All Chapters of อัญมณีอสูร: Chapter 11 - Chapter 17

ซี๊ดดดดดด ชอว์ครางออกมา มือใหญ่กดศีรษะมนระหว่างขาไว้มั่น ลูกเจี๊ยบไม่ทำให้เขาผิดหวัง ปากเล็กๆ ของเธอ ดูด รั้ง แท่งเนื้อขนาดใหญ่ในปากเธอได้อย่างเชี่ยวชาญ จังหวะของเธอที่รูดเข้ารูดออกแทบจะรีดน้ำออกจากส่วนปลายของเขาได้หลายต่อหลายครั้ง ชอว์นอกจากจะคอแข็งแล้วยังเป็นพวกอึดทนมาก ลูกเจี๊ยบภาคภูมิใจเหลือเกินที่ได้ดูดกลืนเขาในตอนนี้ เธอทำหน้าที่ของตัวเองต่อไป ชอว์แหงนหน้าพิงพนักครางออกมาอย่างต่อเนื่อง ซี๊ดดดดด ปลดปล่อยความเสียวซ่านออกไปบ้าง            “นายขา อนุญาตให้หนูทำมากกว่านี้ได้มั้ยคะ” ชอว์เลิกคิ้วทันที เขายอมรับเลยว่าไม่เคยเจอใครแบบลูกเจี๊ยบ เธอใจกล้าที่กล้าเอ่ยขออนุญาต ปกติผู้หญิงที่เขาเจอเธอก็แค่แสดงท่าทีไม่มีใครเอ่ยออกมาเป็นคำพูด            ชอว์ยกยิ้มเล็กน้อยและพยักหน้า ลูกเจี๊ยบเลียริมฝีปากที่แดงจัดของเธอทันที ชอว์ขยับเล็กน้อยแต่ยังนั่งอยู่ในท่าเดิม แต่เธอหยิบบางอย่างออกมาจากลิ้นชักโต๊ะ ‘ถุงยาง’ ที่ถูกตระเตรียมไว้แล้ว จะสำหรับเขาหรือ

“รับปากยายแล้วนะ”            “เจ้าค่ะ” หนูอัญรับปากแข็งขัน และเธอทั้งหอมทั้งกอดคุณยายที่เธอรักที่สุดและบอกรักไม่หยุด คุณยายจึงยอมกลับไปพักผ่อนอย่างสบายใจ            อัญมณีมองกล่องสีชมพูที่คุณยายวางไว้บนเตียง ไหนๆเธอก็กำลังเซ็งๆและหวาดผวากับเรื่องอนาคตของตัวเอง เธอคิดว่าลองแกะดูเสียหน่อยก็ไม่เสียหายเผื่อสิ่งที่อยู่ในกล่องจะช่วยฆ่าเวลาให้เธอลืมเรื่องบ้าๆพวกนั้นไปบ้าง            แคว่กกกกก ดวงตากลมโตเบิกขึ้น ด้านในมีเพียงซองจดหมายสีขาวพับไว้ ‘Secrets.0099@XXX.com’ และตามด้วยรหัสผ่าน            “อะไรของเขาละเนี่ย” อัญมณีบ่นออกมา แต่ด้วยความอยากรู้อยากเห็นเธอจึงเปิดคอมพิวเตอร์ และเข้าเมลล์ตามนั้น            กล่องขาเข้าและกล่องขาออกม

ตึบ ตึบ ตึบ ตึบ นอกจากชอว์จะไม่ถนอมร่องสาวที่รัดเขาแน่นแล้ว เขายังจับสะโพกขาวไว้มั่นและอัดเรี่ยวแรงดั่งกับว่าเขากำลังซ้อมวัดกำลังหมัดกับกระสอบทรายอยู่ไม่ปาน            อู้ยยยยย “นายท่าน...ขา หนูเจ็บ...” เสียงเว้าวอนขาดๆ ของออยดังขึ้น เธอกำลังออดอ้อนขอความเห็นใจจากชอว์ เขาเกลียดผู้หญิงมากนักหรือไงนะ สิ่งที่ออยคิดอยู่ ไม่ทันไรร่างกายสาวก็ร้อนดั่งไฟ            เสียงหลากหลายในห้องแห่งนี้ไม่ได้เข้าหูชอว์เลย สายตาเขานิ่งเยือกเย็นเมื่อนึกถึงสิ่งที่แก้วตาบอก            “ชอว์ ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ใช่คนเสียสัตย์ แต่ข้าต้องการความมั่นใจมากกว่าแค่คำสัตย์ของเจ้า อย่าว่าข้าเลย เจ้าก็ไม่ได้เสียหายอะไร ข้ามีหลักประกันให้เจ้าด้วย อย่างไรแล้วข้าก็เป็นแม่คนนะ บุตรสาวของข้าจะเป็นนาฬิกายืดเวลาให้ข้าเมื่อถึงเวลาอันเหมาะสมเธอจะนำของที่เจ้าต้องการมอบให้กับเจ้าด้วยมือ”    &nb

ติ๊ง ต่อง ติ๊ง ต่อง กรี๊ดดดดด เสียงอ๊อดหน้าประตูจู่ๆ ก็ดังขึ้นมา หนูอัญกรีดร้องดังลั่นบ้านและเธอก็วิ่งขึ้นกลับเข้าห้องไปทันที            ฮือออออ ฮือออออ  ไม่เอา! หนูกลัวแล้ว หนูไม่อยากตาย หนูยังมีความสุขไม่พอเลย ฮือออออ             ก็อก ก็อก ก็อก เสียงเคาะประตูห้องดังอีกครั้ง ฮืออออ ฮืออออ   หนูอัญไม่รู้จะทำยังไงดีนอกจากร้องไห้ เสียงเคาะประตูด้านนอกไม่ได้ทำให้เธอสนใจมันเลยสักนิด เธออยากหายตัวได้จริงๆ เธอจะได้เสกตัวเองหายไปจากที่นี่            “หนูอัญ ลูก!” เสียงคุณยาย!            “คุณยายขา...” หนูอัญออกมาจากใต้ผ้าห่ม และเข้ากอดเอวหนาของคุณยายที่รักไว้มั่น            “เป็นอะไรไป บัวบอกว่าหนูร้องเสียงดังลั่นบ้า