All Chapters of วิศวะล้ำเส้นเพื่อน: Chapter 101 - Chapter 110

คำว่า ‘คนในหมู่บ้าน’ เหมือนค้อนตอกตะปูลงกลางหลังเธออย่างจัง ไอมิเอะกลืนน้ำลายฝืดคอ ทั้งที่ไม่ได้ทำผิดอะไรเลย แต่กลับต้องรู้สึกเหมือนเป็นจำเลยของชุมชนเล็ก ๆ ที่ทุกคนรู้จักกันหมด และ รู้จักดีเกินไป ในหมู่บ้านนี้ แค่หายใจผิดจังหวะก็กลายเป็นเรื่อง เดินกลับบ้านช้าหน่อยก็กลายเป็นเที่ยวผู้ชาย มีของดีใช้หน

“ต่อไปจะทำอะไรก็ระวัง อย่าให้ป้าเห็น” แล้วคุณปู่ก็หมุนตัวเดินจากไปเงียบๆ เสียงฝีเท้าของท่านจางหายไปตามทางเดิน แต่กลิ่นหอมของไข่เจียวยังลอยอวลอยู่หน้าห้อง และความรู้สึกอบอุ่นที่แผ่วเบาก็ยังคงอยู่ในใจของเด็กสาว คุณปู่ก็เดินลงบันไดกลับมาชั้นล่างด้วยฝีเท้าที่แผ่วเบา แสงไฟในบ้านก็เหลือเพียงดวงเล็กๆ จาก

“อะไรนะ?” ไอมิเอะตอบเสียงหลง หัวใจดวงน้อยก็เต้นตึกตักแรงจนแทบได้ยิน มือที่จับโทรศัพท์ก็เหงื่อซึม เธอไม่ได้โง่ แต่ก็ไม่รู้จะรับมือกับหมาป่าหน้าตายคนนี้ยังไง (ได้หรือไม่ได้…) เสียงจินยังคงไม่เปลี่ยน แต่ลึกลงกว่าเดิม “....” (จะได้รู้ไว้) เขาพูดเหมือนไม่ได้พูดอะไรสำคัญ แต่กลับทิ้งน้ำหนักรุนแรงลงกลางอ

บทที่ 30 (ทำไม?) เสียงทุ้มต่ำของจินดังขึ้นอีกครั้ง น้ำเสียงฟังดูนิ่ง ๆ เหมือนไม่ใส่ใจ แต่ในใจดันเต้นแรงเหมือนโดนฟาดหน้า ด้วยเพราะเขาไม่ชินกับการถูกผู้หญิงปฏิเสธ “…ป้าเราไม่ให้มีแฟน” เธอเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบ โดยไม่มีแม้แต่คำปฏิเสธตรง ๆ มีเพียงประโยคที่เอ่ยอย่างลังเล ว่าเป็นเพราะป้า ไม่ใช่เธอ

แววตาที่เขามองผ่านจอ ไม่ใช่สายตาของคนล้อเล่น แต่มันคือแววตาที่เต็มไปด้วยความต้องการจริง ๆ ต้องการที่จะฟันเธอจริงๆ เขาหลุบตามองจอด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ ปลายนิ้วเรียวเกลี่ยริมฝีปากตัวเองช้า ๆ ราวกับจินตนาการว่ามันเป็นแก้มของเธอ “….” ไอมิเอะก็เอาแต่เงียบ ไม่กล้าตอบ ใบหน้าก็ร้อนวาบมากขึ้นอีก (ถ้าได้อยู่ด