All Chapters of คนนี้ของโปรด (20+): Chapter 91 - Chapter 100

สายตาคู่คมมองสบสายตาหวาน มันเจือแววเว้าวอนอยู่ในนั้นจนซินหยานเป็นฝ่ายหลบตา กลัวเขาจะเห็นว่าเธอกำลังหวั่นไหว ทรงโปรดมองสำรวจเธอตั้งแต่ใบหน้าเกลี้ยงเกลา ไล่ลงมายังไหปลาร้าที่เห็นชัดกว่าเก่า เธอผอมลงเหรอ ได้กินอะไรบ้างไหม ยังแพ้ท้องอยู่อีกหรือเปล่า ทั้งที่ก็เห็นว่าท้องเธอใหญ่จนเจียนใกล้คลอดแล้ว เลื่อนสายตาต่ำลงมายังหน้าท้องที่โตกว่าเก่าแล้วอดวูบโหวงในอกไม่ได้คิดถึงจัง... อยากกอด แต่ตอนนี้ทำไม่ได้ ห่างแค่เพียงรั้วกั้น แต่ทำไมรู้สึกว่าไกลจัง“มาที่นี่อีกทำไม” ซินหยานถาม เสียงหวานก็สั่นเครือไม่ต่างกันกับเขานัก ดวงตาเธอก็พิศมองเขาเช่นเดียวกันเขาดู... ซูบลงกว่าเก่า ตรงหางคิ้วและจมูกมีรอยแผลเย็บให้เห็นจาง ๆ ไม่ได้ดูแย่มาก หากแต่ใบหน้าที่เคยหล่อเหลาทำไมถึงหม่นแสงขนาดนั้น เขาหายเจ็บนานหรือยัง ซินหยานได้แค่เอ่ยถามเพียงในใจ แต่ความเป็นห่วงกลับถูกส่งออกไปผ่านทางแววตาจนคนมองรับรู้ได้“อั๊วให้เวลาลื้อหนึ่งนาที ถ้าไม่อยากเจ็บตัวอีกก็ไสหัวกลับไทยไปได้แล้ว” เสียงทุ้งทรงพลังเอ่ยดังกังวานจากนั้นบอดีการ์ดหลายคนก็มารายล้อมรอบตัวเจ้านายทั้งสองราวกับกลัวว่าทรงโปรดจะเข้ามาทำร้ายใครได้อย่างไรอย่างนั้น ทั้งที

และที่สำคัญยิ่งกว่านั้นคือสองหนุ่มสาวสนทนากันเป็นภาษาไทย ถึงแม่ของลูกจะเป็นสาวไทย แต่เธอเสียชีวิตไปหลายปีแล้ว เขาไม่ได้เก่งขนาดนั้น ฟังออกและพูดได้แค่คำง่าย ๆ คำพื้นฐานเท่านั้น เด็กสองคนรัวภาษาไทยใส่กันจนเขาก็ประมวลผลในหัวไม่ทันว่าแปลว่าอะไรบ้างอยากรู้ทุกเรื่องของลูกสาว แต่ฟังไม่ออกมันโคตรน่าขัดใจ ถ้าจะยืนเถียงกันตรงนี้ ช่วยเปลี่ยนโหมดภาษาหน่อยเถอะ เดี๋ยวจะให้คนมายืนกางร่มให้เลยเอ้า!“ไม่ต้อง คุยกันให้รู้เรื่องตรงนี้แหละ ไหน บอกมาว่าพี่หายไปไหน หมอนัดตรวจครรภ์พี่ก็ไม่เคยว่างเลยสักครั้ง สามเดือนที่อยู่ด้วยกันพี่ไม่เคยโผล่ไป” ซินหยานยังไม่ยอมแพ้ เธอไม่ยอมขยับตามแรงรั้งของบิดา เครื่องร้อนแล้ว กำลังจะด่าไฟแลบ ยิ่งพูดยิ่งก้าวไปหาทรงโปรดอย่างลืมตัว“พี่รู้แล้วครับว่าผิดที่ไม่เคยไปตามหมอนัดกับซินเลย แต่ซินก็ไม่เคยบอกพี่เลยไงว่าหมอนัด” เขาเองก็ผิดที่ไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้เลย งานยุ่งจนลืมสนิท แต่ถ้าเธอบอกกันตรง ๆ เขาจะปลีกเวลาไปด้วยกันได้ ก็บอกแล้วไงว่าบางเรื่องเขาก็โง่“พี่อยู่ให้ซินบอกหรือเปล่าเถอะ ซินเคยขอให้พี่อยู่เป็นเพื่อนกันบ้าง แล้วอยู่ไหม ก็ไม่ ไม่เคยอยู่เลย!” มือเรียวผลักอกแกร่งไม่แรง

