All Chapters of ช้อนทองของเชฟเชนทร์ (Omegaverse): Chapter 31 - Chapter 40

“คุณหนู ไม่ใช่ว่าจะมาตอนบ่ายเหรอครับ?”ราเชนทร์ที่ถึงคราวเวียนมาทำงานกะเช้าซึ่งรับผิดชอบตั้งแต่ช่วงสายถึงเย็น เขาตรวจตารางงานคุณหนูดูก่อนขับรถมาทำงาน เห็นว่าจะมีการสุ่มตรวจโรงแรม แต่เขาที่กึ่งเป็นคนในจึงทราบก่อน“ผมมาทานมื้อเที่ยงครับ”“เดี๋ยวผมไปเชิญเชฟใหญ่มาให้นะครับ”“คุณราเชนทร์ไม่มาทานด้วยกันเหรอครับ?”“ตอนเที่ยง ไม่มีพ่อครัวคนไหนทานข้าวได้หรอกนะครับ”ราเชนทร์กล่าวพร้อมรอยยิ้มก่อนจะขอตัวเดินเข้าทางหลักไปยังห้องทำงานเชฟใหญ่ นรินทร์ที่ขอเดินเข้ามาดูส่วนในจึงชวดคำขอไปโดยปริยาย เขาเองลืมไปเสียสนิทว่าเวลาที่พวกเขาพักคือเวลาทำงานของร้านอาหาร ไม่น่ามารบกวนเวลาคุณราเชนทร์เลยคุณหนูโอเมก้าค่อย ๆ เดินพลางพิจารณาหัวข้ออื่น นอกจากการมาชวนกินข้าวแล้ว เขาอยากรู้ว่าคุณราเชนทร์จะมีปฏิกิริยาอย่างไรกับชุดที่เขาใส่วันนี้ เพราะเมื่อย้อนกลับไปตั้งแต่ชุดสีฟ้าอ่อนตัวนั้น คุณราเชนทร์ก็มีท่าทีแปลกไปอย่างมีนัยสำคัญพอนำเรื่องนี้ไปถามวิลเลี่ยมโดยละเอียด จึงทราบว่า ที่คุณราเชนทร์หน้าแดง ไม่ใช่เพราะป่วยไข้ แต่มีที่มาจากอาการขวยเขิน จึงได้รับคำอธิบายเส

“ราชภพ เมื่อเที่ยงทำไมลูกชายฉันร้องไห้”“ครับ?”ราเชนทร์ขมวดคิ้วมุ่นเมื่อถูกเรียกขึ้นมาสอบถามด้วยเรื่องชวนประหลาดใจ ตอนตื่นนอนพวกเขาคุยกันแค่เรื่องมื้อเช้าในปิ่นโต ตอนเที่ยงเขาก็ได้สนทนากับคุณหนูไม่เท่าไร แล้วเขาจะรู้ได้อย่างไร ยิ่งไปกว่านั้นใครมันเป็นคนทำคุณหนูร้องไห้ มันน่าจับถ่วงน้ำจริง ๆ“เธอไม่รู้เหรอ? อะไรเนี่ย หรือว่าทะเลาะกัน?”“ท่านประธานทราบด้วยเหรอครับ?”“เห็นฉันติงต๊องแบบนี้ แต่ก็แก่กว่าเธอหลายปีนะราชศักดิ์”ราเชนทร์ตกใจไม่คิดว่าท่านประธานจะรู้ตัวเอง ทว่าการมองปราดเดียวก็ดูออกแบบนี้คงไม่ธรรมดา ไม่เจ้าตัวคงใช้คนในอาณัติคอยเป็นหูเป็นตาทั่วโรงแรมกระมัง“คนแก่อย่างฉันก็ไม่อยากเข้าไปยุ่งหรอก เอาเป็นว่าค่อย ๆ พูดค่อย ๆ จาก็แล้วกัน”“ครับ ขอตัวนะครับ”  ท่านประธานกล่าวทิ้งท้ายเช่นนั้นก่อนจะอนุญาตให้ออกจากห้อง ไม่รู้เป็นโชคดีของเขาหรือเปล่าที่ได้เวียนกะในช่วงคาบเกี่ยวระหว่างที่เขาเดินทางกลับคนเดียวโดยไม่มีคุณหนูซ้อนท้าย กระนั้นมันก็มีความโหวงเล็กน้อย แขนคู่นั้นตอนกอดเอวเขาก็บาง

