เร้นรักสลับดวงชะตา의 모든 챕터: 챕터 51 - 챕터 60

“ซินซิน… เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง”หลี่เสวี่ยซินปรี่เข้ารับร่างบอบบางที่ตั้งท่าโผเข้ากอดนางทั้งที่ขายังกะเผลก“อาหนิง ช้าหน่อย เจ้ายังบาดเจ็บ”“บาดแผลแมวข่วนน่า แต่ที่เจ็บคือตรงนี้มากกว่า” ซวี่หนิงจิ้มไปยังอกด้านซ้ายของตน พลางเหลียวมองชายหนุ่มที่ยืนกอดอกเป็นทองไม่รู้ร้อน หลี่เสวี่ยซินย้ายสายตามองไปยังชายหนุ่มเช่นเดียวกัน หนิงเสวี่ยซินบ่นอุบ “เขากักขังหน่วงเหนี่ยวข้า”หลี่เสวี่ยซินขำพรืด “แต่ท่านพี่เหวินหลงช่วยเจ้าไว้ไม่ใช่หรือ”ซวี่หนิงกอดอกสะบัดหน้าหนี “เชอะ เจ้าไม่รู้หรอกว่าเขาทำอะไรกับข้าบ้าง”ฮั่วเหวินหลงส่ายหน้าระอิดระอา “เจ้าพูดดี ๆ หน่อย ใครได้ยินจะหาว่าพี่เป็นทรราช ทำร้ายผู้หญิงไร้ทางสู้”“หรือไม่จริง”“เอาล่ะ ๆ พอกันได้แล้ว ข้าคิดว่าปรับความเข้าใจกันแล้วเสียอีก”“ปรับความเข้าใจอะไร ข้าไม่ได้มีเรื่องผิดใจกับเขาเสียหน่อย”ฮั่วเหวินหลงแค่นยิ้ม “หากเจ้าไม่มีเรื่องผิดใจกับพี่ เช่นนั้นพี่ก็ค่อยวางใจ เอาล่ะคราวนี้เรียกท่านพี่ได้แล้ว”ซวี่หนิงทำแก้มป่อง หลี่เสวี่ยซินขบขันพลางโอบร่างของ

หลี่เสวี่ยซินได้รู้ความจริงที่เขาแวะมาลาก็ตอนนั่งทานอาหารเช้า วันนี้หนิงถงไท่ไม่ได้ออกไปว่าราชการ เขาจึงยกเอาเรื่องลั่วเทียนเฉินขึ้นวงสนทนา ที่น่าแปลกใจคือ หนิงถงไท่ชื่นชมเขาอย่างออกนอกหน้า บางคราก็หันมาถามความคิดเห็นนางอยู่เรื่อย“ใต้เท้าลั่วคนนี้หน่วยก้านไม่เลว อายุก็ยังน้อย เขาจะต้องกู้สถานการณ์ได้อย่างแน่นอนเจ้าค่ะ” หลี่เสวี่ยซินตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย แต่ในใจกลับตรงกันข้าม“ดูท่านพี่ชื่นชอบเขามากทีเดียวนะเจ้าคะ” หนิงเข่อเหรินเอ่ยพลางคีบเนื้อชิ้นพอดีคำส่งให้สามีหลี่เสวี่ยซินแค่นยิ้ม “อายุน้อย แต่น่าเสียดายที่เขาเป็นพ่อหม้าย เช่นนี้ไม่นับว่าเขาหมองไปแล้วหรือเจ้าคะ”หนิงเข่อเหรินตัดบท “ซินเอ๋อร์ เจ้าพูดเช่นนี้ก็ไม่ถูก บุรุษจะมีสามภรรยาสี่อนุย่อมไม่แปลก เช่นนั้นเป็นหม้ายหาใช่เรื่องเสียหาย”“ไม่เห็นท่านพ่อมีสามภรรยาสี่อนุนี่เจ้าคะ หรือท่านแม่ก็ยินดีหากว่าวันหนึ่งท่านพ่อจะรับอนุ”“ซินเอ๋อร์ ดูพูดเข้า”หนิงถงไท่หัวเราะร่วน “ก็เพราะว่าพ่อรักแม่ของเจ้าจากใจจริงอย่างไรเล่า”หลี่เสวี่ยซินตกตะลึง ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้ น้อยนักที่คนยศสูงศั

ลั่วเทียนเฉินเข้าไปในกระโจมแม่ทัพที่ถูกตระเตรียมไว้ก่อนแล้ว แม้สภาพที่นี่กลางวันร้อนกลางคืนหนาว ทว่าลั่วเทียนเฉินกลับรู้สึกชิน ต่อให้การฝึกที่ผ่านมาของหน่วยองครักษ์อวี่หลินไม่สู้การตรากตรำเยี่ยงทหารกล้าที่ต้องนอนกลางดินกินกลางทรายทว่าเรื่องวรยุทธ์ที่เป็นพรสวรรค์ติดตัวมา เขาตั้งใจฝึกฝนและพัฒนาตัวเองอยู่เสมอ ลั่วเทียนเฉินแทบไม่เผยฝีมืออันแท้จริงให้ใครได้เห็น ด้วยระดับการต่อสู้ดั่งตั้งอยู่บนยอดสูงของเขา ย่อมมีสิทธิ์ใช้ท่าทีจองหองจนทุกคนหมั่นไส้ก็คงไม่ผิดแต่ที่จางเป่าโซ่วแพ้ให้เขามิใช่ว่าอีกฝ่ายไร้ฝีมือ คนผู้นี้แค่มีนิสัยมุทะลุ ซ้ำยังเก็บงำความเศร้าโศกไว้ในใจ แสร้งเผยท่าทีแข็งกระด้างเพื่อกลบพิรุธ ลั่วเทียนเฉินมองออก เพราะถึงอย่างไรทหารที่นี่ก็เสียขวัญไปมาก เนื่องจากเพิ่งสูญเสียแม่ทัพใหญ่กันไปหมาด ๆด้วยเหตุนี้จึงทำให้ทหารระดับแนวหน้าเช่นจางเป่าโซ่วเปิดช่องโหว่มากมาย สภาพจิตใจของทหารย่ำแย่เพียงนี้ ลั่วเทียนเฉินไม่แปลกใจเลยว่าเหตุใดสถานการณ์ศึกของตงหนานถึงได้เข้าขั้นวิกฤติลั่วเทียนเฉินรื้อค้นข้าวของออกมาจากย่าม เขามองขวดยาสมานแผลในมือสักพัก“มีใครอยู่

