang almusal namin kanina at hindi na rin kami nakakain ng lunch dahil sa nilantakan naming dalawa ang bibili nitong ice cream na macha flavor. "Okay. What's next?" tanong sa akin ni Aekim na busy sa katitingin sa karne ng baka na minarinate ko. "Just watch and learn." sagot ko naman habang inuuna ko ang sauce sa pagawa. Dahil mina-marinate ko pa ang karne minabuti ko na lang na gawin ang sauce at ang dessert. "Looks good." puri ni Aekim sa akin habang natatakam sa ginagawa kong dessert. "Mamaya pa 'to, Mister." natatawa saway kay Aekim sabay tapik ng kamay nitong dumadampot ng mangga. "I can't wait." ingos nito na tila bata at may panguso pa. Mas maganda kung umalis

Halos lalabas ang dalawang eyeballs ko ng makita ko si Nana at Mama. Naka-video call pala sila. At talagang ipapahamak pa ako ni Aekim sa Lola at Mama niya. Makasarili talaga. Nagngingitngit na sinipa ko ang paa ni Aekim sa ilalim ng mesa habang ito naman ay nage-enjoy sa sitwasyon ko ngayon. "O, ano na? Tell them." pang-aasar nito sa akin. Pinanlakihan ko ng mga mata si Aekim na may kasamang pagbabanta ngunit ang siraulo ay sobrang nage-enjoy. Mas lalo akong pinipikon. "Hi, Val." bati sa akin ni Mama habang si Nana naman ay nakapikit pero nakangiti."Hello po sa dalawang nagagandahang dilag." nakangiti kong bati sa kanila pero 'yong kanang paa ko ay sumisipa kay Aekim. Muntik pa nitong mabitawan ang cellphone nito dahil sa nagulat ito sa pagsipa ko sa kaniya. "Serves right." wika ko sa utak ko at inirapan ito ng patago. "We're fine, Hija. Mukhang inuuto mo kaming dalawa ni Mama, there's something wrong?" tanong ni Mama Lala sa akin. "None po, Ma. How are you and Nana?" nakangit

"Kita mo lang. Utak talaga nito may climate change." wika ko sa utak ko sabay ngiti. "Para kang baliw diyan." wika sa akin ni Aekim. Hindi ko napansin na nakatingin na pala ito sa akin habang naglalakad. "Ikaw kasi." "Anong ako?" "Para kang baliw." "Ako pa ang baliw ngayon? Ikaw nga diyan ang ngumingit wala namang nakakatawa. Nakakainis meron, ikaw 'yon." "E di sorry na." pasuplada kong sagot sa kaniya. "Hindi ko alam na menopause ka na. Twenty-eight ka pa lang diba?" sagot nito na biglang nagpa-init ng ulo ko. Pakiramdam ko lahat ng dugo ko umakyat sa bunbunan ko. Gago talaga itong si Aekim. Inis na hiniklas ko ang ko ang kamay ko mula sa pagkakahawak nito at nagpatiunang maglakad. "Hey! What's wrong?" "What's wrong mo ang mata mo! Jerk!" inis na inis kong sagot at mabilis na nagmartsa papasok ng elevator. "Valentina!" tawag nito sa akin at tumakbo palapit sa akin nang makita nitong pinipindot ko ng sunod-sunod ang close button. Talagang hindi ko siya hihintayin. Gina

“This can’t be true.” Pagkarinig ko biglang namanhid ang buo kong katawan habang nag-e-echo sa tainga ang sinabi ni Aekim. Habang ang mga luha ko ay nag-uunahan."Why? Bakit hindi niya tayo hinintay?” wika ko at humagolgol na. Pumasok sa loob ng kotse si Aekim at tahimik na yumakap sa akin. "She's gone." ulit nito na garalgal ang tinig. "Ang daya ni Nana." umiiyak kong wika kay Aekim at yumakap na din sa kaniya. "Life is too short, Val." "Kaya nga e. Hindi pa ako nakahingi ng sorry sa kaniya." wika habang nakayakap kay Aekim at sumisinghot. "Same, Hon." sagot naman nito sa akin. "Pagkatapos nito maghihiwalay na tayo." wika ko kay Aekim sa pamamagitan ng pag-iyak. "Unahin muna natin si Nana bago pag-usapan ang paghihiwalay natin." seryoso na wika sa akin ni Aekim at humiwalay sa pagkakayakap sa akin. Pinahid ko ang mga luhang tumulo sa mga mata ko bago sumang-ayon sa kaniya. "Sige. Sa bahay na ba tayo didiretso?" "Sa bahay na. Papunta na daw sila sa morgue ni Mama." "Kaila