LOGINควับ! ใบหน้าที่สัมผัสกันอย่างไม่ตั้งใจ ปลายจมูกของคนทั้งสองสัมผัสกัน ดวงตาถูกดึงมามองสิ่งที่อยู่ตรงหน้าโดยอัตโนมัติ
คุ้นๆ เมื่อดวงตาสบประสานกัน ความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับทั้งสอง แต่พวกเขาก็นึกไม่ออก ต่างรู้สึกเพียงแต่ว่าดวงตาของคนตรงหน้ามันไปสะกิดใจพวกเขาอย่างมาก และชอว์พึ่งจะได้เห็นใบหน้าเธอคนนี้ชัดๆ เป็นครั้งแรก เด็กนี่! หน้าตาสะสวยไม่เบาเลย
พรึ่บ! หนูอัญตกใจ หัวใจเธอเต้นแรง เธอขยับออกและรีบลุกหนีให้ห่างจากเขาอย่างรวดเร็ว หน้าเธอแดง ใจเธอเต้นแรงไปแล้ว
“อย่าเข้ามานะ ไม่งั้นจะร้องเรียกให้คนมาช่วย” ชอว์หลี่ตาและหันไปมองรอบๆ ด้านหนึ่งห่างออกไปคือถนน อีกด้านคือพื้นน้ำข้างๆ สนามบิน ส่วนด้านบนก็ท้องฟ้าที่สาดส่องแสงแดดแรงกล้าที่เขาไม่ค่อยชอบมันนัก ชอว์ไม่ชอบกลางวัน ปกติเขาจะพักผ่อนในเวลากลางวัน เขาจะออกล่าในเวลากลางคืน ชีวิตเขามันคือแบบนี้
&n
อื้ม!!! หนูอัญเริ่มจะทนต่อไปไม่ไหว ควับ! เธอเริ่มดิ้นรนโดยใช้เรี่ยวแรงเฮือกสุดท้ายชักคืนเรียวขาทั้งสองข้างของตัวเอง โดยที่ชอว์ไม่ทันตั้งตัว หนูอัญก็ขยับหนีไปอีกด้านของเตียงกว้าง “เกิดอะไรขึ้น” ชอว์เลิกคิ้วถาม ไร้ซึ่งความตกอกตกใจ หนูอัญนั่งพับขาจ้องมองเขาด้วยแววตาอ่อนล้า “เค้าเหนื่อย จะกินเค้าเข้าไปแทนเลือดในร่างกายตัวเองเลยเหรอยังไง” สิ้นเสียงคำถามไร้เดียงสาแสนน่ารัก ชอว์อมยิ้มกลั้นเสียงหัวเราะของตัวเองไว้ จะมีใครแบบนี้อีกไม่นะ! ยามเข้าด้ายเข้าเข็มแห่งราคะ เธอยังมีอารมณ์มาเล่นมุข “โอเค๊ งั้นสลับที่กัน” พรึ่บ! ชอว์เอ่ยและขยับไปกึ่งนั่งกึ่งนอนพิงพนักหัวเตียง และยื่นแขนส่งไปทางหนูอัญที่ยอมวางมือเล็กบนฝ่ามือใหญ่และขยับเข้ามาหาเขา ผิวกายที่ร้อนผ่าวของเขาทำเอาหนูอัญเบิกตากว้าง เมื่อกี้เธอไม่เห็นรู้สึกเลยว่าตัวเขาจะร้อนขนาดนี้ แต่เขาไม่
