All Chapters of PAKIN | รัก(ไม่)ลับ : Chapter 41 - Chapter 50

EP40 @คอนโดของฟ้าใส เสียงเคาะประตูห้องทำให้คนที่นอนอยู่บนเตียงสะดุ้งตกใจตื่นขึ้นมา เธอกวาดสายตามองบริเวณรอบก็ไม่เห็นว่าภาคินอยู่ในห้องแล้ว พอเหลือบมองนาฬิกาก็พบว่าเป็นเวลาเกือบเย็น คนตัวเล็กหยัดกายลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินไปส่องที่ตาแมวก็พบว่าคนที่มาเคาะห้องของตนเองเป็นพ่อ เห็นแบบนั้นจึงเปิดประตูให้ผู้เป็นพ่อเข้ามา "ทำไมตื่นนอนเอาป่านนี้" "ฟ้าเพลียนิดหน่อยค่ะแด๊ด" "ดื่มหรอ" เอกวัฒเอ่ยถามลูกสาวเมื่อสายตาเหลือบมองเห็นขวดไวน์ตั้งอยู่บนโต๊ะ ก่อนจะหย่อนตัวนั่งลงบนโซฟาที่ห้องนั่งเล่น "นิดหน่อยค่ะ" เธอตอบแล้วกวาดสายตามองบริเวณรอบด้วยความหวาดระแวง เพราะเมื่อคืนไม่รู้เลยว่าชายหนุ่มกลับไปตอนไหน "เอกสารมอบหุ้นของแด๊ดหายไป" "…" เธอเงียบสีหน้าเจื่อนลงเล็กน้อย "ฝีมือของฟ้ารึป่าว" "ฟ้าไม่รู้เรื่องนะคะแด๊ด" "ถ้าเอาไปก็บอกแด๊ดมา แด๊ดไม่เคยสอนให้มีอะไรปิดบัง" เอกวัฒข่มอารมณ์โกรธของตนเองเอาไว้ แล้วเพ่งมองสายตาเกรี้ยวกราดไปที่ลูกสาว "ฟะ ฟ้าขอโทษค่ะ" "เอาเอกสารมอบหุ้นของแด๊ดมาให้ภาคินใช่ไหม?" "ค่ะ" "เรื่องนี้มันเกี่ยวกับฟ้าตรงไหน แด๊ดถามว่ามันเกี่ยวตรงไหน!" "อึก ฟะ ฟ้าขอโทษค่ะแด๊ด ฟ้าขอโทษจร

EP42 “เบาไม่ได้แล้วแหละ” “กรี๊ดดดด!” โยเกิร์ตกรีดร้องออกมาด้วยความจุกแน่นเสียวซ่านแทบขาดใจ ก่อนที่ร่างกายจะโดนเขาออกแรงใส่ไม่ยั้งจนโซฟาตัวยาวมันเริ่มเขยื้อน ภาคินตอกอัดเอวสอบไม่หยุดแล้วปลดปล่อยลมหายใจเหือดหาดออกมา ก่อนจะเปลี่ยนท่าให้เธอคลานท่าหมาแทน “ลึกมาก เสียวจัง อื้ม~” มือหนาบีบก้นขาวเอาไว้แน่นแล้วตอกอีกแรงใส่เป็นจังหวะถี่เร้า สายตาไล่มองเรือนร่างขาวตรงหน้าที่กำลังสั่นคลอนก่อนจะยื่นมือไปบีบลำคอระหงเอาไว้ แล้วโน้มตัวลงแล้วใช้ใบหน้าซุกไซร้ตามลำคอขาว “อื้อ!” ภาคินทำแบบนั้นก่อนจะกระชากใบหน้าหวานให้เบือนมาจูบ ชายหนุ่มดูดริมฝีปากบางไปด้วยพร้อมกับจังหวะเอวที่สวนเข้าร่องสวาทไม่หยุด ภาคินทำแบบนั้นอยู่เรื่อยๆไม่รู้จักเหนื่อย จนกระทั่งเหงื่อมันเริ่มผุดตามร่างกายและกรอบหน้า ทำให้ร่างกายของทั้งสองมันแฉะไปทั้งร่าง “อ๊าา จะเสร็จแล้ว” ใบหน้าหล่อเหยเก ชายหนุ่มผละใบหน้าออกแล้วเอนตัวขึ้น มือก็ฟาดก้นนิ่มๆไปสองสามรอบก่อนจะกระชากเรือนผมสลวยมาดึงเอาไว้อย่างรุนแรง เอวสอดเริ่มบดขยี้้้เน้นๆสลับกับซอยเป็นจังหวะถี่เร้า ภาคินทำแบบนั้นสลับกันอยู่สองสามรอบก่อนที่เขาจะเริ่มออกแรงเฮือกสุดท้ายกระแทกเข้าสุดโค

