All Chapters of มาเฟียเมียดุ: Chapter 51 - Chapter 60

"ไหนเธอนวล พาฉันเดินออกมาจากตึกไกลเกินไปแล้ว ไม่เห็นมีศิชลเลยนังพิมดาวก็ไม่เห็น"โสรยาเมื่อถึงจุดที่นัดพบกับนายดำไว้เอ่ยถาม นวลถ่วงเวลาไว้ชั่วครู่ ให้นายดำซึ่งกำลังมาได้พบเจอกับโสรยาได้ง่ายขึ้น"เมื่อกี้นวลเห็นยืนอยู่ตรงนี้ทั้งคู่จริงๆนะคะ ไม่เชื่อพี่โสดูสิ ตรงนั้นเลย"นวลชี้มือชี้ไม้ให้ดูจริงจังสักหน่อย ก่อนที่ไก่อ่อนอย่างโสรยาจะแตกตื่นโวยวายจนเสียแผน ถ้าอย่างนั้นแผนของนวลที่คิดมาทั้งคืนก็จบเห่กันพอดี ขณะที่นวลกำลังชี้มือชี้ไม้อยู่นั้น นายดำกับพวกก็เดินมากันพอดี"นายหญิงรอตั้งนาน ทำไมเพิ่งมาละไอ้ดำหมดเหล้าไปหลายขวดเลยครับ""นายหญิงเหรอ..."โสรยาทวนคำพูดแล้วมองหน้านวล"แล้วเธอไปเป็นนายหญิงมันตั้งแต่เมื่อไร หมายความว่าไงนวล"โสรยาเริ่มหวั่นใจที่ออกมาไม่เจอศิชลดังว่า ไม่พอยังเจอผู้ชายที่หน้าตาแปลกๆเหล่านี้อีกด้วย"ที่ออกมาช้า ก็นังนี่สิลีลากว่าจะมาได้แย่เลยนายดำ มาแล้วจะจัดการยังไงก็แล้วแต่ เดี๋ยวฉันไปละวันนี้เหนื่อยเหลือเกิน เดี๋ยวว่าจะแวะไปหานายสักหน่อยไม่ให้ใครมารายงานอะไรได้นะ เชิญแกเลยดำ"โสรยาเริ่มจะเข้าใจอะไรบางอย่าง ที่แน่ๆเธอถูกนวลหลอกให้ออกมาเป็นแน่แท้ แต่โสรยาก็ทำใจดีสู้เสือถ่ว

ในยามวิกาลที่เงียบสงัดได้ยินแม้กระทั่งเสียงลมหายใจของกันและกัน ส่องแสงและเอกตกใจตื่นจากเสียงที่คล้ายปืนดังขึ้น"เอกได้ยินเสียงอะไรไหม พี่ว่าคล้ายเสียงปืนนะ"เอกพยักหน้าเห็นพ้องดังว่ากับส่องแสง เขาก็กลัวไม่แพ้กัน"ผมก็ว่าได้ยินนะ คล้ายมาทางบ้านเรือนไทยที่พี่ดาวอยู่ หรือว่าพี่ดาวจะเกิดอันตรายขึ้นพี่แสง"ใบหน้าของทั้งสองห่วงใยสหายรักไม่แพ้กัน ทั้งสองภาวนาอย่าให้เกิดเรื่องร้ายกับพิมดาวขึ้น ในยามวิกาลแบบนี้ ถ้าเขาทั้งคู่ออกไปก็อาจจะได้รับอันตรายเช่นกัน ได้ยินว่าพิมดาวมีปืนอยู่ข้างกายมันอาจจะช่วยเธอได้ไม่มากก็น้อย"ขอให้เธอปลอดภัยพิมดาว ฉันเชื่อในฝีมือยิงปืนของเธออยู่นะ"ขณะภาวนาส่องแสงและเอกก็ข่มตาลงไม่ได้อีกต่อไป ทั้งคู่นอนกระสับกระส่ายข่มตาไม่ลงแต่ก็ทำอะไรไม่ได้"เมื่อไรจะเช้าครับพี่แสง ผมเป็นห่วงพี่ดาวจังเลย""ใจเย็นๆเอก ถ้ามีเรื่องร้ายแรงป่านนี้ตึกนี้คงระเบิดไปแล้ว นี่ยังเงียบๆอยู่เลย อีกอย่างพี่เชื่อในฝีมือยิงปืนพี่ดาวของเธอนะ"ส่องแสงก็เป็นห่วงพิมดาวไม่แพ้กัน แต่เธอจำต้องอดทนให้ถึงรุ่งเช้าเพราะไปตอนนี้ก็ไม่ปลอดภัยกับตัวเองและทำให้พิมดาวสับสนเข้าไปอีกบ้านเรือนไทย..."มึงเป็นใคร ทำไมก