“ไม่เห็นได้กลิ่นอะไรเลย” เธอเอ่ยเมื่อผ่านการพิสูจน์อย่างแน่ใจ ชอว์อมยิ้มเล็กๆ เขากำลังทำอะไรอยู่ละเนี่ยใช้ความพยายามจีบหญิงสาวที่พึ่งผ่านวัยเด็กหญิงมาไม่นานอย่างงั้นเหรอ เอาเถอะ! ไม่มีความจำเป็นต้องรีบเร่งเพราะ หนูอัญเป็นของเขาตลอดกาลไปแล้ว และอีกไม่นานโลกใบนี้ก็จะไม่ใช่เจ้าของอัญมณี วัฒนา อีกต่อไปแล้วเหมือนกับที่โลกมีแต่ ชอว์ รูล อาร์เชอร์ ไม่มีอีกแล้วสเปนเซอร์ ชอว์ ชูแมน เมื่อใบมรณะบัตรของหนูอัญถูกตีตราเธอก็จะเป็นมาดามอาร์เชอร์อย่างถูกต้อง มีแต่มาดามอาร์เชอร์เท่านั้น อื้มมมมม หนูอัญไม่ได้คำตอบอะไรกลับมานอกจากริมฝีปากอุ่นของชอว์ที่ประทับปิดลงบนเปลือกปากเธอ ศีรษะเล็กถูกโอบรัดไว้จนไม่อาจผละออกห่าง เพราะการจู่โจมแบบไม่ตั้งตัว เรียวลิ้นหยักเบียดแยกริมฝีปากอิ่มและล้วงล้ำเข้าไปกวาดต้อนความหวานสร้างความสั่นสะท้านเสียวซ่านให้กับร่างบางไม่น้อย ลิ้นร้ายขยับไหลลื่นหยอกล้อ ล่อลวงลิ้นเล็กๆอยู่นานจนระบบหายใจของคนบนตักเริ่มขาดช่วงจังหวะ เขาถึงยอมผละห่างออกมาเพียงเล็กน้อยยังคงให้ลมหายใจอุ่นเป่ารดกันและกัน
“หม่อมฉันขอทูลลา” ท่านคารามาสพยักหน้าอนุญาตในทันที “แล้วข้าจะรอคนสำคัญของเจ้า” ชอว์ทำความเคารพทูลลา การเดินทางออกจากเขตต้องห้ามชอว์เดินทางด้วยรถของในวัง รถที่เคลื่อนตัวไปตามปกติ แต่สำหรับชอว์แล้วเขารู้สึกว่าช้ายิ่งนัก จู่ๆทำไมนะเขาถึงรู้สึกคิดถึงหนูอัญขึ้นมาในทันที ทั้งที่เวลาและระยะทางห่างกันเพียงนิดเดียว รถที่ค่อยๆเคลื่อนไปตามทางผ่านตลาดริมกำแพงสูง ยามที่ดวงตาสีเทามองออกไปพาลให้คิดถึงหนูอัญหนักยิ่งขึ้น เขายังจำท่าทางตื่นเต้นสนุกสนานของเธอยามเดินซื้อเดินกินตามตลาดพวกนี้ แม้ตลาดริมกำแพงนี้จะแตกต่างจากตลาดหน้าด่าน เพราะที่นี่ไม่เน้นของกินเท่าที่นั่น ยายเด็กนั้นคงไม่มีอะไรติดมือไปแน่ๆถ้ามาเดินเล่นแถวนี้ “เจ้านาย” ซีโค้งให้ชอว์เล็กน้อยเมื่อเขาเดินเข้ามาด้านใน “กลับมาตั้งแต่เย็นแล้วครับ” “อาหารมื้อเย็นเรียบร้อยแล้วใ
“แต่แกก็ไม่มั่นใจใช่มั้ย เพราะถ้าแกมั่นใจมาก แกคงสเก็ตภาพออกมาได้แล้ว” “บอกไม่ถูกให้นึกมันนึกยาก แต่พอเห็นมันก็คลับคล้ายคลับคลา เฮ่ยยย!!! ตอนนั้นพวกเราทำงานพลาดถูกเจ้านายลงโทษยิงใส่ขนาดนั้นไม่มีใครไม่รู้ว่าบทลงโทษของคนพลาดเป็นอย่างไร ไม่ตายก็บุญเท่าไหนแล้ว แล้วถ้าพวกเราเอาเรื่องนี้ไปบอกนาย กระสุนมันคงไม่แค่ถากแขนกระมังละคราวนี้” “แต่ถ้ามันเป็นความจริง