Semua Bab วาสนานางร้ายยุค90s: Bab 11 - Bab 20

ตอนที่ 10 ||ต้อนเหยื่อเข้ากรง1 (วิวาห์)วันเวลาหมุนผ่านไปตามครรลอง จากวันเป็นคืน และจากคืนเป็นวัน จั๋วอี้เหิงรอคอยอย่างใจเย็น ในขณะที่งานแต่งถูกเตรียมจนพร้อมแล้วแต่ฝ่ายเจ้าสาวยังนิ่งเงียบ แต่เขาไม่สนหรอก เพราะอี้เหิงยิ่งกว่ามั่นใจ วันงานเจ้าสาวย่อมเป็นลู่หลันถิงไม่เปลี่ยนแน่สายก่อนงานแต่งอีกเพียงสามวัน แสงอาทิตย์ลอดผ่านกระจกสูงโปร่งของคฤหาสน์จั๋ว เงาต้นสนทอดยาวลงบนลานหินอ่อน บรรยากาศหรูหราและเงียบสงัดคล้ายวังน้ำแข็งภายในห้องทำงานบนชั้นสอง จั๋วอี้เหิงนั่งเอนกายอยู่หลังโต๊ะไม้สักใหญ่ กลิ่นชาหอมหมื่นหลี้ลอยกรุ่นผสานกลิ่นบุหรี่อ่อนๆ เสียงเครื่องปรับอากาศทำงานสม่ำเสมอ เขาเพิ่งวางเอกสารรายงานความก้าวหน้าไตรมาสที่สองของปีลงบนโต๊ะ สายตาคมกริบเต็มไปด้วยความพึงใจเสียงโทรศัพท์เครื่องหรูดังขึ้น ก้องกังวานไปทั่วห้อง อาเฟยรีบก้าวเข้ามารับสาย ก่อนส่งเครื่องต่อให้เจ้านาย “คุณอี้เหิง…เลขาเหยียนโทรมาครับ”อี้เหิงเอื้อมมือรับเสียงเรียบ “ว่าไง”ปลายสายเป็นเสียงของ เหยียนหาน ที่ติดตามสถานการณ์ในมาเก๊าให้กับมาเฟียหนุ่ม“คุณอี้เหิงครับวันนี้ อู่กวงกับหลินอิงติดหนี้ทางกาสิโนเต็มวงเงินแล้วครับ”มุมปากของอี

ตอนที่ 11 || ต้อนเหยื่อเข้ากรง 2 (วิวาห์)จั๋วอี้เหิงเอนกายพิงพนักโซฟาหนัง สีหน้าผ่อนคลายแต่แววตาคมกริบของนักล่าไม่เคยละจากหญิงสาวที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม เขายกถ้วยกาแฟขึ้นจรดริมฝีปาก ก่อนเอ่ยเสียงทุ้มต่ำที่ทำให้ทั้งห้องเย็นยะเยือกทันที“หึ…ถ้าเธอไม่ใช่คนเดิม งั้นก็ดี เพราะคนเดิมน่ะ อ่อนแอเกินไปสำหรับการเป็นเมียจั๋วอี้เหิง”หลันถิงสบตาเขาตรง ๆ ไม่หลบเลี่ยง ริมฝีปากยกยิ้มบางแต่ไร้ความอบอุ่น “ดูคุณอี้เหิงจะมั่นใจจังนะคะ”"แล้วเธอคิดว่าไงละถิงถิง?"เสียงย้อนถามเรียบเย็นนั้น ทำให้เส้นเลือดบนขมับของเสียนอี่ที่นั่งตัวเกร็งอยู่ที่เก้าอี้มุมห้องเต้นตุบ ๆ เขากลัวจนหายใจลำบาก“คิดว่าคุณอี้เหิงคงมีหลักฐานเด็ดไม่ก็ไม้ตายที่พร้อมจะปิดทางปฏิเสธของฉันแล้วคุณถึงมาวันนี้”หลันถิงตอบเขาเรียบๆ อี้เหิงถึงกับยกมือขึ้นตบให้เด็กสาวอย่างชื่นชมจากใจ หากเขาเจอเธอที่เป็นแบบนี้เขาคงเลือกเธอแทนหลินอิงแต่แรกแน่ๆแปะ! แปะ! แปะ!“เยี่ยม!”เขาเอ่ยแค่นั้นก็พยักหน้าให้อาจ้านกับอาเฟยพร้อมลูกน้องอีกสามคนขนทีวีและวิดีโอรุ่นใหม่ล่าสุดเข้ามาติดตั้งที่มุมห้อง“นี่มันอะไรกันครับคุณอี้เหิง”ลู่เสียนอี่ร้อนรนเอ่ยถามเจ้าหนี้รายใหญ

