All Chapters of Rejected Daughter, Reclaimed by my Trillionaire Husband: Chapter 1 - Chapter 10

“An invitation from Harvard University. Go study abroad. It’s your dream.”Tumaas ang kilay ko. Nanatili akong nakatayo sa harapan niya habang tinitingnan siyang minamasahe ang temple niya. He looked stressed. I crossed my arms on my chest.“What’s this all about, Jaxon? Our wedding’s in two-weeks. Why give me that invitation suddenly?” Direktang tanong ko sa kanya.Tumigas ang kanyang ekspresyon. “We need to postpone the wedding, Celeste. Amara’s back.”Umangat ang dulo ng labi ko. I knew it. Hindi niya ako basta-basta ipapatawag dito sa opisina niya kung wala lang kwenta ang pag uusapan namin dahil puwede naman niyang sabihin iyon sa text o kaya tawag.And I knew it when Selene sent me those pictures while I was at the wedding gown boutique earlier.“And why is that? Is she that relevant for us to postpone our wedding just because she’s back? O may iba pang dahilan?” tanong ko.Kinunutan niya ako ng noo. “Reason like what?”“I don’t know. Like maybe she’s pregnant? Someone saw you t

Kinabukasan ay maaga akong tumungo sa The Superior Tower kasama si Kino para personal na i-meet ang newly appointed CEO nito at para na rin pag usapan ang project. Nasa main lobby pa lang kami kanina ay panay na ang tinginan sa akin ng mga empleyadong makakasalubong namin. Probably because of my cancelled wedding with the heir of the Jimenez clan.“Kino, I forgot. Can you buy me matcha tea? Ako na lang ang pupunta sa office ni Mr. CEO. I need my early morning matcha.” Utos ko sa kanya na agad niyang sinunod bago kami sumakay sa lift.I know my way to the CEO’s office dahil ilang beses na rin akong nagkaroon ng meeting dito. Hinanap ko si Everly—the CEO’s assistant ngunit wala siya roon kaya dire-diretso na lamang ako sa loob dahil nakabukas naman ang pinto.Right after I stepped inside, I was stunned when I heard a moan at sinundan iyon ng growl ng isang lalaki. Sinubukan kong sumilip sa pinakaloob ngunit hindi ko makita ang table sa gitna hangga’t hindi ako tuluyang pumapasok—which I

Lumalim na ang gabi. Selene is quite tipsy at hindi ko na siya makausap nang maayos. Ngayon nga ay nagpaalam ito na magbabanyo kasama si Ino, the owner of this bar na kaclose din namin.Habang naghihintay ay tumunog ang cellphone ko. It’s an unknown number. Matagal kong tinitigan iyon bago sinagot.“Hello?”“Go downstairs. At the back patio.”The voice is not familiar, but it’s a woman’s voice. Hindi agad pumasok sa isip ko na baka si Amara iyon dahil kilala ko ang maarte niyang boses. May kutob akong hindi maganda. Ininom ko ang last shot ng whiskey saka nagdesisyong bumaba na.Pagdating ko sa back patio ay wala akong nadatnan. Walang gaanong tao roon dahil lahat ay nasa loob at nagpapakalunod sa alak. Pabalik na sana ako sa loob ng bar ngunit bumagsak na ako sa lupa nang may malakas na bagay na lumanding sa likod ng ulo ko.“Found you, you bitter whore.” It was Amara.Hindi ko pa nga nababawi ang sarili ko mula sa pagkahilo ay muli niya akong hinampas sa tiyan.“Hold her tight! Make

“Congratulations, Mr. and Mrs. Razon,” the clerk said after she stamped our marriage certificate.Sa sobrang bilis ng mga pangyayari ay hindi ko na namalayan na nasa tapat na kami ng bahay ni Sebastian. I am now Mrs. Razon. Ganon lang kadali. Samantalang noong nagpropose sa akin si Jaxon, marami pang nangyaring delays dahil sa kabi-kabilang rason niya. Not that I want to marry him immediately.I just know na hindi niya paninindigan ang lahat dahil ang totoo ay hindi naputol ang affair nila ni Amara kahit mula noong umalis pa ito ng bansa.Tiningala ko ang malaking bahay na nasa harapan ko. Noong lumipat ako sa mansion ng mga Consunji ay sinabi ko sa sarili ko na nais kong tumira doon habang-buhay kasama ang totoong pamilya ko.But that didn’t last long. After three days of staying there, I discovered so many things that made me sick. And that accident happened.Sana ay hindi mangyari iyon dito sa bahay ni Sebastian.No—our house now.Nakakatawa, kasi kahit ilang beses ko sabihin sa sa

Hindi ko alam kung mas nakakapagod ang paulit-ulit na pagtatalo sa mga magulang ko o ang paulit-ulit na pagpapanggap kong wala akong pakialam sa ginagawa nila sa akin.“Celeste, you’re being unreasonable.”I could still hear my mother’s voice echoing in my head kahit nakauwi na ako mula sa pakikipagkita sa kanila kanina na dapat hindi ko na ginawa. “I’m not doing that again,” malamig kong sabi habang nagbubuhos ng wine sa baso ko. “You can’t use me to save that bitch from her dying moments. I’m not going to give my kidney to her.”“You’re going to do this, Celeste, whether you like it or not.”Nabigla ako sa tono ni dad. I rarely hear him raise his voice, but this time, it was sharper than the sound of breaking glass. “Do you even realize what you’re doing? You’re throwing away everything we built for you.”“No. You didn’t build anything for me. You built all of that for the daughter you raised. Now, you can do everything again for her to save her life, pero hindinghindi niyo ako map