"แกจะรีบไปไหนส่องแสง ฉันอยากให้แกและเอกอยู่ต่างหากไม่ให้ไปไหนเขาต่างหากที่ต้องไป"พิมดาวชี้ไปทางศิชลที่กำลังหลับสบายไม่ยอมตื่นอยู่บนที่นอนที่แสนจะนุ่มสบายอยู่นั้น เขาแทบจะไม่อยากลุกด้วยซ้ำเพราะมีพิมดาวนอนเคียงข้าง แต่ก็ต้องตื่นจากฝันเมื่อเสียงของพิมดาวเรียกให้เขาตื่นและกลับไปที่พักยังตึกใหญ่ทันทีคล้ายเขินอายส่องแสงกับเอก"อะไรของคุณ...พิมดาว ผมกำลังนอนสบายเลยคุณมาไล่อะไรผม"ศิชลงงกับการกระทำของพิมดาวหนักเข้าไปอีกที่โยนเสื้อผ้าให้เขาใส่ ส่วนส่องแสงกับเอกเปลี่ยนใจจากที่จะเดินจากไปกลายเป็นหลบเข้าไปในซอกมุมบ้านแทน"คุณกลับไปได้แล้ว เดี๋ยวคนอื่นเข้าใจผิด"ขณะพูดพิมดาวก็เร่งรีบให้ศิชลใส่เสื้อผ้าเพราะรู้ว่าส่องแสงกับเอกยืนซ่อนตัวอยู่"พี่ดาวเป็นไรครับพี่แสง ของขึ้นหรืออย่างไรไล่นายใหญ่ทำไม นอนกับเขามาทั้งคืนด้วยซ้ำ""เออ...พี่ก็ว่ามันบ้านะ อยู่ๆก็ไล่ผัวตัวเองซะงั้น"ส่องแสงกับเอกยืนนินทาเพื่อนรักในระยะเผาขน ในขณะศิชลกำลังใส่เสื้อผ้าตามคำบอกของพิมดาวอย่างเสียไม่ได้ "ฝากไว้ก่อนนะคุณภรรยาเดี๋ยวจะมาเอาคืน ทำผมได้ลงคอนะ ขอไปจัดการกับตัวต้นเหตุเมื่อคืนก่อนที่ทำให้เมียผมต้องลั่นไกปืนจนมันบาดเจ็บ"เ

