All Chapters of Forced to be the BILLIONAIRE'S Mistress (SSPG): Chapter 21 - Chapter 30

Kabanata 20: Naked"Nagawa ko ngang magpakatanga sa walang kuwentang babae, sa’yo pa kaya?"This man really had no shame.He bent down on one knee and, without hesitation, lifted one of my feet."A-anong ginagawa mo?!" gulantang kong bulalas."I’ll kiss your feet?" sandali niyang inangat sa akin ang tingin bago ibalik sa mga paa ko ang focus niya. "Damn. You didn’t even bother to wear your slippers."Mabilis kong nilayo sa kaniya ang mga paa ko. Pahalik na sana siya doon kaya muntik na siyang masubsob sa lupa."Baliw ka ba?!" sigaw ko na.Oo, sinabi kong lumuhod siya’t halikan ng salitan ang mga paa ko, pero hindi ko naman alam na kaya pala niyang gawin iyon. My God! Nakaka-stress talaga siyang tao!Tinawanan niya lang ako habang nakaluhod pa rin ang isang binti niya. May pailing-iling pa siya na akala mo ay nakakatuwa ang sitwasyon niya."You told me to kneel and kiss your feet. I’m doing it since you asked for it."Napahilamos ako sa mukha dahil sa kawalan ng pag-asa."Tumayo ka d’y

Kabanata 22: Wedding“We’ll stop by the hospital first. We still have time.”Nasa loob na kami ng kaniyang sasakyan nang magsalita siya."Huh? Bakit tayo dadaan doon?"Pinaandar muna niya ang sasakyan bago ako sinagot.“I already told you earlier, didn’t I? We need to have your body checked. Baka mamaya may na-sprain sa buto mo.”Agad kong naalala ang sinabi nga niya kanina. Tuloy, bumalik sa isip ko ang kahihiyang inabot ko. Tsk."Salamat sa concern, pero huwag na," labas sa ilong kong sabi.Winala ko na nga sa isip ko ang nangyari, tapos pinaalala pa. Isa pa, sanay na akong masaktan. Wala lang ‘yong simpleng pagdulas. Iyong ano lang... ugh! Naalala ko na naman!“We have to make sure you didn’t—”"Hindi, huwag na," putol ko sa kaniya. "Isang pahid lang 'to ng Efficascent, wala na. Bihis na bihis ako, oh? Tapos sa ospital mo pa ‘ko papupuntahin? Huwag na kamo."Umismid siya. He looked like he wanted to argue, but when he caught me glaring sharply at him, he just nodded in silence.Tah

Kabanata 24: Dream“What did my mom say to you?” Rev asked curiously as he slid into the driver’s seat.“Hm... wala naman,” kibit-balikat ko. “Sobrang ganda ko raw.”Kunot ang noo niyang lumingon sa akin, tinaasan ko naman siya ng kilay.“Ba’t parang hindi ka naniniwala?” akusa ko. “Your mom is intimidating, but she totally finds me pretty, duh!”“Maliban diyan, wala ba siyang sinabi na kahit ano? Like something about me?”Ako naman ngayon ang napakunot ng noo. Why did it sound like he wanted to know something specific? O baka may pagkachismoso lang talaga siya?“Bukod sa pagtatanong niya kung may relasyon ba tayong dalawa, tinanong din niya ako kung sa tingin ko, ilan ang magiging anak niyo ni Veronica sa future.”“Anong sinagot mo?” agap niya.“Alin doon sa dalawa? ’Yong kung may relasyon ba tayo?”“Both.”Aba—Chismoso talaga!“Well...” I paused just to give him a little smirk. “Hindi ko nasagot na wala talaga tayong relasyon kasi umeksena ka bigla—”“Good,” singit niya. “How about

Kabanata 26: Miss Patience Doc Sebastian finally stood up after examining my back and hips. He adjusted his stethoscope and sighed lightly before facing Rev. Nasa tabi kasi ng tukador nakaupo ang damuho, habang ako naman ay nandito sa kama, nakahiga. Magkatapat lang kami kaya bahagyang nakatalikod na sa akin si Sebastian. “She’s fine. But from what I’ve checked, she probably strained some muscles and bruised her lower back after those falls,” mahinahong paliwanag ni Sebastian kay Rev, na para bang ang damuho ang guardian ko para doon pa sabihin ang kondisyon ko. Tsk. “You mentioned she slipped more than once, right? That explains the pain around her tailbone and spine. It’s not serious, but it’s going to be sore for a few days.” Biglang tinapik ni Sebastian ang bandang balakang ko kaya napangiwi ako sa sakit. Marahan lang naman ang pagkakahawak niya, pero masakit pa rin talaga. Nagulat ako nang biglang tumayo si Rev sa kinauupuan at parang susugod sa gyera kung makaupo sa gil

Kabanata 28: HalikIpinikit ko na lang ang mga mata at sinubukang i-relax ang utak. Kaso, wala pang ilang minuto ay napadilat ako. Sobrang boring, sa totoo lang.Now I finally understand how hard it is not to be able to move or even stand up. Pakiramdam ko’y hindi ako gagaling kung mananatili lang ako rito sa higaan.Hindi ko naman siguro ikamamatay kung susubukan kong tumayo, ’di ba? Maghihinay-hinay naman ako, e. Kung hihilata lang ako maghapon, baka mas lalo akong hindi makagalaw.Kukunin ko lang ang cellphone ko sa may tukador. That will serve as my first step. Bukas naman ay ang pintuan na ang aabutin ko ng lakad. Step by step lang dapat araw-araw, hanggang sa tuluyan na akong makalakad ng maayos.Tama. Nakaya ko ngang gumaling noon sa matinding pagkakaospital, ito pa kaya na simpleng pagkakadulas lang ang sanhi?Feeling a little more confident, I started to move slowly.Sinimulan ko sa mga paa ko. Kailangan kong maiapak agad iyon sa sahig nang makatayo na ako. Medyo nagagalaw ko