“พี่ขอโทษนะครับ” คนอย่างไอ้ทรงโปรดกล้าพูดอย่างไม่นึกอาย ให้ทำมากกว่านี้ก็ได้หากเธอจะสบายใจขึ้นบ้างชายหนุ่มลุกยืนเต็มความสูง ก้าวเข้ามาใกล้แล้วคุกเข่าข้างหนึ่งลงต่อหน้าหญิงสาว หย่อนกายนั่งลงบนส้นเท้า กอบกุมสองมือเรียวขาวไว้ในอุ้งมือใหญ่ ท้องนิ้วโป้งลูบหลังมือเธออย่างแผ่วเบา แววตาก็แสนเว้าวอนอย่างที่ไม่เคยทำกับใครมาก่อน“อย่ามาทำแบบนี้ พี่ก็รู้ว่าซินใจอ่อนง่าย” ซินหยานต่อว่าทั้งเขาและตัวเองไปในที อยากชักมือกลับ แต่เขาไม่อนุญาต ทรงโปรดสบนัยน์ตาหญิงสาวนิ่งนานก่อนเอ่ยถาม“ซินรักเฮียแล้วเหรอ...” เสียงทุ้มต่ำพร่ามาพร้อมกับสายตาพราวระยับที่สานสบกัน ทำเอาในโพรงอกหญิงสาววูบโหวงหวั่นไหว ราวกับมีผีเสื้อนับร้อยตัวบินว่อน“อย่าเอาความรู้สึกซินมาล้อเล่น” หญิงสาวรีบตัดรอนก่อนจะเผลอใจอ่อนไปมากกว่านี้“ไม่ได้เล่นครับ แค่ถาม อยากรู้ว่าซินรักเฮียตั้งแต่เมื่อไหร่” ทั้งที่เขานิสัยไม่ดี เธอรักเขาลงได้ยังไง แต่หากถามว่าดีใจไหมตอบได้เลยว่ามาก“รักไม่รักแล้วมันยังไง ในเมื่อใจไม่ได้ตรงกันก็เท่านั้น พี่ไม่ต้องห่วงนะ ซินจะถอยให้”“ถอยอะไร ทำไมต้องถอย เรานี่เข้าใจอะไรยากจัง พี่ทำขนาดนี้แล้วยังคิดว่าใจเราไม่ตรงกัน

