All Chapters of ทาสสวาทชู้ซาตาน: Chapter 21 - Chapter 30

“เอ้อ...มารีไม่เจอตำรวจหรอกค่ะ เจอคนที่ไม่ใช่ตำรวจน่าจะเป็นนักท่องเที่ยวเหมือนกัน เขาก็บอกๆ ชี้ๆ แต่” “แต่ไปเองไม่ถูก นี่น้องมารีไปเที่ยวถึงไหน ถึงกลับมาอยู่ตรงนี้ครับ” “ก็...เอ่อ...มารีน่าเบย์ค่ะ มารีเข้าไปในนี้แล้วเดินต่อไปมารีน่าเบย์ กลับมาอยู่ที่ตรงนี้แล้วก็ไปต่อไม่ถูก” เธอชี้นิ้วเข้าไปในยูนิเวอร์แซล แล้วชี้ไปทางมารีน่าเบย์ต่อ จิณณ์พยักหน้าตามนิ้วมือเล็กๆ ขาวๆ แล้วหัวเราะร่วน “ฮ่าๆ เอาเป็นว่าพี่จะพาน้องมารีกลับโรงแรมเองนะครับ ว่าแต่มากับครอบครัวเหรอ” “มารีมากับ...น้ากายค่ะ” เธอตอบตามตรงอย่างไม่ปิดบัง จิณณ์ไม่น่าจะเป็นคนปากโป้ง ความเป็นสุภาพบุรุษของเขาคงจะช่วยไม่ให้เขาเล่าเรื่องเธอให้คนอื่นฟัง ชื่อกายทำให้สีหน้าของจิณณ์เปลี่ยนไปนิด ทว่าเขาไม่มีสิทธิ์ที่จะถามอะไรเธอ และไม่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านอยู่แล้ว หน้าที่ของเขาตอนนี้ก็คือการพาเธอกลับโรงแรมที่พักอย่างปลอดภัย “แล้วพักที่ไหนครับ” มารียันบอกชื่อโรงแรม “โรงแรมนี้มี 2 ที่นะครับ น่าจะเป็นเครือเดียวกัน พอจะจำได้ไหมครับว่าเป็นตึกกี่

“ต่อไปนี้ เธอจะต้องไม่ขัดคำสั่งฉันอีก เพราะเธอเป็นทาสของฉันมารียัน!” ทาส! เมื่อได้ยินยังไม่ทำให้มารียันตื่นกลัวเพราะที่เป็นอยู่ก็ไม่แตกต่างสักเท่าไหร่ เธอเป็นทาสหัวใจ ปักดวงใจรักลงรากทีละนิดทีละหน่อย อยู่กับเขาไม่กี่ครั้งก็ทำให้รู้ตัวว่าไม่มีทางเดินจากเขาไปไหน ยอมรับชะตากรรมอย่างคนที่พ่ายแพ้ต่ออำนาจของหัวใจมาตลอด กายกระตุกยิ้มพร้อมกับจุดบุหรี่สูบ อัดควันบุหรี่เข้าปอด ตาก็จับจ้องนางสมันที่นอนระทวยรอคอยเขาอยู่บนเตียง “แน่ใจนะนางทาส” “อะไรที่น้ากายต้องการ มารีพร้อมจะให้ค่ะ” “ดี คราวนี้ฉันไม่ได้ล้อเล่นหรอกนะแม่ทาสตัวน้อย” “มารีก็ไม่เคยคิดว่าน้ากายจะล้อเล่น” “งั้นตอบหน่อย ที่เธออยู่กับฉันมีเซ็กส์กับฉันแบบหลบๆ ซ่อนๆ เธอรู้สึกยังไง เอาตามจริงนะ” มารียันกลืนน้ำลาย ดวงตาของเธอเผยความหวั่นไหว ก่อนดวงตาคู่สวยที่สุกสกาวจะตวัดขึ้นแหวกม่านควันบุหรี่เพื่อสบตาเขา “มารีดีใจที่ถูกน้ากายเลือก” คำตอบสั้นๆ กินทุกความหมายทำให้หัวใจของกายตื่นเต้นได้อย่างประหลาด เหมือนความดีใจที่ได้รู้ว่าขอ

