Semua Bab วาสนานางร้ายยุค90s: Bab 21 - Bab 30

ตอนที่19||ฉันผัวไม่ใช่ผี!เวลาสี่ทุ่มเศษ...เสียงดนตรีงานแต่งยังคงดังคลอเบา ๆ อยู่ชั้นล่างของคฤหาสน์จั๋ว ตอนนี้ได้เวลาส่งตัวเจ้าสาวเข้าห้องหอตามธรรมเนียมแล้ว แขกผู้ใหญ่ยังนั่งพูดคุยกันตามโต๊ะ แต่เจ้าบ่าวจั๋วอี้เหิงก็ติดพันการส่งแขกผู้ใหญ่คนสำคัญอยู่ จึงยังไม่สามารถขึ้นไปได้เอง สุดท้ายชายหนุ่มไม่อยากเสียฤกษ์จึงให้พ่อตากับพ่อบ้านของเขาพาเจ้าสาวขึ้นไปก่อนซึ่งพ่อบ้านซูเจิ้งก็รับคำทันที เขาเดินนำทุกคนขึ้นบันไดไปยังห้องหอที่ชั้นสองของคฤหาสน์ พ่อบ้านหนุ่มใหญ่ที่ยังดูหนุ่มแน่นก้าวไปอย่างสุขุม ใบหน้าหมดจดเรียบขรึมสมฐานะหัวหน้าคนดูแลบ้านใหญ่ ตามหลังคือลู่เสียนอี่ ซ่งอวี้ ถังซิน และหลันถิงในชุดเจ้าสาวแบบราตรีสีแดงสดที่ก้าวช้า ๆ บนส้นสูงคู่ใหม่ มือเล็กประคองชายกระโปรงที่หนักอึ้งไปด้วยเมื่อมาถึงหน้าห้องหอ พ่อบ้านซูหยุดและหันมาก้มหัวเล็กน้อย “เชิญครับคุณผู้หญิง”แล้วผลักประตูไม้บานใหญ่ที่ประดับด้วยป้ายอักษรมงคลหรือซวงสี่สีแดงทองเปิดออก กลิ่นดอกไม้หอมอบอวลลอยมาแตะจมูกทันที ห้องหอถูกจัดแต่งด้วยผ้าปูเตียงสีแดงสด ปักลายมังกรฟีนิกซ์แนบแน่น หมอนสีทองวางซ้อนอย่างวิจิตร โคมไฟกระจกฝังลายดอกโบตั๋นส่องแสงอุ

ตอนที่ 21||เขาไม่ได้แซ่บแค่ปากสินะ!หลันถิงยังไม่ทันตั้งตัว ร่างบอบบางก็ถูกเขาพลิกจนเธออยู่ในท่าคุกเข่าลงบนเตียง แขนเรียวแทบทรุดพับกับผ้าปูผืนหนา“เดี๋ยวสิ!” หญิงสาวร้องเสียงสั่น แต่ยังไม่ทันห้าม จั๋วอี้เหิงกลับเข้ามาประกบแนบแน่นจากด้านหลัง“ไม่เดี๋ยวแล้วถิงถิง…” เสียงทุ้มพร่าแทบข่มไม่อยู่ ลมหายใจร้อนเป่ารดต้นคอขาวจนเธอสะท้านสั่นไหวสะโพกแกร่งขยับเสียดสีเข้ากับบั้นท้ายกลมกลึงอย่างจงใจ ก่อนที่ลำกายแข็งเกร็งจะจ่อเข้าหาความอบอุ่นแสนคับแน่นที่เพิ่งถูกเข้าครอบครองเมื่อครู่“พวกเรามาลองท่าใหม่กัน” เขากระซิบเสียงกระเส่า“พักก่อนไม่ได้เหรอ? อ๊ะ!” เสียงหวานของเธอแหลมสูงทันทีที่สะโพกแกร่งกดพุ่งเข้าไปอย่างหนักหน่วง ร่างทั้งร่างกระตุกเฮือก ความคับแน่นจากท่านี้ทำให้เธอทั้งเจ็บทั้งเสียวแทบขาดใจ“โคตรแน่น…อา...พระเจ้า…ซี้ด...” เขาสบถเสียงต่ำ กัดฟันแน่นขณะจับสะโพกเธอไว้เต็มสองมือ แล้วเริ่มขยับกระแทกแรงต่อเนื่อง เสียงเนื้อกระทบกันดังถี่สะท้อนก้องไปทั่วห้องหอ“อ๊ะ…อ๊ะ…อี้เหิง! ช้าหน่อย…!” หลันถิงร้องห้ามเสียงพร่า แต่ยิ่งพูด เขากลับยิ่งเร่งห่มสะโพกหนักหน่วงขึ้นทุกจังหวะ ร่างบอบบางสั่นระริกตามแรงกระแทกถี

