All Chapters of จำเลยลับเด็กคนโปรด: Chapter 71 - Chapter 80

ตอนที่ 71 : อาการเริ่มชัดเจนเช้าวันใหม่เจโฮปผล็อยหลับไปโดยไม่รู้ตัวและตื่นขึ้นมาเพราะเสียงเจ้าของบ้านที่ตื่นตั้งแต่เช้าตรู่ ร่างแกร่งนั่งมองวิวไร่สตรอเบอร์รีตรงหน้าอย่างเงียบ ๆ หลังจากจัดการธุระส่วนตัวเสร็จ มีกาแฟอุ่น ๆ ได้จิบเพื่อคลายความหนาวแบบที่ไม่จำเป็นต้องมีเครื่องปรับอากาศ ได้มองผู้คนที่พากันไปทำงานตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่างดี นึกถึงเมื่อคืนก็ทำให้เจโฮปรู้สึกห่อเหี่ยว หัวใจแกร่งรู้สึกเจ็บ ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะพูดคุยกับคนที่รักผ่านหน้าต่างไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอสนใจสิ่งที่พูดหรือเปล่าตั้งแต่เจอคนตัวเล็กเขาก็ไม่ต้องการแอลกอฮอล์อีกเลย สามารถตัดขาดแบบอย่างน่าเหลือเชื่อทั้งที่ดื่มด่ำกับมันมาเป็นระยะเวลานาน ยกเว้นแต่บุหรี่ที่ยังสูบอยู่บ้างแต่ไม่ได้หนักหน่วงเหมือนช่วงที่เธอหายไป ถึงแม้ทุกอย่างจะไม่คุ้นชิน และไม่คุ้นเคย เขาก็ยอมเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อให้อยู่ใกล้ ๆ เธอ"เธอยังอยู่ที่นี่ได้ ทำไมฉันจะอยู่ไม่ได้" เจโฮปพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ตั้งมั่นกับตัวเองตั้งแต่แรกแล้วว่าถ้าขนมผิงไม่หายโกรธก็จะตั้งหลักปักฐานอยู่ที่นี่ อยู่แบบที่ต้องพึ่งพาตัวเองโดยที่ไม่มีลูกน้อง เป็นอะไรที่แปลกใหม่แต่คิดว่าคงไม

ตอนที่ 73 : พยายามทำทุกอย่างเพื่อเมียเช้าตรู่ของวันใหม่"คั้นแบบนั้นแหละ อย่าบีบแรงเดี๋ยวมันจะขม" มือหนาค่อย ๆ คั้นน้ำส้มตามคำสอนของป้าพร ไม่มีอุปกรณ์ไฟฟ้าแต่อย่างใด ใช้เพียงมือหนากับที่คั้นผลไม้ธรรมดาอันละไม่กี่สิบบาทเท่าที่หาได้ในตลาดตอนเช้า สายตาคมมุ่งมั่นและตั้งใจทำเพื่อเมีย ต่อให้เธอไม่ได้ร้องขอเขาก็อยากทำจากเมื่อคืนเจโฮปได้กลับมาที่บ้านของป้าพร และนอนคิดถึงคนตัวเล็ก หลังจากเธอเดินหนีเขามาก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย ไม่อยากกวนอยากให้เธอพักผ่อนเช้าตรู่วันนี้เจโฮปตั้งใจนั่งรถพ่วงข้างไปกับป้าพรเพื่อไปตลาดเพื่อซื้อกับข้าวและผลไม้ เป็นครั้งแรกที่เจโฮปได้ทำอะไรแบบนี้ รวมถึงนั่งรถพ่วงข้าง ปกตินั่งแต่รถหรู รถสปอร์ต เป็นอะไรที่แปลกใหม่แต่ไม่ฝืนใจ มีอะไรหลาย ๆ อย่างที่ต้องปรับตัว และที่รู้สึกแปลกใจคือเงินไม่ถึงห้าร้อยสามารถซื้อของได้เต็มคันรถ ปกติอาหารมื้อนึงก็ร่วมหมื่นไม่คิดว่าจะมีของถูกขนาดนี้"แบบนี้พอได้ไหมครับ""ได้แล้วล่ะ ตัดเกลือปลายช้อนหน่อย" ป้าพรสอนชายหนุ่มร่างสูงและเผลออมยิ้มออกมาอยู่หลายครั้ง เพราะความเก้ ๆ กัง ๆ ที่ทำอะไรไม่เป็นเลยแต่อยากทำเพื่อเด็กสาวเจโฮปทำตามที่ป้าพรสอนอย่างว่

