Semua Bab Rejected Daughter, Reclaimed by my Trillionaire Husband: Bab 41 - Bab 50

Hindi pa rin ako makatingin nang diretso sa kanya. Nagpanggap na lamang akong may ginagawa sa laptop ko habang ramdam ko pa rin ang titig niya sa akin. Nangingilabot ang buong katawan ko sa titig na iyon.“Kino asked me to deliver this. He said you’re overtime,” aniya at ipinatong sa mesa ko ang kape na inutos ko kay Kino kanina.Damn it. Lagot sa akin ang baklitang iyon bukas.“T-thanks. You may go,” nauutal ko pang sabi at nakipagtitigan na naman sa laptop ko.I didn’t get an answer from Sebastian so I thought he’s leaving, but to my surprise, he suddenly sat on my table. Dahan-dahang dumako ang mga mata ko sa isang hita niyang nasa mesa ko habang nakapatong doon ang maugat niyang kamay. Those veins from his hand up to his arm… I feel like I should trace those veins with my tongue to feel it. Fuck you, Celeste.“So, would you mind telling me why you were touching yourself while you’re in my photos online?”Napaangat ang tingin ko sa kanya dahil sa sinabi niya. I could feel the heat

Hindi ko na hinintay pang sumagot ang nasa kabilang linya. Automatic kong pinutol ang tawag at hinagis ang cellphone sa lamesa. Nakasandal ako sa swivel chair, ngunit para bang inuuga pa rin ako ng galit na hindi matapos-tapos. Pakiramdam ko ay sasambulat ang dibdib ko sa tindi ng emosyon.Pinulot ni Kino ang basag na iPad, ramdam ko ang pag-aalala niya.“Miss Celeste—”“Just buy new,” malamig kong putol.“Hindi ko po iniisip 'yon. Baka po kailangan ninyong—”“Kailangan ko ng katahimikan,” sagot ko, mas mariin kaysa kanina.Tumango siya at lumabas ng opisina na tila ba may dalang mabigat na balita na hindi niya kayang sabihin sa akin pa ngayon.Pagkaalis niya, napapikit ako at huminga nang malalim pero wala rin. Galit. Sakit. Takot. Lahat sabay-sabay na parang hindi ako makahinga.Eight years ago. Ambush. Blood. Screaming. The pain. And then that hospital room.At ang sinabi ng doctor.“We’re sorry, Miss Celeste… but the damage was severe. Pregnancy is unlikely.”Para akong sinabuyan

Tinitigan ko ang reflection ko sa bintana, kasama ang reflection ni Sebastian na ngayon ay nakatayo sa likuran ko. Ang ilaw sa labas ay nagpinta ng kalahating anino sa mukha namin, ginagawa kaming dalawang mananakop na nagpaplano sa kadiliman.“You’re not scared,” bulong ni Sebastian, hindi ito tanong kundi isang pangungusap na puno ng pagkamangha.“Not anymore,” tugon ko, hinawakan ang baso ng whiskey na ngayon ay may yelo na lang. “I have no time figuring out things anymore. Kaya kung balak mo akong pigilan, huwag na. You cannot save me. This marriage can’t save me anymore.”Hinawakan niya ang balikat ko, ang init ng kamay niya ay nakapasok sa manipis na tela ng damit ko. Ang hawak niya ay hindi pagpapagaan, kundi pag-angkin. Hindi ko siya tinabig. Dahil sa sandaling ito, ang pag-igting sa pagitan namin ay isang uri ng sandata.Broker: Phase Two is in motion. Your meeting is set. Attorney De Leon is waiting.Tiningnan ko ang oras. Alas-dose na ng hatinggabi.“Kailangan kong umalis,

The office at Astra Designs was quiet. Kanina pa ako nakatutok sa mga files, digital footprints, at iba pang contracts na kailangan ng pirma ko pero patuloy sa paglipad ang utak ko. Each detail, each connection, each overlooked weak point of Jaxon’s empire was being mapped, piece by piece, in my mind.Maya-maya pa, biglang bumukas ang pinto at sumungaw roon si Kino. He mouthed “someone’s here” kaya nangunot ang noo ko. The soft tap of heels on the polished floor made me glance behind him. And then I saw her.Amara Consunji. My throat went tight—not with fear, but with a simmering, contained rage. Malawak pa ang ngiti nito na para bang nais niyang subukan ang pasensya ko ngayong araw pagkatapos ng nangyari. The heiress of my enemy, the fraudulent daughter of Arabella and Damian Consunji, and Jaxon’s fiancée, all rolled into one.“Celeste,” she said, stepping into the office, letting the door swing shut behind her with authority. “I must say… I expected someone a little more competent t

The news broke before lunch.AMARA CONSUNJI—ARRESTED. IN CUSTODY FOR ATTEMPTED HOMICIDE IN THE CELESTE RAZON AMBUSH CASE EIGHT YEARS AGO.Hindi ko na kailangan pang basahin ang buong article. I knew this day would come.Eight years ago, halos ikamatay ko ang ambush na iyon. Eight years ago, I thought I was going crazy for even suspecting her. Walang CCTV, walang witness, walang kahit anong ebidensyang magtuturo na si Amara ang nasa likod ng lahat.Ngayon, hawak ko na ang lahat. And this time, I’m not letting her walk away.Nasa opisina ako ng Astra Designs nang tumawag si Valeria, my lawyer—not just any lawyer, pero isa sa pinakamabilis at pinakamalupit na litigation sharks sa Valeria Law Group.“They have her in custody,” she said calmly. “The hearing is in an hour. Be ready, Celeste.”“I’ve been ready for eight years,” sagot ko.I saved my file, closed my laptop, and leaned back on my chair. The room suddenly felt colder—sterile, white, minimalist—but oddly empowering. Parang unti-u