Todos los capítulos de เหลี่ยมกามเทพ: Capítulo 21 - Capítulo 30

“อ๊า..อ๊ะ...ซี๊ดดดด!!” เสียงครางเร่งเร้า ชายหนุ่มกระชากผ้าเช็ดตัวผืนน้อยบนร่างกาย มือใหญ่ควานหาอุปกรณ์ป้องกันตัวเองตามความเคยชิน “ชิป!” เสียงสบถดังๆ อย่างขัดใจ ร่างหนาหนักผละออกห่าง ชะโงกใบหน้ากวาดตามองหาของสำคัญ ดวงตาคมดุกราดมองไปทั่ว แต่ไม่พบของที่ต้องการจึงหยัดกายลุกขึ้นยืน เดินเปลือยเปล่าไปคว้ากระเป๋าใส่สตางค์ในเสื้อสูทเนื้อดี รีบควานหาของที่ต้องการด้วยความรวดเร็วสุดชีวิต สีหน้าคร้ามคมบึ้งตึงเมื่อหาจนทั่วไม่พบสิ่งที่ต้องการสักชิ้นเดียว อารมณ์หนุ่มแรงโลดเดือดระอุ กัดกรามข่มกลั้นความต้องการทางธรรมชาติ “พรุ่งนี้พ่อจะเหมาซื้อมาสักสิบกล่อง ซวยฉิบหาย... เวลาจะใช้ดันไม่มี”          กาสะลองนอนหอบหายใจระรัว กะพริบเปลือกตาปริบๆ เมื่อชายหนุ่มผละออกห่าง จนความร้อนทั้งหมดทั้งมวลหยุดชะงักลง เสียงสบถดังสั่นประสาท เธอจึงพลิกตัวกลับเอื้อมมือควานหาผ้าห่มขึ้นมาพันร่างกาย ปกปิดความน่าละลายจากสายตาคมดุ          “อะไรวะเพิ่งจะซื้อมา หายไปไหนหมด?” เป

เสียงรำพึงแผ่วๆ ไม่ค่อยจะมั่นใจ ผ้าเช็ดหน้าถูกนำขึ้นมาซับน้ำเปียกๆ สูดกลิ่นหอมเย็นเมื่อเสื้อผ้าทุกตัว กาสะลองเป็นคนดูแล ใช้ประทังความโหยหาผู้หญิงร่างโปร่งบางที่กำลังจะมีอิทธิพลกับตัวเองมากขึ้นแทบทุกวัน          “บอสคะ ถึงเวลาแล้วค่ะ” เสียงอินเตอร์คอมดังลั่น ชายหนุ่มจึงเดินไปหยิบเอกสารการประชุม เดินออกจากห้องทำงานด้วยใบหน้าอิดโรยห้องประชุมบอร์ดบริหาร ‘เจนาสกรุ๊ป’          ผู้ร่วมประชุมเหลือบสายตามองหน้ากันเลิ่กลั่ก เมื่อประธานใหญ่หัวโต๊ะนั่งตาลอย พวกเขาไม่ได้ยินเสียงซักถามจากปากที่เคยถามแทบทุกจุด ปากกาในมือหมุนไปหมุนมาเหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง โฟกัสแค่ปากกาเล็กๆ ไม่สนใจความตึงเครียดของเนื้องานเกี่ยวกับการประมูลท่าเรือขนาดใหญ่ที่รัฐบาลเปิดโอกาสให้บริษัทเอกชนได้เข้าร่วมแข่งขัน          “คุณเจนาสครับ”          “อืม...&rdquo

บทที่11.เรียกร้องความสนใจ           เสียงย่ำเท้าโครมครามกลางดึก และเสียงเอะอะโวยวายของผู้ชายขี้เมา ที่ทำให้ตัวเองนอนกระสับกระส่ายรอมาค่อนคืน กาสะลองผุดลุกขึ้นนั่งกลางเตียง เธอย่นปลายจมูกด้วยความไม่พอใจ มือเล็กคว้าเสื้อคลุมมาสวมทับบนร่างกายอีกชั้น ก้าวลงจากเตียงนอน บ่นพึมพำต่อว่าชายหนุ่มไปตลอดทาง          “คนบ้าไม่รู้จักเกรงใจคนอื่นๆ เขาจะหลับจะนอนกัน คุณท่านนอนหลับไปนานแล้ว เลยไม่ได้เห็นความประพฤติแย่ๆ ของหลานชายคนโปรด”          “มีใครอยู่แถวนี้ไหม เอาเหล้ามาฉันจะกินต่อ ไปไหนกันหมดเหอะ!” เปรมเอนตัวนอนกลางโซฟาบุผ้าสีสันสดสวย แม้จะเก่าแต่ก็ได้รับการดูแลอย่างดีจึงยังคงความงดงามเอาไว้เป็นอย่างดี          สายตาคมดุหรี่ลง เมื่อเหลือบเห็นเรือนกายโปร่งบางที่คิดถึงมาทั้งวัน แขนขายาวๆ วาดไปวาดมาในอ

