All Chapters of จำเลยลับเด็กคนโปรด: Chapter 11 - Chapter 20

ตอนที่ 10 : ของแลกเปลี่ยน“จะพาฉันไปไหน” ขนมผิงฝืนความกลัวถามด้วยน้ำเสียงที่พยายามควบคุมไม่ให้สั่น “เธออยากเจอเพื่อนไม่ใช่เหรอ? ฉันจะพาเธอไปหาเพื่อนไง” น้ำเสียงที่เย็นยะเยือกทำให้ขนมผิงไม่ได้แสดงอาการดีใจแต่อย่างใด ยังคงประสานกับดวงตาคมกริบสีเทาหม่นคู่นั้นด้วยความหวาดหวั่น คำพูดเขาเหมือนแฝงไปด้วยเลศนัยบางอย่าง ทั้งที่เขาต่อต้านเธอในการเจอเพื่อนสาวคนสนิทมาตลอด แต่อยู่ดี ๆ จะพาเธอไปหาเพื่อน ...เขาเป็นบุคคลที่ไม่ควรไว้ใจเลยสักนิด“สายตาเธอกำลังบอกว่าไม่เชื่อฉันนะขนมผิง”“สิ่งที่คุณทำมันทำให้ฉันไม่เชื่อ” ขนมผิงชะงักไปชั่วขณะเมื่อเขาพูดความรู้สึกจริงของเธอออกมา ทั้งที่เธอไม่ได้เอ่ยออกมาเป็นคำพูดเลยแม้แต่คำเดียว“หึ คนแบบฉันพูดคำไหนคำนั้น” เจโฮปหัวเราะในลำคอกับคำตอบที่ตรงไปตรงมาของเธอ “.....” ดวงตากลมโตจ้องมองคนร่างสูงด้วยความรู้สึกหวาดหวั่น มันไม่มีทางเลือกอื่นเลยด้วยซ้ำนอกจากยอมไปกับเขา ถึงแม้ไม่อยากเชื่อในคำพูดนั้นยังไงเธอก็หนีเขาไม่พ้นอยู่ดี ทำให้เธอตัดสินใจนั่งในรถสปอร์ตคันหรูอย่างง่ายดาย ไม่มีท่าทางดีดดิ้นหนีเหมือนตอนแรก บรื้นนน...รถสปอร์ตคันหรูขับเคลื่อนออกด้วยความเร็วท่ามกลาง

ตอนที่ 12 : ตายทั้งเป็นNC20+ปึก ปึก ปึกสะโพกสอบเคลื่อนไหวด้วยจังหวะที่ดิบเถื่อน สายตาคมกริบก้มมองจุดเชื่อมต่อที่เต็มไปด้วยเลือดสีแดงสดที่เคลือบอยู่บนถุงป้องกันอย่างพึงพอใจ บางส่วนไหลหยดลงเตียงสร้างหลักฐานความดิบเถื่อนให้น่าจดจำ ร่องสวาทของเธอยังคงบีบรัดแน่นทุกจังหวะที่อัดกระแทกเจโฮปใช้มือล็อกข้อมือเธอไว้เหนือหัว มืออีกข้างบีบเต้าอวบขนาดใหญ่ที่กระเพื่อมตามแรงกระแทก น่าตกใจที่มันคือของจริง ธรรมชาติสร้างมาตั้งแต่เกิด ไม่คิดว่าเด็กสาวที่มองข้ามจะอวบอั๋นขนาดนี้ และขยี้ยอดปทุมถันสีชมพูอมน้ำตาลทั้งดึงทั้งหยิกด้วยความมันเขี้ยว บีบเคล้นทั้งเต้าซ้ายเต้าขวาสร้างรอยแดงเป็นรอยนิ้วทั้งห้านิ้วปึก ปึก ปึก“อึก ฮรือ พอ สักที”“ร้องออกมา ดิ้นเยอะๆ ทุรนทุรายแบบนี้ฉันชอบ” ใบหน้าคมคายโน้มเข้าไปใกล้กกหูของเธอและพูดด้วยน้ำเสียงกระเส่าก่อนจะผละตัวออกมา ละมือออกจากข้อมือของเธอเพื่อมารั้งเอวคอดกิ่ว มือหนาสัมผัสกับผิวเนียนละเอียดเต็มไม้เต็มมือ บีบเนื้อเอวคอดจนผิวสีขาวกลายเป็นสีแดงขนมผิงนอนสะอื้นไห้เรี่ยวแรงดีดดิ้นริบหรี่ลงเต็มที จนแทบไม่มีแม้แต่แรงขยับมือและขา เขายังถาโถมร่างกายเข้ามาไม่ยั้ง สิ่งที่เขากำลั

