All Chapters of Forced to be the BILLIONAIRE'S Mistress (SSPG): Chapter 51 - Chapter 60

Kabanata 50: Hand and Forehead "Kanina ka pa tahimik. Did what my mother said bother you?"Bahagya kong nginuso ang labi at simpleng umiling bilang tugon sa kaniya, na hindi siya nililingon.Ramdam ko ang paninitig niya sa akin kaya napilitan akong lingunin siya. At tama nga ako, nakatitig nga siya sa akin."Nagmamaneho ka," sita ko sa kaniya.Agad naman niyang binalik sa kalsada ang focus at hindi na ulit ako nilingon. Buti naman.Papunta kami ngayon sa malapit na hotel restaurant para mag-lunch. Mabuti na lang, hindi natuloy ang paparating dapat na ulan.Mayroon namang canteen sa lobby ng kumpanya niya, o ’di kaya ay puwede namang nagpa-order na lang kami, pero dahil sa nangyari, nagdesisyon siyang umalis muna kami doon. Baka raw mamaya ay bumalik ang mama niya o ’di kaya ay si Veronica para manggulo na naman.Eh, ubos na ang enerhiya ko sa bruha na ’yon kaya pumayag na lang din ako sa gusto ng lalaking ’to.Pero ngayon na nandito kami sa loob ng sasakyan niya, parang nagsisi agad

Kabanata 52: PogiPagdating namin sa hotel ay agad na akong bumaba sa kotse. Balak pa ata niya akong pagbuksan no’n ng pintuan, pero hindi ko na hinayaan.Dire-diretso lang ang pasok ko. Kahit ramdam ko ang nagtataka na niyang titig sa akin ay hindi ko pa rin siya nilingon. Putangina! Bakit ba ako nagkakaganito?“Reservation under Alcantara,” I heard him say to the hotel restaurant staff who greeted us at the entrance.“This way, sir and madame,” tugon naman no’ng babaeng staff.Agad akong sumunod sa babae, na hindi pa rin nililingon si Rev. Maya-maya ay naramdaman ko na lang ang paghawak niya sa bandang siko ko, dahilan upang matigil ako sa paglalakad.“You look tense. Let me guide you,” aniya, at maingat na akong iginiya sa pina-reserve niyang lamesa.Ang loko, hindi man lang ako hinayaang umapela. Shit talaga! Parang gusto ko na lang umuwi sa bahay niya at magkulong na lang sa kuwarto, huwag lang siya makita.Kung bakit naman kasi!"What do you want?" bungad niyang tanong sa akin p

Kabanata 54: KurimawHindi ko natugunan ang pambobola niya. Sa halip ay dinampot ko na ang kapeng para sa akin at agad sumimsim doon. Really. After this, I need a serious self-reflection.Napepepe na ako at nawawala sa hulog kahit kayang-kaya ko naman siguro siyang supalpalin ngayon. Ewan ko talaga kung bakit hindi ko magawa ngayong araw. Dapat talaga hindi na ako pumayag sa pakape niyang ’to, e. Ano ba kasing nag-udyok sa akin para pumayag?“How’s the taste?” he asked after a while.I sipped again and calmly met his eyes. “It’s fine. Hindi naman siya mapait.”Nginitian na naman niya ako bago sumimsim na rin sa kape niya. “For our dinner, I’m planning to cook something healthy. We’ll eat vegetables.”Tinanguan ko lang ang sinabi niya. Mabilis kaming natapos dahil halos hindi naman kami nag-usap. Well, he tried to start a conversation, but I just focused on finishing my coffee so he would stop talking. Mabuti na lang talaga at lumabas din siya agad nang naubos na rin niya ang kaniya.“

Kabanata 56: AbsThe moment I slammed the door, I leaned against it, panting like I had just run a marathon. My heart was pounding uncontrollably, and I swear I could still see his smug face in my head.“Punyetang Miss Universe,” tiim-bagang kong bulong sa sarili.Hindi ko na nga kinaya ang pa-save niya ng Ganda sa contacts niya, tapos may pa-Miss Universe pa siyang nalalaman ngayon?Ano nang kasunod? Miss Galaxy na, gano’n?Naihilamos ko na lang ang mga palad ko at mariing napakagat sa labi.Buwisit! Buwisit! Buwisit ka talagang kurimaw ka!Natigil ako sa kakasigaw sa isip nang kumatok siya sa pintuan. Pero dahil para na akong ewan dito, hindi ko siya pinagbuksan.Sa halip ay ni-lock ko pa ang pintuan at patakbong tumalon sa kama. Padarag kong hinigit ang isang unan at saka iyon niyakap nang sobrang higpit.Nakakabaliw, sa totoo lang!Gumulong-gulong na ako sa kama habang yakap-yakap pa rin ang unan. Ayaw ko mang mapangiti sa pa-Miss Universe niya, pero hindi ko talaga mapigilan.Oo

Kabanata 58: SisterAt tama nga ako na mahaba-habang araw ito, kasi halos wala rin naman akong ginawa kundi panoorin siyang magtipa ng kung anu-ano sa kaniyang laptop, mag-sign ng mga papeles, at tumawag kung kani-kanino.Aaminin ko, hindi nakakasawa ang kapogian niya, lalo na ngayon na panay ang titig ko sa pagnguso, pagkukunot ng noo, at kung anu-ano pa niyang reaksyon sa mukha. Pogi talaga siya... pero seryoso, nauumay na ako rito.Mag-aalas-onse pa lang pero pakiramdam ko ay isang taon na akong nakaupo rito sa isa sa mga sofa niya. Gustuhin ko mang manood ng palabas sa cellphone o ‘di kaya sa malapad niyang TV rito, hindi ko rin magawa dahil baka maistorbo ko lang ang trabaho niya.Problemado akong bumuntong-hininga at tumayo na. Awtomatiko naman siyang napatingin sa akin."I'm bored here. Ito-tour ko lang sarili ko sa labas," paalam ko sa kaniya.Tumayo rin siya mula sa kaniyang swivel chair at lumapit sa akin."Samahan na kita. Magla-lunch break din naman na."Umiling ako. "Tapu