บทที่12.ปมอดีตที่กาสะลองไม่เคยรู้           เช้าวันใหม่ที่สดชื่น กาสะลองลืมตาตื่นขึ้นตามเวลาปกติ เช้าตรู่ที่จำต้องลุกขึ้นมาเพื่อเตรียมอาหารเช้าให้คุณหญิงประกาย เธอค่อยๆ ยกแขนที่วางพาดไว้เฉยๆ บนเอวออกไปเบาๆ กระถดกายอย่างช้าๆ หมุนตัวก้าวลงมายืนอยู่ข้างเตียง ทอดตามองชายหนุ่มที่หลับสนิทบนเตียงด้วยสายตาอ่อนเชื่อม ลง ค่ำคืนที่ผ่านเลยไปไม่ได้มีความสัมพันธ์ล้ำลึกเหมือนเคย แต่ความอบอุ่นที่ได้รับ ปัดความหงอยเหงาอ้างว้างไปจากหัวใจจนหมดสิ้น กาสะลองตระหนักดีว่าเปรมเริ่มก้าวข้ามขีดความสัมพันธ์ที่ตัวเองกำหนดไว้ มาหยุดอยู่ตรงจุดที่ไม่เคยมีใครเข้าถึง ในความเงียบเหงาของชีวิต ชายผู้นี้เป็นเหมือนแสงสว่าง เป็นเปลวไฟร้อนระอุให้ทั้งความอบอุ่นและร้อนแรงในคราวเดียวกัน ชีวิตที่เคยมีแต่ความเหงาเป็นเพื่อนยามหลับใหล เริ่มมีความสุขหลังชายหนุ่มเดินเข้ามา ความทรงจำเริ่มต้นจากข้อเสนอ และเริ่มพัฒนาเป็นความผูกพันโดยไม่รู้ตัว“อย่าฝันไปเลยดอกปีบเอ๋ย ตอนนี้เป็นแค่ของเล่นชั่วคราว เขาเลยยังใส่

บทที่13.สายตาที่เปลี่ยนไป นับจากวันนั้นเป็นต้นมาเปรมมองกาสะลองด้วยสายตาแตกต่างกว่าเดิม หญิงสาวยังคงสงบปากสงบคำเหมือนเคย ที่เปลี่ยนไปคือสายตาที่เจือกระแสแห่งความหวานที่ชายหนุ่มรู้สึกได้ สายตาตัดพ้อจางหายไป มีกระแสบางอย่างโยงใยกันและกันเอาไว้ มันกระชับแน่นเกี่ยวรัดเอาไว้ด้วยหัวใจสองดวง เปรมเริ่มปล่อยวางความรู้สึกโกรธเกลียดญาติทางฝั่งพ่อ กับคุณหญิงประกายชายหนุ่มเริ่มมองหญิงชราในแง่มุมที่ตัวเองไม่แม้จะคิด ในสังคมมีหน้ามีตา มันคงเป็นความจำเป็นที่จะต้องรักษาเอาไว้ เมื่อบิดาและมารดาทำไม่ถูกต้องตั้งแต่แรก เปรมจึงพยายามทำใจให้ยอมรับคุณหญิงประกายมากขึ้นกว่าเดิมวันหยุดพักผ่อนครั้งแรกในรอบสิบปี เขาพาคุณหญิงประกายและกาสะลองไปนอนพักกินลมทะเลที่ริมชายหาดระยอง ‘หาดทรายทอง’ ความสงบเงียบ กลิ่นน้ำทะเลเค็มๆ ปะปนมาในอากาศ สายลมหอบกลิ่นไอหอมหวานมากระทบลำตัว คุณหญิงประกายสดชื่นขึ้นทันตาเห็น ไม่ใช่เพราะอากาศเปลี่ยนไป แต่เพราะหลานชายเริ่มเปิดรับคนอื่นๆ มากขึ้น รอยยิ้มกระจ่างใส กระจายอยู่เต็มหน่วยตาฝ้