All Chapters of ร้ายพ่ายรัก: Chapter 11 - Chapter 20

กรึก~ เจ้ากล้องตัวการกลิ้งตกลงไปกับพื้น คริสตัลหันมองก่อนจะแอบยิ้มที่มุมปากพร้อมกับสลับหน้าเป็นยู่ยับเพราะเธอกำลังถูกซอยกระแทกอีกครั้งจนร่างกายสะเทือนแรงตั่บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ“อ๊ะ!”“ความลับของเธอ~ ดูเหมือน จะสำคัญ”“อ๊ะ~”“แต่ฉัน ไม่ยอมให้เธอ ทำอะไรตาแก่นั่นแน่ๆ~” เสี้ยวนาทีที่ฉันเห็นสีหน้าราวกับมีความเจ็บผสมความเสียวซ่านไม่ต่างจากฉัน เพราะฟีนิกซ์เล่นซอยเอวใส่แบบไม่บันยะบันยังอย่างปากว่า ถึงจะเจ็บและจุกมากแค่ไหน ร่างกายของข้าดันตอบสนองกับลำเรือยักษ์ที่กระซวกเข้าออกจนเริ่มเกิดเสียง แผงกาย ลำตัวและกล้ามเนื้อ.. ไม่ปฎิเสธว่าดีงามไปเสียทุกส่วน …หยุดนะ! ความคิดวิ่งแปร๊บเข้ามาในหัว ทันทีที่ร่างกายตอบสนองกับความคิด แขนเรียวดันหน้าท้องที่มีลอนกล้ามเนื้อให้พ้นทาง แต่กลับถูกอีกฝ่ายรวบมือทั้งสองกดไว้ที่เหนือหัว ไม่มีการพูดจาใดๆออกมาสักประโยคหรือแม้แต่เสียงครางกระเส่า คริสตัลกัดปากเพราะความรู้สึกที่หลายหลายและเหมือนจะแตะขอบสวรรค์อีกครั้งในระยะเวลาเกือบครึ่งชั่วโมงที่ถูกนอนกระแทกอยู่ตรงนี้ หากความรู้สึกตอนนี้ไม่ได้มีความแค้นเข้ามาเกี่ยวข้อง… คงเป็นการร่วมกลับนอนที่ดีที่สุดในชีิวิตของฉัน..ตั่บๆๆๆตั่บ

สองสัปดาห์ต่อมา…แล้วพวกพิลึกนั่นก็หายหัวไป.. หายไปทั้งพี่ทั้งน้อง… ฟีนิกซ์นั่งเหม่อ พลางกัดปากการาวกับกำลังคิดถึงคำพูดหลายๆประโยคที่ไม่อาจสลัดออกจากหัวไปได้ ยมทูต?.. เรื่องบ้าเรื่องบออะไร ปึง!“หงุดหงิดสัส!” พลันพ่นคำหยาบออกมาก่อนจะเปิดประตูห้องทำงานแล้วมุ่งตรงไปยังโซนรับแขก เหล่าพนักงานต่างก้มโค้งทำความเคารพเฉกเช่นเคย“ไปแลกชิปมาให้กู”“คะ ครับ? คุณฟีนิกซ์จะเล่น.. ที่นี่เหรอครับ?”“ทำไม? กูเล่นไม่ได้?”“แล้วใครจะกล้าร่วมวงกับมึงละ” เสียงที่สามเอ่ยขึ้น“….”“เจ้าของบ่อนลงมาเล่นเองแบบนี้.. อย่างน้อยๆ.. กูคนนึงละไม่เล่นด้วย”“นั่นเรื่องของมึง”“เออ เรื่องของกู แต่ลูกค้าจะคิดว่ามึง.. ลงมาโกงเอง”“….”“ก็บ่อนนิหว่า.. แฟร์ ฟลุ๊ค โชค ดวงอะไรแบบนั้น ไม่มีในที่แบบนี้” เสียงเข้มของชิณณ์พูดจบก็เดินตรงไปรับแก้วเครื่องดื่มที่สั่งบาร์เทนเดอร์เอาไว้ แล้วกลับมานั่งที่โต๊ะเดียวกับฟีนิกซ์ผมไม่เถียง ว่าเรื่องเดียวที่กวนใจและทำให้ผมนอนหลับไม่เต็มอิ่มมีเพียงเรื่องเดียว เรื่องที่… ไอ้คิรัวร์ รั้วอะไรนั่นบอก“เรียกเด็กเอ็นหน่อยไหม มึงดูเครียดๆ”“เก็บไว้เอ็นมึงเถอะ”ฟีนิกซ์ทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟามุมห้อง วั

