All Chapters of LOST IN LOVE พ่ายรักประธานร้าย : Chapter 11 - Chapter 20

งานเลี้ยงเปิดตัวสินค้าตระกูล JR GROUPรถโรลรอยซ์เคลื่อนมาจอดหน้าโรงแรมที่ถูกปูด้วยพรมแดง ประตูรถหรูถูกเปิดออกด้วยฝีมือของพี่อีธาน คุณดีแลนลงจากรถเป็นคนแรก ต่อด้วยฉันที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เขา ทุกสายตาของคนหน้างานกำลังจดจ้องมาที่เราสองคน เข้าใจแล้วว่าทำไมวันนี้แม่บ้านถึงได้มาช่วยฉันแต่งตัว เพราะกำลังชุบเด็กกะโปโลแบบฉันเพื่อเป็นซินเดอเรลล่าเข้างานสังคมของคนมีระดับนี่เองฉันมองคนตัวโตที่กำลังยื่นแขนมาให้ ต้องสร้างภาพสินะ…เราควงแขนกันเดินเข้างานพร้อมกับพี่อีธานและบอดี้การ์ดที่เดินตามอีกสามคน"อย่าอยู่ห่างจากฉันหรืออีธาน" คุณดีแลนเอ่ยเสียงเบา ในขณะที่ใบหน้าของเขามองไปข้างหน้าและราบเรียบเช่นทุกวัน"ค่ะ" ฉันตอบเสียงเบากลับไป ไม่ชินกับงานไฮโซแบบนี้เลยสักนิด แต่ก็พอรับรู้ได้ว่าเบื้องหน้าของงานที่ดูหรูหรากลับซ่อนความอันตรายทั่วทุกทิศเพราะเหมือนเป็นงานเลี้ยงที่รวมคนมีอิทธิพลมากมาย หลายคนมีบอดี้การ์ดเดินตามไม่ต่างจากคุณดีแลน เขาคงกำลังจะสื่อว่าอย่าไว้ใจใครยกเว้นเขากับพี่อีธานถ้าแกยังอยากมีชีวิตอยู่ต่อไปเราสองคนเดินเข้างานแล้วบอดี้การ์ดสามคนก็แยกไปยืนหน้าประตูแต่ไม่ได้เข้ามาด้วย เว้นแต่พี่อีธานที่ตาม

"อื้ออ ~" คนนอนหลับสนิทค่อย ๆ ลืมตาขึ้นตอนหัวค่ำ เธอเริ่มได้สติหลังจากที่โดนฤทธิ์ของแอลกอฮอล์สูตรพิเศษที่งานเลี้ยงเข้าไป ทำเอาคนไม่เคยดื่มถึงกับหลับไม่รู้เรื่องทั้งยังตื่นมาบ้านหมุนจนลืมตาแทบไม่ได้"สาบานเลยว่าต่อไปนี้ฉันจะไม่ดื่มมันอีก…" ปลายฝนพึมพำทั้งที่ยังหลับตา สองมือบางนวดขมับที่ปวดตุบ ๆ เป็นอาการแฮงค์จากการดื่มเหล้าที่กำลังเล่นงานก็อก ๆเสียงเคาะประตูทำให้ปลายฝนค่อยหรี่ตามองคนที่เข้ามา เป็นแม่บ้านที่มาพร้อมกับถาดของน้ำขิงร้อนพร้อมดื่มให้นายหญิงของเธอ"ดื่มน้ำขิงก่อนนะคะ จะได้ดีขึ้น""ขอบคุณค่ะ" ปลายฝนขยับมานั่งพิงที่ปลายเตียง ก่อนที่จะเอื้อมไปดื่มน้ำขิงที่แม่บ้านเตรียมไว้ให้จนหมดแก้ว"กี่โมงแล้วเหรอคะ?""หกโมงค่ะ""ค คะ หกโมง!?" นี่เธอหลับยาวขนาดนั้นเลยหรือ จำได้ว่าตอนไปงานเพิ่งจะสิบโมงกว่า ๆ อยู่ที่งานไม่ถึงชั่วโมงด้วยซ้ำที่เหลือเธอใช้เวลานอนไปทั้งวัน"นายหญิงรีบอาบน้ำอาบท่าแล้วลงไปดีกว่านะคะ อีกเดี๋ยวนายใหญ่ก็มาถึงแล้วค่ะ ไว้ถึงมื้ออาหารดิฉันจะขึ้นมาตามอีกรอบค่ะ""ค่ะ" ว่าจบแม่บ้านก็รีบเปิดประตูออกไป คนที่นั่งแฮงค์รีบลุกไปอาบน้ำอาบท่า ตั้งแต่มาอยู่บ้านหลังใหญ่ก็เหมือนว่าตัวเ

