All Chapters of รักนี้ขอเริ่มใหม่: Chapter 21 - Chapter 26

หลังจากวันนั้นวันที่เธอได้เปิดอกคุยกับพี่เอกเป็นครั้งสุดท้ายเธอก็มารู้ทีหลังว่าพี่เอกนั้นก็ถูกดึงกลับมาในอดีต.. มิน่าละเขาทำเหมือนว่าล่วงรู้ใจเธอว่าเธอจะเป็นยังไงจะรักและชอบเขาได้ยังไง.. แต่ขอโทษเถอะ.. เจ็บแล้วจำคือคน เจ็บแล้วทนคือควาย.. คำนี้มันใช้ได้เสมอ… และเมื่อเรื่องมันเป็นเช่นนี้เธอเลยถามพี่พัทออกไปตามตรงว่าพี่พัทพอจะเล่าหรือบอกอะไรเกี่ยวกับเรื่องหลังที่เธอเสียชีวิตได้ไหม.. “ ไอ้เอกมันจัดงานศพให้แก้วใหญ่มาก.. มันมานั่งเฝ้าแก้วทั้งวันทั้งคืนตอนแรกพี่ไม่ได้อะไรเลยนะถ้าหนิง.. อดีตเพื่อนของแก้วไม่มาทวงสิทธิ์ความเป็นเมียน้อยต่อหน้าโลงศพแก้วและคนหมู่มาก.. สองคนนั้นทะเลาะกันแรงมากเหมือนกัน.. ไอ้เอกมันต่อว่าหนิงว่าหนิงเป็นคนทำให้แก้วและครอบครัวเป็นอย่างนี้.. มันบอกมันต้องเสียหัวใจดวงเดียวของมันไปเพียงเพราะหนิงเอาเรื่องบนเตียงมาผูกมัดมันไว้.. แต่สิ่งที่ทำให้พี่โกรธก็คือสิ่งที่หนิงพูดออกมา.. หนิงบอกว่าหนิงรักไอ้เอกมาก่อนรักมานานแล้ว แก้วเพียงแค่ดวงดีกว่าหนิง แก้วเพียงแค่เรียนเก่งกว่าและเอาใจไอ้เอกดีกว่าหนิง.. มันเลยทำให้ไอ้เอกรักหนิงแต่พอหนิงกลับมา..หนิงทำให้ไอ้เอกมีความสุขบนเรือนร่างขอ

หลังจากที่เขาได้พูดคุยพร้อมกลับเคลียร์ใจกับแก้วเขาก็ได้ห่างหายไปจากชีวิตของแก้วและไอ้พัท.. แก้วไม่เลือกเขา.. แก้วไม่รักเขาแล้ว.. มันก็สมควรไหม.. เขาเสียผู้หญิงดีๆไปเพียงเพราะความต้องการทางเพศที่มันแปลกใหม่… เขาจะไม่โทษผู้หญิงฝ่ายเดียวเพราะเขาเองก็ผิด ถ้าเขาไม่คิดนอกใจไม่คิดลองของใหม่… ชีวิตครอบครัวของเขามันก็ไม่เป็นแบบนั้นแน่นอน.. เขาจะไม่โทษฝ่ายหญิงคนเดียวเพราะเขาเองก็เป็นคนเริ่ม.. เราทั้งสองคนผิด…. เขาได้จดหมายที่ส่งมาโดยไอ้พัท.. มันเป็นการ์ดเชิญเสียมากกว่า.. มันคือการ์ดแต่งงานระหว่างแก้วกับไอ้พัท เขาคงจะต้องตัดใจแล้วเขาคงจะต้องยอมรับความจริงเสียที.. เขานั้นไม่มีสิทธิ์ในตัวของแก้วแล้ว.. แก้วเป็นของคนอื่นไปแล้ว.. เขาไม่มีสิทธิ์ ถึงแม้ว่าจะเสียใจมากแค่ไหน.. แต่เขาไม่มีหน้าที่จะไปแย่งกลับคืนมา.. เขาทำได้แค่ดีใจไปกับแก้ว.. ถ้าแก้วเจอคนที่รักจริงเขาก็พร้อมที่จะยินดี.. เขาเองก็รู้ว่าไอ้พัทมันรักแก้ว.. และเขาก็ต้องขอบใจมันมา.. ขอบใจที่มันทำตามสัญญาในครั้งเก่าเพราะอย่างน้อยมันก็ทำตามคำขอของเขา.. มันยอมหลีกทางให้กับเขาและแก้ว.. และมันก็ยอมที่จะเป็นพี่ชายที่แสนดีให้กับแก้ว.. เขาต้องขอบคุณมั

โรสเดินเข้ามาในร้านและเลือกที่นั่งประจำของเธออย่างเช่นทุกครั้งที่เธอมาที่นี่แต่วันนี้เธอพาผู้ชายหน้าตาดีมาด้วยและป้าเจ้าของบ้านก็ถึงกับยิ้มให้เธอแบบทำนองว่า.. แฟนหร๊า…. “ ป้าคะเอาติ่มซำสองชุด เกี้ยวกุ้งสอง.. พี่เอกทานกุ้งไหมคะ? ” เธอลืมถามไปเลยว่าพี่เอกแพ้อะไรบ้างรึเปล่า.. “ ได้หมดพี่ยังไงก็ได้.. ” เขาไม่ได้เรื่องมากขนาดนั้นเขากินได้หมดแหละเพราะยังไงมันก็ต้องลงไปกองรวมกันอยู่ในท้อง.. “ งั้นเอาแค่นั้นก่อนนะคะอ้อ.. ลืมไปค่ะๆ ขอซาลาเปาไส้หมูแดงสอง ไส้กุ้งด้วยสองนะคะหนูหิวม้ากมาก.. ” พูดจบหญิงสาวก็หันไปยิ้มให้กับคุณลุงสามีป้าเจ้าของร้านทันที.. “ สนิทกันกับเจ้าของร้านขนาดนั้นเลยเหรอ?” เอกพลนั่งดูท่าทางของหญิงสาวอยู่ตลอดเขาเองก็ไม่ค่อยอยากจะเชื่อนักว่าหญิงสาวจะกล้าแสดงอาการที่คล้ายเด็กน้อยสามขวบอ้อนขอขนมคุณตาคุณยายอยู่ “ ก็สนิทนะคะแต่ไม่ได้มากมายขนาดนั้นพอดีมาทานบ่อยนะคะแล้วก็ชอบสั่งกลับไปฝากคุณพ่อคุณแม่แล้วก็คนงานที่บ้านด้วยค่ะทุกคนบอกว่าอร่อยดีและราคาก็ไม่แพงมากด้วย.. หวังว่าอาหารราคาถูกๆแบบนี้พี่เอกจะไ่ม่รังเกียจนะคะ..” เธอรีบหันไปทำตาปริบๆใส่พี่เอกทันทีเพราะเธอเองก็ไม่รู้หรอ