All Chapters of PAKIN | รัก(ไม่)ลับ : Chapter 61 - Chapter 70

EP60ภายในห้องนอนของภาคืนชายหนุ่มกำลังนอนซมอยู่บนเตียง ในมือของเขายังมีรูปภาพของใครบางคนบีบเอาไว้ในมือแน่น แม้ใครๆจะพยายามพูดคุยกับภาตินมากเท่าไหร่ เขาก็ไม่สามารถตอบโต้อะไรกลับไปได้ เพราะตอนนี้ยังไม่พร้อมที่จะเจอหรือพูดคุยกับใคร คนเดียวที่อยากเห็นหน้า อยากกอด อยากคุยด้วยมีเพียงคนรักของเขาเท่านั้น "ขออนุญาตค่ะ" เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นก่อนที่ประตูห้องนอนจะถูกเปิดออก เป็นนินที่ถือถาดข้าวต้มพร้อมกับยาเข้ามาให้ เธอวางอาหารเย็นไว้บนโต๊ะแล้วเดินเข้าไปข้างเตียงของภาคิน "สวัสดีค่ะคุณคิน ฉันชื่อนินนะคะ เป็นพยาบาลที่จะมาดูแลคุณค่ะ ถึงเวลาทานข้าวเย็นแล้วนะคะ" "…" ภาคินรับรู้ถึงการเข้ามาของเธอแต่ชายหนุ่มไม่ได้สนใจ ยังคงนั่งเอนหลังกับหัวเตียงแน่น เขาไม่สามารถขยับร่างกายได้มากนักเพราะพี่งออกจากโรงพยาบาลมา "ทานอะไรหน่อยนะคะ การที่นั่งซมไม่ยอมทานอะไรเลย อาจจะทำให้ร่างกายทรุดโทรมมากกว่าเดิม อาการจะหายช้าลงนะคะ ฉันไม่รู้ว่าคุณต้องเจอกับอะไรมา ตอนนี้มันคงแย่มาก รักษาตัวเองให้หายเถอะนะคะ คุณจะได้ไปทำตามความตัองการของคุณตอนนี้" นินพูดพร้อมกับนำอาหารเย็นมาวางไว้บนโต๊ะเลื่อนขนาดเล็ก แล้วเลื่อนมาตรงเตีย

EP62 เสียงนั้นมัน ทำไมคุ้นๆจังนะ หรือว่าเป็นเสียงของเขา? ในห้วงสมองคิดหางตาก็ปรายมองไปยังเจ้าของร่างที่พูดขึ้นอยู่ด้านหลัง สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าคือพี่คิน เขากำลังยืนจ้องมองใบหน้าของฉันด้วยความคิดถึง หรือฉันคิดไปเองกันแน่นะ"ได้ยินที่พี่ถามรึป่าว" ทำไมน้ำเสียง แววตา การกระทำของเขาเหมือนพี่คินคนเดิมที่ฉันเคยรู้จักกลับมาอีกครั้ง ออกจากโรงพยาบาลครั้งนี้ทำให้เขาเป็นผู้เป็นคนขึ้นอย่างนั้นหรอ "ได้ยินค่ะ แต่มันมีเหตุผลอะไรที่โยต้องไปคิดถึงพี่ด้วยล่ะ" "เหตุผลก็เพราะว่า พี่ยังรู้สึกเหมือนเดิมกับโยไม่เคยเปลี่ยน" "แล้วพี่ก็หวังว่าความรู้สึกของโยมันจะมีให้พี่เหมือนเดิมแบบนั้นหรอคะ?" "พี่เชื่อ ว่าโยยังเหลือความรู้สึกแบบนั้นอยู่" "ขอโทษด้วยที่โยยังไม่มีอะไรจะคุยอะไรกับพี่ตอนนี้ กลับไปเถอะค่ะ" ฉันพูดไปแค่นั้นก็เดินผ่านร่างหนาแต่แล้วข้อมือก็กลับถูกคว้าเอาไว้ก่อนที่ร่างกายจะถูกกระชากให้เข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเขา ร่างกายของฉันแน่นิ่งได้แต่ตกอยู่ในภวังค์และทำอะไรไม่ถูก ทั้งที่ตั้งใจจะไม่ยุ่งแล้วด้วยแท้ๆทำไมถึงยังกลับเข้ามาในชีวิตของฉันอีกล่ะ "คุยกับพี่หน่อยได้มั้ย แค่ห้านาทีก็ยังดี ให้พี่หายคิดถึงโย

