All Chapters of My night รักสุดท้ายของไนท์: Chapter 51 - Chapter 60

“แค่เริ่มเกมก็สนุกแล้ว” เรนจิเผยยิ้มมุมปากอย่างสนุกสนานเมื่อเห็นสองแฝดนิ่งไป อย่างที่รู้ๆ กันว่าไอ้สองแฝดมันเคยนอนกับผู้หญิงคนเดียวกันพร้อมกันหรือที่เขาเรียกกันว่าสวิงกิ้งหรือบางกลุ่มคนเรียกว่า ออกงานคู่“เอ้า ใครเคยก็ดื่มสิคร้าบ” ชินกดดันเพิ่มเติมเมื่อเดย์กับไนท์ยังนิ่ง“อี่คิม” เอิงเอยส่งเสียงตกใจเมื่อเพื่อนรักที่นั่งข้างกายหยิบแก้วช็อตตรงหน้าไปดื่ม“ตกใจอะไรคะชะนี มันก็แค่รสนิยม”“เยี่ยมมากครับน้องคิม นี้สิคนจริง” ชินเอ่ยปากชมพร้อมยกยิ้มโป้งสองข้างให้คิม ซึ่งคิมก็ยืดตัวนั่งตรงน้อมรับคำชมอย่างภูมิอกภูมิใจ ส่วนคำว่า คนจริง ชินต้องการกระแหนะกระแหนสองแฝดที่ยังนั่งนิ่งเป็นหุ่น ดูก็รู้ว่าพวกมันกำลังเกียมัว (กลัวเมีย)“สัสชิน” เดย์ไม่วายด่าชินปิดท้ายหลังกลืนเหล้าขมๆ ลงคอ รู้ว่าถ้าไม่ดื่มทุกคนก็จะยังไม่ไปไหนโดยเฉพาะไอ้สองชินกับเรนจิที่คงหาวิธีจนเขากับไนท์ยอมรับ เดย์จึงหยิบแก้วเหล้าตรงหน้ามากรอกเข้าปากให้มันจบๆ“พี่เดย์!”“แค่อดีตครับ” เดย์รีบบอกแฟนสาวแล้วก็เข้าไปกอดรัดอย่างออดอ้อนไม่ต่างจากที่ชินทำกลับลูกพีชก่อนหน้านี้เลย“ไอก็ไม่ได้ว่าอะไรหนิคะ ไว้เล่าให้ไอฟังบ้างนะ ไออยากรู้”“ฮ่าฮ่า” เส

เมื่อความรู้สึกหลายอย่างตีรวนจนหมดสนุกนานิจึงปลีกตัวออกมานั่งสูดอาการข้างนอก ที่เก้าอี้อาบแดดข้างสระว่ายน้ำ เธอแค่อยากมานั่งจัดการอารมณ์ตัวเองก่อนกลับเข้าไปหาทุกคนข้างใน“มานั่งทำอะไรตรงนี้คนเดียวครับ”“พี่เรน”“ขอพี่นั่งด้วยได้ไหม” เรนจิยืนสูบบุหรี่ที่อีกด้านของสระน้ำ สูบเสร็จกำลังจะกลับเข้าไปข้างใน แต่เผอิญเห็นผู้หญิงของเพื่อนนั่งเหงาสีหน้าเศร้าสร้อยคนเดียวเลยเข้ามาทัก“ตามสบายเลยค่ะ ความจริงไม่เห็นต้องขอเลย ที่นี่มันบ้านพี่เรนนะคะ”“เมาเลยหนีออกมาหรือแค่ออกมาสูดอากาศครับ”“ทั้งสองค่ะ มึนๆ เลยออกมาสูดอากาศค่ะ”“แล้วไนท์ไปไหน” ตั้งแต่มาถึงยังไม่มีวินาทีไหนที่ไนท์ห่างนานิเลย นั่งประกบตลอดขนาดเข้าห้องน้ำนานยังตาม แล้วทำไมอยู่ๆ ถึงปล่อยให้คนที่ดูจะหวงนักหวงหนาออกมานั่งคนเดียวได้“พอดีไอญดาเผลอทำแก้วหล่นในห้องครัวค่ะ ตอนนี้พี่ไนท์กับพี่ชินกำลังช่วยกันเก็บกวาดค่ะ”“อ้าวเหรอ พี่ออกมาสูบบุหรี่เลยไม่ได้ยิน”“ที่ห้องนั่งเล่นก็ไม่มีใครได้ยินค่ะ เพลงเสียงค่อนข้างดัง”“เฮ้ย แล้วเท้าเราเป็นอะไร” นั่งคุยกันอยู่แล้วบังเอิญเลื่อนสายตาไปเห็นเท้าข้างหนึ่งของนานิมีกระดาษทิชชูพันอยู่ แล้วรองเท้าใส่อยู่บ

