All Chapters of Over friend มากกว่าเพื่อนได้ไหม: Chapter 21 - Chapter 30

ฉันนอนเกร็งทั้งคืน จนไม่รู้ว่าหลับไปตอนไหน รู้ตัวอีกทีก็เช้าแล้ว เสียงรูดซิปเปิดเต็นท์ออกไปข้างนอกเดาว่าไอ้พวกนั้นคงจะตื่นไปอาบน้ำแล้วแน่ ๆ ฉันเลยหันกลับมาจากที่นอนตะแคง แต่ทว่า...“ตื่นแล้วเหรอ”ไอ้ปั้น!มันยังไม่ไปเหรอ...?“มึงไม่ไปล้างหน้าล่ะ” ฉันหันไปทำหน้าเก็กขรึม เพราะเมื่อคืนยังหายใจไม่ทั่วท้องเลย แต่ว่ามันยังมายิ้มกวนตีนใส่อีกไอ้คนเลวชอบแกล้ง“ก็รอเพื่อนรักอย่างมึงไง”“.....”ด่าเหี้ยยังสงสารเหี้ย เพื่อนพ่องมึงสิจูบกูขนาดนั้น ยังเรียกเพื่อน แล้วฉันก็ทำหน้าเหม็นเบื่อมันก่อนจะมุดเต็นท์ออกไปล้างหน้าแปรงฟันกินข้าวเช้าก่อนเริ่มทำงานกันในวันนี้อีกวันนี้จะแบ่งกลุ่มเป็นสอนน้อง ๆ วาดรูป ก่อสร้างอาคาร แล้วก็ฝ่ายจัดการทำความสะอาดโรงเรียนให้น่าอยู่พร้อมกับสุขอนามัยที่ดี อะไรที่รก ๆ ก็จัดการให้เรียบร้อย ถือเป็นโครงการของค่ายอาสาวิศวะ และแน่นอนว่าฉันเป็นหนึ่งในผู้หญิง แต่ไอ้พวกเวรเสือกดึงไปอยู่ฝ่ายก่อสร้างฉันล้างหน้าแล้วก็อาบน้ำเสร็จ ในที่จัดไว้ให้อาบน้ำที่กั้นแยกเป็นห้องใช้ผ้าใบสีขาวฟ้าขึงง่าย ๆ มีประตูปิดแต่ไม่มีหลังคา ถ้าไม่เรื่องมากก็อาบน้ำที่นั่นแหละ น้ำก็มาจากลำธารด้านล่างที่อาบน้

ฉันคว้าเอากล้องไอ้ปัณณ์ขึ้นมาจากนั้นก็จริงอย่างที่คิดเอาไว้เลย พร้อมกับหัวเราะคนเดียวแบบได้ใจ ส่วนไอ้ปั้นทำหน้าเหมือนหมาสงสัย...แต่ฉันไม่บอกหรอก เอาไว้เป็นเครื่องต่อรองกับแม่น้องเม็ดเยอะสักหน่อย “เอ่อ...ปั้นไปตรงนั้นกับเม็ดทรายหน่อยนะคะ...เม็ดทรายมีให้ช่วยยกของ” ‘พิรุธ พิรุธ...ฮ่า ฮ่า ฮ่า สะใจอีรินโว้ย...คิดว่าเก๋าเหรอ...จะบอกอะไรให้นะ...เธอมันเก่าแล้ว ฮี่ ฮี่’ ฉันยกยิ้มยักคิ้วให้ไอ้ปั้นเลือกว่าจะเอายังไง สุดท้ายไอ้ปั้นก็เลือก ใช่มันเลือกฉัน “พี่กินข้าวก่อน เพื่อนพี่อยู่ทางโน้นหลายคน ไอ้ปุณณ์เรียกแล้ว” “เอ่อ...เม็ดทรายอยาก...เอ่อ...อยาก...” “อยาก?” ไอ้ปั้นรอฟัง แต่ว่าน้องนั่นดูเหมือนหาข้ออ้างไม่ได้สินะ “อยาก...?” ฉันพูดบ้างกดดันน้องเม็ดเยอะ “เอ่อ...เม็ดทรายไปก่อนนะคะ” สุดท้ายก็ทนไม่ไหววิ่งแจ้นไปเลยสินะ...หึ ๆ ต้องขอบคุณไอ้ปัณณ์จริง ๆ จนเมื่อมันมาถึงฉันลากคอมันเข้ามาใกล้ ๆ แล้วก็จับมันโน้มลงมา “ไอ้รินมึงทำเหี้ยอะไร” “กูหอมหัวมึงหน่อย” “เฮ้ย...ไม่เอา...ไอ้เหี้ยขน

ไอ้ปั้นพาฉันมาสงบสติอารมณ์ ส่วนไอ้ปัณณ์กับไอ้ปุณณ์ไปเคลียร์กับอาจารย์ เพราะมันไม่ยอมกล้องมันแพง อีกอย่างมันค่อนข้างมีพาวเวอร์เพราะพ่อมันใหญ่ ส่วนไอ้คนที่บอกว่าเชื่อฉันก็นั่งทำแผลให้ฉันอยู่นี่ไง ตั้งแต่คบกันมาวันนี้มันน่ารักที่สุด อย่างน้อยก็เชื่อใจเพื่อนอย่างฉัน แผลที่เลือดไหลเป็นทางยาวหายเจ็บไปชั่วขณะเลย ‘ปาฏิหาริย์แห่งรักหรือเปล่านะ’ ฉันยิ้มอย่างเพ้อฝัน “ยิ้มอะไร” มันกำลังเอาสำลีที่มีแอลกอฮอร์ล้างแผลในตัวออกมา แล้วก็หันไปมาเห็นว่าฉันกำลังยิ้มให้มันอยู่ แต่ฉันไม่หุบยิ้มแล้วก็ไม่หลบตามันด้วย “วันนี้มีคนน่ารักหนึ่งอัตรา” ฉันว่าพลางเหยียดขากระดิกเท้าอยู่ที่ในเต็นท์ “แล้วรักไหม” “รักดิ” ฉันตอบทันทีโดยไม่ได้คิด...แล้วก็ยกมือขึ้นปิดปาก เห็นว่ามันยกยิ้มขึ้นจนฉันเขินต้องพูดแก้เก้อ “เอ่อ...หมายถึงเพื่อนรักน่ะ” พออารมณ์ดีแล้วปากดันตรงกับใจไปอีก เบื่อตัวเองเหมือนกัน “หึ...เพื่อนเหรอ” น้ำเสียงของมันต่ำลง นัยน์ตาคมกริบเป็นประกายแปลก ๆ ราวกับเพิ่งได้ยินเสียงฉันสารภาพผิดไป เพราะมันเต็มไปด้วยความรู้ทัน ดวงตาขอ

