All Chapters of Forced to be the BILLIONAIRE'S Mistress (SSPG): Chapter 11 - Chapter 20

Kabanata 11: BebelovesI locked myself inside the bathroom the moment we returned to his penthouse. Talagang nagpahatid na ako rito dahil hindi ko na talaga kinaya. Kaysa naman mag-eskandalo sa hotel na iyon, mas pinili ko na lang pagdiskitahan ang punyetang iyon sa utak ko.Pikon na pikon na talaga ako sa kaniya. Gusto ko sanang mag-isa na lang bumalik dito, pero ang loko, sumama pa.Ang kailangan ko lang naman ngayon ay panandaliang katahimikan, pero parang ayaw sa akin ibigay ng lalaking iyon.Simula nang magkrus ang landas namin, wala nang magandang nangyari sa buhay ko. Puro kamalasan lang talaga.Ugh! Gusto ko siyang sapak-sapakin! Nakakainis na talaga siya!Imagine, mistress for ten years? Fifteen billion worth of clothes and jewelry? Sinong matinong lalaki ang gagastos ng gano’n kalaki para lang sa babaeng hindi pa lubos na kilala? Siya lang! Bukod-tanging siya lang!Nababaliw na talaga siya!Sandali akong napapikit, pagkatapos ay napatitig na lang sa sariling repleksyong nang

Kabanata 13: Trauma I gasped. Parang bigla nagbara ang lalamunan ko nang sinubukan kong lumunok. Ang kaninang kumpiyansa ko sa sarili ay nawala na parang bula. I... I did not sign up for this. What am I doing? Bakit hinahayaan kong gawin sa'kin 'to ng lalaking kaharap ko ngayon? Really, Atasha? Is this what you really want to happen? Bumalik ang kaninang nawalang panginginig ng buong katawan ko. Rev must have noticed my unease because the playful look he had earlier disappeared. Bumaba ang tingin ko sa nakalantad kong dibdib. Gusto kong takpan iyon agad, ngunit ayaw gumalaw ng mga kamay ko. Bahagyang nanlaki ulit ang mga mata ko nang may pumatak na luha sa dibdib ko. Hanggang sa nagsunod-sunod na ang mga patak. I am crying... and I don't know why. Bakit nga ba ako umiiyak? Dahil ba may bumalik na alaala sa akin? ’Yong mga alaala na pilit kong binubura? Bakit ka umiiyak, Atasha?! “Tash...” I heard Rev call my name. Dahan-dahan kong inangat ang tingin sa kaniya. His expre

Kabanata 15: PictureKung ganito palang ako ang gagawin niyang wallpaper, sana sinabi na lang niya sa akin. Hindi 'yong cropped picture ko pa noong college ang ilalagay niya. Saan niya ba 'to nakuha?I unlocked his phone and went straight to the camera. Mabuti na lang, walang password.Tiningnan ko muna ang itsura ko sa camera, handa nang kunan ng litrato ang sarili. Pero nang makita kong medyo namamaga pa rin ang mga mata ko, naghanap ako ng concealer sa binili rin niyang makeup kit.Kailangan sobrang ganda ko sa picture. Tiwala naman ako sa itsura ko ngayon, pero para mas maging perfect pa lalo ang kuha, naglagay na rin ako ng kaunting makeup sa mukha.I even curled my hair and changed my pajamas into something nicer. Nang nakontento na ako sa kabuuan ko, ipinatong ko na ang cellphone kung saan maganda ang anggulong makukuha.Sanay akong mag-pose sa camera dahil may mga local brand akong na-endorse dati pa, kaya naman ang gagawin kong ito ay wala lang sa akin.Tumayo na ako at nag-p

Kabanata 17: FlashDinig na dinig pa rin ang mga sigaw ni Veronica sa labas. Padoble na rin nang padoble ang kaba ko.Luminga-linga ako sa paligid, sinusubukang maghanap ng puwedeng madaanan palabas. Seryoso, kailangan ko na talagang makalabas dito bago pa niya maisipang umakyat.Ngayon ko talaga napagtanto kung anong problema ang pinasok kong ’to.Ginawa akong kabet ng lalaking may fiancée! Putcha, kabet!Napilitan man ako, pero ang kinalabasan pa rin ay kabet ako!That girl might sue me or do any horrible thing if she wants. Siya ang legal, kaya may karapatan siya.Mas lalong lumakas ang sigaw niya. Literal na namilog ang mga mata ko nang palakas na nang palakas ito.Huwag niyang sabihing paakyat na siya rito?!“Get out of my way!”Tumigil ang puso ko nang marinig kong sobrang lapit na nga ng boses niya.“This is trespassing, Veronica! Leave now before I call my security!” Rev’s voice echoed.Tingin ko’y nagpupumilit si Veronica na pumunta dito, tapos todo pigil naman itong si Rev.

Kabanata 19: KneelI looked at him boredly. Hindi ko alam kung bakit kailangan ko pang patulan ang sinabi niyang ’to, pero sige.“Bakit one month?”Napalunok siya. Nilapag niya sa mismong gilid niya ang inagaw sa akin na maleta bago ako muling tiningnan. Tinaasan ko siya ng kilay.“Just one month. You don’t have to ask for my reason.”That’s it.“Okay,” I said flatly, shrugging.Biglang nagliwanag ang mukha niya pero agad din nawala nang nagpatuloy na ako sa paglalakad.“Atasha…”Narinig ko ang pagtawag niya sa akin pero tuloy lang ako sa paglalakad. Nasa hambaan na ako ng front door ng bahay nang pigilan niya ako sa may siko.“Tumigil ka nga, Rev!” bigla kong sigaw na ikinagulat niya. “Kung wala kang magawa sa buhay, huwag mo na akong idamay! Ang ayos-ayos ng buhay ko, tapos guguluhin mo lang? Tapos ano? Para gawin lang kabet?”“I’ll marry you. We’ll just have to wait for Veronica to call off the wedding.”Napatitig ako sa kaniya na para bang siya na ang pinakabaliw sa balat ng lupa.