ก็อก ๆอีธานเปิดประตูห้องทำงานเมื่อได้รับอนุญาตจากเจ้าของห้อง คนที่เคาะคือปลายฝน เธอยิ้มให้อีธานโค้งหัวให้เล็กน้อย แล้วเดินเลี่ยงไปยืนหน้าโต๊ะของดีแลนที่กำลังมองไปที่เธอ"มีอะไร?" ดีแลนถาม"คะ? กะ ก็คุณเจโรมบอกว่าเวลาเที่ยงตรงคุณให้เข้ามาหาหนิคะ" ดีแลนได้ยินดังนั้นก็ถอนหายใจพรืด ที่บอกว่าจะช่วยตอนนี้ก็คงจะดำเนินการไปแล้วสินะครืดดดด ครืดดด ~ดีแลนเหลือบมองข้อความที่แจ้งเตือนเข้าโทรศัพท์ เป็นฝีมือไอตัวดีที่ลงมือโดยไม่ปรึกษาเขาสักคำอย่างที่คิดเอาไว้JROME : กูปูให้ขนาดนี้ อย่าให้ต้องผิดหวังดีแลนกดอ่านแต่ไม่ตอบเพื่อน เพราะเขาต้องจัดการคนตรงหน้าที่ยืนรอตาแป๋วเสียก่อน"ไปทานข้าวพร้อมกัน เตรียมตัวไว้ด้วย" ในเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้วเขาจะยอมทำตามคำแนะนำของเพื่อนสักครั้ง อย่างน้อยก็ไม่ได้มีอะไรเสียหาย"ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฉันไปทานพร้อมพี่ ๆ ดีกว่าค่ะ""ฉันให้เธอไปในฐานะของนายหญิง""แต่ที่ทำงานก็ไม่มีใครรู้หนิคะ" อีธานเหลือบมองว่าเจ้านายจะเอาอย่างไรต่อไป เขาเองก็เอาใจช่วยอยู่ห่าง ๆ ดีแลนเก่งไปเสียทุกอย่างก็จริง แต่ก็คงจะยกเว้นเรื่องนี้"แต่พวกลูกน้องฉันรู้ ทำไมต้องให้พูดมาก""แล้วทำไมต้องดุล่ะคะ ไ

"คุณดีแลนมาแล้วยางง ~" ร่างเล็กโซซัดโซเซเหมือนจะล้มตึงลงไป ใบหน้าสวยแดงก่ำพร้อมกับหันมาระบายยิ้มถามอีธานที่ยืนรออยู่ด้วยกัน"นายหญิงเมาเหรอครับ?" อีธานเห็นดังนั้นจึงแปลกใจ เธอไม่ได้ดื่มเครื่องดื่มอะไรเลยสักอย่าง ทำไมสภาพถึงได้ออกมาเป็นเช่นนี้ไม่ต่างจากอาการในวันนั้นเลย"ไม่มาววว ~" อาการแบบนี้คงไม่ต้องสืบเสียให้ยาก ปลายฝนเซไปมาหาที่เกาะเพื่อกันล้ม มือขวาที่เห็นท่าไม่ดีจึงรีบแตะหูฟังที่สวมให้คนตามเจ้านาย เขาอยากจะเข้าไปช่วยคนตัวเล็กไม่ให้ล้มหัวแตก แต่ถ้าเจ้านายมาเฟียมาเห็นคนที่หัวแตกอาจจะเป็นเขาแทน"นายหญิงนั่งก่อนนะครับ นายกำลังมา""โอเค ฝนยังหวาย ~" อีธานรีบเอื้อมไปหยิบจานเยลลี่ที่ปลายฝนกำลังถือ ก่อนที่จะขยับเก้าอี้ให้คนตัวเล็กนั่งลง เขายังคงสงสัยว่าคนตรงหน้าเมาได้อย่างไรจึงรีบหยิบเยลลี่รูปหมีมาชิมบ้างและแค่นั้นก็สามารถสรุปได้ในทันที"เกิดอะไรขึ้น" ดีแลนมาถึงภายในเวลาไม่กี่นาทีที่อีธานตามตัว ก่อนที่จะปรายมองสภาพของคนที่นั่งหน้าแดงจึงเหลือบไปมองมือขวาของเขาอีกครั้ง"นายหญิงทานขนมเยลลี่ครับ""เยลลี่?""เยลลี่ช็อตครับ ผสมวอดก้า""ต้องทานไปเยอะแค่ไหนถึงได้เมาขนาดนี้""ตั้งแต่นายปลีกตัวน

ฉันลืมตาตื่นขึ้นพร้อมกับความรู้สึกบางอย่างที่แล่นเข้ามาเล่นงาน ยิ่งขยับตัวความเจ็บที่กลางกายก็ยิ่งหนักขึ้นจนใบหน้าบิดเบี้ยวไปหมดเกิดอะไรขึ้นกับฉัน…ฉันพยายามไล่เรียงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวเอง พยายามนึกด้วยหัวที่หนักอึ้งไปหมดความรู้สึกนี้คล้ายกับตอนที่ฉันตื่นขึ้นมาเพราะความเมาครั้งแรกใช่…ฉันจำได้แล้วว่าครั้งนี้ฉันเมาอีกแล้ว ซึ่งครั้งนี้ไม่ได้เกิดจากเครื่องดื่มที่มีคนแกล้งแต่เป็นขนมเยลลี่ที่ฉันเป็นคนหยิบขึ้นมาทานเองความทรงจำของฉันเริ่มผุดขึ้นมาเรื่อย ๆ ฉันเริ่มจำเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นฉาก ๆ แต่ไม่ปะติดปะต่อกัน มันกำลังฉายเข้ามาในหัวเป็นภาพซ้ำจนฉันพยายามที่จะไล่เรียงแต่เมื่อมันเริ่มชัดขึ้น…ฉันก็เริ่มรู้สึกหน้าร้อนผ่าว"หล่อสุด ๆ เลย ตอนฉันเห็นคุณครั้งแรกคุณก็หล่อแบบนี้""ฉันได้จูบคนหล่อแล้ว…""แล้วอยากทำอย่างอื่นด้วยหรือเปล่า?""ทำอะไรเหรอคะ""ทำให้เธอมีความสุข""ความสุขเหรอคะ อยากค่ะ…ฉันอยากมีความสุขกับคนหล่อ ~" "แต่ตื่นมาเธออาจจะเสียใจ""ไม่ค่ะ ฉันม่ายเสียใจ" "งั้นฉันถือว่าเธออนุญาตแล้ว"ฉันปิดปากกรี๊ดออกมาสุดเสียง ฉันทำอะไรลงไปTT บ้าบิ่นถึงขั้นเป็นคนเริ่มเอง ดึงเขามาจูบแถมยั