“ปั้น....” ฉันเรียกมันเสียงเครือ ใจหวิวไปหมดที่มันทำเหมือนกำลังจะเอาฉัน ทั้งที่เราเป็นเพื่อนกัน ตอนนี้มือมันลูบอย่างหมิ่นเหม่ที่ท้องน้อย หากลึกลงไปอีกนิดล่ะก็...“ริน...”มันเรียกฉันเสียงแผ่วใบหน้าของมันอยู่ใกล้แค่ปลายจมูกของฉัน ถึงอย่างนั้นมันก็ยังพยายามโน้มมาให้ใกล้ก่อนจะฝังจมูกลงที่แก้มนุ่มนิ่ม ฉันสะดุ้งพร้อมทั้งเกร็งไปทั้งตัวแทบจะเป็นตะคริว แต่มันก็ยังไม่เอาหน้าของมันออกจากแก้มของฉันไม่พอ ยังขยับริมฝีปากขบเม้มไปเรื่อยจนกระทั่งถึงซอกคอ ริมฝีปากของมันฝังลงมาขบหนักขึ้นจนฉันร้อง“ซี๊ด...ปั้น!”“เจ็บเหรอ”มันถามแต่ก็ไม่ยอมเลิกทั้งจูบแผ่ว ๆ แล้วเอาลิ้นมาดุนบริเวณที่มันขบเอาไว้ทำให้รู้สึกหวิวไปทั้งอก ถ้าถามว่าเจ็บไหมมันไม่ได้เจ็บอะไรมากนักหรอก แต่มันเสียวไปทั้งท้องน้อย ทั้งยังมวนไปหมดริมฝีปากมันยังคงนัวเนียอยู่อย่างนั้น จนกระทั่งใบหน้าของมันเคลื่อนมาตรงหน้าอก กับมือของมันที่ขยับเข้าไปลึกขึ้นในกางเกงชั้นในของฉัน ปลายนิ้วแกร่งของมันลูบแผ่ว ๆ ไปยังจุดกระสันของฉันทำเอาฉันร้องออกมา“อ๊า...” แต่แค่เปล่งเสียงเล็กน้อยริมฝีปากที่คลอเคลียอยู่แถวหน้าอกของฉันเลื่อนขึ้นมาประกบปากปิดแนบสนิทไม่ให้เสีย

การสนทนาของเราหยุดลงแค่นั้น ฉันไม่ได้ตอบมันแล้วก็โดนมันเปลื้องผ้าทั้งตัวอาบน้ำเพราะไม่ได้อาบมาตั้งแต่เมื่อคืน มันจับฉันนั่งในห้องน้ำเอาเก้าอี้มาวางพาดขาเอาไว้ข้างหนึ่ง สภาพที่เห็นเข่าแล้วเจ็บปวดใจเหลือเกิน แต่ไม่เท่าสภาพที่ฉันเปลือยทั้งตัวต่อหน้ามันโดยที่มันมองร่างฉันโดยที่หน้ามันแดงลามไปยันหูไม่ต้องบอกก็รู้มันคิดไปถึงไหน“ถ้ามึงจะหน้าหื่นขนาดนั้น...ไม่ต้องกูอาบเอง” ฉันเห็นมันแล้วถอนหายใจหลายรอบ มันจ้องหน้าอกฉันแล้วก็ตรงนั้นอีก กลืนน้ำลายลงคออยู่หลายอึก ไหนจะเหงื่อที่ไหลซึมตามหน้าผากนั่นอีก มันคิดอยู่แน่ ๆ “ก็มึงน่ารัก”“....”“แล้วก็น่าเอาด้วย”“ไอ้ปั้นนนน!”ฉันหยิกเอวมันไป แล้วก็ทนให้มันอาบน้ำสระผมให้จากนั้นมันก็ห่อตัวฉันด้วยผ้าขนหนูอุ้มออกจากห้องน้ำมาเป่าผมให้แห้ง แต่ตอนเป่าฉันง่วงมากอีกแล้ว เพราะกินยาไปอีกทำให้ง่วงจนโงกไปมา“ง่วงเหรอ”“อื้อ” ฉันตอบมันที่จริงหากใครมาเล่นผมฉันจะง่วงง่ายอยู่แล้ว เหมือนกล่อม “มึงลูบหัวกูอ่ะ...กูก็เลยง่วง เหมือนพ่อกูเวลากล่อมให้กูหลับตอนเด็ก ๆ”“แล้วถ้าลูบอย่างอื่นจะตื่นไหม”“หื่น!”“ก็แค่กับมึง”“อย่ามา...ต่อให้มึงอมขี้หมากูก็ไม่เชื่อ” ฉันพูดทั้งท