All Chapters of ช้อนทองของเชฟเชนทร์ (Omegaverse): Chapter 41 - Chapter 50

“อืม....”แพทย์หญิงสูงอายุพึมพำในลำคอขณะพิจารณาปัจจัยต่าง ๆภายในห้องรับรองพิเศษของโรงแรม ซึ่งถูกจัดเตรียมไว้สำหรับคู่บ่าวสาวโดยเฉพาะ พิธียกน้ำชาใช้เวลาเบ็ดเสร็จครึ่งชั่วโมงนิด ๆ กว่านรินทร์จะได้ขึ้นมาเอนหลังอยู่ด้านบนบรรยากาศแห่งความสุขที่เคยอบอวลเมื่อครู่จากการทำพิธียกน้ำชาบัดนี้ถูกแทนที่ด้วยความตึงเครียดและความกังวล แสงไฟสีนวลจากโคมไฟหัวเตียงส่องกระทบใบหน้าของเจ้าสาวตัวเล็กที่นอนอยู่บนเตียงอย่างอ่อนแรงชุดพิธีการสีขาวงดงามที่ปักประดับด้วยลูกไม้เนื้อเบา ดูเหมือนจะหนักอึ้งเกินกว่าที่ร่างกายอันบอบบางจะแบกรับไหว ผิวเนื้อขาวผ่องแดงผิดปกติ เหงื่อซึมออกมาเล็กน้อยตามไรผมแพทย์หญิงในชุดไปรเวท ก้มลงตรวจเจ้าสาวอย่างละเอียด หูฟังแพทย์แนบอยู่กับหน้าอกแบนราบ รับฟังเสียงหัวใจที่เต้นรัวผิดจังหวะ ขณะที่มืออีกข้างหยิบปรอทวัดไข้ออกมาจากรักแร้ คิ้วขมวดเล็กน้อยเมื่อเห็นตัวเลขบนเครื่องวัดไข้ที่สูงขึ้นอย่างน่าตกใจ นอกจากนี้ยังทราบข้อมูลจากบุคคลใกล้ชิดอีกว่าก่อนหน้านี้คุณหนูมีอาการผิดปกติหลายประการ“คุณหนูคะ รบกวนตรวจครรภ์ให้ทีนะคะ”“...

“คุณหนูครับ คุณธนินนั่นเขาพูดมาแบบนี้ครับ”“เหรอ?”นรินทร์ในมาดผู้อำนวยการนั่งพิจารณาคลิปเสียงที่วิลเลี่ยมแอบอัดมาจากห้องพัก ตอนโดนอดีตคู่หมั้นเรียกไปทำสัญญาเป็นการส่วนตัว เห็นว่ามีการตกรางวัลให้เป็นมั่นเหมาะเสียด้วย ทีนี้ฝ่ายเราก็ถือว่าได้เปรียบแล้ว“ถ้าแผนสำเร็จคิดว่าจะขออะไรล่ะ?”“อือ...คนอย่างธนินคงมีแผนสำรอง ถ้าไม่จับตาดูไว้ดี ๆ บางทีอาจกลับมาแว้งกัดคุณหนู ดังนั้นผมจะคอยเป็นหูเป็นตาให้ครับ”“ไม่ทำเกินไปหน่อยเหรอ วิลเลี่ยมเองก็เป็นเพื่อนผม อยากให้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขนะ”“ความสุขของคุณหนู คือความสุขของผมครับ แล้วธนินคนนั้นก็ค่อนข้างใช้ได้ไม่ว่าจะหน้าตา หรือฐานะทางสังคม ถ้าคุมดี ๆ ละก็...”วิลเลี่ยมว่าไปก็แสยะยิ้ม เรื่องราเชนทร์เพื่อนรักใช้เป็นแค่ตัวหลอก ต่อให้เขาจะเคยชอบพอสมัยเรียน แต่นั่นมันก็นานมาแล้ว เขาไม่ใช่พวกยึดติดกับสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ และบางมุมเองผู้ชายคนนั้นก็ถือว่าน่าสนใจ“คนอย่างธนิน ไม่เกินมือผมหรอก”  แสงไฟระยิบระยับจากโคมไฟระย้าคริสตัลขน

“คุณราเชนทร์ จู่ ๆ มาหอมแก้มแบบนั้นมันไม่ดีนะครับ”นรินทร์อาศัยจังหวะชุลมุนขึ้นมาหาสามีตัวดีที่ทิ้งระเบิดลูกใหญ่เอาไว้ เจ้าตัวไม่รู้เลยว่าเขาต้องพบเจอคำถามมากมายถึงเจ้าบ่าวที่จู่ ๆ ก็โผล่มา ทั้งยังมีนิสัยถูกใจโอเมก้าเล็กใหญ่หลายคน“ผมหอมแก้มภรรยาตัวเองไม่ได้เลยเหรอ?”“ไม่ใช่แบบนั้น แต่ที่นี่ไม่ใช่ฝรั่งเศสคุณก็รู้”“หมายความว่าถ้าอยู่กันสองคนก็ทำได้ใช่ไหม?”ราเชนทร์ที่ออกมาจากห้องน้ำหมาด ๆ เดินนุ่งผ้าขาวม้าเข้าหาเจ้าสาวชุดขาว ยื่นหน้าตาที่ยิ้มอย่างมีเลศนัยไปทางคุณหนูโอเมก้าผู้น่ารัก“เดี๋ยวเถอะ รีบแต่งตัวเลย เราสายมากแล้วนะ”“หวา โดนดุแล้ว...ผมน้อยใจนะ...”“อย่าน้อยใจเลยนะครับ”“หือ...”ราเชนทร์เช็ดผมไปก็เหลือบมองคุณหนูกำลังยืนบิดกระมิดกระเมี้ยนด้วยความเขินอาย ยิ่งหน้าแดงแบบนั้นยิ่งน่ารักเข้าไปใหญ่ ถ้ารู้ว่าเปิดอกคุยกันแล้วจะได้เห็นภาพอันทรงคุณค่าแบบนี้เขาคุกเข่าขอประทานอภัยไปนานแล้ว“ถ้าอย่างนั้น หลังแต่งตัวเสร็จรินทร์ต้องกอดผมเป็นการขอโทษนะ”“คุณรา-“เรียกว่าเชนทร์เฉย ๆ ด้วย อย่าเรีย

