All Chapters of มาเฟียเมียดุ: Chapter 41 - Chapter 50

พิมดาวลืมตาตื่น พยายามเพ่งมองคนที่นอนฟุบอยู่ข้างๆ เธอลำดับเรื่องราวที่เกิดขึ้นจำได้ว่าหมอเดินเข้ามาแจ้งเรื่องราวทั้งหมด เมื่อครั้งที่เธอยังพอมีสติอยู่บ้างก่อนที่จะหลับไปหลายวันเช่นนี้น้ำตาแห่งความสูญเสียไหลออกมาเป็นสายไม่ยอมหยุด เธอเพิ่งรู้ซึ้งคำว่าสูญเสียมันเป็นเช่นไร พิมดาวนั่งลำดับเหตุการณ์อยู่แบบนั้นจนศิชลที่กำลังฟุบหลับอยู่ข้างเตียงตื่นขึ้นมาจากแรงขยับตัว เมื่อรุ้ว่าเธอฟื้นแล้ว"ดาว...ธะ เธอฟื้นแล้ว หมอครับคนไข้ฟื้นแล้ว"ศิชลตะโกนออกไป จนลืมว่าบริเวณหัวเตียงก็มีที่สำหรับกดเรียกเจ้าหน้าที่อยู่"นาย...ฉันอยากรู้จริงๆนะว่านายทำแบบนี้กับฉันทำไม ตอนนี้สภาพฉันเป็นแบบนี้สมใจนายแล้วใช่ไหม นายอยากให้มันเป็นแบบนี้มันก็เป็นแล้ว ต่อไปนี้เราอย่าได้มาเกี่ยวข้องกันอีกเลย นายศิชลฉันขอร้อง"ศิชลที่เพิ่งตื่นนอนและยังสะลึมสะลืออยู่รู้สึกผิดเขาไม่ได้ตั้งใจทำให้เธอเป็นแบบนี้ เพียงต้องการสั่งสอนเล็กน้อยเท่านั้น แต่เหตุการณ์ปานปลายจนทำให้เธอแท้งลูกอย่างไม่ตั้งใจทำ"ดาว...ผมขอโทษเหตุการณ์ทั้งหมด ผมไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้ ไม่ได้อยากทำร้ายลูกผมไม่รู้จริงๆว่าคุณท้อง พิมดาว"ใบหน้าสวยซีดเผือดน้ำตาไหลรินอ

ภายในห้องโถงของคาสิโนครบวงจรแห่งนี้ ชายรูปร่างกำยำยืนเหมือนต้องการสำรวจอะไรสักอย่างภายในโดยรอบด้วยความสนใจ"เป็นอย่างไรบ้างท่านครับ"ลูกน้องคนสนิทของท่านที่ถูกกล่าวถึงเอ่ยถาม"กูถูกใจว่าแต่เจ้าของมันมาหรือยัง ปล่อยให้กูรอนานแบบนี้ได้ไง ต้องไปธุระที่อื่นอีก" ท่านรังสรรค์เอ่ยถามลูกน้องคนสนิทแบบรอไม่ได้"มาแล้วครับท่าน"ศิชลเอ่ยมาแต่ไกลเมื่อเห็นท่านรังสรรค์ไม่ยอมนั่งเสียทีแถมไม่พอบ่นเป็นหมีกินผึ้งอีกต่างหาก"อ้าว...มาแล้วรึนาย เป็นเจ้าของแห่งนี้ใช่ไหม ฉันเพิ่งย้ายมาชื่อรังสรรค์"ท่านผู้ทรงอิทธิพลแนะนำตัว"สวัสดีครับท่าน วันนี้นัดผู้น้อยแบบผมมีอะไรให้รับใช้"ศิชลเอ่ยหยั่งเชิงท่านผู้มาเยือนคนใหม่หลังจากตำแหน่งนี้มีคนย้ายออกไปและมีผู้มาแทนตรงหน้า"เข้าเรื่องเลยก็แล้วกันนะ คือผมต้องการเปอเซ็นต์จากบ่อนแห่งนี้ คนก็รู้ว่ามันเป็นธุรกิจที่ไม่ค่อยสวยหรูเท่าไรในสายตาคนทั่วไป แต่ผมอาจช่วยคุณได้ในเรื่องนี้ เพราะผมมีตำแหน่ง"ร่างกำยำยังคงเดินไปมาไม่ยอมนั่ง ศิชลมองตามทำธุรกิจมาไม่เคยมีปัญหา แต่พอท่านรังสรรค์คนนี้ย้ายมาถึงกับเดินทางมาหาเขาถึงที่นี่ทีเดียว"แล้วถ้าผมปฏิเสธละครับ"ศิชลไม่ได้เกรงกลัวต่ออิทธิพลเ

