All Chapters of ทาสสวาทชู้ซาตาน: Chapter 1 - Chapter 10

กายแบบบางสั่นสะท้านอยู่ใต้ร่มลายการ์ตูนมิกกี้เม้าส์ ห่าฝนยังกระหน่ำซัดไม่ขาดสาย เสียงฟ้าร้องคำรามก้องครืนๆ ผ่าเปรี้ยงทีเจ้าของร่างบางเป็นต้องสะดุ้ง ฝนไม่กลัวแต่กลัวฟ้าโดยเฉพาะเสียงและแสงของสายฟ้าที่ผ่าฟาดลงที่ไหนสักแห่ง มารียัน รัชตะโยธิน หลับตาปี๋ เรือนร่างแบบบางในชุดนักศึกษาเปียกปอนจากห่าฝน ร่มเล็กมิอาจกั้นสายน้ำที่สาดซ่านไปทั่วทุกบริเวณหย่อมหญ้า สายตากลมโตหยีเล็กเพื่อเพ่งเล็งไปทั่วทุกทิศทาง สายฝนคงปิดทางไม่ให้เธอหนีไปไหน ร่างกายสั่นระริกฟันกัดกระทบกันดังกึกๆ มารียัน วัย 20 ปี หนาวเหน็บจนปากซีด ‘ทำไงดี ฝนตกหนักขนาดนี้จะไปไหนได้’ ต้องเลือกระหว่างทางซ้าย ซึ่งต้องเดินต่อไปอีกประมาณ 500 เมตร จะถึงคอนโดมิเนียมหรูของน้าสาว ปรีชญา บริพัตน์กายชล น้าสาววัย 43 ปีของเธอ หรือจะไปทางขวาอีก 10 กิโลเมตร ก็จะถึงบ้านของเธอซึ่งอยู่กับแม่เพียงลำพัง ใกล้หรือไกล มารียันก็ต้องเลือกหนทางที่ใกล้ ดูท่าฟ้าจะไม่เปิดทางให้เธอกลับถึงบ้านในตอนนี้ สาวน้อยวัยกระเตาะกางร่มที่ไม่ได้ช่วยอะไรเลยไปทางซ้าย เดินต่อไปถึงคอนโดมิเนียมหรูราคาแพงมาก น้าสาวของเธอเป็นเจ้าของห้องพั

“มารีมาหาน้ากายนี่คะ ไม่ได้มาหาน้าปรี” ดวงตากลมโตสบเข้ากับตาคมกริบที่ฉายแววรู้เท่าทัน กายส่ายหน้าน้อยๆ เหมือนไม่เชื่อ “การหลบฝนกับน้ากายสนุกกว่าการหลบฝนกับน้าปรีตั้งเยอะ” คราวนี้คิ้วเข้มๆ หนาๆ ของกายเลิกสูงขึ้น หน่วยตาดำใหญ่หรี่ลงเมื่อยื่นมือมาประคองสองกระพุ่มเนื้อคัพ D มารียันตาโตหน้าแดงแปร๊ด “ชอบแบบนี้เหรอ” มารียันแม้จะอายขนาดไหนก็ยังพยักหน้า เธออาจจะต้องไหลไปตามน้ำเพื่อรักษาเกียรติยศศักดิ์ศรีของน้าปรีชญาเอาไว้ เนื้อตัวจะสั่นเทิ้มหัวใจจะเต้นรัวและยอดถันจะหดแข็งจนพุ่งดันเสื้อสองชั้นออกมาให้เห็น “เธอชอบฉันเหรอหนูมารี” ‘ค่ะ’ “อย่าถามมารีได้มั้ยคะน้ากาย มารีกระดากปากที่ต้องพูด” “แต่ฉันไม่” “ค่ะ น้ากายจะไม่ชอบมารีก็ไม่แปลกนี่คะ” ทำไมมารียันเสียใจ ทำไมกระบอกตาร้อนผ่าว ทำไมน้ำตาจวนเจียนจะไหล ผีเข้าหรือไง เธอรู้สึกชอบเขาแบบชู้รักตั้งแต่เมื่อไหร่กันเล่า “ฉันไม่กระดากใจที่ทำกับเธอแบบนี้” สองกระพุ่มเนื้อนุ่มหยุ่นถูกกลืนหายเข้าไปในปากอุ่น มา