EP64——โยเกิร์ต—-Talkลิ้นร้อนกวาดเลียทั่วหัวนมจนร่างกายดิ้นกระตุก สัมผัสที่พี่คินมอบให้ทำให้ฉันไม่สามารถปฏิเสธได้เลยกลับกลายเป็นว่าเคลิบเคลิ้มไปกับสิ่งที่เขากำลังมอบให้ซะงั้น "อื้อ!" เสียงครางหลุดออกมาเมื่อทนอดกลั้นมันเอาไว้ไม่ไหว ฉันกำลังวาบหวิวกับสิ่งตรงหน้า ในขณะเดียวกันพี่คินก็เปลี่ยนมาดูดอีกข้าง มือก็เลื่อนมาบีบเคล้นไปด้วย "โยลูก อยู่ข้างในรึป่าว" เสียงนั้นดังขึ้นที่หน้าประตูห้อง ทำให้ฉันเปิดตากว้าง พยายามใช้แรงที่เหลือดันร่างคนตัวโตออกแต่ก็ถูกพี่คินออกแรงดันร่างคืน เขาใช้นิ้วแตะที่ปากให้เป็นสัญญาณว่าอย่าบอกว่าเรากำลังทำอะไรกันอยู่ "อยู่ค่ะ" ฉันรวบรวมแรงทั้งหมดตอบออกไปพยายามควบคุมไม่ให้เสียงสั่น เพราะหน้าอกยังถูกปากหยักดูดเม้มอย่างมูมมามอยู่ "ทำอะไรกันอยู่ล่ะ ออกมาทานข้าวเช้าได้แล้ว" "เช็ดตัวอยู่ค่ะแม่ เดี๋ยวโยออกไปนะคะ" "รีบมานะลูก" "ไม่เกินครึ่งชั่วโมงค่ะ" "โอเคจ้ะ" เสียงของแม่เงียบไปแล้ว ได้ยินเพียงเสียงฝีเท้าที่เดินห่างออกไป ฉันจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังขึ้นคร่อมอยู่บนร่างกายแล้วกัดปากตนเองเอาไว้แน่น "เสียงดังไม่ได้แล้ว" "ใช่ค่ะ เดี๋ยวแม่ได้ยิน" "ทนไหวใช่ไหม"

EP66--------โยเกิร์ต-------Talk ฉันกลับมาถึงบ้านได้สักพักก็ทำความสะอาดจัดข้าวจัดของทุกอย่างจนเสร็จเรียบร้อย พอทำทุกอย่างเสร็จก็กินแรงไปสุดๆรู้ตัวอีกทีก็ทิ้งตัวลงนอนบนเตียง ในขณะเดียวกันนั้นเองเสียงโทรศัพท์มือถือก็มีสายโทรเข้ามา พอเหลือบมองก็เห็นว่าเป็นรายชื่อของเพื่อนสนิทอย่างของขวัญ Rrrrrrr~~~~~ Rrrrrrrr~~~~~"ว่าไงขวัญ" ฉันกรอกเสียงผ่านปลายสายลงไปแล้วหลับตานอนคุย( วันนี้กลับมาถึงกรุงเทพแล้วใช่ไหม ) "ใช่ มีอะไรรึป่าว" ( วันนี้ไปเที่ยวกันนนน ) "ไปเที่ยวไหน" ( ร้านเหล้า ) เธอกรอกเสียงผ่านปลายสายด้วยความเขินอาย "ไปได้หรอ พี่เมฆาไม่ฆ่าแกตายรึไง" ฉันแหย่หยอกล้อเธอ ฟังจากน้ำเสียงแล้วของขวัญดูตื่นเต้นมาก แล้วเพราะอะไรดนใจกันล่ะ เพราะปกติเธอไม่เที่ยวกลางคืนด้วยซ้ำ ( พี่เมฆาไปคุยงานต่างประเทศกับคุณพ่อ เราว่าจะแอบไป โยไม่พูด เราไม่พูด ก็ไม่มีใครรู้นี่นา ) "โอเค เจอกันกี่โมง ร้านไหนว่ามาเลย ก่อนเปิดเรียนสักหน่อยก็ไม่เสียหาย" ( สักสี่ทุ่มนะ ร้านเดิมเลยที่เราเคยไปด้วยกันครั้งแรก ) "ได้ เจอกัน~" ตู้ด……… คุยโทรศัพท์เสร็จก็กดวางสาย ฉันเด้งตัวลุกขึ้นจากที่นอนแล้วเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า ว

EP68 ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!ปึกก!! ปึกก!! ปึกก!!“อ๊ะ พี่คิน กรี๊ดดดดด!!” ปากถามเอวก็กระแทกไม่ยั้ง รอยยิ้มพึงพอใจผุดขึ้นที่มุมปาก ภาคินกระแทกใส่เป็นจังหวะถี่เร้าจนกระทั่งร่างกายคนตัวเล็กเริ่มตอดรัดแน่น ก่อนจะครางออกมาเสียงดังแล้วปลดปล่อยของเหลวออกมา หน้าท้องแบนราบกระตุกเร้า เธอหายใจเหนื่อยหอบ “พี่กระแทกต่อเลยนะคะคนดี” นํ้าเสียงแหบพร่ากระซิบบอก แล้วใช้ปากงับที่ใบหู ก่อนจะโน้มตัวเองขึ้นแล้วกระแทกคนตัวเล็กต่อด้วยสัมผัสหยาบโลน “อ๊ะ อ๊าา โยเสียว พี่คิน~”“พี่ก็เสียวเหมือนกัน” “ลึกจัง อื้อ!!” ปากบางเม้มเข้าหากันแน่น เธอใช้เรียวแขนโน้มใบหน้าเหยเกของคนบนร่างลงมาแล้วอ้าปากจูบ หญิงสาวไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกแล้ว ปล่อยให้ร่างกายและหัวใจของตนเองล่องลอยไปในห้วงของบทสวาท “อื้มม” สองริมฝีปากผลัดกันจูบอย่างดูดดื่ม ลิ้นเกี่ยวพันหยอกล้อกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ร่างกายแนบแน่นกันทุกสัดส่วน ลมหายใจเหนื่อยหอบยังคงดังสอดแทรกกับเสียงครางกระเส้าอยู่ตลอดการกระแทก เรียวขาคู่สวยอ้าออกกว้าง ตามเรียวขาของเธอเต็มไปด้วยคราบนํ้าสีขาวและความเปียกแฉะ “พี่จะแตกแล้ว โยครับ อื้มม~~~ บอกรักพี่หน่อยเด็กดี” ภาคินผละจูบออ