Все главы สถานะคนที่คุณไม่รัก: Глава 41 - Глава 50

ตอนที่20ให้อภัย            เวลาผ่านไปไม่นาน เขมกร และรัญลฎาสวมชุดกางเกงผ้าฝ้ายขายาวสีขาวแลดูโปร่งสบาย กับเสื้อแขนกุดสีเดียวกัน เรียบง่ายสบายตา ผมยาวมัดเป็นหางม้าผูกด้วยผ้าสีขาวสลับฟ้าเป็นโบว์ เดินอุ้มสาวน้อยในชุดเสื้อสายเดี่ยวลายดอกไม้สีเหลืองอ่อนกับกางเกงเข้าชุดกัน เกล้าผมแกละทั้งสองข้างติดกิ้บน่ารัก ตามมาด้วยน้ำเพชรกับเดือน ที่หอบหิ้วกระเป๋าสัมภาระมาเต็มสองมือ ส่วนใหญ่เป็นข้าวของของหนูน้อยทั้งสิ้น เดินเข้ามาในห้องอาหาร มองผิวเผินคล้ายกับครอบครัวน่ารักครอบครัวหนึ่งที่มีพ่อแม่ลูกและคนติดตาม            “พี่บัวคะ! ทางนี้ค่ะ” กุ้งที่กำลังหยิบขนมใส่ปาก หันไปร้องเรียกพร้อมกับโบกมือไป จนเธอหันมาตามเสียงและเดินเข้ามาหา            “มากันนานแล้วเหรอ” หญิงสาวเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะเหลือบสายตามองไปที่ใครอีกคน กำลังจ้องเธออยู่เช่นกัน จึงแกล้งทำเมินหันกลับมาให้ความสนใ

ตอนที่ 21ผู้หญิงคนนั้นภัทรกฤชหันมองคนถาม ยืดตัวขึ้นยืนขึ้นเต็มความสูงจ้องมองอีกฝ่ายสายตาขุ่นเคืองไม่พอใจเช่นเดียวกัน“แล้วคุณล่ะ ลงมาทำไม” เขาย้อนถามกลับ ในขณะที่อีกฝ่ายก็ตอบกลับด้วยท่าทางไม่พอใจเช่นกัน“ผมมาหาบัวกับลูก คุณต่างหากลงมาทำไม”“ผมก็มาหาบัวกับลูก!” เขมกรยืนนิ่งไปเมื่อได้ยินคำพูดนั้นออกจากปากของอีกฝ่าย ก่อนจะสืบเท้าเข้ามาเผชิญหน้ากันในระยะใกล้ ต่างจ้องตากันสายตาไม่ลดละ ในลักษณะไม่มีใครยอมใครจนประตูบานนั้นเปิดขัดจังหวะขึ้น ทั้งสองจึงได้ผละออกจากกัน“มีอะไรหรือเปล่าคะ” หญิงสาวเอ่ยปากถาม ขณะอุ้มสาวน้อยที่กำลังเพลินกับของเล่นในมือที่คนเป็นแม่หยิบให้“ไย...ไย...ไย” เสียงเล็กๆ ดังขึ้น กับท่าทีเอิ๊กอ๊ากดีใจเมื่อได้เจอกับพ่อเขมกร สองแขนเล็กกางออกจะโผเข้าหาทันที“ว่าไงครับคนเก่ง...ขึ้นไปดูปลากันนะ ว่ายเต็มเลย ไปดูกันไหม” ชายหนุ่มแสร้งทำเสียงเล็กเสียงน้อยเอ่ยชวนเจ้าหนูที่กำลังยิ้มแย้มชอบใจ ในขณะที่ภัทรกฤชได้แต่ยืนมองน