ตอนที่23||มุมมืดของอี้เหิง (2)“ว่าไงเด็กๆ” ชายหนุ่มทักทาย เสือสีขาวสองตัวที่ยังไม่โตเต็มวัย พวกมันเห็นเขาก็ลุกขึ้นมาจากที่นอน“ดูเหมือนวันนี้แกจะมีอาหารรสชาติแย่กินอีกแล้ว” พูดจบเท่านั้นรถยนต์ที่มีตราของเหิงไท่กรุ๊ปก็เคลื่อนเข้ามาจอดต่อท้ายรถที่จั๋วอี้เหิงจอดไว้แต่แรกมาเฟียหนุ่มเพียงหันไปมอง สองแขนยกขึ้นกอดอก ไม่นานอาเฟยก็ก้าวลงมาจากรถเป็นคนแรก ตามมาด้วยลูกน้องอีกสองคนที่นั่งเบาะหลัง ผลักร่างของชายวัยสี่สิบเศษซึ่งถูกปิดตาปิดปากตามลงมา“พามันเข้าไปข้างใน”“ครับคุณอี้เหิง”พอทั้งหมดเข้าไปด้านในหมดแล้วจั๋วอี้เหิงจึงได้ก้าวตามเข้าไป เรือนกายสูง189เซนติเมตรก้าวเอื่อยเข้าไปอย่างไม่รีบร้อน เท้าแกร่งพาช่วงขายาวเข้าไปจนถึงห้อง ‘พิเศษ’ ที่ทุกด้าน ปิดทึบ มีเพียงช่องระบายอากาศ สองช่องเท่านั้นพอเขาก้าวเข้าไปภาพอันคุ้นเคยมากว่าสิบปีก็ปรากฏ กลางห้องมีเก้าอี้ไฟฟ้าตัวหนึ่งตั้งอยู่ และตอนนี้ร่างของฝู่เพ่ยก็ถูกอาจ้านกับอาเฟยช่วยกันพันธนาการอย่างแน่นหนาโดยปากยังคงถูกอุดเอาไว้ เขาส่งเสียงร้องอู้อี้ออกมาตลอดเวลา ส่วนดวงตาถูกปลดผ้าออกไปแล้วอีกฝ่ายจึงมองตรงมาที่เขาอย่างวิงวอนขอความเมตตา“หึ! อย่ามองฉันแบบ

