โซ่เสน่หาชีคทมิฬ のすべてのチャプター: チャプター 91 - チャプター 100

ทัณฑ์เสน่หาชีคทมิฬ Chapter 22 “ไหนบอกว่า จะอาบน้ำไงคะ” หล่อนถาม ช้อนตามองหนุ่มรูปงาม เขย่งปลายเท้ากัดริมฝีปากเขาเบาๆ “ยั่วขนาดนี้ ไม่องไม่อาบมันแล้ว” จาฟาห์ตอบ ดันร่างเล็กให้ชิดฝนังห้องน้ำ ก่อนทรุดตัวนั่งคุกเข่าบนพื้นกระเบื้อง เชยชมดอกบัวสองดอกละลานตาตรงหน้า ใช้ทั้งปากและลิ้นสร้างกระแสสวาทในตัวหล่อนให้เชี่ยวกราก แน่นอนว่าเขาทำสำเร็จทุกครั้ง “อา...อา...ท่านชีค” เสียงครางบอกถึงความรู้สึก เวลานี้ความกระสันซ่านเล่นงานหล่อนอย่างหนัก ไม่เพียงแค่ใบหน้าเขาอยู่ตรงดอกบัวงาม นิ้วมือใหญ่ก็กำลังทำงานร่วมด้วย วางลงบนเกสรน้อยจุดศูนย์รวมความเสียว สะกิดไม่ออมแรง เร็วรี่ พรวิภาเปล่งเสียงดังมากขึ้นตามอารมณ์สวาทที่โหมในกาย จาฟาห์ไม่คิดดอมดมดอกอุบล เขายังมีจุดอื่นที่น่าค้นหามากกว่า เป็นจุดที่เขาโปรดปราน ร่วมรักกับหล่อนครั้งใด ใบหน้าต้องซุกอยู่ตรงนั้น นั่นคือดอกกุหลาบสีสวยกลิ่นเย้ายั่วใจ และเมื่อนำหน้ามายังจุดหมายปลายทาง ลิ้นสากใหญ่ทำหน้าที่ดีเยี่ยม เลียไปไปตามรูปทรง ขึ้นลงระหว่างร่องกลีบดอกไม้ ในขณะที่นิ้วมือยังคงอยู่จุดเดิม “อา...ท่านชีค...สะ...เสียวเหลื

ทัณฑ์เสน่หาชีคทมิฬ Chapter 24“น้ำค่ะคุณแม่” พรเทวีส่งแก้วน้ำอุ่นให้มารดา “ดื่มน้ำอุ่นดีที่สุดค่ะ”“ขอบใจจ้ะ แม่จะมาคุยเรื่องขยายตลาดไปลาวน่ะ แกว่าดีไหม แม่คุยกับพ่อแล้วนะ พ่อก็บอกว่าดี แต่แม่อยากถามความคิดเห็นของแกด้วย” เปรมสุดายกเรื่องงานมาคุย ซึ่งก็เป็นเรื่องที่นางต้องการพูดกับพรเทวีด้วย“ก็ดีนะคะคุณแม่ ตอนนี้บริษัทของเรามีสภาพคล่องขึ้นมาก ไม่มีหนี้สินด้วย และก็มีเงินสำรองไว้อีกยี่สิบกว่าล้าน ถ้าเราเอาเงินไปหมุนลงทุนยังไงเงินก็เหลือ แต่เราต้องคิดให้รอบคอบ คิดให้ดีๆ ปริมไม่อยากให้บริษัทเป็นเหมือนครั้งก่อน” แม้โอกาสที่จะสำเร็จงอกงาม แต่พรเทวีก็อยากให้คิดอย่างรอบคอบก่อนลงทุน เพราะเกรงว่าหากบริษัทล้มอีกคราวนี้คงไม่มีหนทางกลับมาเหมือนเดิมอีกแน่“แม่ก็คิดอย่างนั้น ถึงได้มาถามแกไงล่ะ”“แม่คิดถึงพี่พรีมบ้างไหมคะ พี่พรีมไปหลายวันแล้วนะ ไม่รู้ว่าทำงานที่โน่นเป็นไงบ้าง ไม่ได้โทรมาหาปริมสองวันแล้ว สงสัยงานยุ่ง” เปรมสุดาไม่ได้ทำสีหน้าตกใจอะไร เพราะนางได้เตี้ยมกับพรวิภาไว้แล้ว และก็ไม่คิดเป็นห่วงลูกสาวคนโตด้วย รู้ดีว่าตอนนี้สุขสบายอยู่ในกรงทองของชีคจาฟาห์“เมื่อวานพรีมโทรหาแม่แล้ว บอกว่าสบายดีไม

