All Chapters of My night รักสุดท้ายของไนท์: Chapter 11 - Chapter 20

@EDM Pubร่างสวยหุ่นนาฬิกาทราย อกคัพซี เอวยี่สิบสี่ ในชุดเดรสสีดำรัดตริ้ว ความยาวเคลียร์ขาอ่อนกำลังโยกตามจังหวะเพลงEDM บิดสะโพกพริ้วให้ดูเช็กซี่และยั่วยวนที่สุดเท้าที่เธอจะทำได้ พร้อมทั้งส่งสายตาเชิญชวนผ่านแสงไฟสลัวในผับไปยังผู้ชายที่เธอล็อกเป้าไว้คืนนี้ ใช่ เธอกำลังอ่อยผู้ชายอยู่ เขาคนนั้นคือ ไนท์ หนึ่งในหนุ่มฮอตของคณะวิศวะ แถมยังเป็นตัวท็อปมากๆ ไนท์เป็นหนึ่งในเจ้าชายวิศวะ ที่ทุกคนเรียกกลุ่มนี้ว่าเจ้าชายวิศวะเพราะพวกเขาไม่ใช่หล่อไปวันๆ แต่พวกเขาเรียนเก่งมากในระดับท็อปของคณะ ยังไม่พอแบ็กกลาวด์ของพวกเขาคือเริศทุกคนหล่อ เก่ง รวยและเด็ด!อันสุดท้ายเธอได้ยินมาจากผู้หญิงหลายคนที่เคยขึ้นเตียงกับสามหนุ่ม เพราะเรนจิมีเจ้าของแล้ว ได้ยินมาว่ารักมาก ตลอดสามปีในรั่วมหาลัยเลยไม่มีใครได้แอ้มเขาเลย เดย์ก็พึ่งเปิดตัวอย่างเป็นทางการไปว่ามีเจ้าของหัวใจแล้ว คืนนี้เลยเหลือเพียงแค่ชินกับไนท์ ซึ่งเธอเลือกไนท์ เงียบๆ แต่กินดุ คิดแล้วก็อยากลอง หลายคนยืนยันนอนยันว่าคนนี้เด็ดจริง คืนนี้เลยหมายหมั้นปั้นมือไว้ว่าเธอจะต้องได้ลองของดีจากคณะวิศวะ“ไงมึง สักคนไหม เห็นโต๊ะนั้นมองมึงนานแล้วนะ” ชินกระตุกยิ้มเจ้าเล่

วันเสาร์ เวลา 16.45 Night : อย่าลืมกินข้าวเย็นNight : แล้วขอโทษที่เมื่อคืนเผลอหลับใส่โทรศัพท์Nani : ไม่เป็นไรเลยค่ะ เราชอบฟังเสียงพี่กรนNight : 555+ ไม่จริง Nani : จริง! ฟังได้ทั้งคืนNight : เสียงกรนมันไม่น่าพิสวาทเท่าไหร่ ฟังเสียงอย่างอื่นดีกว่าไหม แค่กๆ แค่กๆ นานิถึงกลับสำลักลมหายใจตัวเอง เธอไม่คิดว่าคนหน้านิ่งอย่างไนท์จะปล่อยมัดฮุกเธอแบบนี้ ไอ้คำว่า ‘พิสวาท’ ทำให้คิดในทางดีไม่ได้เลยและตีความความหมายเสียงที่เขาว่าอย่างเดียวคือ เสียงคราง!อร๊ายยย!!! แทบกรี๊ดลั่นบ้าน แก้มกึ้มร้อนไปหมด ตั้งใจหยอดเขาแท้ แต่โดนเขาหยอดกลับแรงยิ่งกว่าร้อยเท่าใครจะไปรู้ว่าอย่างไนท์จะยิงมุกเสียวกลับNight : ไหวป่ะ Nani : หึ ไม่ไหว Nani : เราเปลี่ยนเรื่องกันเถอะนะคะNight : หึหึ Night : 5 โมงแล้ว อย่าลืมทานข้าวเย็นล่ะ Nani : ทานข้าวด้วยกันไหมคะNight : เมื่อไหร่?Nani : เย็นนี้ไงคะNight : กลับบ้านไม่ใช่เหรอNani : มารับเราได้ไหมมันดูเหมือนจะมากเกินไป แต่เมื่ออีกฝ่ายไม่ปฏิเสธตั้งแต่แรก ก็อยากลองชวนดู ถ้าไนท์ไม่มาก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าเขามาแสดงว่าเขาก็รู้สึกอะไรๆ กับเธอเหมือนกันNight : ส่งโลมาให้หน