ตอนที่25||ข้อตกลงแรกสำเร็จจั๋วอี้เหิงตอบเรียบง่าย แต่หลันถิงกลับรู้สึกไม่มั่นใจ นี่ก็ผ่านมาหนึ่งคืนกับสองวันแล้ว แค่เขาตอบว่า‘เดี๋ยวฉันจัดการให้’ จะให้เธอวางใจอย่างนั้นหรือ? ...ไม่ละเธอเขี้ยวกว่านั้น!“คุณอี้เหิง คุณจะโกงฉันเหรอคะ?”คนตัวเล็กมองไปข้างหน้า ใบหน้าเชิดขึ้นเล็กน้อยยกสองแขนกอดอก ใบหน้าไม่มีแววขี้เล่นอีก เธอเสียตัวไปแล้วนะ ถูกจั๋วอี้เหิงจับกลืนลงท้องจนไม่เหลือกระดูกแล้ว“อะไรทำให้เธอคิดแบบนั้น?” อี้เหิงหยุดรถ หันมามองภรรยาเต็มตา“ฉันกับคุณเขาไม่ได้สนิทกันแต่แรกถึงแต่งงาน เรารู้ก็ต่างรู้กันดี ถามคุณคืนกลับไป คุณเชื่อใจฉันเหรอ”“หึ!” จั๋วอี้เหิงแค่นหัวเราะในลำคอ“ฉันเคยบอกเธอนี่ว่าไม่ชอบเมียฉลาด”“แล้วฉันฉลาดเหรอคะ?”“ยอกย้อนทุกคำ”“ฉันแค่ทวงสิ่งที่ตัวเองจะได้หลังแต่งงานค่ะ” พูดจบหลันถิงก็หันมายิ้มหวานให้กับสามีจนจั๋วอี้เหิงใจสั่น ผู้หญิงคนนี้ฉลาดเป็นกรดจริงๆ มีวิธีเล่นกับใจเขาอย่างที่ไม่มีใครทำได้“ได้!”หลังจากจั๋วอี้เหิงหลุดคำนั้นออกมา เขาก็หักพวงมาลัยวนรถกลับคฤหาสน์โดยไม่พูดอะไรอีก หลันถิงเพียงหันมอง หน้าคมเข้มข้างตัว รู้ได้ทันทีว่าคราวนี้ข้อแลกเปลี่ยนแรกของเธอกับเขาจะส

ตอนที่ 27 ||เหล้ามันแรงนะผ่านไปอีกหลายวัน ลู่เสียนอี่โทรศัพท์มาชวนบุตรสาวกับบุตรเขยให้ไปกินข้าวมื้อค่ำที่บ้านลู่ น้ำเสียงในสายฟังดูสดใสอย่างเห็นได้ชัด“ถิงถิง เย็นนี้กลับมาบ้านหน่อยสิ พ่อหมักเหล้าไว้ชุดใหม่ อยากให้ลูกเขยได้ลองชิมดูหน่อย”หลันถิงที่กำลังนั่งอยู่บนโซฟาขยับนั่งหลังตรงขึ้นทันที ดวงตากลมวาวระยับ “เหล้าที่พ่อหมักเองเหรอคะ?”“ใช่ หมักเองกับมือเลย คราวนี้ใช้ข้าวเหนียวเก่ากับดอกเหมยกุ้ยเชียวนะ หอมแน่” เสียงพ่อดังตามสายมาอย่างภูมิใจ“ของพ่อแรงไม่ใช่เหรอคะ ครั้งก่อนหนูแค่จิบยังมึนหัวไปครึ่งวัน” หลันถิงพูดไปตามความทรงจำของร่างเก่ายังคงอยู่ ในใจกำลังเปรี้ยวปากเต็มที่“ก็แรงอยู่นิดหน่อย แต่ของดีต้องแรงสิลูก” ปลายสายหัวเราะร่วน “ว่าไง เย็นนี้จะมาหรือเปล่า?”หลันถิงเหลียวมองคนที่นั่งอ่านเอกสารอยู่อีกฝั่งโซฟา “เดี๋ยวถามคุณอี้เหิงก่อนนะคะ”แล้วเอียงตัวพูดเสียงอ้อน “คุณ~ พ่อโทรมาชวนไปกินข้าวเย็น บอกมีเหล้าหมักเองอยากให้คุณลอง”อี้เหิงเงยหน้าจากแฟ้มเอกสาร ดวงตาคมใต้คิ้วเข้มเลื่อนมามองเธอช้า ๆ “เหล้าหมัก?”“ค่ะ เหล้าของพ่อฉันแรงมากนะ” หลันถิงยิ้มกว้าง เสียงสดใสเต็มไปด้วยความตื่นเต้น “ครั