ตอนที่ 14 : วันไนท์สแตนด์“นั่งสิ”“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ เจนนี่ค่ะ” มือเรียวสวยยื่นมาตรงหน้าชายหนุ่มเพื่อทักทาย “เจโฮป” มือหนายื่นไปจับมือเรียวที่ยื่นมาและใช้นิ้วโป้งบดคลึงหลังมือเธอเบา ๆ ก่อนจะผละมือออก การกระทำของเขาทำให้หญิงสาวตาลุกวาวและยิ้มกรุ้มกริ่มบ่งบอกถึงอาการชอบใจ เขาผ่านผู้หญิงมานักต่อนัก เพียงแค่จับมือเบา ๆ ก็เสร็จยันเตียงนอน“ชื่อเราคล้องจองกันเลยนะคะ เจนนี่กับเจโฮป”“มานี่…เสียงเพลงมันดังฉันไม่ได้ยินสิ่งที่เธอพูด”ทันทีที่ชายหนุ่มบอกหญิงสาวไม่รีรอที่จะเล่นตัว เพราะถ้าให้เดาต้องเป็นคนมีเงินประมาณหนึ่ง ด้วยที่มีลูกน้องคอยดูแลความเรียบร้อยโดยรอบ เธอสังเกตเห็นตั้งแต่แรก และพยายามใช้ความสวยและสายตายั่วยวนจนสำเร็จ ผู้ชายคนนี้ต้องเป็นของเธอในคืนนี้พรึบ“อ๊ะ รุนแรงจังเลยนะคะ” เจนนี่แกล้งร้องตกใจเมื่อถูกกระชากแขนให้ขึ้นมานั่งบนตัก สายตาเฉี่ยวมองชายหนุ่มอย่างยั่วยวน มองไกล ๆ ว่าหล่อแล้ว พอได้มาอยู่ใกล้ในระยะประชิดยิ่งเห็นความหล่อเหลาแทบไม่มีที่ติ เริ่มอยากได้มากกว่าคู่นอนชั่วข้ามคืนซะแล้วสิ นิ้วเรียวยาวเกลี่ยแผงอกแกร่งไปมาเบา ๆ เพียงแค่สัมผัสก็รู้ว่ามัดกล้ามเน้น ๆ สายตาคมก้ม

ตอนที่ 16 : กระชากขึ้นรถสองชั่วโมงผ่านไปขนมผิงยืนรอรถเมล์เพื่อกลับคอนโดโดยที่มือเรียวเล็กถือถุงผ้าที่ใส่อาหารฝีมือแม่ไว้ด้วย สายตาสอดส่องป้ายตัวเลขหน้ารถเมล์ คนขึ้นประจำจะรู้ว่าตัวเลขนี้ผ่านเส้นทางไหนบ้าง ถึงแม้นานแล้วที่เธอไม่ได้ขึ้นรถเมล์ตั้งแต่มีรถยนต์ส่วนตัวแต่เธอก็รู้ว่ารถเมล์สายไหนที่เธอสามารถกลับคอนโดได้และจะมีเพียงไม่กี่สายที่ผ่านหน้าคอนโดของเธอดวงตากลมโตมองไกลออกไปในเส้นทางที่รถวิ่ง แต่แล้วแววตาสั่นระริก มือที่ถือถุงผ้าใส่อาหารกำแน่นจนมือสั่น เท้าเรียวเล็กไม่สามารถก้าวไปไหนได้ ร่างกายแข็งทื่อ คล้ายกับถูกสาปให้เป็นก้อนหิน“เจโฮป” บรื้นนน...เสียงคำรามของรถสปอร์ตคันหรูดังกึกก้องไปทั่วบริเวณ ทำให้ผู้คนที่ยืนอยู่แถวนั้นพากันมองไปจุดเดียวกันเอี๊ยดดด…รถสปอร์ตคันหรูจอดเทียบฟุตบาทบริเวณหน้าป้ายรถเมล์ หยุดตรงกับที่มีหญิงสาวตัวเล็กยืนอยู่ สายตาคมกริบจ้องมองร่างเล็กผ่านกระจกที่ติดฟิล์มดำสนิทอยู่สักพักก่อนจะเปิดกระจกลงเพียงนิดแค่พอให้เธอเห็นคนที่นั่งอยู่ด้านใน เป็นจังหวะเดียวกันกับดวงตากลมโตสบสายตาเขาพอดี“ขึ้นรถ”แต่เธอเลือกที่จะเมินเฉยและหลบเลี่ยงสายตาของเขา ทำเหมือนไม่ได้ยิน ไม

ตอนที่ 18 : จำเป็นต้องจำยอม NC20+“.....” ขนมผิงเม้มปากเข้าหากันแน่น มือกำผ้าปูที่นอนแน่นด้วยความโกรธ ต่อให้เธอพยายามพูดความจริงเขาคงสร้างเรื่องราวปลอม ๆ ขึ้นมาได้อยู่ดี คนแบบนี้จะสร้างข่าวให้เธอเสียหายให้ได้อยู่แล้ว เขาพยายามเหยียบหัวเธอให้จมดิน ไม่ให้เธอได้ผุดได้เกิด ซึ่งเธอไม่เคยทำอะไรให้เขาเลยด้วยซ้ำ ไม่เข้าใจทำไมถึงทำร้ายเธอขนาดนี้เจโฮปอัดบุหรี่เข้าปอดครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างใจเย็น สายตายังจับจ้องหญิงสาวไม่วางตาอยากรู้ว่าเธอจะท้าทายเขาได้แค่ไหนดวงตากลมโตที่สั่นระริกประสานกับสายตาคมกริบอยู่นานหลายนาที สุดท้ายมือเรียวเล็กจัดการถอดเสื้อยืดออกจากร่างกายด้วยความรู้สึกขมขื่นและลำบากใจเสื้อยืดถูกถอดออกตามมาด้วยกางเกงยีนส์ขาสั้นจนร่างอรชรเหลือเพียงชุดชั้นในปกปิดจุดสงวนไว้เท่านั้น น้ำตาสีใสไหลออกมาอาบสองข้างแก้มกับสิ่งที่ตัวเองกำลังทำ ใบหน้าหวานเงยมองคนที่ยังนั่งสูบบุหรี่อยู่ที่เดิม เขาจ้องมาที่เธอด้วยสายตาเรียบเฉย สุดท้ายนิ้วเรียวยาวปลดตะขอบราเซียออกจนเผยให้เห็นเต้าอวบอิ่ม มือเรียวเล็กจับขอบแพนตี้ตัวจิ๋วและหลับตาเพื่อข่มอารมณ์ตัวเองก่อนจะตัดสินใจถอดแพนตี้ออกจากร่างจนตอนนี้ร่างกายเธอเป