ไม่ใช่เพียงแค่วิศรุตเท่านั้น ยังมีท่านศิวะ คุณวิชุตา ราม และลักษณ์ พ่อแม่และพี่ชายของวิศรุตที่เขาเคารพนับถือก็อยู่ด้วยเช่นเดียวกัน บ้านโชติภิวรรธอยู่กันครบขาดก็แค่สาว ๆ บรรดาสะใภ้แห่งบ้านโชติภิวรรธที่ติดภารกิจลูกเล็กกันทั้งนั้น จะกระเตงเด็ก ๆ มาด้วยก็ลำบาก เลยรอฟังข่าวอยู่ที่ไทย ไม่ได้มาด้วยกัน“คุณลุง คุณป้า พี่รอง พี่ต้น สวัสดีครับ มาอยู่ที่นี่กันได้ยังไง” ทรงโปรดเดินเข้าไปใกล้อย่างไม่อยากเชื่อสายตา คิดหาเหตุผลไม่ออกเลยว่าทุกคนมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง“แล้วมาทำไมกันเหรอครับ” มาติดต่อธุรกิจกับบิดาของซินหยานหรือ... ก็ไม่น่าใช่“มาช่วยลูกนกลูกกา” วิศรุตกล่าว เว้นจังหวะมองสีหน้าอึ้ง ๆ น้องภรรยาแล้วอดต่อว่าไม่ได้“มึงนั่นแหละ ทำห่าอะไรไม่เคยปรึกษากันเลยไอ้เวร มาตัวคนเดียวแบบนี้ ไม่กลัวตายเป็นผีไร้ญาติเลยรึไง ก็บอกไปแล้วว่าจะทำอะไรหรือมีปัญหาอะไรให้บอกพวกกูบ้าง ไม่ใช่มาแบบหัวเดียวกระเทียมลีบแบบนี้”เมื่อวานวิศรุตไปทราบข่าวจากเจสันว่าทรงโปรดบ้าบิ่นมาตามซินหยานถึงฮ่องกงก็อดเป็นห่วงไม่ได้ เขาปรึกษาภรรยาและพี่ชายทั้งสอง เลยได้ข้อสรุปว่าจะมาเจรจากับบิดาของหญิงสาวไม่ได้อยากก้าวก่ายเรื่องส่วนตัว แต

อีกไม่กี่วันข้างหน้าก็ใกล้ถึงกำหนดคลอดแล้วแต่ซินหยานยังไม่ยอมปริปากบอกให้พ่อของลูกรู้เลยว่าลูกในท้องเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย ทั้งที่ดาริน บิดาเธอและพี่สาวเขารู้ว่าเด็กเป็นเพศอะไรเธอบอกว่านี่คือการลงโทษเขาสำหรับที่ผ่านมาไม่ยอมใส่ใจจะพาเมียไปโรงพยาบาลเลยสักครั้ง ความคิดนี้มาจากปาริฉัตร พี่สาวของชายหนุ่มเอง ว่าไปแล้วก็ไม่รู้ไปสนิทกันตอนไหน เข้าขากันเหลือเกินทั้งพี่ผัวทั้งน้องสะใภ้“คนอะไรขี้ฟ้อง”[ก็ไม่บอกเองทำไมล่ะ เนอะ ๆ ลูกป๊า] ซินหยานหัวเราะร่าให้กับท่าทางของว่าที่คุณพ่อ เธออ้าปากหาวหวอดจากนั้นก็ขอวางสาย“เฮียโปรดขา... ซินขอนอนก่อนได้ไหม ง่วงแล้ว” เวลาฮ่องกงเดินเร็วกว่าไทย ตอนนี้ได้เวลาเธอเข้านอนแล้ว ทรงโปรดก็ลืมนึกไป[ครับที่รัก... ฝันดีนะทั้งแม่ทั้งลูก อาทิตย์หน้าเจอกันนะ] ชายหนุ่มกดจุมพิตบนจอมือถือ เมื่อเห็นว่าซินหยานกำลังจะเคลิ้มหลับไปแล้วทั้งที่ยังไม่ทันได้วางสาย เขาชอบดูเธออย่างนี้ เวลาหลับตาพริ้มซินหยานน่าทะนุถนอม ชอบมองตอนที่เธอกำลังนอนความจริงเขาก็ชอบมองเธอทุกตอนไม่ว่าจะเป็นอิริยาบถไหนก็ตาม เธอมีเสน่ห์เฉพาะตัวที่ตรึงเขาไว้จนไม่อาจละสายตา เป็นอย่างนี้เสมอมาไม่ว่าจะครั้งแรกที่เ