13.00เนื่องจากอาจารย์ยกเลิกคลาสในตอนบ่ายกะทันหัน จากที่เตรียมเข้าเรียนตอนบ่ายก็เปลี่ยนมานั่งเล่นที่โต๊ะหน้าตึกแทนวันนี้คือวันที่เข้าเรียนและเลิกเรียนพร้อมกัน นานิเลยนั่งรถมามหาลัยกับไนท์ ทว่าตอนนี้เธอไม่มีเรียนแล้ว แต่ไนท์พึ่งเข้าเรียนซึ่งวิชานี้เขาเรียนตั้ง 3 ชั่วโมง นานิไม่รู้ไปเลือกมานั่งรอที่หน้าตึกคณะตัวเองซึ่งมีไอญดาเป็นผู้ร่วมชะตากรรม“นานิ จะกลับเลยไหมหรือจะอยู่รอพี่ไนท์”“ไอจะอยู่รอพี่เดย์เหรอ”“ไม่น่าไหวนะ 3 ชั่วโมงเลย”“เราก็ว่าจะกลับเลย วันนี้เราจะกลับบ้าน จะได้ไปเก็บกระเป๋ากลับบ้าน”“นานิจะไปคอนโดตัวเองหรือคอนโดพี่ไนท์”“..เอ่อ คอนโดพี่ไนท์ คือเราต้องไปเอาโน๊ตบุ๊คกับข้อมูลที่ปริ้นไว้เอาไปทำรายงานเสาร์อาทิตย์นี้” นานิเขินรู้สึกขัดเขินบอกไม่ถูก เมื่อพูดเรื่องไนท์กับไอญดาตั้งแต่ที่ทุกคนรับรู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับไนท์ นานิยังไม่ได้มีโอกาสได้คุยกับไอญดาเลย มีรับรู้ถึงสายตาหยอกแซวแต่ไอญดาก็ไม่ได้ทำอะไรมากกว่านั้น“เราก็จะไปคอนโดพี่เดย์ งั้นเรากลับพร้อมกันเลยเนาะ เดี๋ยวเราพิมพ์บอกพี่เดย์ให้เอากุญแจรถมาให้ พวกเราจะได้ขับรถพี่เดย์กลับก่อน แล้วให้พี่เดย์ก็กลับพร้อมพี่ไนท์