ตอนที่ 13 ||แผนสำเร็จ!(จบตอน)หญิงสาวกัดริมฝีปาก ก่อนถามต่อ “แล้ว…พวกเราหย่ากันตอนไหน?”คราวนี้อี้เหิงถึงกับหัวเราะลั่นออกมาเต็มเสียงจริง ๆ เสียงก้องหัวเราะนั้นก้องสะท้อนทั่วห้อง เขาส่ายหัวเบา ๆ พอหยุดหัวเราะก็เลิกคิ้วถามกลับ “ยังไม่ทันแต่ง เธอก็ถามเรื่องหย่าแล้วเหรอ?”หลันถิงยกคางขึ้นนิด ดวงตาไม่หลบ “ก็คนอย่างคุณ…แต่งงานเพื่อผลประโยชน์อยู่แล้ว ฉันไม่เชื่อว่าคุณจะแต่งกับฉันไปทั้งชีวิตหรอก”อี้เหิงยกมุมปาก รอยยิ้มดุดันผสมเยาะหยัน “เป็นเมียฉัน…ไม่ต้องฉลาดมากก็ได้”หลันถิงแค่นหัวเราะเบา ๆ “อ้อ…คุณชอบเมียโง่เหรอคะ?”“ไม่เชิง” เขาตอบเรียบ ๆ ดวงตาคมเข้มกดลงมามีแววเล่นสนุก “ฉันชอบเมียที่เอาใจเก่ง รู้ว่าเมื่อไหร่ควรพูด เมื่อไหร่ควรถาม และเมื่อไหร่…ควรหุบปาก”เขาหยุดนิดหนึ่ง สายตาค่อย ๆ เลื่อนลงมาที่ริมฝีปากเล็กที่ยังซีดเซียวเพราะอาการป่วย เสียงทุ้มต่ำเปรยออกมาราวกับคำขู่และคำสัญญาในคราวเดียว“แต่ที่เธอต้องรู้คือ…คนที่จะเป็นผัวคนนี้เธอน่ะ ค่อนข้างกินจุ…และกินดุมากเชียวละไหวไหมละ”หลันถิงผงะเล็กน้อย หัวใจแทบหยุดเต้น ร่างบางขยับหนี แต่ยังไม่ทันลุกหนี อี้เหิงก็ใช้แขนอีกข้างรั้งท้ายทอยและโอบเอวเล็

