All Chapters of Forced to be the BILLIONAIRE'S Mistress (SSPG): Chapter 31 - Chapter 40

Kabanata 30: Ugly“What?” He looked at me innocently. “I’m just proving that I’m not ugly. Rex might be your biggest crush, but I still beat him in one thing. I got your virginity—”“Tangina mo, tumigil ka na!” putol ko ulit sa kaniya.Gumapang ako sa kama. Kahit napapangiwi ako sa pagkirot ng buto-buto ko, pinilit ko pa ring abutin ang ibang unan sa tabi ko.“Hindi ka titigil, ha?!” banta ko.Hindi pa man siya nakakasagot ay pinagbabato ko na sa kaniya ang mga nadampot na unan.Sinasangga niya lang ang mga iyon habang tumatawa pa. Ang kapal ng mukha niyang pagtawanan ang gabing pinagsisihan ko sa buong buhay ko!“Fuck you, Rev! Mamatay ka na!” I screamed as hot tears started streaming down my cheeks.Natigil siya at napatitig sa akin.“Tawa ka pa, sige!” Pinahid ko ang luha ko. “Akala mo, joke-joke lang ang lahat? Hindi! Bangungot sa’kin ’yon! Bangungot, putangina mo!”Napayuko ako, sunod na napahilamos sa mukha.Ito talaga ang pinakaayaw ko, ang umiiyak na lang bigla porket naaalala

Kabanata 32: Random"May kinalaman ka sa nangyari, 'no? Ikaw ang nag-report sa mga pulis, tama?!"Rev just sighed at my accusation. Nasa sala kami ngayon. Ang dalawang maid na nadatnan namin dito ay mabilis na pumasok sa kusina nang makita akong nag-eestiriko."Ano? No comment ulit?!" giit ko nang tanong kay Rev nang hindi na naman siya sumagot.Kanina ko pa siya tinatanong sa kotse pero talagang ayaw niya akong sagutin. Malakas pa naman ang kutob kong may kinalaman nga siya sa nangyari.Una sa lahat, anong ginagawa niya doon kung wala, ’di ba?Pangalawa, paano niya nalaman na drug dealer nga 'yong Niko na 'yon?At pangatlo, bakit ayaw niya akong sagutin?"Sumagot ka!" marahas kong sigaw sabay tulak sa bandang dibdib niya.Agad niyang hinuli ang kamay kong ginamit sa pagtulak, pero mabilis ko rin iyong binawi. Lalo ko siyang pinanlisikan ng mata."I didn’t, okay?" he finally spoke. "I only asked my men to investigate that guy. You didn’t tell me he wasn’t the friend you were talking a

Kabanata 34: NalamanNagising ako na nakahiga na sa kama ng kuwarto. Nalingunan ko sa gilid ko mismo si Rev, kausap na ang may katandaang doctor.Neither of them noticed that I was awake until I moved slightly, glancing at the IV line connected to my hand. That was when they both turned to me."Anong nararamdaman mo? Are you hungry? May masakit ba sa’yo? A-ano?" sunod-sunod na tanong ni Rev.Kinunutan ko lang siya ng noo. Ang OA lang kasi niya.“I’m okay, thank God. Ilang oras ba akong nakatulog?" My voice came out hoarse.“Almost five hours,” Rev said quietly. “I’m sorry. I didn’t know that could happen. The doctor said it wasn’t really the shrimp. It was—”“Stress,” biglang singit ng doctor. “Miss Diaz, your body went into a stress-induced reaction. Your heart rate spiked, your breathing became shallow, and your blood pressure dropped, which caused you to lose consciousness.”Napakurap-kurap ako. Grabe, wala man lang preno. Kagigising ko lang, oh?"Take it easy, Doc. Kagigising lang

Kabanata 36: ThingPakiramdam ko ay ako ang nasapian, hindi ng may mabuting kalooban na kaluluwa, kundi ng ligaw na kaluluwa. Basta na lang kasi ako umabante palapit sa kaniya at walang pakundangang sinundot ang abs niya.Natigilan siya at gulat na napatingin sa mga mata ko, ganoon din ako sa kaniya. Sa gulat ko sa ginawa ko, basta na lang ako nanigas sa kinatatayuan habang nakasundot pa rin ang isang daliri ko sa abs niya.Pvtangina! Pvtangina! Pvtangina!Napalunok ako, kasabay ng biglang pag-init ng pisngi ko.“Why did you…” he began, but couldn’t even finish his question.Bumilis ang pagtaas-baba ng dibdib ko. Hindi ko alam kung bakit.Mula sa namimilog ko pa ring mga mata, dahan-dahan niyang ibinaba ang tingin niya hanggang sa tumigil ito sa nakasundot ko pa ring mala-Adonis niyang abs. I gulped again when I realized how long his eyes stayed there, especially on my finger.Doon na ako natauhan. Pero imbes na tanggalin agad ang daliri ko roon, umisa pa ako at muling sinundot ang ab

Kabanata 38: HelpPagpasok ko sa kuwarto ay nanghihina akong napasandal sa likod ng pintuan at doon ko nilabas ang kanina pa gustong sumabog na mga hikbi ko. I was crying so hard that the sound echoed around the empty room.Niyakap ko ang mga tuhod ko at umiiyak na pinatong doon ang baba ko. I cried and cried until my eyes burned, until I could barely see through the blur of tears.Tumingala ako at napatitig sa puting kisame. Mas lalo akong naiyak nang makita ko roon ang mukha ng baby ko.Ang sakit-sakit pa rin. Kung kaya ko lang ibalik ang oras at panahon, sa pamilyang Alcantara na ako lalapit para lang mailigtas ko ang buhay niya.God, it still hurts so much.Kung hindi ko lang pinairal ang pride ko noon, buhay pa sana ang baby girl ko.Hatinggabi no’n sa tinutuluyan naming maliit na apartment, sapat lang para sa aming dalawa.Bago ang gabing iyon, may lagnat na siya. Akala ko ay nawala na dahil napainom ko na siya ng paracetamol na angkop sa edad niya. She was only ten months old.