ประตูฝั่งตรงข้ามปิดลง นานิก็ดันประตูเปิดเข้าไปในห้องไนท์ตรงเข้าไปที่ห้องนอน ในห้องนอนใหญ่มีห้องน้ำในตัว เธอพอมีเวลาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ก่อนที่พี่ชายจะมารับอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็หยิบกระเป๋า toteใบใหญ่มาใส่โน้ตบุ๊ค หนังสือ อุปกรณ์การเรียนต่างๆ จากนั้นก็เดินออกไปข้างนอกยังโต๊ะทำงานของไนท์ ที่บนโต๊ะมีหน้าจอคอมสามจอ โน๊ตบุ๊ค ไอแพดและอุปกรณ์การเรียนอีกมากมาย ซึ่งทุกอย่างทุกจัดวางไว้อย่างเป็นระเบียบตามความเนียบของเจ้าของห้องบนโต๊ะมีกระดาษปึกใหญ่กองทับกันอยู่ นานิก็คิดว่าข้อมูลที่เธอขอให้ไนท์ปริ้นให้น่าจะอยู่นี้แหละ แต่ไล่นิ้วเปิดดูก็มีแต่งานของไนท์หาบนโต๊ะไม่เจอเลยเปิดลิ้นชักใส่ของที่มีอยู่ด้วยกันสามชั้นพร้อมกับหา Apple Pencil ไปด้วย เปิดชั้นแรกมาก็เจอเข้ากับอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์หลายอย่าง อย่างหูฟัง จอยเกม พวกอุปกรณ์เสริมต่างๆ ที่ใช้ทำงานและเล่นเกม ซึ่งApple Pencil ของเธออยู่ในนั้น นานิจึงหยิบมันขึ้นมาวางไว้บนโต๊ะแล้วเปิดลิ้นชักอันถัดไปดูก็ยังหาใบงานตัวเองไม่เจอ จนมาลิ้นชักอันล่างสุด เปิดมาก็ไม่มีใบงานอะไรมากนัก ดูๆ เหมือนเป็นใบเกรด สำเนาทะเบียนบ้าน บัตรประชาชน พลาสปอร์ต เหมือนกลับ

แกร๊ก~เดย์ได้ยินเสียงประตูเปิดและเสียงเท้าหนักจึงรู้ทันทีว่าเป็นไนท์แต่ก็ไม่ได้หันไปมอง แถมทำเป็นไม่รับรู้ กระทั่งไนท์นั่งลงข้างกายที่โซฟาในห้องนั่งเล่น“กูขอโทษ”“กูไม่อยากฟัง ออกไป” ถ้าจะมาขอโทษก็ไสหัวออกไปเลย เขาไม่ต้องการคำขอโทษเพราะมันหมายความว่าไนท์จะไม่เปลี่ยนใจ“ฟังกูก่อน”“ไม่ว่าจะเหตุผลอะไรกูก็ไม่ให้มึงไป” ไม่ฟังโว้ย ตอนนี้ขอเป็นคนไม่มีเหตุผล“หุบปาก แล้วฟังกู” จะฟังกูกี่โมง พูดแทรกเก่งฉิบหายเดย์ตวัดตาใส่แล้วทำท่าจะอ้าปากพูดอะไรสักอย่างแต่ไนท์ก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน“กูไปเรียน ไม่ได้ไปตาย แค่สองปีเดี๋ยวจบก็กลับมาแล้ว”“แต่กูจะตาย”“หึหึ” ไนท์ถึงกลับหลุดหัวเราะออกมาเบาๆ เมื่อได้ยินพี่ชายฝาแฝดบอกว่าจะตายถ้าไม่มีเขา“มึงหัวเราะทำเหี้ยอะไร เห็นคนอื่นเศร้าเป็นเรื่องตลกเหรอ หรือมึงเอาคืนที่ไอญดาเลือกกู”“เลอะเทอะ กูไม่ใช่คนเจ้าคิดเจ้าแค้นอะไรขนาดนั้น” มันเอาอะไรมาคิดวะ สงสัยจะดูซีรีส์กับไอญดาเยอะเกินไป“กูไม่คิดว่ามึงจะเสียใจขนาดนี้”“ลองมาเป็นกูดูไหม ถ้ากูหนีไปเรียนกับไอแล้วบอกมึงวันสุดท้ายก่อนบิน มึงจะรู้สึกยังไง”“ขอโทษ..ที่คิดเคยจะไป แต่ตอนนี้ไม่ไปแล้ว”“มึงหมายความว่าไง” เดย์หั