All Chapters of ช้อนทองของเชฟเชนทร์ (Omegaverse): Chapter 21 - Chapter 30

“คุณหนูอาบน้ำก่อนได้เลยครับ”“อือ”เพราะง่วงมาสักพักคุณหนูนรินทร์จึงตอบรับด้วยความงัวเงีย วางกระเป๋าเสร็จก็เดินเข้าห้องน้ำไปอย่างว่านอนสอนง่าย ส่วนราเชนทร์ซึ่งถูกอ้อมแขนของคุณหนูโอบรัดมาตลอดทาง ต้องมาสงบจิตสงบใจในครัวเตรียมทำมื้อเช้าให้คุณหนูในวันรุ่งขึ้น ตื่นมาจะให้อุ่นทานได้เลยเมื่อหลายวันก่อนตัวเขาซื้อฟักทองติดมือมา นี่ก็สักพักแล้ว เขาจึงคิดทำบางอย่างจากเจ้าสิ่งนี้ก่อนที่มันจะเน่าไปเสียก่อน ส่วนตัวราเชนทร์อยากทำอาหารไทยสลับกับต่างประเทศให้คุณหนูได้ทานหลากหลาย ทว่าคุณหนูชอบทานมื้อเช้าบนรถ การเลือกเมนูที่หยิบทานง่ายจึงเป็นสิ่งสำคัญ‘เอาเป็นไอ้นั่นก็แล้วกัน’ ราเชนทร์คิดพลางเปิดลิ้นชักหยิบเครื่องไม้เครื่องมือออกมาเตรียมไว้ให้เพียบพร้อม ใช้เวลาไม่นานน่าจะทำทั้งแป้งทั้งไส้เสร็จเริ่มต้นจากการนำฟักทองมาผ่าปันส่วนอย่างระมัดระวัง นำไปนึ่งให้เนื้อสุกนิ่ม ระหว่างรอก็มาผสมเนื้อแป้งในอัตราส่วนที่ลดทอนลงมา โดยเริ่มต้นจากการตอกไข่ตามด้วยนมสด จากนั้นจึงค่อย ๆ ร่อนแป้งสาลีอเนกประสงค์ตามลงไป ขณะรอเนื้อฟักทองสุกได้ที่ ราวสิบนาทีราเชนทร์จึงผละมาทำไส้เอาไว้ใส่ใน Cr

“เจ้าบ่าวอย่าเกร็งครับ เจ้าสาวยิ้มหน่อย ดีมาก”ช่างภาพมืออาชีพกล่าวเสียงกระชับ เคลื่อนไหวไปรอบฉากอย่างคล่องแคล่ว พยายามจับภาพทุกช่วงเวลาอันแสนพิเศษระหว่างสองบ่าวสาวในชุดพิธีอย่างตะวันตกในสตูดีโอที่ถูกเนรมิตขึ้นเพื่อบันทึกช่วงเวลาแห่งความรัก แสงไฟสปอตไลต์สาดส่องกระทบกับฉากหลังสีขาวนวลที่ถูกจัดตกแต่งอย่างเรียบง่าย ตรงข้ามราเชนทร์ที่ใจว้าวุ่นนับวันยิ่งทำตัวไม่ถูก ทำไมช่วงเวลาถึงได้ล่วงเลยมาเร็วขนาดนี้!“เจ้าบ่าวกอดเจ้าสาวแน่น ๆ เลยครับ มองตากัน โอเค น่ารักมาก”จากความสนใจเริ่มกลายร่างเป็นกลุ่มก้อนความรู้สึกประเภทอื่น แบบที่รู้สึกตื่นเต้นทุกครั้งเวลาเจอกัน ไม่ว่าจะเดินไปทางไหนก็อยากตามไปปกป้อง หรือความรู้สึกราวกับมีฟองสบู่เล็ก ๆ แตกออกเมื่อสายตาเรียบนิ่งคู่นั้นหันมามองคู่รักยืนเคียงข้างกัน เจ้าสาวโอเมก้าตัวเล็กในชุดสีขาวบริสุทธิ์ เสื้อท่อนบนเป็นแขนยาวทรงพองเล็กน้อยบริเวณไหล่ แขนเสื้อทำจากผ้าเนื้อบางโปร่งแสง บริเวณลำตัวเสื้อทำจากผ้าที่มีเนื้อทึบประดับลวดลายดอกไม้ ปกเสื้อเป็นแบบคอตั้งสูง ประดับด้วยริบบิ้นที่ผูกเป็นโบขนาดกลางอย่างประณีต โดยท่อนล่างเป็นกางเกงขาย