ปากร้อนระดมจูบปากอิ่ม กลืนกินเสียงหวานของมารียันและปล่อยให้เธอครวญครางเมื่อซุกใบหน้าเข้ากลางร่องอก เนินอกเหมือนเนินเขาลูกเล็กๆ เบียดสองแก้มสากๆ ของกาย เขาเอียงหน้าจูบซ้ายขวา มารียันเสยเรือนผมตัดสั้นแต่ไม่เกรียน แค่คิดว่าน้ากายกำลังจะเป็นสามีเธอก็ใจหาย ไม่สิ เธอกำลังจะเป็นชู้ของน้าเขยตัวเองต่างหาก ยอดอกหดแข็งสู้ลิ้นที่ตวัดไปโดยรอบ มารียันเกร็งรับความเจ็บแปลบเมื่อกายงับหัวนมเธอด้วยฟันซี่ใหญ่ “อ๊ะ” เธอแอ่นตัวขึ้นหลับตาปี๋ เจ็บแต่เสียวมันมาพร้อมๆ กัน จนบางครั้งก็แยกไม่ถูก กายกลืนกินยอดเขาทั้งสองข้าง มือข้างหนึ่งบีบภูเขาให้ยอดเขาแหลมอยู่ในปาก มืออีกข้างเลื้อยลงต่ำลูบไล้ไปทั่วหน้าท้องที่หดเกร็งจนเว้า “น้ากายยยย” ราวกับหายใจไม่ออก มันเสียวเสียดเจ็บแปลบไปทั่วร่าง กระสันอยากให้มือใหญ่ซุกซอกขา และเขาก็รู้เท่าทันความคิดเธอ กายลูบคลำเนินสาวราวกับต้องการวัดความโหนกนูน ยิ่งลูบไล้เขาก็ยิ่งพอใจ ความเบบี๋ของเธอช่างงดงามราวดอกไม้ นิ้วของกายซุกเข้ากลางร่อง “ฮ้า” ทั้งหอบทั้งกรีดร้องออกมาในคราวเดียวกัน มารียันเบิกตาโพลน นิ

นักศึกษาสาวผมยาวเหยียดตรงดำขลับที่ยืนนิ่งอยู่ใต้ต้นจามจุรี ชวนให้มารียันต้องมองอย่างจับจ้อง เธอคนนั้นสวยสง่า เป็นดาวคณะนิติศาสตร์ อยู่ปี 4 เธอชื่อฤทัยนาค บริพัตน์กายชล มีศักดิ์เป็นหลานของน้ากายเหมือนกัน ดูจากความสวยดีกรีดาวคณะก็คงเป็นเครื่องยืนยันว่าคนตระกูลนี้สวยหล่อกันหมดทุกคน ฤทัยนาคเดินตรงมาหามารียัน ทั้งสองรู้จักกันแต่ไม่สนิทขนาดที่จะชวนไปเที่ยวไหน แค่เจอกันยิ้มให้กันทักทายกันเล็กน้อยแล้วต่างคนต่างไป มารียันก็ไม่เคยไปยุ่งวุ่นวายด้วยฤทัยนาคเป็นรุ่นพี่ต่างคณะ หากแต่ตอนนี้ฤทัยนาคคงมีเรื่องที่จะคุยกับเธอ “มารี ดีเลยที่เจอ” รอยยิ้มที่เพื่อนของมารียันเคยค่อนขอดในใจว่าปั้นยิ้มมากกว่าจะยิ้มจริงๆ เผยออกมา เพื่อนของเธอคงคิดมากไป หรือไม่ก็มีอคติกับคนยิ้มไม่เก่งมากกว่า “คุณนาคมีธุระอะไรกับมารีหรือเปล่าคะ”ตั้งแต่รู้จักกัน มารียันไม่เคยเรียกฤทัยนาคว่าพี่ และฤทัยนาคก็ไม่เคยบอกให้เธอเรียกพี่ เหมือนจะพอใจกับ ‘คุณนาค’ มากกว่า ‘พี่นาค’ “มะรืนนี้วันเกิดฉัน เธอจะไปกับครอบครัวหรือเปล่า ได้ยินว่าคุณแม่จะเชิญครอบครัวเธอไปด้วย” ถามหรือเปล่า หรื

เธอรีบขยับตัวแม้จะรู้ว่ามีที่นั่งว่างฝั่งตรงข้าม แต่การต้องมานั่งอยู่กับผู้ชายแปลกหน้าสองต่อสองทำให้เธออึดอัด ถึงเขาจะหล่อเหลา ถึงจะสุภาพแค่ไหน คุยสนุกแค่ไหน ก็ยังไม่ชินอยู่ดี ทว่ามารียันก็นั่งคุยกับจิณณ์ไปเรื่อยๆ จนรู้ว่าเขาเป็นวิศวกรที่หน่วยงานแห่งหนึ่ง และไม่ค่อยมีเวลากลับบ้านเหมือนคนทำงานทั่วไป เธอรู้เลยว่างานของเขาคงได้เงินดีเป็นกอบเป็นกำโดยที่เขาไม่จำเป็นต้องบอก จิณณ์เป็นคนคุยสนุก นานๆ เข้าเธอก็ฟังเขาเพลินไปเหมือนกัน “น้องมารีเป็นเพื่อนกับนาคหรือครับ” “คุณนาคเป็นรุ่นพี่ที่มหาลัยค่ะ” “แล้ว” “อ้อ มารีเป็นหลานของน้าปรีชญาค่ะ” สีหน้าของจิณณ์เปลี่ยนไปนิด สายตาของเขามองกลับเข้าไปในงาน มารียันเห็นหัวคิ้วของเขาขมวดแป๊บเดียวก็คลายสีหน้าให้เป็นปกติ จิณณ์ยิ้มบางๆ “ที่แท้ก็คนกันเอง ผมเป็นญาติกับพี่กายเหมือนกันครับ แต่ผมคงไม่แก่ขนาดที่น้องมารีจะเรียกน้า” มารียันหัวเราะคิก จิณณ์ห่างไกลจากคำว่า ‘แก่’ อีกไกลโข โดยเฉพาะเวลาที่เขายิ้ม ลักยิ้มข้างแก้มทำให้เขาดูน่ามอง น่ารัก และพลอยจะทำให้เธอต้องยิ้มตามไ