All Chapters of PAKIN | รัก(ไม่)ลับ : Chapter 31 - Chapter 40

EP30วันต่อมา“โย..” เสียงคุ้นหูของใครบางคนสอดแทรกเข้ามาในโซนประสาท โยเกิร์ตงัวเงียตื่น เปลือกตาหนักอึ้งหนักขึ้น ภาพตรงหน้าเป็นเพียงภาพเลือนลางพอเพ่งมองก็เห็นร่างของคนสองคน “พ่อ แม่” “ใช่ พ่อกับแม่เอง ทำไมถึงมานอนตรงนี้ แล้วทำไมหน้าซีดแบบนี้ล่ะ เป็นอะไรมากรึเปล่าลูก” เสียงของแม่พูด“โยคงคิดถึงพ่อกับแม่มากเกินไป” “ไม่ใช่หรอก ลองจับดูสิ”“พ่อกับแม่ จริงๆหรอคะ” โยเกิร์ตถามออกไปด้วยนํ้าเสียงอ่อนล้าก่อนจะบีบมือของแม่เบาๆ ตอนนี้เธอนอนซมอยู่บนโซฟาภายในบ้านของตนเอง “ใช่จ้ะ” “ทำไม..” “อย่าพึ่งถามอะไรเดี๋ยวแม่จะเล่าให้ฟัง ตอนนี้โยลุกขึ้นมานั่งก่อนนะลูก” “ค่ะ” ว่าแล้วร่างกายของเธอก็ถูกผู้เป็นแม่พยุงขึ้นนั่ง ก่อนที่ศีรษะทุยจะเอนซบอกมารดา “ทำไมสภาพเป็นแบบนี้ล่ะโย”“พ่อกับแม่ ออกมาได้ยังไงหรอคะ ในเมื่อจำนวนเงินยังไม่ครบ” “พวกนั้นบอกว่ามีคนเอาเงินมาชดใช้แทนหมดแล้ว” “ใครหรอคะ?” เธอช้อนดวงตาอ้อนล้าถาม “พวกนั้นไม่ได้บอก แล้วโยพอจะรู้มั้ยว่าเขาเป็นใคร แม่อยากขอบคุณเขา” “โย ก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ” ช่วยพ่อกับแม่เธอ ภาคินแบบนั้นหรอ เขารู้เรื่องนี้ แล้วเขาจะช่วยไปทำไมในเมื่อไม่ได้หลงเหลือความรักให

EP32 -โยเกิร์ต- พูดจบคางก็ถูกบีบให้อ้าก่อนที่พี่คินจะก้มหน้าประกบจูบ มือก็เลื่อนลงมาตรงน่าอกแล้วบีบเคล้นอย่างรุนแรง ก่อนจะถอดเสื้อแล้วปลดบราเชียร์ทิ้งต่อมาก็ทำการถอดกระโปรงพร้อมซับในออกตามเรียวขาด้วยความเร่งรีบ ทำให้ร่างกายมันโอนเอนไปตามการกระทำป่าเถื่อนของเขา เปลือกตาหลับแน่นทนรับความเจ็บจากฝ่ามือหนาและแรงกัดตรงริมฝีปากจากเขา ฉันได้แต่นั่งนิ่งแล้วปล่อยให้ร่างกายถูกกระทำอยู่แบบนั้นจนกระทั่งเขาพอใจก็ผลักร่างให้นอนแนบไปกับพื้น มือกระชากชุดคลุมออกแล้วบีบปากให้อ้าอีกครั้งก่อนจะดันแก่นกายเข้ามาข้างใน “อยากรู้เหมือนกันปากจะดีเหมือนตอนพูดมั้ย” “อึก..” เขาพูดแค่นั้นแล้วยิ้มเย้ยหยันก่อนจะจับแก่นกายของตนเองตบเข้าที่แก้มแรงๆจนต้องหลับตาหนีแล้วอ้าปากอย่างคนไร้ทางเลือก เรียวแขนก็ถูกรวบเอาไว้แล้วบีบอย่างรุนแรงจนแขนแทบร้าวไปหมด “อมซะสิ หรือถนัดอมแต่ของคนอื่น” “อ๊ะ..” ไม่ทันได้ตอบโต้อะไรเอวสอบก็กดแก่นกายลงมาจนมันถลำลึกลำคอ พอโดนแบบนั้นจึงต้องทำตาม ฉันอ้าปากกว้างแล้วหลับตาแน่นลิ้นก็กวาดเลียท่อนเนื้อที่กำลังผงาดสู้ปาก พี่คินเพียงพ่นลมหายใจหนักๆออกมาเขากดแช่แก่นกายเอาไว้แบบนั้นสักพักก็เริ่มขยับเ

