Todos los capítulos de เหลี่ยมกามเทพ: Capítulo 31 - Capítulo 40

“ใช้ใจสัมผัสดูสิลูก ว่าตัวลูกต้องการอะไร แม่ไม่เคยสอนให้ลูกเกลียดพวกเขานี่ เราสามารถยืนด้วยกำลังของเราเอง เป็นความภาคภูมิที่คุณตาปลื้มจนสามารถคุยฟุ้งได้ นี่คือความสามารถของเราโดยที่เขาได้แต่มอง” พิทีเซียกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ปลอบประโลมเปรมด้วยความรักทั้งหมดที่มี“ครับแม่ผมจะลองพยายามดู”“ดีมากเจนาส วันที่ลูกทำสำเร็จ ความสุขจะโถมเข้าใส่จนลูกแทบจะสำลักตาย” พิทีเซียพูดเสียงกลั้วหัวเราะ“แม่ครับผม…”“มีอีกรึ เอ... พักนี้ลูกมีปัญหาเยอะนะ” พิทีเซียท้วงเสียงนิ่มๆ“ผมกำลังสับสน ผมไม่เข้าใจตัวเองครับ ครั้งแรกที่ผมยอมเข้าใกล้คนพวกนี้เพราะมีบางสิ่งจูงใจ เวลานี้ผม! ผมกำลังไม่เข้าใจตัวเองครับแม่ หรือว่าผมอ่อนแอ ถึงได้รู้สึกสงสารผู้หญิงคนนั้น”“มีผู้หญิงมากกว่าหนึ่งคนใช่ไหมเจนาส ลูกถึงได้ถามแม่แบบนี้”“ครับ”“อืม... เอาไงดีลูกสับสนตรงไหน แม่จะได้ทำความเข้าใจกับมันถูก” พิทีเซียวางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะทำงาน พิงบั้นท้ายกับขอบโต๊ะปักห

“ขา...” เสียงรับคำหวานเชื่อม“คืนนี้ทะเลสวย พระจันทร์ก็สวย แต่สองสิ่งนี้สู้คุณไม่ได้เลยสักนิดเดียว” เสียงกระซิบแผ่วพร่าบอกความรู้สึกจากข้างในกาสะลองสะเทิ้นสะท้าน รับฟังคำพูดที่กระซิบบอกด้วยความปลื้มปริ่ม หัวใจในอกด้านซ้ายพองฟูจนเกือบจะทะลุออกมาให้เขาได้เห็นว่าตัวเธอเองยินดีปรีดากับน้ำคำที่เขาพร่ำละเมอขนาดไหนชายหนุ่มช้อนอุ้มเรือนกายอ่อนระทวยขึ้นสู่วงแขน เดินดุ่มๆ กลับที่พักด้านหลัง ทิ้งทั้งหมดไว้ที่ชายหาดเพราะร่างกายเกิดประจุไฟฟ้าจนเกือบจะรัดวงจร แผงอกหนากระเพื่อมด้วยแรงหอบหายใจ ดวงตาคมดุเปล่งประกายหยาดเยิ้ม ทั้งฤทธิ์แอลกอฮอล์และพลังงานบางอย่างที่ตีกระเตื้องมาจาช่วงล่างของลำตัว ประตูห้องพักเปิดอ้าชายหนุ่มใช้เท้าเตะให้ปิดลงอย่างไม่ใส่ใจ เดินย่างสามขุมท่ามกลางแสงพระจันทร์ที่ส่องนำเป็นทางเป็นเงาสลัวๆ เลือนราง ผิวที่นอนเย็นเยียบ จนกาสะลองผวาสะท้าน เมื่อเปรมบรรจงวางร่างกายอ่อนบางบนที่นอนหนา แสงจันทร์กระจ่างทอดยาวผ่านช่องหน้าต่าง กระทบกับร่างเปลือยเปล่าที่คลุกเคล้าแอ่นตัวเข้าหากัน เสียงลมหายใจหอบโยนดังประสานกับเสียงครางแผ่วๆ ประกอบกับเสียงกุกก

