All Chapters of ทาสสวาทชู้ซาตาน: Chapter 11 - Chapter 20

เธอไม่รู้ว่ากายถอดกางเกงออกตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้แต่ว่าลำตัวช่วงบนยังปิดบังไว้ด้วยเสื้อเชิ้ต เขาผลักลำมังกรเข้ามาทั้งตัว เธอเจ็บแปลบและเสียวปลาบหัวใจเหมือนจะหยุดเต้น ริมฝีปากอิ่มแย้มกว้างระบายอารมณ์ที่ร้อนฉ่า มือบางตะครุบบ่ากว้างแล้วจิกปลายเล็บหนักหน่วงตามแรงเสียดทานที่เกิดขึ้น “โอ้ววว ซี้ดดดด” ขมับกายมีเหงื่อซึมออกมา เขาทนไม่ไหวจึงไม่เสียเวลาถอดเสื้อออก เพียงแค่ปลดกระดุมรูดซิปกางเกงแล้วรูดลงต่ำ งัดลำมังกรยักษ์ออกมาจากความอึดอัด ยัดเยียดมันให้เธอตามความต้องการของตัวเอง ร่างกายของมารียันรัดรึงเหลือเกิน เขาไม่สนใจว่าเธอจะเจ็บปวดแค่ไหน เร่งเร้าผลักดันกระแทกกระทั้นความเป็นชายใส่ร่องสวรรค์เต็มที่ “อ๊ะ อ๊า นะ น้ากายยย” เธอเผลอกรีดร้องเสียงดังอย่างลืมตัว กลีบกุหลาบที่แสนบอบบางคล้ายจะปริแตก พงขนครูดไปกับติ่งกระสันยิ่งเพิ่มความเสียวซ่านให้ขนลุกไปทั่วเรือนร่าง กายแบบบางเริ่มสั่นระริก ลมหายใจติดๆ ขัดๆ ดวงตาปรือปรอย บั้นท้ายงอนงามเริ่มส่ายวนหลังจากแน่นิ่งรับความเจ็บปวดได้สักพัก ร่างกายปรับรับแรงกระแทกได้ก็ส่ายร่อนอย่างยั่วยวน ม

“แต่กายไม่ใช่คนอื่นนี่นาพี่กุ้ง ปรีว่าพี่กุ้งคิดมากไปเอง ไม่เห็นจะแปลกอะไรสักนิด น้าเขยจะพาหลานเมียไปทำงานด้วย หรือพี่กุ้งไม่ไว้ใจกาย”“ไม่ใช่อย่างนั้นนะปรี พี่แค่กลัวมารีจะเป็นขี้ปากชาวบ้าน” ยิ่งพูดกังสดาลก็ยิ่งเป็นกังวล“ถ้าปรีไปด้วยล่ะ พี่กุ้งจะสบายใจขึ้นไหม”“ถ้าปรีไปด้วยก็ดีสิ พี่ต้องสบายใจแน่ๆ”“แล้วพี่กุ้งจะอยู่บ้านคนเดียวหลายวันหลายคืนได้เหรอ”“จะไปกันกี่วันกันฮึปรี พูดอย่างกับไปนานเป็นเดือน” ถึงปรีชญาจะไปด้วย แต่หากไปนานๆ คนเป็นแม่ก็ไม่วายที่จะห่วงลูกอยู่ดี“ประมาณ 3 วันเองจ้ะพี่กุ้ง ไม่นานหรอก ปรีก็แหย่พี่กุ้งไปอย่างนั้นเองเห็นชอบกังวลอะไรนักหนาก็ไม่รู้ เอาเป็นว่าปรีตามใจพี่กุ้งก็แล้วกัน อยากให้ลูกหดหัวอยู่แต่ในกระดองก็ตามใจนะ”ปรีชญาเชื่อว่า ลองทิ้งท้ายไว้แบบนี้ไม่มีเสียล่ะที่กังสดาลจะปฏิเสธ อันที่จริงเธอก็ไม่อยากทำให้พี่สาวกังวลใจหรอกนะ แต่ทำยังไงได้ เธออยากอยู่กับแพททริกใจจะขาดแล้ว กายก็รึ ขานั้นไม่เคยสนใจใยดีเธอมาแต่ไหนแต่ไร ถ้าเข้าใกล้เมื่อไหร่แสดงว่าเขากำลังจะทำหน้าที่สามี เธอได้ตัวแต่ไม่คิดว่าจะได้หัวใจ ที่สำคัญกายถึงแม้จะหล่อและรวยมาก แต่เขาก็ให้ความสุขเธอไม่ได้“จะไ

