All Chapters of LOST IN LOVE พ่ายรักประธานร้าย : Chapter 41 - Chapter 50

ตลอดทางคุณดีแลนเอาแต่นั่งเงียบมองออกไปนอกตัวรถตลอดเวลา ฉันรู้ว่าตอนนี้เขากำลังหงุดหงิดและไม่สบายใจจึงปล่อยให้เขาได้อยู่กับตัวเอง ขณะที่ฉันเองใช่ว่าจะไม่รู้สึกอะไร 'ทำให้แม่ลูกทะเลาะกัน' ประโยคนี้ยังวนเวียนอยู่แต่ในหัวของฉันจนความเย็นจากฝ่ามือหนาที่สัมผัสตัว ฉันก็รู้สึกตัวขึ้นแล้วปรายไปมองยังเจ้าของการกระทำ"รู้สึกดีขึ้นหรือยังคะ…" คุณดีแลนไม่ได้ตอบเพียงแต่พยักหน้าเบา ๆ ฉันส่งยิ้มให้เขา นัยน์ตาคู่คมที่มีแต่ความดุดันแปรเปลี่ยนกลับมาเป็นปกติเช่นเดิม"ขอโทษนะ ฉันไม่น่าพาเธอไปด้วย""ฉันต่างหากที่ขอร้องคุณเอง ขอโทษนะคะคุณเลยต้องมาทะเลาะกับแม่หนักกว่าเดิม" ฉันก้มลงมองนิ้วมือของตัวเอง ทั้งที่พยายามจะทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งสองดีขึ้นแต่มันกลับแย่ลงเรื่อย ๆ เพราะฉันที่คิดว่าจะทำได้ดีแต่มันไม่ใช่เลยคุณดีแลนเชยคางให้ฉันเงยหน้ามาสบตา ก่อนที่จะเอ่ยเสียงนุ่มและสายตาที่มีแต่ความอ่อนโยน"ระหว่างฉันกับแม่เราไม่เคยดีกันอยู่แล้ว เราเป็นแบบนี้กันมานานทุกอย่างไม่ใช่เพราะเธอ""แต่ถ้าไม่มีฉันคุณกับแม่ก็ไม่ต้องทะเลาะกันหนักขนาดนี้…" ฉันเอ่ยเสียงแผ่วเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ทว่ายังคงจับจ้องดวงตาคู่นั้นที่กำลั

ปึก!"ใครให้มันเข้ามา!" เสียงเข้มของคนที่นั่งหัวโต๊ะว่าพร้อมกับทุบโต๊ะเสียงดังลั่น ดีแลนที่เพิ่งเข้ามาเพียงแค่ส่งยิ้มแล้วกวาดมองคนในห้องประชุมตอนนี้ วันนี้เขาบุกมาถึงโรงแรมไรอันกรุ๊ปที่เป็นเจ้าของถึง 50 เปอร์เซ็นต์ และอีก 35 เปอร์เซ็นต์เป็นของโรฮาน และยิบย่อย 15 เปอร์เซ็นต์กระจายกันเป็นคนของไรอันกรุ๊ปที่โดนดีแลนซื้อตัวมาหมดแล้ว จึงไม่แปลกใจที่เขาจะปรากฏตัวอยู่ที่นี่ ในฐานะผู้ถือหุ้นอีกคน"มึงมาทำไมไอ้ดีแลน" โรฮานกดเสียงต่ำถามอีกครั้ง ขณะที่ส่งสัญญาณจะให้การ์ดมาลากตัว แต่คนของดีแลนกลับไวกว่าโดยเฉพาะอีธาน"กูมาในฐานะผู้ถือหุ้น 50 เปอร์เซ็นต์" ดีแลนพูดแค่นั้นก็เดินไปนั่งที่ว่างตรงข้ามโรฮานที่เป็นหัวโต๊ะอีกฝั่ง เขานั่งไขว่ห้างตามสบายไม่ได้เดือดร้อนตามโรฮานที่กำลังเดือดดาล"มึงหมายความว่ายังไง""ลองถามคนในห้องนี้ดูสิ" ดีแลนกระตุกยิ้มร้าย พูดจบทุกคนในห้องก็ก้มหน้าลงไม่กล้าสบตา ทำเอาคนหัวร้อนหงุดหงิดหนักกว่าเดิม"พวกมึงทำบ้าอะไร!" โรฮานตวาดใส่คนในห้อง จนหนึ่งในนั้นเงยหน้าขึ้นมาตอบ"พวกฉันแก่กว่าแกนะโรฮาน นั่งลงคุยดี ๆ มีวุฒิภาวะหน่อย""ลุงยังจะกล้าพูดอีกเหรอ ลุงขายหุ้นให้มันใช่ไหม!""ฉันขายใ