“รินทร์ครับ”“ครับ”“รินทร์”“ครับ มีอะไรเหรอครับ?”“แค่อยากเรียกเฉย ๆ ครับ”ตั้งแต่วันถ่ายภาพรี-เวดดิง ว่าที่สามีคนนี้ชักทำตัวแปลกประหลาดขึ้นเรื่อย ๆ อย่างเช่นในวันนี้ที่เขากำลังตรวจสอบสถานที่พูดคุยโทรศัพท์กับออร์แกไนเซอร์ของทางโรงแรม คุณราเชนทร์หลังล้างจานเสร็จวิ่งโร่มานั่งเป็นเบาะรองให้เขาพร้อมเรียกชื่อไปมาชวนน่ารำคาญไม่ใช่น้อย“วันนี้เรามีเรียนไม่ใช่เหรอ?”“ผมสอบเสร็จแล้วครับ มันเป็นคอร์สสั้น ๆ”“รินทร์เก่งจังเลย”นรินทร์บนตักแกร่งโดนจับโยกเยกไปมาจนอ่านแผนงานที่จะจัดขึ้นในอีกสองเดือนไม่ออก ไหนจะชอบเอาหน้ามาคลอเคลียตรงซอกคอ ทำเอาไม่มีสมาธิทำงานส่วนราเชนทร์ยิ่งคืนวันผ่านไปยิ่งรักใคร่จนไม่อยากให้โอเมก้าตัวเล็กคนนี้ห่างไปไหนไกล ขนาดไม่ได้ผูกพันธะต่อกันยังเป็นขนาดนี้ ไม่รู้วันหน้าที่รินทร์หันมาสนใจกลับแล้วได้เชื่อมความรู้สึกต่อกัน คิดไม่ออกเลยว่าตัวเองจะเป็นเช่นไร“หยุดส่ายสักทีครับ ไม่งั้นผมจะไล่ลงโซฟาแล้วนะ”“งั้นขอนั่งดูเฉย ๆ ได้ไหม?”“มันควรเป็นแบบนั้นมาตั้งแต่แรกครับ-อื้อ!”อีกหนึ่

CW: มีการกล่าวถึงเนื้อหาโจ่งแจ้งทางเพศ(Anal sex, Bare breaking, Clothed sex, Vanilla) “อะ...อึก...อ๊าง! อื้อ!!”“อา... นอกรอบแบบนี้รินทร์จะว่าอะไรรึเปล่าครับ?”“อื้อ...อ๊า!”“แปลว่าอะไรเหรอครับ หือ?”เชฟหนุ่มเจ้าของสถานที่ตั้งคำถามโอเมก้าที่เอาแต่ร้องครวญครางไม่เป็นศัพท์ แม้ตนเองจะเป็นสาเหตุให้คนเบื้องล่างพูดเป็นคำออกมาไม่ได้ก็ตาม โดยเดี๋ยวนี้รินทร์เริ่มคุ้นชินกับการมีสัมพันธ์มากขึ้น หรือจะบอกว่าของเขามันเข้าไปบ่อยจนรูรักขยายดี แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุใดเขาล้วนชอบมันทั้งสิ้นราเชนทร์ยิ่งคิดยิ่งส่งสายตาจับจ้องท่าทางอันน่ารักน่าชังของคุณหนูร่างบาง การสวมเสื้อผ้าราคาแพงมานอนบนฟูกเก่า ๆ ทำไมถึงได้ชวนเร้าใจแบบนี้นะ“อึก! อื้อ!...อ๊ะ”นรินทร์ในชุดเรียบง่ายอ่อนหวานอย่างโอเมก้านอนศิโรราบ พลางคิดถึงเรี่ยวแรงที่ผู้ชายคนนี้มี คราวก่อนที่ทำไป รอยจูบรอยขบกัดตามตัวยังรู้สึกคันยิบอยู่เล

“ราโชติ”“ผมราเชนทร์ครับ”เชฟหนุ่มโดนเรียกขึ้นมาห้องทำงานของท่านประธานรณภพ พร้อมด้วยคุณหนูนรินทร์และสุภาพสตรีอีกหนึ่งท่าน ซึ่งกำลังนั่งไขว่ห้างจิบกาแฟร้อนอยู่ แม้เจ้าหล่อนยังไม่ได้เปิดปากพูดอะไร แต่ด้วยลิปสติกสีแดงก่ำจึงทำให้รู้ว่าคงเป็นสาวมั่นพอตัว“เรียกผมมามีอะไรเหรอครับ?”“ฉันได้ยินมาว่านายใช้เส้นสายเข้ามาทำงาน-“คุณพ่ออย่าพูดเรื่องที่ผมแก้ไขไปแล้วซ้ำได้ไหมครับ นี่ไม่ใช่ละครน้ำเน่านะครับ”นรินทร์กล่าวฉะฉาน ตำหนิการกระทำของคุณพ่อที่น่าจะไปเลียนแบบมาจากซีรีส์น้ำเน่าในโทรศัพท์ ทั้งที่เขาบอกแล้วว่าคุณราเชนทร์เข้ามาอย่างถูกต้องก่อนได้รับตำแหน่งหัวหน้าเชฟประจำแผนก ก็ยื่นเอกสารต่อผู้ประเมินแล้วด้วยซ้ำ การสัมภาษณ์ทดลองงานก็ให้ซูเชฟเป็นคนประเมิน บิดาน่าจะรู้ดีกว่าใครแท้ ๆ“นรินทร์ ไม่เอาอย่าดุพ่อจ๋าอย่างนั้นสิจ๊ะ”“พี่รวี ก็พ่อเขา-“เอาเถอะ พ่อเขาก็เป็นแบบนี้แหละจ้ะ”พี่สาววางแก้วกาแฟ เดินมากอดน้องชายสุดที่รักที่ใกล้เป็นฝั่งเป็นฝาจนหน้ากลมจมไปกับหน้าอกอวบอั๋นแทบหายใจไม่ออกราเชนทร์มองสาว