วัดแห่งหนึ่งกลางกรุงเทพฯ…งานสวดอภิธรรมในคืนแรกของคุณหญิงประกายคลาคล่ำไปด้วยญาติมิตรและคนที่นับหน้าถือตา นับเป็นครั้งแรกที่เปรมได้เจอกับบิดาจังๆ ชายวัยกลางคนลักษณะภูมิฐาน กับครอบครัวไฮโซมีหน้าตาในสังคม โสภาพรรณภรรยา พรรณนาราย เพลินตาน้องสาวต่างแม่ ทุกคนอยู่ในเสื้อผ้าแพรพรรณสุดหรูหรา นั่งโก้อยู่ที่โต๊ะตัวใหญ่ในฐานะเจ้าภาพและบุตรชายคุณหญิงประกายกาสะลองนั่งพับเพียบข้างกระถางธูป คอยจัดส่งธูปให้แขกที่มาแสดงความไว้อาลัยคุณหญิงเฒ่าเงียบๆ ปลายจมูกแดงก่ำ เมื่อหยดน้ำตาไหลอยู่ตลอดเวลา เพราะความอาลัยอาวรณ์ เปรมยืนพิงเสาสองมือยกขึ้นกอดอกมองดูผู้คนด้วยสายตานิ่งสนิท ชายหนุ่มเป็นคนออกค่าใช้จ่ายทุกรายการ แสดงความรักให้คุณหญิงประกายเป็นครั้งสุดท้าย เมื่อมันสายเกินกว่าจะย้อนกลับไปแก้ไขผู้คนเริ่มบางตา เมื่อใกล้ถึงเวลาที่พระจะต้องลงมาทำพิธี เปรมเดินเข้าไปคุกเข่าใกล้ๆ กาสะลอง เธอส่งธูปให้ชายหนุ่มแบบอัตโนมัติ สายตาเหม่อลอยไร้จุดหมาย เสียงสั่นๆ พึมพำขอบคุณเบาๆ ตบท้าย เปรมแหงนใบหน้ามองโลงศพที่ประดับดาด้วยมวลดอกไม้สวยงาม ตั้งจิตขออโหสิกรรมคุณหญิงประกาย ปลดปล่อยท่านจากพันธนาการทั

ภายในรถยนต์คันหรูเงียบกริบ มีเพียงเสียงแอร์คอนนิชั่นทำงานเบาๆ กับเสียงเครื่องยนต์กลไกทำงาน มือแข็งแรงจับพวงมาลัยพารถยนต์คันงามวิ่งทะยานไปข้างหน้า จุดหมายปลายทางคือบ้านพงษ์ไพศาลกิจ หลังจากเก็บเถ้ากระดูกของคุณหญิงประกายออกจากวัด เป็นคนสองคนสุดท้ายที่อยู่กับผู้ที่จากไปกาสะลองกอดห่อผ้าที่บรรจุกระดูกเศษซากของคุณท่าน เมื่อชิ้นส่วน ส่วนใหญ่ประชันบุตรชายนำไปเก็บไว้ที่บ้านของเขาเอง“เธอจะทำไงต่อไปดอกปีบ” เปรมถามลอยๆ“ยังไม่รู้เลยค่ะ คงต้องหางานทำก่อนเป็นอันดับแรก ดอกปีบยังงงๆ มึนๆ อยู่ค่ะ”“มีอะไรให้ผมช่วยบอกได้เลยนะดอกปีบ ผมเต็มใจ”“ค่ะ ขอบคุณค่ะ” กาสะลองรับคำเสียงเศร้าสร้อย ข้อแลกเปลี่ยนคงจบลงณ.วันที่คุณหญิงประกายจากไป ต่อไปนี้ในชีวิตคงจะมีแต่ความเงียบเหงา“เขานัดเปิดพินัยกรรมคุณย่าเมื่อไรรึ? ดอกปีบ”“พรุ่งนี้ค่ะ คุณทนายไม่ได้แจ้งคุณหรือคะ”“ไม่นี่ ไม่เห็นบอกอะไร คุณย่าบอกผมไว้บ้างแล้วล่ะ ว่าไม่มีอะไรมอบให้ผม คุณคงพอจะรู้สาเหตุ”“ค่ะ&rdqu

“อ๊ะๆ อ๊าๆ...” เสียงครางกระเส่าจากคนใต้ร่าง เปรมยกยิ้มมุมปากด้วยความพอใจ ปลายลิ้นตวัดกวาดไล้ความอวบใหญ่ของเต้าทรวง ขย้ำขยี้ด้วยปลายลิ้น กระดกตวัดจนกาสะลองครางเสียงระโหย อารมณ์สาวปะทุเดือดใกล้จะระเบิดพร่างพราย เมื่อถูกปรนเปรอจากหลายสิ่งหลายอย่าง มือเล็กๆ กอดลำตัวหนาหนักแน่น พริ้มตาหลับเสียดเสียวแทบจะขาดใจ          “คุณเปรมพอเถอะค่ะ ดอกปีบไม่ไหวแล้ว” กาสะลองเค้นเสียง ร้องขอ หลับหูหลับตาเบียดส่ายลำตัวกับปลายนิ้วแน่น          “เดี๋ยวดอกปีบใจเย็นๆ สวรรค์อยู่ไม่ไกลหรอก รอผมด้วย รอก่อน” เปรมถอนปลายนิ้วออกมาจากแอ่งน้ำชุ่มชื้นอย่างแสนเสียดาย กายสาวสั่นกระตุก เธออยากจะกระโจนขึ้นฝั่งฝัน แต่เมื่อแก่นกายแข็งตึงแทรกเข้าไปแทนที่ เธอย่นหน้า เมื่อถูกเติมเต็มความอัดอัดในร่างกายส่วนล่างเต็มแน่น ความเสียดกระสันปะทุขึ้นทุกครั้งที่เขาขยับลำตัว เอวสอบหนาส่ายเบียดบด กระทั้นกายหนักหน่วงจนลำตัวอ่อนบางไหวโยก เรียวขายาวเกาะเกี่ยวเอวสอบไว้ แอ่นกายตอบรับทุกจังหวะเร่าร้อนด้