จบมื้อเย็นไนท์ก็ขับรถมาส่งนานิที่คอนโด ความจริงกลับไปส่งที่บ้านใกล้กว่า แต่เธอได้บอกที่บ้านไปแล้วว่าจะกลับคอนโด ให้ไนท์มาส่งที่คอนโดจอดรถดับเครื่องเสร็จไนท์ก็เอี้ยวตัวมาปลดล็อกเข็มขัดนิรภัยให้นานิ “ขอบคุณค่ะ” เอ่ยเสียงเบาเพราะใบหน้าหล่อคมอยู่ใกล้จนเธอรู้สึกประหม่า“คืนนั้นพี่จูบเรายังไง? ” “..” คำถามไม่มีปี่มีขลุย ไม่รู้ทำไมอยู่ๆ เขาถึงมาถามถึงเรื่องนี้ด้วยเขินนะ>“ว่าไงครับ”“กะ..ก็จูบแบบ..เอ่อ..ปากชนปาก” แค่ถามเฉยๆ ก็พอทำไมต้องจ้องริมฝีปากเธอด้วย สติสตังเธอกระเจิดจนตอบเขาเสียงตะกุกตะกัก“แค่นั้นจริงเหรอ? ” หรี่ตาถามกลับ ซึ่งอีกคนก็พยักหน้าตอบรัวๆ ตอบแทบไม่ทัน ไนท์กระตุกยิ้มมุมปากเมื่อเห็นนานิเขินจนเสียอาการตอนคุยโทรศัพท์ละรุกเก่งพอโดนรุกต่อหน้าแบบนี้คนบางคนก็อายตัวม้วน“แต่เหมือนแวปๆ เข้ามาในหัวว่ามันมากกว่าแค่ปากชนปาก” ไนท์ขยับใบหน้าไปใกล้ใบหูเล็กแล้วกระซิบเสียงเบา “พี่! อย่าแกล้งเรา” โวยออกมาเสียงสั่น ยกมือดันอกไนท์ให้ถอยห่าง ทว่าไนท์ไม่ทำตาม“ไม่ได้แกล้งครับ จำไม่ได้เลยถาม”“จำได้ก็บอกว่าจำได้สิ มาหรอกถามเราทำไม” ถามอะไรแบบนี้ ใครจะกล้าตอบไหนจะสายตาแพรวพราววาววับที่กำลังมอ

