All Chapters of BAD CONCUBINE บำเรอ•รัก•: Chapter 71 - Chapter 80

"ทำแบบนี้...จะดีเหรอคะ" เสียงหวานของอลินญาเอ่ยถามชายร่างสูงที่กำลังนอนดูหนังอยู่บนเตียงนอน โดยหลังจากที่เพทายบอกว่าจะหยุดงานทั้งอาทิตย์ รองประธานหนุ่มก็เอาแต่นอนดูหนังทั้งวันอย่างไม่คิดสนใจใคร"..." เพทายก็เงียบไม่ตอบ ทำให้หญิงสาวที่ยังคงยืนเก็บของอยู่ในตอนแรก สาวเท้าเดินตรงไปหาคนที่นอนอยู่"คุณเพทาย..." โดยยังไม่ทันที่เรียวปากเล็กจะพูดจบหมับ!มือหนาของรองประธานหนุ่มก็เอื้อมเข้าไปจับร่างนุ่มนิ่มให้ขึ้นมานั่งทับอยู่บนตัวเขา"..." อลินญาเบิกตากว้างขึ้นด้วยความตกใจ"เลิกกล่อมฉันสักที ไม่ไปก็คือไม่ไป" ริมฝีปากหนาเอ่ย"แต่...""ทำไม หรือเธออยากให้ฉันไป" ดวงตาคมจ้องมองหน้าถามร่างเล็กที่อยู่ตรงหน้านิ่ง"ปละ...เปล่านะคะ อลินก็แค่...""ที่ฉันไม่ไป ก็เพราะพ่อฉันไม่ยอมจบสักที""หื้อ?""เขาให้คนลงข่าวประกาศงานหมั้นของฉันกับพลอยมนต์" ทันทีที่เพทายพูดจบ อลินญาที่ได้ยินก็ชะงัก"ฉันไม่มีทางหมั้นแน่ ๆ ""เลยจะประท้วงด้วยการไม่ไปทำงานแบบนี้เหรอคะ" เจ้าของใบหน้าจิ้มลิ้มมองหน้าถามรองประธานหนุ่ม"นั่นก็ส่วนหนึ่ง..." ปากหนาตอบพลางมองหน้าคนตัวเล็ก"...แต่จริง ๆ แล้วที่หยุด เพราะฉัน...อยากอยู่กับเธอ" สิ้นเส

ตกดึก"ฟู่วว อิ่มจัง" เจ้าของใบหน้าจิ้มลิ้มพึมพำเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้มตาหยีหลังจากที่วันนี้เธอได้กินฝีมือการทำอาหารจากรองประธานหนุ่มทั้งวัน เพทายที่ได้ยินก็ยกยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดูหญิงสาว"คุณเพทายจะอาบน้ำเลยไหมคะ" คนตัวเล็กหันถามคนที่นั่งอยู่บนโซฟาขึ้น"ทำไม เธอจะอาบให้ฉันเหรอ" ริมฝีปากหนาแกล้งถาม อลินญาจึงรีบส่ายหน้าตอบกลับด้วยความรวดเร็ว"ไม่ค่ะ""ตอบไม่คิดเลยนะ" ชายวัยสามสิบเอ่ย"ก็อลินรู้จักคุณเพทายดีนี่คะ" ร่างบางพึมพำ"ฉันได้ยิน""แหะ" ใบหน้าใสยิ้มแห้งใส่คนที่นั่งอยู่ไปตาหยีด้วยท่าทีน่าเอ็นดู เพทายที่เห็นแบบนั้นจึงอดไม่ได้ที่จะดึงร่างน้อยเข้ามาสวมกอดแนบชิดกายตัวเอง"งั้นฉันอาบให้เธอแทนดีไหม" ทันทีที่ร่างสูงพูดจบ อลินญาก็รีบสวนกลับทันควัน"ไม่ดีกว่าค่ะ""..." เพทายก็นิ่ง"คุณเพทาย อลินบอกแล้วไงคะว่าวันนี้ต้องพัก""ฉันแค่จะอาบน้ำ...""อลินไม่เชื่อหรอกค่ะ อย่ามาหลอกกันเลย" คนตัวเล็กตอบกลับอย่างนึกรู้ทันในนิสัยและความคิดของคนตรงหน้า"งั้นอลินอาบก่อนแล้วกันนะคะ" เรียวปากเล็กเอ่ยพลางรีบผละลุกขึ้นจากร่างหนาเดินตรงไปยังห้องน้ำทันทีด้วยความรวดเร็ว โดยมีสายตาคมของรองประธานหนุ่มที่มองตามแผ

