All Chapters of Too Late To Regret, Mr. Billionaire: Chapter 61 - Chapter 70

“WHERE is he? Did you catch that bastard?”Paglabas ni Caden Montclair sa silid, sinalubong sila ng katahimikan sa hallway ng VIP ward. Kasunod niya si Lyndon, bitbit ang tablet at ilang folder ng report. Tahimik ito sa una, halatang nagdadalawang-isip kung dapat bang magsalita.“Sir…” mahina nitong bungad. “About the suspect, the man who kidnapped Ma’am Talia yesterday…”Tumigil si Caden sa paglakad, hindi tumingin. “What about him?”Huminga nang malalim si Lyndon. “He jumped into Pasig River during the chase. Nahanap siya ng mga tao natin kaninang madaling-araw… pero patay na, nalunod.”Sandali lang, pero sapat iyon para tuluyang manigas si Caden. Hindi siya nagsalita. Hindi rin siya nagpakita ng emosyon. Tumingin lang siya sa malayo, malamig ang boses nang sumagot.“Good. At least I won’t have to dirty my hands.”Nagpatuloy siya sa paglakad, pero sumunod pa rin si Lyndon, halatang may itinatago pa.“Sir, there’s something else,” sabi nito, medyo nag-aalangan. “We found a surveillan

TWENTY MINUTES matapos silang lumipad, dahan-dahang bumaba ang helicopter sa gitna ng malawak na lupain sa Tagaytay Highlands— ang Montclair Manor napribadong villa ng Montclair Family na napapalibutan ng ulap at tanaw ang lawa ng Taal.Sa baba, naghihintay na ang ilang staff, maayos na nakahanay habang humahampas ang malamig na hangin. Ang paligid ay tahimik, tanging tunog ng mga ibon at ugong ng helicopter ang maririnig.Habang bumubukas ang hatch, agad tumayo si Caden at nilingon si Talia. Tahimik niyang tinanggal ang seatbelt nito at inabot ang kamay.“Let’s go.”Agad siyang tinabig ni Talia. “Kaya kong maglakad mag-isa.”Tumaas ang kilay ni Caden pero hindi nagsalita. Nakatingin lang ito, malamig ngunit may halong pag-aalala. Mabigat ang hinga ni Talia habang pilit na tumayo. Ngunit sa unang pag-apak ng kaliwang paa, dumaloy ang matinding kirot mula sa kanyang bukung-bukong, isang sakit na halos nagpadilim sa paningin niya.“Agh!” Napaigik siya, at bago pa siya tuluyang matumba,

“ALAM mo ba kung ano ang ginawa ni Zenaida? Is that why you came to me before para ipakiusap na palayain ko siya?”Natigilan si Jessica sa narinig, at saglit na nanlamig ang ekspresyon niya. Pero mabilis din siyang bumawi, pilit na ginawang kalmado ang boses.“I-I thought it was just something small, Caden,” maingat niyang sabi. “Yung kasambahay na ‘yon sa Montclair Villa… she’s my cousin. Niligtas niya si Mommy dati, kaya nang marinig kong may problema, inakala kong misunderstanding lang.”Mas lalo pang dumilim ang mukha ni Caden. Hindi siya sumagot pero kita sa mga mata niya na hindi siya naniniwala sa dahilan nito.Nagpatuloy naman si Jessica, halos pabulong pero malinaw. “She said she only did it because she was desperate. Her family came to me crying every day, asking for help. I just got tired hearing about it, so I told you. That’s all.”Tahimik lang si Caden, pero ramdam ni Jessica ang bigat ng katahimikan. Ang bawat segundo, parang bomba na nagbabadyang sumabog anumang oras.

“TALIA,” marahan ngunit may halong yabang ang tono ni Caden habang hawak ang cellphone, parang totoong may kausap sa kabilang linya. “Yeah… I’m still at the office. Don’t move too much, okay? I’ll be home soon. Hmm? You miss me? Yeah, I miss you too.” Tahimik lang ang opisina. Si Lucas ay nakatayo pa rin, duguan ang labi at mahigpit ang pagkakakuyom ng kamao. Si Lyndon naman, halatang kinakabahan, hindi alam kung aalis o mananatili sa gitna ng tensyong parang sasabog anumang oras. Habang nagpapatuloy si Caden sa kunwaring tawag, nakangiti ito, isang ngiting sinadya para lalo pang asarin ang kaharap. At nang pinatay niya ang cellphone, muli niyang hinarap si Lucas nang nakangisi. “Sorry, Mr. Lee. I have to go home early. Alam mo na, ayaw ng asawa kong naghihintay nang matagal.” Mabilis na kumislot ang panga ni Lucas, halatang nainis sa sinabi nito. “You really think she’s still waiting for you?” malamig nitong balik-tanong. “Kung may natitira mang respeto sa’yo si Talia, matagal

NANG matapos silang kumain, agad lumapit ang kasambahay na may dala pang isang maliit na mangkok ng mainit na sabaw.“Madam,” magalang nitong sabi, “ito po ‘yong tonic soup na inirekomenda ni Dr. Evangelista, para po sa mabilis n’yong paggaling.”Napakunot ang noo ni Talia at napatingin sa mangkok na umuusok. Amoy pa lang, parang gamot na hindi dapat iniinom. Samantalang si Caden sy tahimik lang habang pinagmamasdan siya, pero halatang hinihintay nitong inumin niya ang gamot.“Please po, Madam” mahinang sabi ng kasambahay, “bago po lumamig.”Sandali tumingin si Talia sa kasambahay, saka malamig na nagsabi, “'Wag mo na akong tawaging Madam. Miss Talia na lang.”Sandaling natigilan ang kasambahay, pero agad ding ngumiti at tumango. “O-opo, Miss Talia. Iinumin n’yo na po ba habang mainit pa.”Tahimik lang si Caden pero bakas sa mga mata nito ang pag-aalala. Alam niyang matapang si Talia, pero alam din niyang sa likod ng matigas na pananalita, ay may bahid ng pagod at kirot.Kinuha ni Tal