ตอนที่22 รับสมัครพ่อครัวระยะหลังกิจการร้านอาหารที่เธอเปิดรับออเดอร์แต่ในบ้านได้รับความนิยมมากขึ้น รัญลฎาจึงตัดสินใจใช้เงินเก็บที่ได้จากการขายคอนโดที่กรุงเทพบางส่วน มาเช่าร้านที่เคยเปิดเป็นคาเฟ่มาก่อน ตัวตึกมีทั้งหมดสามชั้น กับเนื้อที่โดยรอบ สามารถตกแต่งสวนสวยได้ พร้อมเนื้อที่ที่มากพอสำหรับทำลานจอดรถ ด้านหน้าติดกับถนนที่มีรถราสัญจรไปมาตลอดทั้งวัน อีกทั้งยังอยู่ในตัวเมือง และไม่ไกลจากบ้านพักมากนัก คราแรกเธอตั้งใจจะย้ายไปใช้ชีวิตอยู่อาศัยที่ร้านนั่นเลย แต่เขมกรได้เอ่ยปรามไว้ ด้วยเพราะห่วงถึงความไม่ปลอดภัย กับสภาพแวดล้อมที่ค่อนข้างแออัดกว่า และผู้คนมากมาย กอปรกับเหตุผลอะไรอีกหลายอย่าง หากไปค้างเพียงชั่วครั้งชั่วคราวก็ยังพอไหว            ในตัวร้านตกแต่งด้วยโทนสีขาวและสีน้ำตาลจากเฟอร์นิเจอร์ทำให้ร้านดูละมุนตามากขึ้นด้วยสไตล์เอิร์ธโทน คาเฟ่ผสมผสานกับเมนูอาหารเพื่อสุขภาพ ทำให้เมนูในร้านนอกจากเมนูปกติทั่วไปที่คนนิยมดื่ม ยังมีเครื่องดื่มสายเฮลตี้ และอาหารที่เน้นทำสดใหม่ มีทั้งแบบเทคอเว(Take away)ห่อกลับบ้าน แล

ตอนที่23 หน้าโหลมั่งคะหญิงสาวรอจนช่างในร้านทำงานเสร็จเรียบร้อยก็พอดีบ่ายสามโมงที่เขมกรจะมารับ นัดเอาไว้ว่าเขาจะพาไปเธอไปเลือกดูข้าวของบางอย่างอีกเล็กน้อยที่ยังขาดเหลืออยู่ แต่เมื่อเดินลงชั้นล่างมาอีกครั้ง หญิงสาวก็แทบอยากจะร้องตะโกนออกมาดังๆเมื่อเจอกับใครบางคนที่เธอไม่อยากเห็นหน้ามากที่สุด ยืนพิงพนังร้านด้านนอกอยู่คล้ายกับกำลังดักรอเธอหล่อนยืนสูดลมหายใจเข้าออกหลายวินาที ก่อนจะตัดสินใจเดินออกไปด้านนอกเพื่อทำการปิดประตูล็อกร้านให้เรียบร้อย เสร็จแล้วก็ตั้งใจจะไปหยุดรอนายหัวแห่งสิริมันตราบีชที่เมื่อครู่โทรมาบอกว่าใกล้ถึงแล้ว“จะไปไหน”“เรื่องของฉัน”“ขอไปทานข้าวเย็นด้วยได้ไหม”“ขอโทษนะคะ เราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น อีกอย่างคุณควรจะวางตัวให้เหมาะสมด้วย ฉันเป็นนายจ้าง ส่วนคุณเป็นแค่ลูกจ้างฉันเท่านั้น อย่ามาตีตัวเสมอกัน ฉันไม่ชอบ”“อืม...พี่เพิ่งรู้ว่าบัวเจ้ายศเจ้าอย่าง”“เป็นเฉพาะแค่กับคนบางคนเท่านั้นค่ะ ขอตัวนะคะ ฉันมีธุระ” หล

ตอนที่24 รู้ตัวช้าจังเลยนะคะเพราะพรุ่งนี้เป็นวันเปิดร้าน ปั้นแก้มกับไอลดาและสามีจึงเดินทางมาร่วมแสดงความยินดีและถือโอกาสเที่ยวไปในตัว            เขมกรจึงขันอาสาไปรับเพื่อนรัญฎดาด้วยตัวเองและขับพามาส่งที่ร้าน บ้านคลีนเฮ้าส์ คาเฟ่แอนท์เรสเทอรองค์ ในเวลาบ่ายแก่            “ว่าไงยะเถ้าแก่เนี้ย สวยขึ้นเป็นกองเลยนะ” ปั้นแก้มส่งเสียงทักทันทีที่ผลักประตูเข้ามาในร้านโดยไม่สนใจว่าเสียงจะดังหลบกวนใคร ตามมาด้วยไอลดาและสามี            ในขณะที่หญิงสาวเจ้าของร้านทันทีที่ได้ยินเสียงเพื่อนสนิทก็รีบหันมองด้วยความดีใจ น้ำตารื้นขึ้นมา            “หื้อคิดถึงพวกแกจังเลย”            “อืมพวกฉันก็คิดถึงแกเหมือนกัน” ทั้งสามต่าง