ไนท์พลิกคนตัวเล็กให้นอนตะแคงหันหน้าเข้าหากัน แล้วใช้นิ้วเรียวคีบคางเล็กให้เงยหน้าขึ้นมารับจูบ เขาเห็นว่านัยน์ตากลมโตสั่นระริกด้วยความตื่นตระหนก ทว่าเธอก็ไม่ได้ขัดขืน ตรงกันข้ามยังร่วมมือร่วมใจเสียดิบดีเขาเคล้าคลึงแทะเล็มริมฝีปากเล็กหนักเบาอย่างเย้ายวน ในขณะเดียวกันก็ใช้มือใหญ่ลูบไล้ตามสีข้างไล่ลงไปเคล้นคลึงสะโพกกลมแล้วเลื่อนกลับขึ้นมาที่แผ่นหลังไนท์สอดมือเข้าสาบเสื้อลูบไล้ตามผิวเนียนนุ่มแล้วใช้นิ้วขูดเบาๆ เพื่อสร้างความหวาบหวามให้อีกฝ่าย เขาสอดเรียวลิ้นสากเข้าไปในโพรงปากเล็กหลังจากบดจูบกลีบปากเล็กจนบวมเจ่อ พอเจอเรียวลิ้นเล็กก็ไม่รอช้าตวัดเกี่ยวพัน รสของสตรอว์เบอร์รีที่หวานอมเปรี้ยวแทรกซึมผ่านเรียวลิ้น เขาชอบรสชาตินี้มากทั้งที่ไม่เคยชอบมาก่อน แต่พอได้ลองชิมผ่านเรียวลิ้นมันกลับกลายเป็นรสชาติที่โปรดปรานมากที่สุดในตอนนี้เพราะมึนเมาไปกับรสจูบของไนท์ นานิเลยไม่รู้ตัวว่าชั้นในลูกไม้สีขาวถูกปลดตะขอออก มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่มือหนาติดสากนิดๆ เลื่อนเข้ามาโอบกุมเต้าอวบอิ่มแล้วนวดเฟ้นอย่างไม่เบามือนักความรู้สึกร้อนวูบวาบมันยิ่งทวีคูณเมื่อนิ้วแกร่งเขี่ยที่ปลายอก แล้วลูบวนไปมา ลมหายใจเริ่มถี่ก

“ทำเหี้ยอะไรของมึงวะไอ้ชิน ใกล้ไปละ” เดย์ดันหัวชินออก เมื่อเห็นชินยื่นหน้าไปใกล้นานิแล้วขยับจมูกฟุดฟิด เหมือนกำลังดมอะไรสักอย่าง แรดกับใครก็ได้แต่ต้องไม่ใช่กับเพื่อนสนิทของแฟนเพื่อนโว้ย เดี๋ยวกูจะซวยไปด้วย!“อุ๊ย ขอโทษครับ พี่แค่ได้กลิ่นคุ้นๆ ” นานิฉีกยิ้มบางส่ายหน้าให้คล้ายบอกว่าไม่เป็นไรหลังจากชินขยับหน้าออกห่างความจริงก็ตกใจนิดหน่อย แต่ไม่ได้ถือโทษโกรธชินเพราะเห็นชินไม่ได้มีท่าทีในทางที่ไม่ดีหรือในทางลามก หยาบโลน ชินดมจริงๆ เหมือนหมากำลังดมกลิ่นหาของ“มึงนี้ชอบดมจริงๆ ชาติที่แล้วเป็นหมารึไง”“ไอ้สัสเดย์ จะเลิกด่ากูกี่โมง บอกแล้วไงไม่ได้ตั้งใจ”“ว่าแต่พี่ชินได้กลิ่นเหรออะไรคะ” “สตรอว์เบอร์รีครับ”“อ่อ กลิ่นหมากฝรั่งของนานิค่ะ” นานิชูแผงหมากฝรั่งรสสตรอว์เบอร์รีที่เธอพึ่งหยิบมาเคี้ยวหลังจากทานข้าวเสร็จให้ชินดู“ขอพี่ชิมหน่อยได้ไหมครับ”“ได้สิคะ” นานิยื่นแผงหมากฝรั่งให้ชินไปแกะกินเอง ก่อนชินจะส่งคืน“ขอบคุณครับ..หมากฝรั่งรสสตรอว์เบอร์รีเหมือนในกลุ่มเรามีคนเคี้ยวรสนี้ป่ะ” หลังจากหันไปขอบคุณนานิที่นั่งข้างๆ เสร็จ ชินก็หันมาถามเดย์ด้วยสีหน้าคุ้นคิด“ไอ้เรนกับไอ้ไนท์เนี่ยนะ จะเคี้ยวรสสต