โรงพยาบาล..แย่แล้ว! บีเบลพึ่งนึกขึ้นได้ เธอพลาดทำสิ่งที่ไม่ควรทำอย่างยิ่งลงไป! คริสตัลไม่ใช่คน การที่พาเธอมาโรงพยาบาลแบบนี้เป็นเรื่องที่ผิดพลาดมหันต์!.. ในขณะที่ตัวเองกำลังลุกลี้ลุกลนอยู่หน้าประตูแกร๊ก~ ประตูห้องฉุกเฉินก็เปิดออก “คนไข้คะ!” พยาบาลสาววิ่งตามหลังคนที่เป็นประตูออกมา คริสตัลที่มีสีหน้าดีกว่าเมื่อกี้ ยืนมองหน้าบีเบลพลางขมวดคิ้ว“ทำบ้าอะไรของเธอ!”“ก็.. ก็ตกใจ แถมผู้ชายคนที่มาช่วยก็แรงเยอะซะหิ้วเธอซะเหมือนหิ้วถุงขนมเลย ห้ามไม่ทัน”“คนไข้คะ รบกวนเช็คอาการสัก..”“หายดีแล้ว ไม่ได้เป็นอะไร”“..แต่ว่าเมื่อกี้คนไข้”“บอกว่าหายแล้ว” ก่อนจะสบัดก้นเดินนำหน้าบีเบลไปทั้งอย่างนั้น เป็นคนตัวเล็กที่พยายามจะขอโทษขอโพยกับท่าทางที่ไม่ค่อยจะสนใจใครของคริสตัลกับพยาบาลชุดใหญ่ …ถ้าพูดตรงๆก็นิสัยเสีย คำนี้เลย บีเบลบ่นตัวเองอยู่ในใจ“นี่.. เดี๋ยวก่อนสิ!”กึก.. คริสตัลหยุดเดินแล้วหันกลับไปหาบีเบล“ก็.. ไม่รู้จะขอโทษยังไงอะนะ”“เธอเกือบทำให้ฉันเป็นสิ่งมีชีวิตที่แปลกประหลาดในสายตาของพวกนั้น”“ขอโทษ.. เอางี้.. ถ้าหายดีแล้ว ฉันมีที่นึงอยากจะแนะนำ”“….”“อาหารอร่อย บรรยากาศดี.. ไม่สนเหรอ?”“ไม่” ยัยน