“กรี๊ดดดด” ไรฟันของเธอเผลอกัดแผงอกยามอารมณ์พุ่งสูงถึงขีดสุด เธอกัดเขาแรงจนได้รู้รสเลือดเค็มปร่า สาวน้อยตกใจปล่อยปากแล้วยืนด้วยขาทั้งสองข้าง “ขอโทษค่ะ มารีไม่ได้ตั้งใจ น้ากายเจ็บมากไหมคะ” เธอตาลีตาลานขอโทษขอโพยกลัวเขาเจ็บและโกรธที่เผลอกัดเขา เธอคงทนไม่ไหวถ้ากายจะโกรธและเกลียดเธอ “ไม่มีอะไรต้องขอโทษ มานี่สิ” กายจูงมือมารียันไปที่เตียง “แต่เลือดน้ากายออก น้ากายต้องเจ็บแน่ๆ ทำแผลก่อนดีกว่านะคะ” “ฉันบอกว่าไม่ต้องก็ไม่ต้องสิ!” กลับถูกเขาตะคอกใส่หน้า หลังจากนั้นร่างสาวก็ถูกเหวี่ยงขึ้นไปบนเตียงอย่างรุนแรง “ว้ายยยย” กายกระชากเสื้อตัวเองออกจากร่างกระดุมเสื้อหลุดกระเด็นหมดทั้งแถว ก่อนจะขึ้นไปบนเตียงแล้วตรึงร่างมารียันไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง แววตาของเขาออกจะกระด้างขึ้นนิดๆ มากกว่านั้นคือเปลวไฟที่เพียงแค่มองก็ร้อนระอุเหมือนถูกลวก ริมฝีปากเขาแยกนิดๆ เหมือนจะยิ้มแต่ไม่ใช่ และก่อนที่มารียันจะส่งเสียงอะไรออกไป ปากของเธอก็ถูกเขากลืนกินจนหมดสิ้น จูบกระแทกกระทั้งเอาแต่ใจทำปากมารียันแทบจะระบม เรียวลิ้นของเธอก็เช่

มารียันขยับกายอย่างเมื่อยขบหลังจากที่นอนคว่ำอยู่บนเตียงจนเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ทราบ เธอลืมตาขึ้นอีกครั้งก็เห็นลำแสงสีส้มจับขอบฟ้าไกล เย็นแล้ว? ร่างบางลุกขึ้นแล้วต้องหันขวับเมื่อได้ยินเสียงคนเปิดประตู “เพิ่งกลับเหรอคะ” เธอถามคนที่เพิ่งเข้ามาเสียงหวาน แล้วหย่อนสะโพกลงนั่งบนเตียง ไม่เจ็บเท่าเดิม รอยยิ้มหวานๆ ก็แต้มบนใบหน้า “สักพักแล้ว เห็นหลับอยู่ก็เลยไม่อยากปลุก” สาวน้อยพยักหน้ารับ ก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นยืนช่วยกายปลดเน็คไทออก ชายหนุ่มไม่เคยมีใครทำให้แบบนี้นานแล้วก็ยืนอึ้ง ตอนแต่งงานกับปรีชญาแรกๆ ภรรยาของเขาก็ปรนนิบัติพัดวีเอาอกเอาใจ แต่มันเพียงช่วงแรกๆ เท่านั้น ประมาณ 2 เดือนได้กระมัง หลังจากนั้นปรีชญาก็กลายเป็นสาวสังคมออกแต่งาน เรียกได้ว่าต่างคนก็ต่างมีงาน ต่างคนต่างไป แม้ปรีชญาจะไม่ได้ทำงานอะไร นั่นไม่สำคัญเพราะกายสามารถเลี้ยงผู้หญิงสัก 10 คนได้โดยไม่อดอยากไปตลอดชีวิต ทว่าปรีชญาก็เหมือนคนทำงาน การไปงานเลี้ยงที่ได้รับเชิญในฐานะเมียของกายมีตลอดไม่ว่างเว้น มันก็เหมือนกับงานที่เธอต้องทำไม่ได้ขาด เวลา

เสียวจนร่างผวาครั้งแล้วครั้งเล่า กระทั่งดวงตากลมต้องเบิกโพลงเมื่อเขายัดเยียดเรียวนิ้วเข้าสู่ความเป็นสาว มันอาจจะคุ้นชินเป็นเรื่องปกติถ้าจะแค่นิ้วเดียว แต่ครั้งนี้กายส่งผ่านปลายนิ้วเข้าไปถึง 3 เธอแน่ใจว่ามันรวมกันก็ยังไม่เท่าลำมังกรดุ้นยักษ์ แต่ก็เพียงพอจะทำให้เธอตกใจและรู้สึกคล้ายกลีบเนื้อนั้นแยกออกจากกันกว่าปกติ “โอ้ววววว” ร่องหลืบเร้นดูดกลืนนิ้วของกายเข้าไปลึกแล้วถูกผลักออกเอง กายยกยิ้มมองภาพนั้นอย่างลำพองใจก่อนตวัดตาคมมองดวงตาที่หรี่ปรือของมารียัน เขากระทุ้งนิ้วเข้าไปพร้อมบดบี้ติ่งเนื้ออวบเห่อ “อ๊า อ๊ะ” มารียันกรีดร้องครวญครางเสียงกระเส่าดังลั่น ก่อนจะพ่นน้ำหวานออกมาเมื่อบรรลุถึงเป้าหมาย กายอุ้มแตงลิงน้อยที่ตวัดปลีขารวบเอวหนาไว้ทันที แก่นกายถูกร่องสาวสวมสอดอัตโนมัติ ยามย่างเท้าเก้าเดินเกิดแรงเสียดสี มารียันยั่วกำหนัดด้วยกันห่มสะโพกกระเด้งกระดอนเรือนร่างอย่างบ้าคลั่ง “อ๊ะ ซี้ดดดดด” “เธอเป็นชู้ที่เก่งมากมารียัน” ลำคอของเขาถูกเหนี่ยวจนหนัก ร่างสาวยังห่มสะบัดพลิ้วพลิกไม่เลิก ในขณะที่กายก็เดินไปถึงชั้นใส