All Chapters of โซ่เสน่หาชีคทมิฬ: Chapter 111 - Chapter 116

ทัณฑ์เสน่หาชีคทมิฬ Chapter 43พรวิภาละสายตาจากจอทีวี หันมองร่างสูงใหญ่ของชีคจาฟาห์ที่เดินเข้ามาในบ้านไมโซเราะห์ นี่เป็นครั้งแรกในรอบหลายวันที่หล่อนเผชิญหน้ากับเขา หล่อนกำลังจะคลี่ยิ้มส่งให้เขา แต่พอหันไปมองไมโซเราะห์รอยยิ้มนั้นก็หุบโดยพลัน “มาทำไม” ไมโซเราะห์ถาม กระแสเสียงค่อนข้างห้วน “มาตามเมียกลับบ้านครับ” จาฟาห์ตอบ นัยน์ตามอง พรวิภาไม่วางตา จนคนถูกมองยิ้มเขินอายกับสายตาที่จับจ้องมา “ใครเมียแก” คนเป็นแม่ถาม “พรีมไงครับ” เขาตอบ เดินมาทรุดกายนั่งคุกเข่าตรงหน้ามารดา กอดนางไว้อย่างออดอ้อน “ที่ผมมาหาท่านแม่วันนี้เพราะมีเรื่องอยากบอกครับ ผมถามใจตัวเองแล้วครับว่า ผมรักพรีม เรื่องที่พรีมโกหกผม ผมไม่ถือสา ผมคิดว่าถ้าหากพรีมไม่โกหกผม ผมคงไม่ได้พรีมมาเป็นเมีย” จาฟาห์พูดกับมารดา พูดความในใจให้นางฟัง อีกคนหนึ่งได้แต่นั่งมองสองแม่ลูกเนื่องจากทั้งคู่พูดภาษาประจำชาติ ซึ่งหล่อนฟังเข้าใจเป็นบางคำ “แล้ว” นางถามกลับสั้นๆ มองลูกชายด้วยรอยยิ้ม “ผมจะขอพรีมแต่งงานต่อหน้าท่านแม่ครับ” “แน่ใจนะที่พูด” นางถามย้ำ ดีใจที่จาฟาห์คิดได

ทัณฑ์เสน่หาชีคทมิฬ Chapter 45 ทรวงอกคู่อวบถูกมือใหญ่บีบเคล้น เขาทักทายด้วยการลงน้ำหนักมือไม่แรงมาก แล้วค่อยเพิ่มแรงนวดคลึง ปั่นยอดถันที่เริ่มตั้งชูชันด้วยนิ้วใหญ่ หล่อนครางเบาๆ ในลำคอจากเสียวซ่านที่ชีคจาฟาห์ปลุกระดม “อา...จาฟาห์” พรวิภาเปล่งเสียงออกมาได้ เมื่อเขายอมปล่อยปากตนให้เป็นอิสระ จาฟาห์ขยับปากมาขบเม้มติ่งหู กัดเบาๆ และดูดแรงๆ ก่อนตวัดลิ้นไปตามก้านหู ไล้ไปมาช้าบ้างเร็วบ้าง หล่อนขนลุกซู่ ตัวสั่นจากความรัญจวนที่ไหลเวียนไปพร้อมโลหิต “อา...อืม...จาฟาห์” เวลานี้ปากจาฟาห์กำลังทำงานอย่างดีเยี่ยม อ้าปากครอบงับยอดปทุมขึ้นรูปสวย เขาประโลมดูดเบาๆ สลับลิ้นไล้เลีย พลิ้วสะบัดไปมาช้าบ้างเร็วบ้าง “อืม...อา...จาฟาห์ขา” เมื่อปากทำหน้าที่อยู่บริเวณทรวงอกสล้าง มือเขาลูบไล้ต่ำลงไปยังหน้าท้องเนียนเรียบที่แขม่วไปตามคลื่นลมแปรปรวนในกาย จนกระทั่งมือหนาถึงใจกลางร่างสาว เขาวางมือลงบนโหนกเนื้อสาว เคล้นหนักๆ ก่อนใช้ปลายนิ้วผ่าร่องกลางดอกไม้ จุดนี้เองที่สร้างความเสียวสะท้านให้หล่อนมากขึ้น แรงถวิลหาแรงกล้า จาฟาห์ไม่หยุดเพียงแค่โอ้โลมดอกบัวคู่งาม สิ่งดึงดูดใจเ

ทัณฑ์เสน่หาชีคทมิฬ Chapter 47“ฉันขอตัวนะคะ” ไมโซเราะห์กล่าวลาตามมารยาท“สวัสดีค่ะคุณย่า คุณพ่อ คุณแม่” พรวิภายกมือไหว้ย่าและบุพการีประภาวดีมองพรวิภาด้วยสายตาไม่พอใจแรงกล้า นางลุกขึ้นยืน ชี้หน้าหลานแสนชัง“แกจะไปไหนไม่ได้นังพรีม ถ้าท่านชีคไม่ให้เงินค่าสินสอดกับฉัน แกก็ไม่มีสิทธิ์ไปไหนทั้งนั้น” ประภาวดีเสียงแข็งกร้าว พูดเป็นภาษาสากลเพื่อให้จาฟาห์เข้าใจ“ถ้าคุณไม่ให้พรีมไปกับผม ผมจะทำให้คุณเสียเงินมากกว่าหกสิบล้านที่ได้จากผม” จาฟาห์เสียงเข้มใส่ สีหน้าจริงจัง “อยากลองดีกับผมสักตั้งก็ได้นะครับ ผมพร้อม”“อย่าให้ฉันคิดเลยนะคะว่า คุณสามคนขายพรีมกิน เท่าที่ได้ไปฉันก็ถือว่ามากแล้ว แต่ถ้าอยากงัดข้อกันก็ได้นะคะ ลองดูค่ะว่า ใครจะแพ้ใครจะชนะ” ไมโซเราะห์พูดเชิงเตือน“แกให้คนอื่นมาเหยียบหัวพ่อแม่ถึงบ้านได้ยังไงนังพรีม” คนเป็นแม่โกรธจัด ชี้หน้าพรวิภา“พรีมไม่อยากทำครับ ผมบังคับพรีมเอง พรีมกตัญญูคุณสามคนมาโดยตลอด คุณทำให้พรีมเสียใจ เสียน้ำตา แล้วอยู่ๆ จะมาเรียกร้องสิทธิ์ในความเป็นพ่อแม่ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ ทำอย่างกับว่าพรีมไม่ใช่ลูก มันใช่นิสัยของคนให้กำเนิดหรือครับ แล้วนี่คำอวยพรสักคำก็ไม่มี มีแต่เงิ