"ฮ่า ฮ่า พานายหญิงไปพักผ่อนบนเตียงนอน เดี๋ยวกูตามไป"นายดำสั่งให้ลูกน้องพานวลเข้าห้อง สายตาก็สอดส่ายไปมาเกรงว่าจะมีคนมาเห็น"ปลอดคนดีแท้ วันนี้แหละเมียนายจะเป็นเมียกูแล้ว ไอ้ดำจะได้เมียเจ้านายมาเชยชม"นายดำหลังจากดูลาดเลาก็เดินเข้าห้องตามลูกน้องของมันไปด้านในนวลเมื่อเธอโดนทั้งยาและเหล้าสติที่เหลืออยู่ก็แทบจะไม่รับรู้อะไรอีกเลย เธอรู้แต่เพียงว่ามันมึนมากและแขนขาอ่อนแรงไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้เลย"อย่านะ อย่านะ"เธอทำได้เพียงแต่เอ่ยเค้นออกมาจากลำคอได้แค่นั้น นวลตาพร่ามัวไปหมด สิ่งนี้ที่เธอคิดจะให้พิมดาวเจอแต่ทำไมเกิดกับเธอแทน"นายหญิง อย่าร้องเลยครับ เดี๋ยวผมจะพานายหญิงขึ้นสวรรค์เอง ร้องไปก็หนีไม่พ้นหรอก พวกมึงถอดเสื้อผ้านังนี่ให้กู รอต่อคิวนะพวกมึง"นายดำแสดงความป่าเถื่อนและธาตุแท้ออกมาให้เห็น มันทำแบบนี้กับหลายคนเมื่อมีโอกาส ซึ่งนวลไม่เคยรู้เลยว่าจะเจอเข้ากับตัวเองแบบนี้"ไอ้ดำแกรังแกฉัน ฉันจะฟ้องนายคอยดูสิ"แรงที่เหลือเพียงน้อยนิดของนวล ตะโกนด่านายดำออกจากปากเพื่อให้มันหยุดการกระทำอันป่าเถื่อนเมื่อเอ่ยถึงนายใหญ่"เชิญเลย ถ้านายหญิงคิดว่านายใหญ่จะช่วยอะไรได้ สู้มาเป็นพวกเดียวกับผมด

เกิดอะไรขึ้นเหรอพี่สาน"นวลได้ยินเสียงเอะอะโวยวาย ไม่ทันไรโสรยาที่อยู่ด้านในก็ตามมาอีกคน"อ้อ...นายไม่สบาย อุบัติเหตุนิดหน่อยนะหัวแตกเลือดอาบเลย เจอมือดีปาของแข็งใส่หัวเข้าให้นะ"ขณะเล่าสานก็อดที่จะสะใจไม่ได้ สมน้ำหน้านายใหญ่ที่ดันมีเมียหลายคน จนยากที่จะควบคุมได้แม้กระทั่งนวลหรือโสรยาที่ลับหลังสร้างเรื่องไม่หยุด"หา! หัวแตก ใครทำชลหัวแตกได้"โสรยาเอ่ยถามเมื่อเธอหลบอยู่แต่ในห้องไม่ค่อยได้ออกมาสักเท่าไร โสรยาดื่มแต่เหล้าย้อมใจจนผอมโซ ถึงเดินออกมาศิชลก็หาได้สนใจไม่ ส่วนแสนก็ไปหาเธอเป็นครั้งคราไม่เปิดเผยอะไรมากนัก โสรยาคิดว่าเหล้าเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดสำหรับเธอตอนนี้"แล้วเธอ โสรยาทำไมโทรมแบบนี้ละคะดูสิไม่มีน้ำมีนวลเอาเสียเลย อย่างนี้ทำยังไงนายใหญ่คงไม่หันมามองหรอกคะ"นวลเหมือนจะพูดจาดี แต่ในคำพูดเหล่านั้นก็แฝงไปด้วยความอิจฉาและไม่หวังดีอยู่ในที โสรยาคิดว่าที่แห่งนี้หาได้มีความจริงใจไม่ โดยเฉพาะผู้หญิงที่ชื่อนวลคนนี้เธอไม่เคยคิดว่านวลจะเป็นเด็กสาวที่ใสซื่อเลย"เธอก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอนวล เราสองคนก็ตกที่นั่งเดียวกัน ที่นายใหญ่หาได้สนใจไม่ เธออย่ามาอะไรกับฉันนักเลย โน่นแม่พิมดาวอะไรโน่นที่เขาร

"นายหญิงจะให้ดำทำอย่างไรหรือครับ ผมเต็มใจเพื่อนายหญิงคนเดียว"ขณะพูดสายตาก็สำรวจเรือนร่างของนวลด้วยความหยาบคายยิ่งนัก นวลรู้ทันนายดำว่าต้องการสิ่งใด จึงไม่ได้ว่ากล่าวหรือต่อว่าอะไรให้มากความ เธอกับนายดำถือว่าเป็นวัวเคยค้าม้าเคยขี่กันอยู่แล้ว"ผู้หญิงที่ว่าของนายหญิงคือใครบ้างครับบอกไอ้ดำคนนี้มาได้เลย"สายตาของนวลทอดยาวออกไปข้างหน้าเหมือนคิดอะไร พลันในใจก็คิดถึงโสรยาเป็นคนแรก"นังนี่ต้องเจอก่อนใคร นังโสรยาสาระแน ปากแกช่างเลาะร้ายนักเจอไอ้ดำเข้าไปคงจะลืมนายไปเลย""นายหญิงหัวเราะอะไร ดูชอบอกชอบใจบอกดำบ้างสิ"นวลหัวเราะชอบใจเมื่อคิดว่าโสรยาจะโดนแบบเธอบ้างไม่มากก็น้อย เธอคิดแล้วก็สะใจลึกๆเหมือนคนมีปมด้อยตามประสา"ปะ...ปล่าวนะ จัดการนังนี่ก่อนก็แล้วกันเดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะหลอกล่อมันออกมาเอง เข้าใจไหมดำเสร็จงานใหญ่เดี๋ยวมีรางวัลให้นะ"สายตากรุ้มกริ่มของดำแสดงออกอย่างชัดเจน มันต้องการรางวัลเสียเต็มประดาแล้ว"งั้นขอรางวัลล่วงหน้าก่อนได้ไหม พวกผมอดอยากกันมาหลายวันแล้วครับ""ไอ้บ้า! ก็นังโสรยาที่ให้ไปจัดการไง จะไปไหนก็ไปเลยตอนนี้ อย่าลืมนะพรุ่งนี้จะล่อนังโสรยาออกมาให้"นวลรู้สึกขยะแขยงนายดำสิ้นดี