ตอนที่ 75 : อยู่เคียงข้างโรงพยาบาลเอกชนในตัวเมืองขนมผิงถูกเข็นเข้าห้องฉุกเฉินเพื่อเตรียมตัวคลอดทันที ด้วยที่ระยะทางจากบ้านมาถึงโรงพยาบาลนานเป็นชั่วโมงทำให้มดลูกเปิดพร้อมคลอดแล้ว ไม่มีช่วงเวลาให้ทำใจ ทุกอย่างดูรวดเร็วจนตั้งรับไม่ทัน โดยเฉพาะเจโฮปที่ทำตัวไม่ถูก ปกติเขาไม่ใช่คนลนลานและล่กแบบนี้ แต่ด้วยเพราะเสียงคนตัวเล็กร้องโอดโอยอยู่ในรถระหว่างที่ขับมาทำให้เจโฮปสติแทบไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเหมือนกันเจโฮปจอดรถทิ้งไว้และรีบวิ่งมาหาคนตัวเล็ก สายตาคมกริบมองเจ้าหน้าที่เข็นเตียงเข้าห้องฉุกเฉิน ทำให้เท้าแกร่งรีบวิ่งไปหาด้วยหน้าตาตื่น มือหนาคว้าเข้าที่มือเรียวเล็กเพื่อยื้อเธอไว้ก่อน และมองใบหน้าหวานที่เต็มไปด้วยความกังวลพร้อมกับแสดงความเจ็บปวดออกมา"อยากให้ฉันเข้าไปด้วยหรือเปล่า" เจโฮปถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ เพราะตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาขนมผิงไม่ให้วุ่นวายเรื่องลูกเลย มีหน้าที่แค่พามาโรงพยาบาล ทุกขั้นตอนการตรวจขนมผิงจะเข้าห้องไปคนเดียว ไม่รู้แม้กระทั่งเพศลูกตัวเองขนมผิงมองใบหน้าคมคายด้วยสายตาที่พร่ามัว ไม่มีเสียงตอบรับ แต่ใช้มือเรียวเล็กกอบกุมมือหนาไว้แน่นพร้อมกับกระตุกเบา ๆทันทีที่เจโฮปรับ

ตอนที่ 77 : เวลาผ่านไปไวหนึ่งปีต่อมา...แฮปปี้เบิร์ด...เดย์ ทูยู แฮปปี้เบิร์ด...เดย์ ทูยู แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู...แปะ แปะ"เอิ๊ก...ทูยู เอิ๊ก...เก้ก(เค้ก)" เด็กชายวัยหนึ่งขวบเต็มกำลังร้องเพลงตามแม่ และปรบมือตามพ่อ พอเห็นเค้กที่ถูกจุดเทียนทำให้อารมณ์ดีและหัวเราะชอบใจขนมผิงถือเค้กก้อนเล็กเข้ามาในบ้านหลังเล็กที่มีพ่อลูกกำลังนั่งกินข้าวด้วยกัน สิ่งที่ลูกแสดงออกมาทำให้เธอกับเจโฮปชอบใจ เราสามคนร้องเพลงวันเกิดประสานเสียงกันก่อนจะช่วยกันเป่าเทียนให้ดับ"เย้..."แปะ แปะ แปะ"สุขสันต์วันเกิดนะครับลูกชายของพ่อ""เป็นเด็กดีว่านอนสอนง่ายนะคะคนเก่งของแม่"โดยที่ก่อนหน้านี้เจโฮปรับหน้าที่ป้อนข้าวลูก และให้ขนมผิงไปเตรียมเค้กวันเกิดให้กับลูกน้อยที่ตอนนี้อายุครบหนึ่งขวบแล้ว วันเวลาผ่านไปไวเหมือนโกหกและเราทั้งสามคนก็ยังอยู่ที่ไร่สตรอว์เบอร์รีในบ้านหลังเล็กนี้ เป็นบ้านหลังเล็กที่เต็มไปด้วยความสุขและรอยยิ้มการเลี้ยงเจ้าขุนไม่ได้ทำให้เธอเหนื่อยเลย เพราะตั้งแต่วันแรกที่ลูกมาอยู่ที่บ้านคนที่รับหน้าที่ดูแลลูกจะเป็นเจโฮปซะส่วนใหญ่ ตกกลางคืนลูกร้องคนที่โอบกอดและกล่อมให้หลับก็คือเจโฮป ทำทุกอย่างตั้งแต่วันแรกจ

ตอนที่ 79 : เข้าบ้านเมียครั้งแรกช่วงสายของวันใหม่รถตู้คันหรูขับมาจอดหน้าบ้านของขนมผิง แต่ยังไม่ได้เข้าไปในบ้านเพราะคนด้านในไม่รู้ว่าใครมา ทำให้ขนมผิงก้าวลงจากรถเพื่อกดกริ่งด้วยอาการประหม่า ใบหน้าหวานเต็มไปด้วยหลากหลายอารมณ์ ทั้งดีใจ ตื่นเต้น และ กังวล เธอดีใจที่ได้กลับบ้าน แต่เรื่องที่ตื่นเต้นและกังวลก็หนีไม่พ้นสองคนพ่อลูก ลูกยังพอเอาใจตากับยายได้ แต่ว่าที่ลูกเขยนี่เธอไม่มั่นใจ ถึงแม้เจโฮปจะไม่มีความกังวลหรือประหม่าเลยก็ตาม เขาดูชิวกว่าเธอด้วยซ้ำ แถมยังเล่นสนุกกับลูกอยู่ในรถอย่างอารมณ์ดีครืด...ประตูเปิดออกทำให้ขนมผิงเปลี่ยนจากใบหน้าที่กังวลเป็นยิ้มหน้าบานเมื่อเจอแม่บ้านมาเปิดประตู"คุณหนูผิง""ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ""ดีใจมากเลยค่ะที่คุณหนูกลับมา ทุกคนเฝ้ารอคุณหนูผิงกลับมาที่บ้านอีกครั้ง" แม่บ้านพูดไปน้ำตาคลอไป"วันนี้ผิงกลับมาแล้วค่ะ แต่ช่วยเปิดประตูใหญ่หน่อยได้ไหมคะ" ขนมผิงส่งสายตาไปที่รถตู้สีดำคันหรูที่จอดอยู่เพื่อรอเข้าบ้าน"ได้ค่ะ"ใช้เวลาไม่นานรถตู้คันหรูของเจโฮปขับเคลื่อนเข้ามาในบ้านของขนมผิง และเป็นจังหวะเดียวกันกับที่คนในบ้านออกมาพอดี ดวงตากลมโตจ้องมองชายสูงวัยและหญิงสูงว