เป็นอะไรไป?

เอกพลนั่งมองสาวที่นั่งข้างๆเขาด้วยสายตาไม่ค่อยพอใจนักเพราะดูเหมือนว่าเจ้าตัวเอาแต่ดื่มค็อกเทลจนแทบจะไม่แตะข้าวไม่แตะอาหารอะไรเลยสักนิด.. ดูสิท่าทางหัวเราะกิ๊กกั๊กๆให้กับคำพูดของเจ้าบ่าวนั่น.. มันน่านักน่าจับมาตีก้นให้หนักๆ..

โรสได้แต่ทำหน้าเบื่อหน่ายเพราะเธอไม่คิดว่าเธอจะได้นั่งโต๊ะเดียวกับคุณเอกพล.. บอกตามตรงเมื่อก่อนเธอคิดว่าเขาหล่อ สุภาพแต่เพียงแค่เขาพูดกับเธอในวันนั้นว่าคือคนในหัวใจของเขา.. ตอนแรกเธอก็คิดว่าเธอคนนั้นจะเป็นแฟนเก่าแต่ก็แค่แฟนเก่าไหมไม่เห็นมีอะไรต้องน่ากลัวเลย แต่พอเธอไปเจอเขานั่งกับครอบครัวของผู้หญิงคนนั้นแล้ว.. มันทำให้เธอรู้สึไม่ชอบและรู้สึกรังเกียจยังไงก็ไม่รู้ คือเขาจะไปชอบคนที่มีครอบครัวแล้วไม่ได้สิ แล้วตอนนี้คืออะไร.. เขาเอาแต่นั่งจ้องหน้าเธออยู่ตลอดมันอึดอัดนะ แต่เธอก็ไม่อยากทำให้เขารู้ว่าเธอหนีเขา เธอไม่ได้อยากจะหนีตลอดไปดังนั้นเธอต้องใจดีสู้เสือทนๆนั่งไปก่อน..

“ เบาๆหน่อยอย่าดื่มมากเดี๋ยวจะเมาเอาได้ ค็อกเทลมันอร่อยดื่มง่ายแต่มันก็ทำให้เมาได้นะ…” เอกพลเตือนด้วยความหวังดีเพราะนี่เป็นแก้วที่สามของโรสแล้ว.. นี่ก่ะจะมาดื่มเอาให้อิ่มเลยรึยึงไงกัน…

“ขอบคุณท