หลายนาทีก่อนหน้า"คุณเอลลี่..." หญิงสาวที่เพิ่งเดินเข้ามาในบ้านทำให้ฉันที่นั่งทานอาหารอยู่ที่โต๊ะรวบช้อนไว้ แล้วรีบเดินไปหาโดยเธอถือวิสาสะเข้ามาในบ้านพร้อมกับบอดี้การ์ดของเธอที่ตามมาด้วย"ขอโทษครับนายหญิง แต่คุณเอลลี่ไม่ยอม" บอดี้การ์ดของคุณดีแลนรีบรายงาน คงจะมากันหลายคนสินะ น่าจะเกิดการขัดขืนมาแล้ว เพราะดูหอบกันพอสมควร"นายหญิงอะไรของแก!" คุณเอลลี่ช้อนสายตามองมาที่ฉัน เธอไม่พอใจที่ลูกน้องเรียกฉันแบบนั้น"ไม่เป็นไรค่ะ ทุกคนออกไปก่อนเถอะ เชิญคุณเอลลี่ทางนี้ค่ะ" ฉันไม่ได้สนใจจะตอบคุณเอลลี่ หักไปพยักหน้าให้การ์ดคุณดีแลนว่าฉันจัดการเองได้ พวกเขาถึงจะเดินออกไป ในขณะที่ฉันเดินนำคุณเอลลี่ไปนั่งที่โซฟารับแขก"คุณมีธุระอะไรคะ" ฉันรีบเปิดประเด็น"ฉันจะมาเตือนเธอ" คุณเอลลี่วางท่าเย่อหยิ่งใส่ ไขว่ห้างแล้วพูดธุระของเธอ ไม่เหมือนที่อยู่ต่อหน้าคุณดีแลนเลยสักนิด"คะ?""เธอกำลังทำให้พี่ดีแลนลำบาก""..." ฉันเงียบนั่งฟังเธอพูดอะไรต่อ"เพราะเธอทำให้พี่ดีแลนกำลังจะถูกปลดออกจากประมุขของเดรโก" ปลดจากประมุขเหรอ..."คุณหมายความว่ายังไง""พ่อของฉันบอกว่าวันนี้จะมีประชุมปลดพี่ดีแลนออกจากประมุขของเดรโก เพราะเขาไ