“โอววว น้ากาย” เธอคิดไปเองหรือเปล่า ที่รู้สึกเสียวกระสันมากกว่าเซ็กส์แบบปกติ เธอต้องคิดไปเองแน่ๆ ไม่มีทางที่ความเจ็บปวดจะนำมาด้วยความสุขสมแบบนี้ ผิวของเธอแตกแล้วล่ะมั้ง ขณะที่เขาฟาดแส้ใส่เนื้อของเธอ รู้สึกได้ว่ามันปริ แล้วถ้าเจ็บขนาดนี้ยังมีความสุขอยู่ได้ ที่แท้แล้วเธอก็ไม่ต่างจากเขานั่นเอง ความเป็นชายที่ถูกปลดปล่อยออกมาจากช่องซิป เคลื่อนเข้าสู่เส้นทางคับแคบ แขนของมารียันกระตุก เสียงโซ่ยังดังกรุ๊งกริ๊งต่อเนื่อง กลีบความสาวเบ่งบานคายน้ำหวานอาบรดปากทางเข้า ลำมังกรอวบหนาเคลื่อนขยับเข้าสู่ใจกลางอย่างรวดเร็ว กายรู้ว่าเธอรู้สึกดีแค่ไหน ร่างกายของเธอตอดรัดลำมังกรตั้งแต่เขาพาตัวเองเข้าไปสู่ภายใน ไม่ต้องเล้าโลม ไม่ต้องปลุกเร้าอารมณ์ให้ตื่นเพริด มารียันก็ตอบรับเขาด้วยความพร้อมพรั่ง สายตาของเขาดูไม่ผิดจริงๆ เคมีของเราตรงกัน “โอ้ววว ซี้ดดดด เสียว...เสียวจัง กระแทกแรงๆ” ความเจ็บปวดคงทำให้มารียันแสดงออกทางอารมณ์มากขึ้น เธอเร่งเร้าเขาด้วยคำพูด ส่ายสะโพกยั่วยวนราวกับหายเจ็บ ความเป็นชายจึงส่ายวนสวนทางเบียดบดผนังถ้ำให้เสียวเสียดทั่วทุกรูขุมขน

วูบแรกกายถึงกับนิ่งแต่แล้วเขาก็ระเบิดความสุขด้วยเสียงหัวเราะลั่นห้องน้ำ ฝ่ามือตะปบสะโพกที่มีบาดแผลฟอนเฟ้นแล้วกดปลายเล็บข่วนไปบนรอยพาดผ่านนั้น เสียงหัวเราะก็เงียบกริบ มารียันครางครวญอย่างคนบาดเจ็บ “อ๊ายยยย” มันยิ่งกระชากอารมณ์ของผู้ชายในเงามืดอย่างกายให้รุนแรง เล็บของกายจิกเข้ากับบาดแผลแล้วข่วนเป็นทางยาว เล็บที่ตัดสั้นก็จริงแต่เมื่อกดลงบนผิวเนื้อหนักๆ ความคมของกระดูกอ่อนก็บาดไปตามนุ่มเนื้อให้สะดุ้งสุดตัวได้เหมือนกัน “โอววววว ซี้ดดดดด” ปากของเธอถูกกัดจนเจ็บ มารียันเงยหน้าเมื่อกายประคองใบหน้าหวานด้วยสองมือ “ขอลิ้น” เธอแล่บลิ้นให้เขาทันที กายดูดลิ้นเล็กๆ ที่ยื่นออกมานอกปากแรงจนเธอต้องผลักใบหน้าของเขาออกห่างเพราะกลัวลิ้นขาด สีหน้าของกายเต็มไปด้วยความตื่นเต้น สายตาของเขาจับจ้องไปทั่วร่างสาวและหยุดลงที่แววตากลม ซึ่งบัดนี้มันมีกองไฟสุมอยู่ในนั้น ดวงตาวาวโรจน์เรืองรองบอกให้เขารู้ว่าเธอไม่ยอมแพ้ กายกัดริมฝีปากของมารียันดูดเล่นอย่างสนุกสนาน มือของเขากดต่ำสอดเข้าหากุหลาบสาวที่กำลังร้อนระอุ ได้ผล ต้นขาของเธอถูกยกขึ้นสูงเปิดทาง

รังรัก! แค่ได้ยิน หัวใจของมารียันก็พองโตคับอก คำนั้นช่างไพเราะอ่อนหวาน ทำให้เธอรู้สึกมีค่าและอยากได้ยินแบบนี้ไปให้นาน อย่าหวังลมๆ แล้งๆ กับสิ่งที่เป็นไปไม่ได้มารียัน! “มารีเข้าใจค่ะ เราคงต้องกลับไปเผชิญหน้ากับความจริงเสียที” เธอบอก ก่อนจะปรับสีหน้าด้วยรอยยิ้มกว้างกระจ่าง “มารีก็จะกลับไปเรียนเทอมสุดท้าย จะได้จบๆ มีงานมีการทำเสียที” “ฉันเอาใจช่วย” กายยกมือยีผมที่ปล่อยสลวย ก่อนจะหิ้วกระเป๋าเดินทางขึ้นรถแท็กซี่ที่เรียกเอาไว้ “คุณกายคะ” “คุณเมนี่” กายเก็บกระเป๋าใส่ท้ายรถแล้วยิ้มขยี้ใจให้มณีริน สิ่งที่เขาทำเกี่ยวเนื่องกับธุรกิจล้วนๆ “เมนี่ไม่คิดว่าคุณจะกลับเลย นึกว่าจะอยู่เที่ยวต่อ เมนี่จะได้พาเที่ยว” “ขอโทษครับที่ไม่ได้บอก ผมรีบกลับเพราะมีงานสำคัญรออยู่ อีกอย่างหลานสาวผมจะเปิดเทอมในอีกไม่กี่วันแล้วครับ” “อ้อ คุณก็ไม่เคยมีเวลาว่างให้เมนี่เลย น่าน้อยใจนักเชียว อุตส่าห์มาทั้งทีแต่เราก็แทบจะไม่มีเวลาให้กันเลย” “เอาไว้ผมจะทบต้นทบดอกคราวหน้านะครับ ครั้งนี้ต้องขอโทษจริงๆ เอาไว้ผ