นวลเมื่อถูกไล่ออกเธอก็ได้เล่าทุกอย่างที่รู้เกี่ยวกับบ่อนของศิชล รวมทั้งทางหนีทีไล่ทั้งหมดให้ท่านรังสรรค์ฟัง ท่านรังสรรค์จึงสั่งการลงไปให้ลูกน้องคนสนิทลงมือทันทีไม่รอช้า เมื่อนวลเข้ามาเสริมทัพอีกแรง"พวกมึงเข้าไปสั่งสอนมันได้เลยวันนี้กูสั่ง""ครับนาย...เอาแค่เสียหายนะครับนาย ให้มันฟื้นตัวยากหน่อย"ลูกน้องคนสนิทของท่านเสนอให้ทราบเพื่อเอาหน้าเป็นเชิงให้นายรัก ท่านรังสรรค์พยักหน้าไม่ขัดที่ลูกนัองเสนอไปแบบนั้น"ตามใจมึง...ตอนนี้กูขอมีความสุขกับนวลก่อนมึงจะไปไหนก็ไป เสร็จงานมารับรางวัลที่กูจะตบให้อย่างงามเชียวละ""ครับผม...ท่าน"เมื่อลูกน้องคนโปรดรับคำสั่งก็เดินออกไปทำด้วยความเร่งรีบส่วนท่านรังสรรค์ หันมาให้ความสนใจนวลต่อที่นั่งอยู่ข้างๆ"หนูชอบไหมที่ฉันสั่งแบบนี้""ชอบคะ...ท่าน"นวลยอมรับเธอแค่เพียงอยากแก้แค้นเท่านั้นแต่หาได้สำนึกไม่ ท่านรังสรรค์วินาทีนี้พอจะมองนวลออกบ้างว่าเป็นผู้หญิงเช่นไร เขาตั้งใจกับนวลขอมีสัมพันธ์สวาทแค่ครั้งเดียว ต่อจากนั้นจะยกให้ลูกน้องเอาไปต้มยำทำแกงก็แล้วแต่พวกมัน"ท่านคะจะรับนวลเป็นเมียท่านอีกสักคนได้ไหม นวลจะดูแลรับใช้ท่านไปตลอด""ได้สิหนู ฉันเลี้ยงเธอได้อยู่แล้

ข่าวไฟไหม้คาสิโนของศิชลแพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็ว จนถึงหูบิดาของเขาคือคุณอัศวินที่คอยฟังข่าวอยู่ที่บ้าน เพราะภาพที่ออกสื่อเสียหายไม่ใช่น้อยเลยเมื่อเทียบกับทรัพย์สินที่มีอยู่ในตอนนี้"ฉิบหายกันพอดีแบบนี้ ใครบังอาจแหย่หนวดเสือได้วะ สงสัยตัองไปดูเองเสียแล้ว"เสียงของคุณอัศวินพร่ำบ่นแค้นเคืองแทนบุตรชายที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวอย่างไม่พอใจเป็นอย่างมาก จึงยกหูโทรศัพท์โทรหาศิชลบุตรชายทันทีทันใดด้วยความร้อนใจ"ชล...เป็นไงบ้างลูก ให้พ่อช่วยอะไรไหมเรื่องใหญ่อยู่นะ"เสียงบิดาของเขาเอ่ยด้วยความเป็นห่วงเมื่อเกิดเรื่องขึ้น ถึงแม้จะรวยล้นฟ้าก็ตาม"ครับพ่อ...ผมยังไหวครับ แก้ปัญหาได้อยู่พ่อไม่ต้องมาหรอกผมแก้ไขได้ครับ"เสียงของศิชลเข้มแข็งจนเขาวางใจ กับบุตรชายคนนี้ไม่เคยทำให้เขาผิดหวังเลย"งั้นก็ตามใจ เสร็จเรื่องแล้วเรามาคุยกันหน่อยนะชลลูก พ่อเป็นห่วงลูกมากนะ"น้ำเสียงบิดาปนความห่วงใยของเขาวางสายลง ศิชลซึ่งนั่งอยู่บ้านเรือนไทยบัดนี้เพลิงได้สงบลงแล้วผู้คนถูกนำส่งโรงพยาบาลจนหมด เขาให้แสนทำที่พักชั่วคราวให้พนักงานที่เหลือนอนไปก่อน ค่าเสียหายทั้งหมดศิชลจะจ่ายชดเชยให้พวกที่เหลือไปหางานใหม่ต่อไป"คุณก็ควรพักผ