EP34 @สถานีขนส่งผู้โดยสาร "เดินทางปลอดภัยนะคะ ไว้โยจะหาเวลาไปเยี่ยม" โยเกิร์ตเอ่ยบอกพ่อกับแม่ด้วยสายตาหมองเศร้า อยู่ด้วยกันได้เพียงไม่กี่วันก็ต้องจากกันไปอยู่คนละที่อีกแล้ว "โยก็ดูแลตัวเองดีๆนะ พ่อกับแม่จะตั้งใจหาเงินมาช่วยโยเรียน" "ขอบคุณนะคะ แต่โยหาเองดีกว่าพ่อกับแม่เก็บไว้ใช้เองโยจะดีใจมากๆ" "รถใกล้จะออกแล้ว ไว้ถึงแม่จะโทรหา" "ค่ะ" ใบหน้าหวานพยักตอบก่อนจะเข้าไปสวมกอดผู้เป็นพ่อกับแม่เพื่อบอกลา ลํ่าลากันเสร็จเธอก็ยืนรอจนกว่าท่านทั้งสองจะลับสายตาขึ้นไปบนรถทัวร์ โยเกิร์ตเฝ้ามองอยู่แบบนั้นจนกระทั่งรถเคลื่อนตัวออกเธอก็ยกมือขึ้นปาดนํ้าตาที่ไหลอาบพวงแก้ม ใจหายอีกแล้วที่พ่อกับแม่ต้องห่าง หลังจากที่ส่งพ่อกับแม่ขึ้นรถเสร็จเรียบร้อยเธอก็พาตัวเองกลับมายังมหาลัยเพื่อเรียนต่อ พอก้าวขาขึ้นมาบนห้องก็ต่างไม่มีใครอยู่เลยแม้แต่คนเดียว มือเรียวจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดอ่านไลน์กลุ่ม ก็ปรากฏว่าอาจารย์ยกคลาส ครืด~ ครืด~ และในขณะเดียวกันเสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น กวาดสายตามองรายชื่อก็พบว่าเป็นฉายตะวันที่โทรมา"สวัสดีค่ะ" ( ให้ทายว่าไม่ได้อ่านไลน์กลุ่มใช่ไหมครับ ) "โยพึ่งกดเข้าไปอ่

EP36 พอได้ยินคำนั้นขนอ่อนทั่วร่างกายคนตัวเล็กก็ลุกชันอย่างบอกไม่ถูก ก่อนที่ภาคินจะพาฟ้าใสเดินออกจากเฟรมโดยไม่พูดอะไรอีก จังหวะนั้นโสภาก็เดินเข้ามาภายในงานพร้อมกับบอดี้การ์ดส่วนตัวพอดี กล้องจึงแพลนไปที่เจ้าของงานแทน "เดี๋ยวโยขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ" "ให้พี่ไปเป็นเพื่อนรึเปล่า" "พี่ฉายรอรับคุณหญิงเถอะค่ะ เดี๋ยวโยขอเวลาสักครู่แล้วจะกลับมา" "มีอะไรก็โทรมาบอกพี่นะ" โยเกิร์ตบอกเพียงเท่านั้นก็เดินแยกออกมาจากฉายตะวัน เธอเดินมายังบริเวณทางเดินโล่งที่มีไว้สำหรับไปเข้าห้องน้ำ พอไร้ผู้คนร่างเล็กก็หย่อนตัวนั่งลงบนที่นั่งที่ติดกับเสาขนาดใหญ่พอห่างออกมาจากผู้คนและแสงจากกล้องขึ้นมาหน่อย ก็ทำให้เธอถอนหายใจออกมาคลายความอึดอัดออก อึดอัดกับสายตาของภาคินที่มองมา อึดอัดกับคำพูดของเขา พอได้นั่งอยู่แบบนั้นสักพักร่างเล็กก็เดินมาเข้าห้องน้ำซึ่งมีเธออยู่เพียงคนเดียวดวงตากลมโตที่ถูกโอบล้อมด้วยขนตาแพงานจ้องมองตนเองผ่านกระจก มือเรียวยกขึ้นแตะแก้มเนียนใสเบาๆ ในเมื่อวันนี้ตนเองสวยเธอก็ไม่ควรคิดอะไรที่มันทำให้ฟุ้งซ่าน ควรทำหน้าที่คู่ควงของฉายตะวันให้ดีที่สุด คิดได้แบบนั้นก็ฉีกยิ้มให้กำลังใจตนเอง ก่อนจะเดิน

EP38 ภาคินที่ได้ยินแบบนั้นแสยะยิ้มมุมปากแบบที่ไม่ใครได้เห็น ชายหนุ่มไม่ได้สนใจคำพูดนั้นของฉายตะวันเลยแม้แต่น้อย เขาเพียงนั่งนิ่งแล้วปล่อยให้งานได้ดำเนินตามพิธีไปเรื่อยๆจนกระทั่งงานจบ “ผมขอตัวกลับก่อนนะครับคุณย่า พอดีมีธุระต้องไปทำต่อ” ในขณะที่เดินมาส่งโสภาที่โรงจอดรถหลังจากงานปิด เขาก็เอ่ยบอกพร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้ โสภาเหลือบมองคนข้างกายหลานชายคนเล็กก็พอจะรู้แล้วว่าธุระต่อไปของภาคินคืออะไร “งั้นก็ไปทำธุระของหลานเถอะ ย่ามีคนไปส่งแล้ว”“ฝันดีนะครับคุณย่า” “จ้ะ” ตอบรับเพียงเท่านั้นโสภาก็ขึ้นรถตู้คันสีขาวไปพร้อมกับคนดูแลส่วนตัว ส่วนคนอื่นๆก็แยกกันกลับหมดแล้ว รวมถึงฉายตะวัน “เราไปกันเลยมั้ยคะพี่คิน” “แล้ววันนี้ฟ้านอนคอนโดหรือบ้านหรอ” เขาหันไปถามคนข้างกายที่ยืนเกาะแขนตนเองอยู่“ฟ้าอยากนอนคอนโดมากกว่าค่ะ พี่คินไปดื่มกับฟ้าต่อที่คอนโดได้มั้ยคะ”“ได้สิ เราไปขึ้นรถกันดีกว่า” “ได้ค่ะ^^” @คอนโดมิเนียมหรูเกือบยี่สิบนาทีภาคินก็พาฟ้าใสมาถึงคอนโดของเธอ ก่อนที่ทั้งสองจะขึ้นมาบนห้องนอนของหญิงสาว คอนโดแห่งนี้เธอขอพ่อซื้อไว้เอาไว้มานอนตอนเบื่อบ้านและตอนสังสรรค์กับเพื่อน แต่วันนี้ฟ้าใสนึกอยากมีค