ตอนที่ 15||ลองชุดซูเจิ้งทำงานรวดเร็วตามคำสั่งนายใหญ่ ไม่ถึงเก้าโมงเช้า รถตู้หรูสีดำก็มาจอดหน้าบ้านสกุลลู่ กล่องชุดแต่งงานขนาดใหญ่ถูกยกลงมาอย่างระมัดระวัง แต่ละกล่องประทับตราห้องเสื้อชื่อดังจากฮ่องกง จนชาวบ้านแถวนั้นพากันแตกตื่น มายืนมุงอยู่เต็มหน้ารั้ว“แม่เจ้า…กล่องอะไรใหญ่ขนาดนั้นกัน” ป้าข้างบ้านกระซิบกับเพื่อนเสียงตื่นเต้น“เขาว่าเป็นชุดเจ้าสาวจากห้องเสื้อหรูในฮ่องกงนะ”“ก็แน่ละ…เจ้าสาวของคุณจั๋วอี้เหิงทั้งที จะใช้ของธรรมดาได้ยังไง”เสียงซุบซิบดังระงม ขณะพนักงานจากเหิงไท่กรุปช่วยกันขนกล่องเข้าไปในโถงรับแขก ไม่ได้มีเพียงชุดเจ้าสาว หากยังรวมถึงรองเท้า เครื่องประดับ และชุดสำหรับแม่เจ้าสาว พ่อเจ้าสาว ตลอดจนชุดเพื่อนเจ้าสาวด้วยหลันถิงที่เพิ่งถูกปลุกให้ลงมานั่งรอชุดบนโซฟาในโถงรับแขก สวมชุดนอนผ้าฝ้ายเรียบง่าย ร่างกายยังซีดเซียวเพราะบาดแผลเพิ่งฟื้น แต่ดวงตากลับเป็นประกายลึกล้ำยามมองกล่องสีงาช้างที่เรียงรายตรงหน้าซูเจิ้งก้าวเข้ามา โค้งศีรษะเล็กน้อย “คุณถิงถิง ผมซูเจิ้ง มาตามคำสั่งคุณอี้เหิง นำชุดเจ้าสาวทั้งหมดมาส่ง ให้คุณถิงถิงลองสวมดู หากต้องแก้ไขจะได้จัดการทันงาน”ถังซินที่ยืนอยู่ข้าง

ตอนที่17||เจ้าบ่าวฉันแซ่บมากและแล้ววันงานก็มาถึง…ลานหน้าบ้านสกุลลู่ซึ่งเมื่อไม่กี่วันก่อนยังเต็มไปด้วยฝุ่นและความทรุดโทรม วันนี้กลับถูกเนรมิตใหม่จนแทบจำไม่ได้ตั้งแต่เมื่อวันก่อน พรมแดงผืนใหญ่ปูทอดยาวตั้งแต่ประตูเหล็กหน้าบ้านไปจนถึงเรือนรับรอง เส้นทางยาวนั้นเปรียบเสมือนสะพานทองที่รองรับการมาถึงของเจ้าบ่าวผู้ทรงอิทธิพล โต๊ะจีนกว่า หนึ่งร้อยโต๊ะ ตั้งเรียงรายเต็มลานด้านข้างยาวไปจนถึงตัวตึกโรงงานลู่หมิงการ์เมนต์ ทุกโต๊ะคลุมด้วยผ้าปูสีแดงสด ชุดชามกระเบื้องเคลือบลายมังกรวางครบถ้วน รอเพียงอาหารเลิศรสที่ถูกสั่งมาจากภัตตาคารดังในเมืองกว่างโจวข้างเวทีไม้เล็ก ๆ ที่ถูกตั้งไว้ด้านหน้า มีพวงดอกไม้สดหลากสีเรียงรายสูงต่ำสลับกัน กลิ่นหอมจรุงลอยไปทั่ว กระถางส้มโชคลาภถูกวางไว้สองฝั่งประตูต้นใหญ่ ผลส้มสีส้มสดใสห้อยเต็มกิ่งราวกับทองคำมงคล ส่วนต้นกล้วยที่ใบเขียวชอุ่มตั้งอยู่คู่กันก็หมายถึงความสมบูรณ์พูนสุขและมีลูกหลานมากมายในภายภาคหน้ากลางลานยังมีหมูหันตัวโต ๆ หลายสิบตัวถูกยกขึ้นตั้งโชว์เรียงราย หนังหมูสีทองมันเงาสะท้อนแสงแดดเช้า จานน้ำจิ้มพิเศษจัดวางเคียงข้างตามธรรมเนียม ทุกสิ่งทุกอย่างสะท้อนความหมายเด