‘คุณจะเป็นแบบนี้ทุกครั้งไม่ได้นะครับ!’‘ผมบอกว่าจัดการได้ ก็คือจัดการได้สิ!’‘มันโทรมาขู่คุณหนูทุกวันแบบนี้เรียกว่าจัดการได้เหรอครับ!?‘ผมมีวิธีของผม คุณราเชนทร์อย่ามาก้าวก่ายจะได้ไหม!?’‘ทำไม? จะบอกว่าคุณซื้อผมมา ผมเลยมีปากมีเสียงไม่ได้ใช่ไหม’‘นั่นมันไม่เกี่ยว…’นรินทร์พูดไปก็พะอืดพะอมคล้ายจะหน้ามืด พอเขากลับมาเห็นคุณราเชนทร์หยิบโทรศัพท์ไปดูโดยพลการจึงหัวเสียที่มีคนมายุ่งเรื่องส่วนตัว ไม่ต้องเป็นคุณราเชนทร์หรอก กับคนในครอบครัวเขาก็ไม่ชอบให้ใครมาทำแบบนี้ ทว่าจากการทะเลาะเรื่องมือถือ มันเริ่มลุกลามใหญ่โตขึ้นมาเรื่อย ๆ เสียอย่างนั้น‘ผมจะกลับไปนอนที่บ้านสักพัก’คุณราเชนทร์กล่าวออกมาก่อนจะเร่งฝีเท้าเดินเข้าห้องไปเก็บกระเป๋า ส่วนเขาก็ได้แต่ยืนอึ้งกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นจนไม่รู้ต้องจัดการอย่างไรพวกเขาทะเลาะกันอีกแล้ว จากการจะได้ขอโทษแต่ดันเป็นคนสร้างเรื่องอีกแล้ว ทำไมเขาถึงเป็นแบบนี้อยู่เรื่อย ไร้ประโยชน์สิ้นดี แค่พูดไม่กี่คำก็ทำไม่ได้ขณะเดียวกันกับที่ความคิดกำลังพันกันยุ่งเหยิง เสียงเครื่องยนต์มอเตอร์ไซค์ก

หนึ่งสัปดาห์มานี้คุณราเชนทร์ขอตัวเก็บกระเป๋า ออกไปนอนที่ร้านตัวเองเพื่อสงบสติอารมณ์ ส่วนเขาเองก็ต้องการเวลาในการไตร่ตรอง การกลับมาเจอกันอีกทีของพวกเขาคือคืนวันก่อนแต่งงาน หากจะพูดให้ถูกคือโดนบังคับให้มาอยู่ห้องเดียวกันมากกว่า ถึงกระนั้นการได้เห็นหน้าหรือได้กลิ่นตัวลอยมาก็ชวนให้เขาสงบใจลงมากโข“คุณหนูต้องตื่นมาแต่งตัวตั้งแต่ตีสองเลยเหรอครับ!?”“ครับ”ทว่าดูเหมือนคุณราเชนทร์จะลืมเรื่องที่เราแยกกันอยู่ไปเสียสนิท หรือเจ้าตัวจะพยายามซ่อนมันเอาไว้กันแน่ นรินทร์คิดพลางหยิบชุดเสื้อผ้าออกมาแขวนเตรียมไว้สำหรับวันพรุ่งนี้โดยตารางงานไล่ตั้งแต่ทำบุญตักบาตรตอนเช้า พิธียกน้ำชา จากนั้นจึงพอมีเวลาพักก่อนที่งานเย็นจะเริ่มตั้งแต่หกโมงเป็นต้นไป ไม่อยากคิดเลยว่าคนในงานจะถาโถมเข้ามาอย่างไร มีทั้งพนักงานระดับสูง รวมไปถึงคู่ค้ามากหน้าหลายตา ส่วนเรื่องที่คุณราเชนทร์โดนนินทาก็ยังไม่ซาลง หากมีข่าวแง่ลบแพร่งพรายออกไปมีหวังหุ้นไตรมาสนี้คงร่วง“แต่นี่มันตีหนึ่งแล้วนะครับ คุณหนูจะนอนยังไง”“ก็ไม่ต้องนอนไงครับ”ราเชนทร์ได้ยินก็ถึงกับกุมขมับ รู้บ้างหรือเปล่าว่าต่อให

ห้องจัดเลี้ยงขนาดใหญ่ในโรงแรมหรูถูกเนรมิตให้กลายเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์สำหรับพิธีมงคลสมรส แสงไฟสลัวสีทองส่องสว่างไปทั่วบริเวณสอดคล้องกับบานหน้าต่างกว้างที่ถูกเปิดม่านออก เผยให้เห็นวิวท้องฟ้าสีสดประดับประดาด้วยกลุ่มเมฆพรมสีแดงทอดยาวจากประตูทางเข้าสู่เวทีที่ประดับตกแต่งด้วยดอกไม้นานาชนิดอย่างงดงาม สีขาวบริสุทธิ์ของดอกลิลี่ สีชมพูอ่อนและสีเขียวสดของใบไม้เพิ่มความสดชื่นให้แก่สถานที่อาสนะสงฆ์สีทองอร่ามถูกจัดวางเรียงรายอย่างเป็นระเบียบ พร้อมด้วยเครื่องสักการบูชา ผ้าขาวสะอาดถูกปูรองรับบาตรและเครื่องไทยธรรม พวงมาลัยดอกไม้สดถูกคล้องไว้ที่พนักอาสนะแต่ละที่“…อิมินา สักกาเรนะ พุทธัง อะภิปูชะยามิ อิมินา สักกาเรนะ ธัมมัง อะภิปูชะยามิ อิมินา สักกาเรนะ สังฆัง อะภิปูชะยามิ...”เมื่อถึงเวลาอันเป็นมงคล เสียงสวดมนต์จึงดังก้องกังวานไปทั่วห้อง แขกเหรื่อที่มาร่วมงานต่างนั่งประนมมือ ตั้งใจฟังพระสวดมนต์ด้วยความเคารพหลังจากสวดมนต์จบพระสงฆ์จึงเริ่มให้ศีลให้พรแก่คู่บ่าวสาวและแขกที่มาร่วมงาน ต่อด้วยการถวายภัตตาหารเพื่อความเป็นสิริมงคลแก่ชีวิตคู่ เสียงพูดคุยเบา ๆ ดังขึ้นในช