เจ้านายไม่มีทางยิงเราสองคนแน่ๆ” หนูอัญหน้าซีดตัวสั่นฟังต่ออย่างเงียบๆ “เออ หรือว่าเราจะแอบถ่ายรูปหนูอัญและเอาไปเทียบกับลูกค้าในร้านนั่น อย่าลืมสิว่าภาพจากกล้องวงจรปิดพวกเราก็มี แต่ยังไม่ได้เอามาดูจริงๆ จังๆ เท่านั้น” “เป็นความคิดที่ดี หนูอัญจะเป็นอย่างไรถ้าเธอคือคนที่พวกเราตามหา”&
“ตลาด เค้าชอบตลาด ไปหาของกินกัน หวังว่าลูกน้องคงมีเงินจ่ายให้เค้านะ” ซีพยักหน้า และซีก็มีหน้าที่เดินตามหนูอัญและคอยจ่ายเงินให้กับทุกสิ่งอย่างที่หนูอัญอยากได้อยากมีและอยากกิน เวลาที่หนูอัญเพลิดเพลินกับตลาดช่างยาวนานจนซีเริ่มสงสัยว่าไอ้ที่เธอยัดใส่ปากเดินกินตลอดทางไอ้โน้นไอ้นี้ไม่หยุดปากเป็นชั่วโมงแล้วที่มันเข้าไปตามหลอดอาหารแล้วมันไปอยู่ไหน เพราะจนป่านนี้เธอก็ยังไม่หยุดมันนานนับชั่วโมงแล้ว ตัวเธอเล็กนิดเดียวแท้ๆ เฮ่ยยยย!!! ซีได้แต่ถอนหายใจ ถ้าเจ้านายไม่สั่งไว้เขาคงหักหามน้ำใจหนูอัญโดยการคุกเข่าขอร้องให้เธอกลับเสียที ถ้าม่อนไม่ได้รับบาดเจ็บหน้าที่นี่คงไม่ใช่เขาเป็นแน่ “ลูกน้อง ทำไมกำแพงด้านนั้นถึงมีขบวนรถผ่านเข้าไปได้” ซีมองตาม “อ๋อ นั้นเป็นขบวนพ่อค้าที่ผ่านการคัดเลือกแล้วให้สามารถขายของให้กับในวังได้นะ พวกนางกำนัลส่วนใหญ่ไม่อยากออกมาเดินแบบหนูอัญพวกเธอเหล่านั้นก็จะเลือกซื้อจากขบวนพ่อค้าเหล่านั้น” &ldquo
“จะทำอะไรเค้าเนี่ย” “สร้างความวุ่นวาย คิดเหรอว่าจะหนีรอดความผิดไปได้ง่ายๆ” หนูอัญแก้มแดงหน้าร้อนผ่าวในทันที “ทำไมถึงชอบแก้ผ้านักนะ และเค้าก็ไม่ได้ทำเรื่องวุ่นวายเสียหน่อย เท่าที่จำได้ข้อสรุปของการเจรจาเค้าทำประโยชน์ไม่ใช่เหรอ” ชอว์ยิ้มออกมาในทันที “ตอบเฉพาะประโยคแรกแล้วกัน....เพราะมันเป็นวิธีเดียวที่จะทำให้เด็กอัจฉริยะปั่นป่วนสมองทำงานได้ไม่เต็มที่หรืออาจจะทำงานไม่ได้เลย...” หนูอัญตาโตทันที และเขาก็ถูกจริงๆ ว่าเวลาเขาประชิดเธอในแบบเปลือยเปล่าแบบนี้ เกินครึ่ง สมองเธอทำงานในด้านตรรกะเหตุและความเป็นไปได้ไม่สมบูรณ์และเธอมักจะคล้อยตามเขาในทุกๆเรื่องที่เขาต้องการให้เป็น ในยามร่างเปลือยแนบชิดเธออยู่แบบนี้ “ใครว่าเป็นแบบนั้น ที่เค้ายอมเพราะเค้ากลั