"ว้าว! คุณเพทายทำได้ดีจริง ๆ ด้วย" เสียงอลินญาเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าไม่อยากจะเชื่อกับอาหารตรงหน้า เพราะมันคือลาซานญ่าผักโขมอบชีสที่คนตัวเล็กค้นเจอในอินเตอร์เน็ตและต้องการให้รองประธานหนุ่มทำให้กิน ซึ่งเพทายก็พยักหน้ารับรู้ลงมือทำให้ด้วยความกระฉับกระเฉง ทว่าอลินญาก็คิดว่ามันอาจจะเป็นเพียงท่าทีหลอก ๆ ว่าทำได้ เธอไม่คิดจริง ๆ ว่าสุดท้ายแล้วเพทายจะสามารถทำอาหารทุกอย่างที่เธอรีเควสบอกได้จริง"เธอคิดว่าฉันโม้หรือไง ที่บอกว่าทำอาหารพวกนี้ได้""กะ...ก็...แหะ" สุดท้ายเจ้าของใบหน้าจิ้มลิ้มก็ได้แต่ยิ้มแห้ง ๆ ตอบกลับอีกคนไป ทำเอาเพทายอดที่จะพึมพำออกมาไม่ได้"เธอนี่มัน...จริง ๆ เลยนะ" สิ้นเสียงทุ้มเอ่ย ทั้งสองก็ต่างช่วยกันถือถ้วยอาหารที่ร่างสูงทำเสร็จเดินเอาไปวางลงยังโต๊ะอาหารที่อยู่ไม่ไกล อลินญาก็นั่งกินอาหารตรงหน้าไปด้วยความเอร็ดอร่อยโดยที่ไม่เคยได้ลิ้มลองอาหารแนวนี้มาก่อน"อร่อยจัง~" คนตัวเล็กเอ่ยด้วยความชื่นชอบเป็นอย่างมาก ขณะที่เพทายก็เอาแต่นั่งยิ้มมองดูอีกคนกินอาหารฝีมือตัวเองไปแววตาเต็มไปด้วยความสุขความเอ็นดู"แล้วพรุ่งนี้อยากกินอะไร" ชายหนุ่มถาม อลินญาก็ชะงักคิด"ยังไม่รู้เลยค่ะ วันนี้ก็กินหลาย

"มีข่าวหลุดเรื่องการฟอกเงินของบริษัท...""...ฝีมือ เอ่อ...พี่หรือเปล่า" แพทริคมองหน้าถามพี่ชายตัวเองขึ้น เพทายก็เงียบไม่ตอบเลื่อนสายตาไปอีกทางด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง โดยการกระทำของชายหนุ่มนั้นก็ถือว่าเป็นคำตอบให้คนเป็นน้องได้อย่างดี"พ่อน่าจะรู้เรื่องแล้ว บังเอิญได้ยินพอดี แล้วก็น่าจะกำลังมา" เจ้าของใบหน้าหล่อบอก ขณะที่เพทายก็เอาแต่นั่งนิ่งอยู่อย่างนั้นไม่มีทีท่าสะทกสะท้านแม้แต่น้อย เพราะเขารู้อยู่แล้วว่ายังไง...เรื่องราวมันจะต้องเป็นแบบนี้ ยังไงพ่อของเขาก็ต้องรู้ว่าที่ทำลงไปคือฝีมือของใคร เพทายวางเกมทุกอย่างไว้หมดแล้วภายในหัวของชายหนุ่ม แต่สิ่งที่ผิดแผนไปเล็กน้อยก็คือการมาของแพทริคกับพราวดาว เขาไม่คิดว่าทั้งสองจะมีความอยากช่วยเหลือเรื่องราวของเขาขนาดนี้มาก่อน"จะเอาแต่เงียบอีกนานไหม" แพทริคถามด้วยสีหน้าเริ่มแสดงออกมาถึงความหงุดหงิด อลินญาที่เห็นแบบนั้นก็อดที่จะสะดุ้งเฮือกไปไม่ได้กับความไม่คุ้นชินในท่าทางของแพทริคที่ได้เห็น"พูดดี ๆ อย่ามาใส่อารมณ์ต่อหน้า...คนของฉัน" รองประธานหนุ่มหันไปเอ่ยบอกน้องชายตัวเองเสียงเข้มพลางกุมมือน้อยของคนที่นั่งอยู่ด้านข้างด้วยความอบอุ่นอ่อนโยน แพทริคที่เห็นจึ

สองวันต่อมา...แอดดดเสียงประตูห้องนอนถูกเปิดออก ทำให้ร่างเล็กที่กำลังเก็บทำความสะอาดอยู่ภายในห้องหันไปมองตามเสียง ก่อนจะชะงักไป"คุณเพทาย?..." ใบหน้าจิ้มลิ้มแสดงสีหน้างุนงง"...ทำไมกลับไวคะ ทำงานเสร็จแล้วเหรอ" อลินญาถามแววตาเต็มไปด้วยความสงสัย เพราะหลังจากที่พูดคุยเคลียร์ใจกันไปเมื่อสองวันก่อน เพทายก็กลับไปทำงานปกติ ทว่าวันนี้เพิ่งจะบ่ายกว่า ๆ เอง รองประธานหนุ่มก็กลับมาซะแล้ว"ยัง" เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาในชุดสูทราคาแพงตอบกลับพร้อมกับเดินเข้าไปก้มลงกดจูบเข้าที่ริมฝีปากบางอมชมพูเบา ๆ"ฉันคิดถึงเธอ""คะ?""คิดถึง...ก็เลยกลับมา" คนตัวสูงตอบพร้อมกับเดินไปนั่งลงยังโซฟาด้วยท่าทีปกติ ก่อนจะยกมือขึ้นปลดเนคไทกับเสื้อสูทที่สวมใส่อยู่ออก อลินญาที่ยืนอึ้งอยู่ก็ได้สติเดินเข้าไปนั่งด้านข้างคนรักพลางเอ่ยถาม"ทำแบบนี้จะดีเหรอคะ อยู่ ๆ ก็กลับมา" ทันทีที่เรียวปากเล็กถามจบ เพทายก็หันไปมองหน้าอลินญานิ่ง"ก็ให้คนอื่นได้จัดการอะไรกันเองบ้างสิ""..." ดวงตากลมสวยมองหน้ารองประธานหนุ่มตาแป๋วแววตาไม่เข้าใจ"ฉันทำหน้าที่ในส่วนของฉันเสร็จแล้ว แล้วนี่ก็เป็นสิ่งที่ฉันอยากทำมาโดยตลอด...""...การที่ได้จบงานเร็วแบบไม่ต