เป็นเวลาร่วมสามเดือนเต็มที่หลี่เสวี่ยซินเก็บตัวปักผ้าลายใหม่เพื่อส่งให้ทันใช้งาน ดังนั้นสามเดือนนี้ซวี่หนิงจึงเป็นคนรับหน้าที่ดูแลร้าน คำนวณบัญชีทั้งหมด ส่วนเรื่องควบคุมดูแลคนงานมีหลิวอี้และหม่าเซียวช่วยเหลือ งานที่มีจึงไม่ตึงมือนัก เพราะการปักผ้าขนาดใหญ่และสำคัญของกุ้ยเฟยจำเป็นต้องใช้สมาธิ ลูกค้าเน้นย้ำว่าต้องการงานปักฝีมือหลี่เสวี่ยซินคนเดียวเท่านั้น ตลอดสามเดือนให้หลังหญิงสาวจึงพักผ่อนน้อยมาก“ท่านหญิงเจ้าคะ พักสักหน่อยเถิด หากฮูหยินรู้ว่าท่านเก็บตัวเพื่อปักผ้าแบบหามรุ่งหามค่ำคงไม่ดีแน่เจ้าค่ะ”หลิวอี้พยักหน้าสำทับเห็นด้วยกับหม่าเซียว “จริงเจ้าค่ะ”“อีกนิดเดียว คืนนี้ก็เสร็จแล้วล่ะ” หลี่เสวี่ยซินยิ้มไปจนถึงดวงตาชีวิตตอนนี้กำลังเดินทางไปได้ดี หลี่เสวี่ยซินเลยไม่คิดเอาทองไปรู่กระเบื้องในยามนี้ นางลืมเรื่องหวางเหยาไปชั่วขณะ แต่แล้วคำพูดที่ลั่วเทียนเฉินเคยฝากเอาไว้ พลันสะท้อนขึ้นมาทำให้การปักผ้าต้องหยุดชะงัก หลี่เสวี่ยซินสลัดศีรษะเพื่อขับไล่ความฟุ้งซ่านทิ้ง “คิดจัดการนางแทนข้าหรือ เขาเอาความมั่นใจมาจากที่ใด เขาจะยอมฆ่าผิดตัวดีกว่

หยูรุ่ยหวินได้เห็นลายผ้าปักที่หลี่เสวี่ยซินนำไปส่งก็ตาลุกวาว นอกจากจะรับซื้อผ้าปักนั้นไว้ในราคาสูงนางยังลงนามสัญญาเป็นลูกค้ารายใหญ่ในการนำออกสินค้าไปยังต่างแคว้นหลี่เสวี่ยซินหยิบผ้าปักผืนเล็กลายใหม่ขึ้นมาให้อีกฝ่ายชื่นชม ดวงตาของหยูรุ่ยเหวินก็ยิ่งเกิดประกายวาบ“นี่ท่านหญิงปักเองทั้งหมดเลยหรือ”หลี่เสวี่ยซินพยักหน้า “ใช่เจ้าค่ะ นี่เป็นลายผ้าที่ข้าออกแบบและลงแรงปักด้วยตนเองยามว่าง แต่ว่างานเหล่านี้จะเป็นลายสินค้าเพียงหนึ่งเดียวที่ไม่มีผู้ใดซ้ำและทางร้านฟู่ชางไฉจะไม่นำมาจัดจำหน่าย จึงถือว่าเป็นสินค้าพิเศษเจ้าค่ะ”ซวี่หนิงตาโต “ซินซิน เหตุใดเจ้าถึงไม่ได้บอกข้า”หลี่เสวี่ยซินหันไปยิ้มหวาน จากนั้นจับมือซวี่หนิงบีบเบา ๆ ลายผ้าพวกนี้งดงามแปลกตามากก็จริง ทว่าหลี่เสวี่ยซินมีแบบในหัวอีกนับร้อยพัน หากว่าต้องการใช้งบประมาณกะทันหัน การนำเสนอซื้อขายสินค้าพิเศษเช่นนี้จึงเป็นการเพิ่มมูลค่าได้ดีเลยทีเดียวซวี่หนิงเข้าใจเจตนาของหลี่เสวี่ยซินแล้วจึงไม่พูดอีก ส่วนหยูรุ่ยเหวินก็เอาแต่พลิกซ้ายตรวจขวาสัมผัสเส้นด้ายที่เรียงกันแต่ละเส้นด้วยความหลงใหล“เช่นนั้