EP44@คฤหาสน์ใหญ่ หลังจากที่พาตัวโยเกิร์ตกลับมากักขังไว้ยังที่พักของตนเองแล้วชายหนุ่มก็เดินมาหาผู้เป็นย่าที่คฤหาสน์ใหญ่เพราะโสภาได้ไลน์มาบอกเขาก่อนหน้านี้ว่ามีธุระจะคุยด้วย ซึ่งไม่ต้องเดาก็รู้ว่าคงเป็นเรื่องหุ้นของบริษัทที่กำลังพุ่งขึ้นสูงอย่างต่อเนื่อง "ทำอะไรอยู่หรอครับคุณย่า" ภาคินเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนเหมือนดั่งทุกครั้ง ก่อนจะหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้ภายในห้องครัว "ทำขนมสูตรดั่งเดิมของชาววัง" "แค่กลิ่นก็น่าทานแล้ว" "เดี๋ยวเราไปคุยกันที่ห้องรับแขก ทางนี้ย่าจะให้สายใจดูแลตัว" "ได้ครับ" ใบหน้าหล่อพยักตอบก่อนที่โสภาจะถอดผ้ากันเปื้อนออกแล้วเดินนำหลานชายมาที่ห้องรับแขก พอมาถึงเธอก็หย่อนตัวนั่งลงบนโซฟา "ได้ยินว่าหลานย่าทำหุ้นบริษัทพุ่งขึ้นสูงเลยนิ" "นิดหน่อยเองครับ" "เป็นคนเดียวที่ย่ามองเห็นการเคลื่อนไหว รู้ไหมของคนอื่นบริษัทยังคงอยู่ที่เดิมไม่ไปไหน" "พอทราบอยู่นิดหน่อยครับ" "แล้วกับหนูฟ้าเป็นยังไงบ้าง" "ความจริงแล้วผมเองก็มีบางเรื่องอยากจะบอกคุณย่าเกี่ยวกับครอบครัวของฟ้าใสอยู่เหมือนกัน" "…" โสภาเงียบ ในขณะเดียวกันคนใช้ในบ้านก็นำขนมหวานและนำชามาเสริฟบนโต๊ะ ก่อนจะปลีกตัวออก

EP46คำพูดของโสภาทำให้โยเกิร์ตแน่นิ่ง สมองของเธอกำลังประมวลผลแววตาสื่อออกไปถามคนข้างกายว่ามันคือเรื่องอะไร แต่ก็ได้มาเพียงความเงียบที่ฉายตะวันส่งมาให้ ชายหนุ่มเพียงมองเธอกลับแล้วสอดมือเข้ากับนิ้วเรียวพร้อมกับบีบมือเบาๆ เพียงเท่านั้นเธอก็พอจะรู้แล้วว่าเรื่องที่จะสามารถช่วยให้ตนเองหลุดพ้นจากภาคินได้มันคือเรื่องนี้ "คุณย่าไม่ติดขัดเรื่องต้นตระกูลของเธอหรอครับ" "ปกติย่าก็ซีเรียสเรื่องนี้นะ แต่พอเรื่องมันเกิดขึ้นไปแล้วให้ไปเอาเด็กออกก็คงไม่ใช่ เพราะตาฉายก็คงไม่อยากทำร้ายเด็กที่ไม่รู้เรื่องอะไรด้วยหรอกใช่ไหม" "ใช่ครับ ไม่มีใครอยากทำร้ายเด็กที่เขากำลังจะลืมตาขึ้นมาบนโลก" "แล้วเรื่องนี้ถึงหูผู้ใหญ่ของฝ่ายนั้นรึยัง" โสภาถามพร้อมกับละสายตาจากเครื่องเพชรแล้วมองที่โยเกิร์ตแทน "ยังเลยครับ ผมพาเธอมาบอกกับคุณย่าก่อน อีกหน่อยคงพาไปบอกผู้ใหญ่ของฝ่ายโย" "ก็ดี กราบขอโทษพ่อแม่ของเธอด้วยล่ะ ย่าจะปิดเรื่องนี้แล้วจะหาเลิกประกาศงานหมั้นให้เร็วที่สุด" "ผมต้องกราบขอโทษคุณย่าด้วยนะครับ ที่ทำให้ผิดหวัง และหากเรื่องนี้มีคนภายนอกรู้ต้นตระกูลคงจะเสื่อมเสีย" ว่าแล้วฉายตะวันก็ยกมือก้มกราบขอโทษผู้เป็นย

EP48เสียงของใครบางคนแทรกเข้ามาทำให้เราทั้งสองละสายตาไปยังต้นเสียง ทันใดนั้นพี่คินก็รีบผละร่างกายของตนเองออกห่างด้วยสีหน้าตกใจ ฉันจึงลุกขึ้นนั่งกอดตัวเองเอาไว้ด้วยอาการประหม่าและตกใจไม่ต่างกัน “ย่าไม่เคยสอนให้หลานชายของตระกูลทำตัวแบบนี้” คุณหญิงโสภาเดินเข้ามาใกล้พี่คิน ก่อนที่คนของเขาจะเข้ามาพยุงร่างกายของฉันลุกขึ้น สถานะการณ์ตอนนี้มันทำให้ฉันต้องหาที่พึ่งด้วยการยอมลุกไปอยู่ข้างหลังคุณหญิงโสภาอย่างไม่มีทางเลือก “คุณย่ามาได้ยังไงครับ” เพี๊ยะ! “ย่าไม่ชอบผู้ชายที่รังแกผู้หญิงมากที่สุดในชีวิต ตามย่ากลับมาที่คฤหาสน์ใหญ่ เรามีเรื่องต้องคุยกัน” “….” พี่คินเงียบ ใบหน้าของเขาถูกฝ่ามือของคุณหญิงโสภาตบเข้าไปเต็มแรง สีหน้าของท่านดูโกรธมากที่เข้ามาเห็นหลานชายของตนเองกำลังจะรังแกผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นคู่หมั้นของพี่ชายท่านเดินนำมาที่รถตู้พร้อมกับคนของตนเอง ร่างกายของฉันถูกพาขึ้นมานั่งบนรถข้างกายท่าน คุณหญิงโสภาสงบสติอารมณ์อยู่ครู่หนึ่งก็สั่งให้เคลื่อนรถออกจากบริเวณหน้าบ้าน “ออกรถ”“ครับคุณหญิง”“คุณหญิงมาได้ยังไงหรอคะ..” พอบรรยากาศในรถมันเงียบฉันจึงเอ่ยถามออกไป “รางสังหรณ์ของฉันมันบอก” “