All Chapters of Dumped My Ex-Husband, Claimed by the Top Boss: Chapter 11 - Chapter 20

Para sa marami, nakakaumay aralin ang medisina, ngunit minahal ito ni Luna. Hindi niya kayang iwan ang dingding na puno ng kaniyang mga libro.Kaya naman nagtungo siya sa storage room, kumuha ng ilang karton doon, at maingat na nagsimulang iimpake ang kanyang mga libro. Sa ngayon, iniwan muna niya ang mga kahon kay Dani.Kung tutuusin, hindi naman siya pinapansin ni Ralph. Ni hindi nito mapapansin kung mawalan ng laman ang kaniyang mga kwarto.Abala pa rin siya sa pag-iimpake nang biglang tumunog ang kanyang phone.Calling… Old manAng professor niya iyon. Apat na taon na ang nakalipas, muntik na siyang makapasok sa St. Luke’s Medical Hospital, isa sa pinakamagagaling na ospital sa buong bansa. Para sa kanya noon na nasa 20’s pa lamang, ang matanggap doon ay patunay ng kaniyang talento at potensyal.Ngunit winasak ng kanyang Lola Nancy ang oportunidad na ‘yon nang walang kahirap-hirap. Walang sinumang naglakas-loob na kumuha sa kaniya pagkatapos noon.Ang professor lamang niya ang si

Wala nang oras si Luna para pag-isipan pa kung paano nagdiriwang ng Pasko ang tatlo.Pagkatapos ng hapunan, nagtungo siya sa may pintuan, sinabit ang sarili niyang parol sa itaas ng double doors bago bumalik sa kanyang silid para maligo.Tinaasan naman ni Manang Celia ang heater nang muling bumuhos ang malakas na ulan.Hindi na inabala ni Luna ang pagpapatuyo ng kanyang buhok. Sumandal siya sa headboard na may hawak na libro, hanggang sa namaluktot at nakatulog.Kinabukasan ng umaga, bigla siyang nagising sa isang matining at malakas na kalabog. Umalon iyon mula sa ibaba o marahil ay sa labas lang ng kanyang pinto.Baka winawasak na naman ni Dustin ang bahay.Nawala na ang antok niya kaya naman naghulamos siya at bumaba para mag-almusal.Nang nasa hagdan na siya ay biglang sumulpot si Dustin, nakapamaywang, galit na nakatitig sa kanya.“Salbaheng babae! Mapunta ka sana sa impiyerno!”Kumunot ang noo ni Luna, ngunit bago pa siya makasagot, biglang sumugod ang bata sa kanya.Mabilis siya

Busy sa pagiging napakabait at maalagang lalaki… …sa pag-aalala sa kabit niya; ang babaeng tunay niyang minamahal.Dalawang araw ang nakalipas, nang dalhan siya ni Dani ng mga prutas sa ospital, ay binulyawan nito si Ralph dahil sa simpleng dahilan, nahuli nito itong nasa VIP ward, abalang inaalagaan si Aubrey.Sa sumunod na araw, agad na inasikaso ni Luna ang discharge papers para sa kanyang paglabas.Dahil nag-aalala sa kalusugan niya, nagpadala ng mensahe si Nathan Robles:Nathan: Luna, should I pick you up from the hospital?Agad naman siyang nagtipa ng reply para rito habang papasok sa elevator.[Don’t bother, Nate. Ihahatid ako ni Dani sa airport.]Ngunit pagdating niya sa underground parking lot, may pamilyar na boses mula sa fire exit siyang narinig. Si Ralph iyon na nakikipag-usap sa cellphone.“Tell me, don’t I know her well enough? Hindi ko akalain na makikipag-away siya kay Aubrey.”Sa boses pa lang ni Ralph, halatang ito sigurado sa mga salitang dapat bitiwan, at nahihi

Si Nathan ay likas na palakaibigan sa lahat.Habang nasa dinner na iyon, ang tanging responsibilidad lang ni Luna ay kumain nang mabuti. Paminsan-minsan, may napapansin si Nathan na mga pagkain na sa tingin niya’y magugustuhan ng babae at kusa niya iyong nilalagay sa plato nito.Katulad na lamang ng hot and spicy tofu. Hindi kailanman kumakain ng kahit anong may soy products si Ralph, kaya’t hindi iyon kailanman lumilitaw sa hapag ng pamilya Camero. Pero paborito iyon ni Luna.Bahagya siyang nag-angat ng tingin kay Nathan, ang mga mata’y pintado ng ngiti. Wala siyang sinabing kahit ano, pero alam na ng lalaki na nagpapasalamat ito sa kanya at marahan siyang tinapik.“Eat it while it’s hot. Sabi pa naman ni Prof alagaan daw kita nang mabuti.”Sa sandali din iyon, bumukas ang pinto ng private room sa tapat ng kanilang kuwarto.Unang lumabas ang isang banyagang lalaki na nasa late fifties, kasama ang ilang bihis na bihis na mga tauhan nito. May taglay itong awtoridad at kompiyansa ng isa

“Let’s go eat first,” mahinahong wika ni Hunter.Sumiklab ang inis ni Luna. “Pakihinto ang kotse.”Hindi kumilos ang driver, naghihintay ng utos mula kay Hunter sa rearview mirror.Nang manatiling tahimik ang lalaki, nagtagis ang mga ngipin ni Luna, hinablot ang hawakan ng pinto, at mariing nagsalita, “Alam mong hindi ako susunod sa’yo. Natatandaan mo tatlong taon na ang nakalipas? Kaya kong tumalon noon… magagawa ko ulit ngayon!”Mabilis na prumeno ang driver. Hanggang ngayon, dinadalaw pa rin ito ng alaala ng nangyari tatlong taon na ang nakalipas.Ngunit inasahan na iyon ni Hunter. Bahagya siyang humilig at dinakma ang braso ng babae.“Who are you going to listen to? Your fucking husband?”“Hindi na ako makikinig sa’yo!” Pilit na hinigit ni Luna ang kanyang kamay. Mas lalong tumalim ang mga mata ni Hunter. "Who was it that begged me not to abandon her before, saying she’d always obey me?"“Ikaw na mismo ang nagsabi, noon pa iyon!”Nabasag ang kanyang tinig sa tindi ng galit na nara