"คุณเจโรมกับคุณไคโรมาแล้วครับนาย" เสียงอีวานดังขึ้นให้คนนั่งคิดอยู่ตลอดเวลารู้สึกตัว ดีแลนได้ยินดังนั้นก็รีบเดินออกจากห้องพักแล้วตรงไปห้องรับแขกเพื่อเจอเพื่อนตามเวลาที่นัดไว้"กูรวบรวมคนได้มากที่สุดแค่นี้จริงว่ะ โทษที" เจโรมพูดขึ้นทันทีที่เห็นหน้าเพื่อนสนิท ก่อนที่จะปรายมองบอดี้การ์ดประมาณหนึ่งร้อยคนที่ยืนเรียงอยู่หลังตน"กูก็เท่า ๆ กับไอเจโรม" ไคโรพูดต่อ"อืม ขอบใจพวกมึงมาก แค่นี้ก็ช่วยกูได้มากแล้ว" ดีแลนมองเพื่อนด้วยความซาบซึ้ง ที่บอกว่าเวลาลำบากแล้วจะได้เห็นใครเพื่อนแท้คงจะเป็นเรื่องจริง"มึงจะเอายังไงต่อ" เจโรมตั้งคำถาม เขากลายเป็นคนจริงจังขึ้นในตอนที่ถึงเวลาเคร่งเครียด"กูจะบุกก่อน""เกมนี้ดีกว่าก็จริง แต่คนของเราไม่ได้เยอะขนาดนั้น" สิ่งที่ไคโรพูดทำให้ดีแลนยิ่งคิดหนัก สิ่งที่เขากำลังทำตอนนี้คือรวบรวมคนเพื่อปะทะกับไรอันกรุ๊ปที่เป็นศัตรู จากที่สายรายงานว่าโรฮานกำลังรวมคนของเขาเพื่อโจมตีในตอนที่ดีแลนกำลังอ่อนแอ นั้นคือการถูกปลดจากตำแหน่งประมุขของเดรโก แต่ใช่ว่าคนอย่างดีแลนจะยอมอยู่เฉย เขากำลังวางแผนที่จะบุกไรอันก่อนที่มันจะรวบรวมกำลังได้มากกว่านี้ นั้นคือเหตุผลที่เขาต้องส่งปลายฝนไปท

"ฉันมาแล้ว" ร่างสวยยืนกลางโกดังร่างตามนัดของโรฮานที่ให้ไว้ โดยการปรากฏตัวของเธอต่างทำให้เจโรมและไคโรที่กำลังซุ้มอยู่ต่างมองหน้ากัน เรื่องของปลายฝนอยู่นอกเหนือจากแผนการที่เขาตั้งไว้ ซึ่งวันนี้เขาตั้งใจจะมาช่วยดีแลน แต่ดูเหมือนว่าปลายฝนกำลังทำให้แผนของเขาเริ่มผิดขั้นตอนไปหมด"มาได้ไงวะเนี่ย" เจโรมเอ่ยอย่างหัวเสีย เป็นว่าตอนนี้เขาต้องช่วยชีวิตคนถึงสองคน"รอดูไปก่อนว่าไอโรฮานมันจะเอายังไง" ไคโรเอ่ยจบก็ปรายสายตาไปมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นต่อ โรฮานเดินฝ่าฝูงลูกน้องของเขามายืนตรงกลางวง เผชิญหน้ากับปลายฝนพร้อมกับแสยะยิ้มร้าย เหมือนว่าทุกอย่างจะเป็นไปตามแผนของเขาหมด ล่อกวางน้อยให้ออกจากถ้ำ ได้ฆ่าทั้งดีแลนและปลายฝน เป็นสิ่งที่เขาพึงพอใจจะอยากได้มากที่สุด"นี่นะเหรอเมียไอดีแลน หึ""อยากได้ตัวฉัน ฉันก็มาแล้ว ปล่อยคุณดีแลนได้แล้ว" ปลายฝนเอ่ยอย่างห้าวหาญ เธอไม่กลัวหากจะถูกโรฮานฆ่าตาย"ฉันบอกเหรอว่าจะปล่อยตัวไอ้ดีแลน?""หมายความว่ายังไง?""ไม่คิดเลยปลายฟ้าจะมีน้องสาวสวยขนาดนี้" โรฮานไม่ได้สนใจจะตอบคำถามของเธอ เขาเพียงไล่มองเรือนร่างของคนตัวเล็กยิ่งในตอนที่รู้ว่าเธอเป็นน้องสาวของคนที่เคยคลุกคลีด้วยเขาก