ทัณฑ์เสน่หาชีคทมิฬ Chapter 26 “สวยค่ะ สวยมากๆ เลยค่ะ”ขณะนั้นสาวใช้ภายในบ้านสองคนได้เดินมาต้อนรับชีคหนุ่ม นิเดียมองสาวสวยที่ยืนอยู่ข้างกายเจ้านายด้วยรอยยิ้ม“ฉันจะไปหาท่านแม่ เธอเอากระเป๋าของคุณปริมไปไว้ที่ห้องของฉันนะ” จาฟาห์สั่งนิเดีย“ค่ะท่านชีค” นิเดียตอบรับ เดินไปช่วยฮัมซาเข็นกระเป๋า“ไปกัน ฉันจะพาเธอไปหาท่านแม่”พรวิภาใจเต้นแรง และนี่ก็คือความตื่นเต้นที่สี่ของหล่อน จาฟาห์บอกตนตั้งแต่อยู่เมืองไทยแล้วว่า จะพาตนไปเยี่ยมมารดาที่ป่วยกะทันหันแม้ว่าไมซอเราะห์บอกว่าไม่เป็นอะไรมาก ทว่าคนรักแม่อย่างจาฟาห์ไม่สนใจ เขารีบกลับจามาลเพื่อดูมารดาทันที“ปริมไม่ไปไม่ได้หรือคะ ท่านชีคไปเยี่ยมท่านแม่คนเดียวดีกว่าค่ะ” พรวิภากล้าๆ กลัวๆ“ทำไมล่ะ”“ปริมกลัวว่าท่านแม่ของท่านชีคจะไม่ชอบปริม เกิดความดันขึ้นมาท่านชีคจะมาว่า ว่าปริมเป็นต้นเหตุ” จาฟาห์หัวเราะเบาๆ“ที่ไม่อยากไปเพราะกลัวว่าท่านแม่จะไม่ชอบเธอใช่ไหม” เขาเหมือนเดาใจหล่อนถูก พรวิภาพยักหน้า “ไม่ต้องกลัวหรอก ท่านแม่ไม่ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของฉัน ท่านให้สิทธิ์ฉันในการตัดสินใจเรื่องผู้หญิงเต็มที่ ท่านแม่ฉันใจดี ฉันเชื่อว่าท่านต้องรักเธอแน่นอ

ทัณฑ์เสน่หาชีคทมิฬ Chapter 28 “เราจะทำยังไงดีล่ะคุณพี่ ถ้าปริมรู้ความจริงละก็แย่แน่เลยค่ะ” เปรมสุดาร้อนใจมากขึ้น “แต่ก็คงไม่เป็นไรมั้งคะคุณพี่ ปริมก็ไม่ค่อยชอบพรีมอยู่แล้ว ถ้ารู้ว่าเราสลับตัวให้คงดีใจมากกว่าโกรธ” นางคิดในทางที่ดี “คุณคิดจริงๆ เหรอว่าปริมไม่ชอบพรีม” ได้ยินคำถามนี้เปรมสุดาเริ่มสะกิดใจ “ถึงเราจะเสี้ยมให้พี่น้องไม่รักกัน แต่ผมดูออกว่าปริมกับพรีมรักกันดี แม้ในบางครั้งปริมจะแสดงออกว่าไม่รัก ไม่สนใจเพราะไม่อยากให้เราโขกสับพรีมไงล่ะ ถ้าปริมรู้เรื่องนี้ล่ะก็ บ้านแตกแน่” อนุชินรู้นิสัยพรเทวี อุปนิสัยตรงกันข้ามกับพรวิภาทุกอย่าง อีกทั้งยังรักความยุติธรรมเป็นที่หนึ่งด้วย เขามีความวิตกกังวลขึ้นมาทันใดถ้าเกิดว่าเรื่องนี้รู้ถึงหูลูกสาวคนเล็กขึ้นมา “เราต้องโทรไปบอกให้ปริมไปทำธุระด่วนสักเรื่องนะคะคุณพี่ อย่าให้ปริมไปทำพาสสปอร์ตได้นะคะ” “งั้นผมรีบโทรเลยละกัน” อนุชินรีบทำตาม “ปริมปิดเครื่อง” “ตายแล้ว จะมาปิดเครื่องอะไรตอนนี้นะ” เปรมสุดยิ่งร้อนใจหนัก “ผมจะโทรเรื่อยๆ ก็แล้วกัน ปริมต้องเปิดเครื่องสิ ไม่ปิดตลอดหรอก” สามีบอ

ทัณฑ์เสน่หาชีคทมิฬ Chapter 30 พรเทวีกำลังคิดว่า การที่บัตรประชาชนและหนังสือเดินทางหาย ทั้งที่มั่นใจว่าตนเองไม่ได้เคลื่อนย้ายไปไหน ต้องมีคนหยิบออกไปจากที่ที่ตนเก็บไว้ ชวนคิดว่ามารดาคงเป็นคนนำไปให้พรวิภาใช้ในการเดินทางออกนอกประเทศ โดยที่ทุกคนไม่สงสัย เนื่องจากหน้าตาของตนกับพรวิภาเหมือนกันมาก ไม่มีไฝ ปาน หรือขี้แมลงวันขึ้นบนใบหน้าเพื่อเป็นจุดสังเกตด้วย “ฉันต้องรู้ความจริงให้ได้” พรเทวีเริ่มมั่นใจในความคิดของตัวเอง หล่อนหยิบมือถือออกมาจากกระเป๋าสะพาย ตั้งใจจะโทรหาบิดา ทว่าเพิ่งมารู้ว่าตนปิดมือถือไว้ หล่อนจึงเปิดเครื่อง และเมื่อเครื่องพร้อมใช้งาน บนหน้าจอมือถือขึ้นข้อความบุคคลที่โทรศัพท์เข้ามา อนุชินโทรหาพรเทวียี่สิบกว่าสาย หล่อนจึงโทรศัพท์หาบิดา “ค่ะคุณพ่อ ขอโทษด้วยค่ะ พอดีปริมปิดเครื่อง คุณพ่ออยู่ที่บริษัทหรือเปล่าคะ” “อยู่ แล้วลูกล่ะอยู่ที่ไหน พ่อว่า...” “ปริมกำลังกลับบริษัทค่ะ พอดีนึกขึ้นได้ว่ามีเรื่องด่วน เลยยังไม่ไปทำพาสสปอร์ต เจอกันที่บริษัทนะคะ”อนุชินโล่งอกที่รู้ว่า พรเทวีไม่ได้ไปทำหนังสือเดินทางใหม่ เขารีบบอกเรื่องนี้ให้ภรรยารู้