ทีตอนเวลาเดือดร้อนแบบนี้ ยมทูตพวกนั้นหายหัวไปไหนกันนะ! บีเบลคิดในใจพลางรีบเดินตามร่างสูงที่ลากคริสตัลที่เมามายขึ้นรถหรูไปต่อหน้าต่อตาหมับ! แต่แล้วแขนหนาของโนอาห์ก็รั้งเธอไว้“คืออะไร?”“เธอมากับฉัน”“มา มาอะไรของนาย ไม่เอาฉันจะไปหาคริสตัล!”“ถ้าอยากเข้าไปเป็นส่วนเกินตอนพวกนั้นเล่นหนังสด”“…..”“ถ้าทนไหวก็เอา แต่ถ้าอยู่กับฉัน…”“ฉันมีผัวแล้วนะ! พวกนายนะไม่ได้ครึ่งของผัวฉันหรอก!”ยัยมนุษย์นั่นแหกปากบอกตัวเองว่ามีผัวเสียงดังฟังชัดขนาดนั้น นี่ถ้าท่านพี่อยู่นะ มีหวังได้ยิ้มจนแก้มปริแน่“ฉันจะทำไงกับเธอดี”“ก็ไม่เห็นจะต้องทำยังไงเลย~”“….”“อยู่เฉยๆค่ะที่รัก~ แล้วทุกอย่าง จะดีเอง~”“ฉันรู้นะว่าเธอไม่ใช่คน”“….” สีหน้าคริสตัลพลันเปลี่ยนไปทันที“ถ้าเธอไม่ใช่น้ำเพชร ผู้หญิงคนเดียวที่พ่อฉันดันทำผิดด้วย”“….”“ก็เชิญไปเล่นละครที่อื่น แล้วบอกมาว่าต้องการอะไรจากพวกฉัน”“คราวนี้ไม่เอาปืนจ่อหัวเหรอ?”“….”“ไม่มีปืนคู่ใจแนบกายแบบนี้.. ระวังจะโดนฉันฆ่าไม่รู้ตัว”หมับ! มือหนาของฟีนิกซ์บีบคางคริสตัลได้ทันควัน“ปืนทำอะไรเธอไม่ได้ แต่อย่างอื่น.. ไม่แน่” “……”“หุบปากแล้วนั่งให้นิ่ง จะได้รู้ความจริงสักที

ปรโลก“เราจะไม่ไปช่วยท่านคริสตัลจริงๆเหรอขอรับ?”“อืม.. ผู้ชายคนนั้น ไม่คิดจะทำร้ายคริสตัลอย่างปากพูด”“แต่ข้าว่า.. ถึงแม้เขาจะไม่ทำร้ายด้วยอะไรที่มันร้ายแรง แต่สิ่งที่เขาทำท่านคริสตัลมัน”“น้องข้าเลือกวิธีนี้เอง”“……” ฟีอาร์ดูร้อนลนจนคิรัวร์จับอาการได้ เขานิ่งอยู่นานก่อนจะเดินเข้าหาข้ารับใช้ของตน และวางมือที่บ่ากว้าง“ข้ารู้ ว่าการดูแลน้องสาวข้าทำให้เจ้าเกิดความผูกพันธ์”“…..”“ข้าไม่ขัดขวาง ถ้าน้องสาวตัวแสบของข้าจะหันมามองเจ้า”“…หึ๊~ ไม่เป็นแบบนั้นหรอกขอรับ”“…..”“ถึงจะเจ็บปวดกับความทรงจำ แต่ก็ยังพาตัวเองเข้าไปในวงจรแบบนั้น.. ชั่วชีวิตของข้า ท่านคริสตัลก็ไม่มีวันเหลียวมอง”“…..”“หากท่านคริสตัลเอะใจเพียงนิด กับสิ่งที่ข้าดูแลมาตลอด.. ท่านคงไม่พาตัวเองไปให้ไอ้มนุษย์ยำยีซ้ำแล้วซ้ำเล่า”“…..”“ทั้งที่ข้าคอยยื่นรมให้ในวันที่ฝนตก แต่ท่านคริสตัลก็ยังไปตากฝนกับไอ้หมอนั่น …ทุกอย่างมันชัดเจนอยู่แล้ว ว่าต่อให้เจ็บปวดอีกแค่ไหน ท่านคริสตัล ก็พร้อมจะเจ็บตัวเสมอ”“ฟีอาร์”“ท่านอากวีเตือนข้าแล้ว.. หากไม่หักห้ามใจ ก็จะเจ็บแบบนี้แหละขอรับ” ฟีอาร์ยิ้มแห้งๆให้กับคนเป็นนาย คิรัวร์รู้ดีว่าต่อให้ฟีอาร์ท