“ฮึก...ผมชอบ.... คุณราเชนทร์อยู่แล้ว...ฮึก...เลยไม่อยากบังคับ...ฮึก...”“ละ...แล้วทำไมถึงไม่เชื่อใจผมล่ะครับ”“ก็คุณ...อาจไม่ได้ชอบผมจริง ๆ ก็ได้ เมื่อวานผมบอกคุณไปแล้วนี่”ราเชนทร์ไม่คิดว่าคุณหนูจะยึดติดขนาดนี้ ตัวเขาในตอนนี้จะทำอย่างไรได้บ้างให้คุณหนูยอมเปิดใจเสียที เพราะหากเป็นอยู่แบบนี้ ต่อให้พวกเรามีความรู้สึกตรงกัน ถ้ากำแพงยังอยู่ทุกอย่างจะไม่มีความหมาย“ผมใช้หนี้ให้คุณตั้งมากมายขนาดนั้น บางทีคุณอาจจะเข้าใจตัวเองผิด อยู่ ๆ ไปคุณก็จะรู้เองครับ ว่าความจริงแล้วคุณอาจไม่ได้คิดอะไรกับผมเลย”“ผมเลยบอกว่าผมจะใช้หนี้ให้ไง”“ผมการันตีไม่ได้หรอกนะครับว่าทำวิธีนั้นแล้วผมจะเชื่อใจคุณขึ้นมา ผมเลยคิดว่าถ้าทำเรื่องนั้นมันคงเสียเวลา สู้เราแยกทางเลยน่าจะดีกว่า”“เรื่องนี้รินทร์ยอมรับผิดแล้วไม่ใช่เหรอ ต้องอยู่รับผิดชอบกับผมสิ”“แล้วจะให้ผมทำยังไง”“บอกไว้ก่อนว่า ต่อให้รินทร์ทำตามที่ผมบอก ไม่ได้หมายความว่าผมจะยอมให้รินทร์ทำตามใจตัวเองได้นะครับ”ราเชนทร์รามือจากเรื่องบนเตียง หันมานอนตะแคงกระชับเอวบางเข้ามาไว้ในอ้อมกอด เขาคิดหาว

“ถ่ายแค่จานขนมแบบนี้มันจะดีเหรอครับ?”“แต่นี่เป็นขนมที่ผมทำให้รินทร์นะครับ”พวกเขากว่าจะตื่นกันอีกทีก็ปาไปบ่ายกว่า รวมเวลาเก็บสัมภาระเดินทางกลับบ้านก็ตกเย็นพอดิบพอดี คุณราเชนทร์จึงอธิบายแผนการหลังจากขับมอเตอร์ไซค์คู่ใจมาถึงยังเพนต์เฮาส์ด้วยคำแนะนำของคุณราเชนทร์ คู่รักข้าวใหม่ปลามันบางคู่มักถ่ายรูปสื่อเป็นนัยมากกว่าสื่อสารตรง ๆ เพื่อความเป็นส่วนตัว ดังนั้นเขาจึงสามารถปรับใช้วิธีนั้นได้ โดยเริ่มการจากถ่ายรูปโพสต์ภาพเกี่ยวกับชีวิตคู่ง่าย ๆ อย่างเช่น ‘ขนมที่สามีสุดหล่อทำให้’“แล้วผมต้องเขียนแคปชันว่าอะไรเหรอครับ?”“ปกติรินทร์ไม่ได้เขียนเหรอครับ”“ผมแท็กชื่องานเฉย ๆ ครับ”ราเชนทร์ได้ยินจึงเอะใจ เอียงคอมองหน้าจอโทรศัพท์ของคนตัวเล็กบนตักที่ยื่นมาให้ดู เชฟหนุ่มจึงทราบว่า คุณหนูโสภณวิจิตรใช้ช่องทางนี้เหมือนกับแฟ้มสะสมผลงาน มากกว่าการลงเรื่องราวในชีวิตประจำวันหรือรูปภาพสวย ๆ อย่างคนทั่วไป ดังนั้นจึงใช้ชื่องานสัมมนาหรือกิจกรรม ที่ไปเข้ามาเป็นแคปชันไปในตัว ไม่เคยพิมพ์สื่อสารอธิบายเหตุการณ์มากไปกว่านั้นนรินทร์เองพึ่งมารู้เช่นกันว่าคุณราเช