"หนูเอย!" อัคนีวิ่งเข้ามาหา เมื่อเห็นอรอมลนั่งร้องไห้อยู่กับพื้น ร่างสูงย่อตัวลงตรงหน้า ตกใจกับสภาพของเธอไม่น้อย คนที่เขาสั่งให้ดูแลเธอยืนก้มหน้าเมื่อเห็นสายตาเจ้านาย "เอยครับ"เพียะ!ทันทีที่มือหนาแตะลงที่ท่อนแขน ฝ่ามือของหญิงสาวก็ฟาดลงมาที่หน้าเขาเต็มแรง ใบหน้าหล่อเหลาหันไปตามแรงตบ หัวใจแกร่งกระตุก เมื่อพอจะเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาพลาดไปแล้วจริงๆคนพวกนั้นเข้าถึงตัวเธอแล้ว "สะใจคุณแล้วใช่ไหม" ตากลมโตที่เต็มไปด้วยน้ำตามองหน้าเขาด้วยความเจ็บปวดและเกลียดชัง "เอย...เรื่องนี้ผมอธิบายได้" "อธิบายเหรอคะ คุณจะอธิบายอะไรอีก คุณโกหกฉันมาตลอด แค่นี้มันยังไม่พออีกเหรอจะอธิบายอะไรอีก" "ลุกขึ้นก่อนครับ ผมขอโทษ" อัคนีทำท่าจะช้อนเธอเข้าสู่วงแขน "อย่ามาแตะต้องตัวฉัน ฉันเกลียดคุณ!" "เอย..." "ปล่อย! ฉันจะกลับกรุงเทพ" "เอยครับเรื่องนี้ผมอธิบายได้" "แต่ฉันไม่อยากฟัง พรุ่งนี้ฉันจะหย่า ออกไปให้พ้นจากชีวิตของฉัน ฉันเกลียดคุณ ได้ยินไหมว่าฉันเกลียดคุณ!" อรอมลไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ความเสียใจที่เกิ
Last Updated : 2025-10-17 Read more